Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Για να πέσει η κυβέρνηση θα πρέπει να καταληφθεί το σύνταγμα για πάνω από μια βδομάδα!

Έτσι δεν έπεφταν τα καθεστώτα, το ένα μετά το άλλο στη Β. Αφρική; Αν βέβαια έχουμε να κάνουμε και εδώ με μια αυταρχική κυβέρνηση και όχι με μία που κυβερνά και με τη ψήφο των ηγετικών στελεχών της ΓΕΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που καλούν σε τέτοιες συγκεντρώσεις.


Ξένα MME-Πρακτορεία Ειδήσεων, γράφουν γιά 100.000 διαδηλωτές ...
Και όπως συμβαίνει συνήθως τελευταία: από την μιά πλευρά ο κόσμος και από την άλλη οι αστυνομικοί, πίσω από αυτούς γιά να προστατεύονται οι... δημοσιογράφοι, και πιο πίσω βέβαια η Βουλή.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΑΠΟ SITES ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!(ΔΙΑΔΩΣΕ ΤΟ)

Στη διεύθυνση:
http://genia700euro.pblogs.gr/2010/10/katalogos-apo-sites-poy-periehoyn-entelws-dwrean-pragmata-diadws.html, υπάρχει λεπτομερειακός κατάλογος.
Από την εισαγωγή του:
Κατανοώντας την έλλειψη χρόνου που εμποδίζει πολλούς να ψάξουν πληροφορίες μέσα σε ένα blog με πολλές εγγραφές, δημοσιεύεται αυτή η εγγραφή που παρουσιάζει συμπυκνωμένα όλα τα links που έχουν δημοσιευτεί στο blog κατά καιρούς για ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ πράγματα.

Η παρούσα γεωγραφική-οικονομική κρίση, τα προβλήματα της «παγκοσμιο-τοπικοποίησης»

Συνέντευξη του Έρικ Σβεϊνχντάου

Ο Έρικ Σβεϊνχντάου (Erik Swyngedouw) είναι καθηγητής Γεωγραφίας στη Σχολή Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ.

Μιλώντας για την παρούσα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, συνήθως την ορίζουμε σαν οικονομική και δημοσιονομική. Άλλες πλευρές της –χωρικές, γεωγραφικές ή οικολογικές– φαίνεται να αγνοούνται στον κυρίαρχο λόγο, τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς. Ποιοι είναι οι λόγοι και οι συνέπειες μιας τέτοιας κατανόησης της κρίσης;
Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται να αναστοχαστούμε πάνω στην έννοια της κρίσης που έχει χρησιμοποιηθεί πολύ και με διαφορετικούς τρόπους.

Η λέξη κρίση έχει κανονικοποιηθεί, με την έννοια ότι ζούμε σε συνθήκες κρίσης εδώ και πολύ καιρό: τη δεκαετία του 1990 είχαμε μια σειρά διαδοχικών κρίσεων στη Νοτιοανατολική Ασία, τη φούσκα των «dot-com», και το 2001 την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Οι συνθήκες της κρίσης έχουν γίνει οι κανονικές συνθήκες της καθημερινής ζωής. Αυτό συνδέεται στενά με εκείνο που ο Αλαίν Μπαντιού και άλλοι έχουν ονομάσει καλλιέργεια της πολιτικής του φόβου. Η συνεχής υπόμνηση ότι ο κίνδυνος είναι εκεί, ότι οι κίνδυνοι της καθημερινής ζωής δεν σταματούν να υπάρχουν. Η κανονικότητα δεν υπάρχει πια.

Πρώτο σημείο λοιπόν είναι ότι η κρίση έχει κανονικοποιηθεί, έχει γίνει ένα δεδομένο όχημα Λόγου (standard discursive vehicle) των ελίτ. Στο ερώτημα γιατί καλλιεργείται μια κουλτούρα και πολιτική του φόβου, η απάντηση είναι ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διατήρησης μιας συγκεκριμένης πολιτικής, οικονομικής και ιδεολογικής τάξης. Η επίκληση της έννοιας της κρίσης είναι εκείνη ακριβώς που κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται οποιαδήποτε αλλαγή.

Δεύτερον, προχωρώ στη σύγχρονη μορφή της κρίσης, που, παρεμπιπτόντως, δεν είναι παγκόσμια, καθώς η Κίνα και η Ινδία αναπτύσσονται ραγδαία• είναι μια δική μας «ατλαντική» –βορειοαμερικανική και ευρωπαϊκή– κρίση που αναπαρίσταται ως παγκόσμια. Αν διαβάσετε την World Street Journal ή τους Financial Times, δηλαδή την τρέχουσα κατασκευή του κυρίαρχου λόγου, ανακαλύπτεις, μέσα από τη φωνή των ελίτ, ότι είναι εκείνες που συστηματικά καλλιεργούν και αναπαράγουν αυτή την έννοια της κρίσης. Γιατί αυτοί, τελικά, έχουν να χάσουν τα περισσότερα.

Τρίτον, είναι προφανές ότι οι πολιτικοί μηχανισμοί μέσω των οποίων οι ελίτ προσπαθούν να μετριάσουν για τις ίδιες τις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης που δημιούργησαν, ρίχνουν το βάρος στους φτωχούς και αδύναμους, που πλήττονται δυσανάλογα από την κρίση.

Μια κρίση γεωγραφική-οικονομική
Αν αναλογιστούμε τη δημιουργία αυτού που σήμερα αποκαλούμε οικονομική κρίση, θα υποστήριζα ότι σε μεγάλο βαθμό σχετίζεται με τη γεωγραφία, και ιδιαίτερα με μια συγκεκριμένη γεωγραφική μορφή αυτή της πόλης, του αστικού. Θα θυμάστε ότι όταν ξέσπασε η κρίση, το 2008, κάποιοι αναλυτές είπαν ότι αιτία ήταν τα τοξικά ενυπόθηκα δάνεια. Δηλαδή δάνεια για την αγορά ενός τμήματος πόλης –ενός σπιτιού, ενός διαμερίσματος, ενός οικοπέδου– που αναπτύχθηκαν με κερδοσκοπικό τρόπο, με τη μορφή εικονικού κεφαλαίου (fictitious capital) σε γιγαντιαία κλίμακα, στις ΗΠΑ, την Αγγλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία. Αυτό οδήγησε στη σπειροειδή κατασκευή εκείνου που ο Μαρξ ονόμασε εικονικό κεφάλαιο, κάτι που στην καθομιλουμένη ονομάζουμε κερδοσκοπικό κεφάλαιο. Η δημιουργία κερδοσκοπικού κεφαλαίου είναι ιστορικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, δεν είναι κάτι καινούργιο. Σε συγκεκριμένες περιόδους μετατρέπεται στην κεντρική στρατηγική συσσώρευσης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990-αρχές του 2000, το πεδίο δημιουργίας κερδοσκοπικού κεφαλαίου ήταν ο χώρος, η γεωγραφία, η κατασκευή του αστικού χώρου.

Έτσι, θα έλεγα ότι αυτό που αποκαλείται και εκδηλώνεται ως χρηματοπιστωτική-οικονομική κρίση έχει τις ρίζες του στον συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τον χώρο στη διαδικασία δημιουργίας εικονικού κεφαλαίου. Θα την αποκαλούσα γεωγραφική-οικονομική κρίση.

Στα κείμενά σας για την παγκοσμιοποίηση, επικεντρώνεστε στην έννοια της παγκοσμιοτοπικοποίησης (glocalization) της οικονομίας και της πολιτικής. Μπορείτε να περιγράψετε αυτή την έννοια με παραδείγματα; Υπάρχει σήμερα κάποια προνομιακή γεωγραφική κλίματα όπου κυρίως διακυβεύονται τα κυρίαρχα και τα εναλλακτικά κοινωνικά σχέδια;
Θα ήθελα να πάω λίγο πίσω. Ξεκίνησα να χρησιμοποιώ την λέξη παγκοσμιοτοπικοποίηση για να αποφύγω ένα θεωρητικό και πολιτικό αδιέξοδο που θεωρώ ότι αντιμετωπίζαμε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Θα θυμάστε ότι τότε κάποιοι υποστήριζαν –ορισμένοι και από μια κριτική γεωγραφική σκοπιά– και υποστηρίζουν ακόμη ότι το τοπικό δεν έχει πια σημασία, ότι είμαστε μαριονέτες παγκόσμιων δυνάμεων. Μ’ άλλα λόγια, ότι έχουμε μια παγκοσμιοποιημένη διαδικασία που διαμορφώνει τις τοπικές συνθήκες, και δεν υπάρχει τίποτε που θα μπορούσαν να κάνουν οι τοπικές κοινωνίες, οι πόλεις, οι περιφέρειες, ακόμη και τα κράτη, απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις.

Μια άλλη προσέγγιση υποστήριζε ότι η παραπάνω αποτελεί μια δομιστική αντιουμανιστική σύλληψη, που αρνείται τις δυνατότητες τις ανθρώπινης ή κοινωνικής παρέμβασης στο τοπικό επίπεδο, όπως και αν ορίζεται αυτό: της γειτονιάς, της πόλης ή της χώρας. Και πίστευε, αντίθετα, ότι υπάρχει σημαντικό περιθώριο για τους τοπικούς δρώντες να διαμορφώσουν την παγκοσμιοποίηση, η οποία αποτελεί το συνδυασμένο αποτέλεσμα μιας σειράς από συγκεκριμένες δράσεις και δυνάμεις. Συνεπώς, αντιμετωπίζαμε αυτό το αδιέξοδο όπου δύο ομάδες κριτικών μελετητών έλεγαν οι μεν ότι μόνο στο παγκόσμιο επίπεδο έχει σημασία η δράση, ενώ οι δε ότι πρέπει να δράσουμε αναγκαστικά τοπικά, διότι εκεί εδρεύει η πολιτική.

Παγκοσμιοποίηση και «παγκοσμιοτοπικοποίηση»
Ξεκίνησα, έτσι, να σκέφτομαι τις γεωγραφικές διαδικασίες που εξελίσσονταν τη δεκαετία του 1990, και τις οποίες μπορούμε να αποκαλέσουμε «παγκοσμιοποίηση». Παρατήρησα μια βαθμιαία διαδικασία χωρικού μετασχηματισμού του εθνικού κράτους, που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 αποτελούσε την προνομιακή κλίμακα οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης.

Αυτή η συνθήκη αντικαταστάθηκε σταδιακά με εκείνο που αποκαλώ αναδιάταξη των γεωγραφικών κλιμάκων, τόσο «προς τα πάνω» όσο και «προς τα κάτω». Για πω πλέον κάτι ουσιώδες για την οικονομία της Αττικής, πρέπει να κατανοήσω πώς εισχωρούν στην οικονομία της Αθήνας οι ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις και πώς, ταυτόχρονα, αυτές λειτουργούν σε ένα διεθνικό, ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο. Τυπικό παράδειγμα οι μεγάλες πολυεθνικές (π.χ. Microsoft), που δρουν διεθνώς, έχουν όμως πολύ συγκεκριμένες τοπικές διαρθρώσεις σε περιοχές (π.χ. Καλιφόρνια) ή χώρες (π.χ. Ιρλανδία). Το ιρλανδικό θαύμα, η «κέλτικη τίγρης», αφορούσε ακριβώς την τοπική εισχώρηση παγκόσμιων μορφών.

Παράλληλα, είχαμε την αναδιάταξη των κλιμάκων των πολιτικών γεωγραφιών κατά την οποία ενισχύθηκαν υποεθνικές μορφές διαμόρφωσης πολιτικών, στο επίπεδο της πόλης ή της περιφέρειας — κάποιες φορές με το πρόσχημα των αυξημένων αρμοδιοτήτων ή του εκδημοκρατισμού σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Η Ισπανία συνιστά τυπική περίπτωση περιφερειοποίησης του πολιτικού επιπέδου. Επίσης, η υπερεθνικοποίηση της πολιτικής με την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί κλασικό παράδειγμα μιας υπερεθνικής πολιτικής κλίμακας ρύθμισης και λήψης σημαντικών αποφάσεων.

Τα παραπάνω είναι παραδείγματα αυτού που αποκαλώ παγκοσμιοτοπικοποίηση: μετασχηματισμός των εξουσιών του εθνικού κράτους, πολιτικά και οικονομικά, και ταυτόχρονη ενίσχυση υποεθνικών, υπερεθνικών ή διεθνικών μορφών πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης. Σε αυτή τη νέα οργάνωση-παγίωση των κλιμάκων (scalar gestalt), κάθε κλίμακα έχει σημασία με διαφορετικούς τρόπους. Για να απαντήσω στην ερώτησή σας, ποια είναι η προνομιακή κλίμακα: δεν υπάρχει, δεν απέμεινε μία μοναδική τέτοια κλίμακα. Συνεπώς, η παλιά κορωνίδα του αριστερού λόγου, ιδιαίτερα του 19ου αιώνα, για την κατάληψη του κράτους, είναι σήμερα λάθος• κάτι περισσότερο από λάθος, είναι αντιπαραγωγική και αρνητική τακτική. Πρέπει να δουλέψουμε ταυτόχρονα στα άλλα σημαντικά γεωγραφικά επίπεδα.

Πρέπει να δράσουμε σε όλα τα επίπεδα. Πιστεύω ότι η ανάλυση της Αριστεράς, που πιστεύει σε ένα χειραφετητικό σχέδιο και στο ότι μια εξισωτική κοινωνικοχωρική οργάνωση είναι εφικτή, οφείλει να είναι σύνθετη — οι άμεσες απαντήσεις μας ωστόσο μπορούν και πρέπει να είναι απλές.

Έχετε ερευνήσει περιπτώσεις κοινωνικοπολιτικών συγκρούσεων για τον έλεγχο και τη διανομή δημόσιων φυσικών πόρων, των «κοινών», όπως π.χ. του νερού. Σήμερα, σε ένα πλαίσιο ύφεσης όπου το κράτος αποσύρεται από την οικονομία και κυριαρχεί μια αίσθηση «επείγοντος» για ιδιωτικές επενδύσεις, ποιες θα μπορούσαν να είναι οι κοινωνικές απαντήσεις;
Πιστεύω ότι πρέπει να κατανοήσουμε την έννοια των κοινών στο πλαίσιο του καπιταλιστικού μετασχηματισμού. Αρχικά υπάρχει η διαδικασία αυτο-αναπαραγωγής και επέκτασης του κεφαλαίου μέσω της τυπικής παραγωγικής διαδικασίας (όπως στα 1960 και 1970). Για το κεφάλαιο, τουλάχιστον στη Δύση, στον παγκόσμιο Βορρά –όχι στην Κίνα ή την Ινδία– οι παραδοσιακές μορφές καπιταλιστικής συσσώρευσης και κερδοφορίας έγιναν δυσκολότερες τις τελευταίες δεκαετίες.

Η ιδιωτικοποίηση της ίδιας της ζωής μας
Θα έλεγα ότι η κυρίαρχη στρατηγική συσσώρευσης στη Δύση μετατρέπεται σε αυτό που ο Χάρβεϊ αποκαλεί συσσώρευση μέσω της υφαρπαγής (accumulation by disposition), αυτό που ο Μαρξ ονομάζει πρωταρχική συσσώρευση (primitive accumulation). Η συσσώρευση μέσω της υφαρπαγής, όπως υπονοεί και ο όρος, αφορά πάντα την αλλαγή ιδιοκτησίας, την κατοχή και τον έλεγχο. Τις δεκαετίες του 1980 και 1990 η συσσώρευση μέσω της υφαρπαγής γίνεται μια πολιτικά και κρατικά ενορχηστρωμένη διαδικασία. Αλλιώς θα το ονομάζαμε κλοπή.

Υποστηρίζω ιδίως ότι η συσσώρευση μέσω της υφαρπαγής αφορούσε τις ζωντανές γεωγραφίες (lived geographies)• θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ. Το μεγαλύτερο παράδειγμα, χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας και του καπιταλισμού, ήταν η συσσώρευση μέσω υφαρπαγής που πραγματοποιήθηκε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες — κι αυτό είναι ανεξάρτητο από το πώς αξιολογούμε τα καθεστώτα αυτά. Είναι αναμφισβήτητο ότι η «μετάβαση» συνοδεύτηκε από μια εκπληκτικών διαστάσεων κλοπή, συσσώρευση μέσω της υφαρπαγής, πετρελαίου, αερίου, όλων των φυσικών πόρων κρατικής ιδιοκτησίας –που είναι κι αυτή μιας μορφή συλλογική ιδιοκτησίας–και έτσι δημιουργήθηκε μια κατηγορία ρώσων καπιταλιστών παγκόσμιου βεληνεκούς.

Αυτό το μοντέλο γενικεύτηκε και στη Δύση και τον παγκόσμιο Νότο, όπου οι φυσικοί πόροι ιδιωτικοποιήθηκαν. Η ιδιωτικοποίηση της κοινής δεξαμενής πόρων ήταν μια από τις κεντρικές στρατηγικές της καπιταλιστικής συσσώρευσης του παγκόσμιου καπιταλισμού τα τελευταία είκοσι χρόνια. Πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση της εξωτερικής και εσωτερικής οικολογικής βάσης της ζωής μας, της ζωής της ίδιας. Σκεφτείτε το νερό, με το οποίο έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, ακριβώς γιατί έχει εμβληματικό χαρακτήρα, αλλά και τη γη. Δείτε τι κάνει η Κίνα στην Αφρική και την Ινδονησία όπου αγοράζει τεράστιες εκτάσεις γης από αγρότες για την παραγωγή φοινικέλαιου και για βιοκαύσιμα. Σκεφτείτε τη βιοποικιλότητα, το πώς ξεζουμίζουν οι φαρμακευτικές τις παγκόσμιες οικολογίες σε αναζήτηση γενετικών χαρακτηριστικών προς ιδιωτικοποίηση.

Ωστόσο, δεν ιδιωτικοποιούνται μόνο ο εξωτερικός βιόκοσμος, οι εξωτερικές οικολογίες με μηχανισμούς συσσώρευσης μέσω της υφαρπαγής• ιδιωτικοποιούνται και οι εσωτερικές οικολογίες. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τους σχεδιασμούς για το ανθρώπινο γονιδίωμα που αφορούν ακριβώς τη δυνατότητα ιδιωτικοποίησης τμημάτων του ανθρώπινου σώματος, με σκοπό το εμπορικό κέρδος. Παρά τη ρητορική των εταιριών για τα πλεονεκτήματα της νέας ιατρικής, το ουσιώδες είναι ότι πρόκειται για μια περιπέτεια ιδιωτικοποίησης του ανθρώπινου σώματος. Επιπλέον, υπάρχει μια απίστευτη προσπάθεια συσσώρευσης μέσω της υφαρπαγής αυτού που αποκαλείται κοινή διάνοια (common intellect).

Συνήθως μιλάμε για τα κοινά με δύο τρόπους. Ο παραδοσιακός τρόπος είναι η αναφορά στις οικολογίες του κόσμου. Αλλά υπάρχουν και άλλα κοινά, αυτό που ο Μαρξ αποκαλούσε κοινή διάνοια, το οποίο, όπως έχουν δείξει πειστικά ο Χαρντ και ο Νέγκρι, έχει γίνει κεντρική παραγωγική δύναμη στη Δύση, λ.χ. στις συναντήσεις ανάπτυξης λογισμικού κώδικα που κινητοποιούν, με έναν τρόπο, την κοινή μας διάνοια. Πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση της σκέψης μας, της ικανότητάς μας να σκεφτόμαστε δημιουργικά μαζί με άλλους, της συλλογικής σκέψης. Συνοψίζοντας, τα «κοινά» είναι για μένα το κεντρικό πεδίο μάχης σήμερα.

Ένα νέο φαντασιακό για μια άλλη κοινωνία: τρεις κατευθύνσεις
Μπορούμε όμως να «επιστρέψουμε» σε μια συγκεντρωτική από τα πάνω διαχείριση των «κοινών»; Ποια θα μπορούσαν να είναι τα στοιχεία μιας εναλλακτικής στρατηγικής;

Θα ήταν καταστροφικό να επιστρέψουμε σε μια γνώριμη, στενά κρατική διαχείριση των κοινών. Η μεγάλη πρόκληση σήμερα –που βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν της πολιτικής, όπου το μόνο πράγμα που συμβαίνει είναι η διαχείριση του κεφαλαίου– είναι να υπερβούμε τον αρνητισμό. Δεν υπάρχει αριστερό φαντασιακό σήμερα για τον σοσιαλισμό ή όπως τον αποκαλέσει κανείς, δηλαδή την επιδίωξη μιας ελεύθερης, εξισωτικής κοινωνίας με δημοκρατική διαχείριση των κοινών.

Σίγουρα, οι συνταγές του 20ού αιώνα δεν μπορούν να επαναληφθούν. Έχει σημασία να δούμε γιατί δεν θα λειτουργούσαν πλέον. Πρέπει να δούμε τι δεν πήγε καλά, αυτό που αναφέρει ο Μπαντιού ως «σκοτεινή καταστροφή» του 20ού αιώνα. Μεγάλο μέρος της ιστορίας του 20ού αιώνα έγινε στο όνομα του σοσιαλισμού, κι αυτό κινητοποίησε τεράστια αποθέματα ενέργειας. Πρέπει να κατανοήσουμε τα αίτια αυτής της καταστροφής και, δεύτερον, να κατανοήσουμε πλήρως τις συνθήκες του σημερινού καπιταλισμού. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να σκιαγραφούμε μια αριστερή πολιτική.

Μια αριστερή πολιτική δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο στην κριτική και τις επιθέσεις στη Δεξιά, στις βιαιότητες του καπιταλισμού. Αυτό είναι εύκολο. Χρειαζόμαστε και ένα νέο φαντασιακό για το τι συνιστά καλή κοινωνία. Πρέπει να σκεφτούμε, νομίζω, τρεις κατευθύνσεις:

Πρώτον, αναφορικά με την παγκοσμιοτοπικοποίηση και την αναδιάταξη των πολιτικών και οικονομικών κλιμάκων: το εθνικό κράτος δεν αποτελεί πια την προνομιακή κλίμακα παρέμβασης, ούτε το προνομιακό γεωγραφικό πεδίο για τον έλεγχο της εξουσίας. Κάθε νέα μορφή σοσιαλιστικής πολιτικής θα πρέπει να αναπτύσσεται σε πολλές κλίμακες ταυτόχρονα. Τόσο όσοι προτείνουν την απόσχιση από την Ε.Ε. και το ευρώ όσο και οι κυβερνώντες που επιβάλλουν μια καθαρτήρια δοκιμασία με την οποία οι Έλληνες «θα τα καταφέρουν» κάνουν λάθος. Δεν υπάρχει σήμερα κανένα κράτος –και όχι μόνο η Ελλάδα– που να μπορεί να φέρει εις πέρας την παραπάνω διαδικασία. Επίσης, δεν υπάρχει ένας ελληνικός λαός που θα τη φέρει σε πέρας: υπάρχουν καπιταλιστές, εκμεταλλευτές, τεμπέληδες, συντηρητικοί, σκληρά εργαζόμενοι κλπ. Από την άλλη, και με ευθύνη των αριστερών διανοούμενων, λείπει ένας ευρωπαϊκός αριστερός εναλλακτικός χώρος που θα συνδέεται με το εθνικό και το τοπικό.

Δεύτερον, λίγα θεωρώ πλέον ότι μπορούμε να κάνουμε με το κόμμα ως πολιτικό εργαλείο και οργανωτικό μέσον πολιτικών στόχων, του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες όλα τα μεγάλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εγκατέλειψαν το όραμα του σοσιαλισμού. Αν χρησιμοποιήσεις σήμερα τις λέξεις ισότητα ή κομμουνισμός αντιμετωπίζεσαι σαν απολίθωμα. Βλέπουμε, ωστόσο, ελπιδοφόρες νέες μορφές οργάνωσης, σε πολλές κλίμακες. Το οικολογικό κίνημα, το κίνημα για την κλιματική δικαιοσύνη, είναι ένα καλό παράδειγμα. Έχω εντυπωσιαστεί με τους καινοτόμους και δημιουργικούς τρόπους και μορφές πολιτικής οργάνωσης που χρησιμοποιούν, δρώντας ταυτόχρονα σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Το ίδιο ισχύει και με τα φοιτητικά κινήματα που ξεπηδούν τώρα σε όλη την Ευρώπη.

Τρίτον, εκτός από αυτά τα δύο αριστερά ταμπού (το κράτος και το κόμμα), που πρέπει να επερωτήσουμε, θεωρώ ότι χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την έννοια της κοινωνικής τάξης ως προνομιακού υποκειμένου για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την ταξική ανάλυση για να καταλάβουμε πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Αλλά για την αναζήτηση και εφαρμογή ενός εναλλακτικού σοσιαλιστικού σχεδίου, η έννοια της τάξης δεν είναι –ίσως δεν ήταν ποτέ– το προνομιακό υποκείμενο της κοινωνικής αλλαγής.

Έτσι, ερχόμαστε στην έννοια των κοινών ως κεντρικού πεδίου διαπάλης για την ιδιοκτησία –μια κλασική μαρξική έννοια. Πρόκειται για τη μάχη της συλλογικής ιδιοκτησίας απέναντι στην ιδιωτική ιδιοκτησία — και αυτό διατρέχει τους ταξικούς διαχωρισμούς. Μιλώντας για τις εξωτερικές/ εσωτερικές οικολογίες του ανθρώπινου σώματος, τον φεμινισμό, τις έμφυλες ταυτότητες, την εθνότητα, υπεισέρχονται πολλές διαφορετικές κοινωνικές θέσεις, ακόμη και οι διανοούμενοι. Συνεπώς, χρειάζονται νέες συμμαχίες και νέα σημεία παρέμβασης γύρω από την έννοια των κοινών, η οποία παρέχει μια οπτική ευρύτερη από την κλασική ταξική προσέγγιση.

Πιστεύω ότι το ζήτημα, σήμερα, δεν είναι να κριτικάρουμε τον καπιταλισμό, αλλά να μελετήσουμε τον τρόπο που θα φτάσουμε στον σοσιαλισμό, χωρίς να επαναλάβουμε τα λάθη της ιστορίας του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα. Το ερώτημα σήμερα παραμένει το τι πρέπει να κάνουμε.

Πηγή: Ενθέματα Κυριακάτικης Αυγής

Λεφτά ΠΑΝΤΑ υπάρχουν γιά το πολιτικό-κομματικό κατεστημένο της Ελλάδας


''Στρατιές βουλευτών'' (με τις συνοδείες τους) ετοιμάζονται γιά το καθιερωμένο τους τουριστικό ταξίδι-ψώνια στις ΗΠΑ, με αφορμή τις παρελάσεις στις παροικίες μας γιά την 25η Μαρτίου
''Διακομματικές'' πάντα οι αποστολές. Δηλαδή, αν σε κάθε παροικία -γιά λόγους οκονομίας- πήγαινε ένας μόνο βουλευτής εκπροσωπώντας το ελληνικό Κοινοβούλιο, θα είχαμε ''ατίμωση'' των εκδηλώσεων γιά την εθνική μας επέτειο; Γιατί οι τουριστο-''διακομματικές'', που πάντα προκαλούν την Ομογένεια με τα καμώματά τους;

Την κατάντησαν καρνάβαλο, με παπάδες, τσολιάδες, πολιτικούς από Ελλάδα και ''προεδροπαράγοντες''
Οι ίδιοι (''ισόβιοι προεδροπαράγοντες'', με τις ίδιες ''σκουριασμένες'' ιδέες) και τα ίδια, έχουν ως αποτέλεσμα -την τελευταία πενταετία- να μην συμμετέχει η Ομογένεια και αντί γιά προβολή της Ελλάδας, να κάνουμε δυσφήμιση. Στη Νέα Υόρκη π.χ, ξοδεύονται 325.000 δολ. (+100.000 δολ. γιά ''τηλεοπτική προβολή'') γιά μιά παρέλαση στην 5η Λεωφόρο
www.kalami.us

ΓΑΠ, ο ολίγιστος


Tου Χρηστου Γιανναρα

...Η εξουσιαστική ιταμότητα των υπαλλήλων της «τρόικας» δεν είναι συμπτωματική απρέπεια συμπεριφοράς. Είναι συνεπές αποκύημα του «κλίματος» των σχέσεών τους με την κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε: Επτά μήνες, από την επομένη της ορκωμοσίας του, ο πρωθυπουργός σεργιάνιζε στα διεθνή κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος διαφημίζοντας την οικονομική χρεοκοπία της χώρας του, τη φαυλότητα, την ανυποληψία της. Και οι υποψήφιοι δανειστές ανέβαζαν συνεχώς τον πήχυ των τοκογλυφικών τους ορέξεων. Προτάσεις δανεισμού με ελάχιστο επιτόκιο, από τη Ρωσία και την Κίνα, τις απέρριπτε ασυζητητί – γιατί; Δεν το εξήγησε. Ωσπου ο δανεισμός από τις «αγορές» έφτασε να γίνει ανέφικτος και η χώρα παραδόθηκε «αυτονόητα» στην «τρόικα»: Υπέγραψε ο πρωθυπουργός την «άνευ όρων» παραίτηση (όλων μας) από κάθε μορφή εθνικής κυριαρχίας: οικονομική, εδαφική, υποδομών, παραγωγικών πηγών, εργασιακού δυναμικού, πολιτισμικών θησαυρισμάτων. Η πρόσφατη ξαφνική απαίτηση των άξεστων μανδαρίνων για 50 δισ. από την κρατική περιουσία ώς το 2015, συστοιχεί πλήρως με τη λογική του «Μνημονίου».
Συνεπέστατα, λοιπόν, το «κλίμα» των σχέσεων της κυβέρνησης με τους μανδαρίνους τούς επιτρέπει συμπεριφορές αφεντικών προς δουλικά: Τον Δεκέμβριο, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πωλ Τόμσεν απερίφραστα βεβαίωνε «επενδυτές» στο Λονδίνο ότι «χρέος και έλλειμμα ήταν προσχήματα, στόχος πραγματικός του Μνημονίου με την Ελλάδα είναι οι εργασιακές σχέσεις και οι ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις» («Κ» 14.12.2010). Και πριν από λίγες μέρες σε δημόσια «συνέντευξή» τους και οι τρεις Υπατοι Αρμοστές στο ελλαδικό προτεκτοράτο νουθετούσαν τους ραγιάδες να συγκρατούν τις οιμωγές τους από τον ανασκολοπισμό που υφίστανται («Κ» 12.2.2011). Τα νευρόσπαστα μαθητούδια - οικονομικό επιτελείο(!) της κυβέρνησης μοιάζει να συμπεριφέρονται στην τρόικα όπως οι πειθαρχημένοι εντολοδόχοι στους εκπροσώπους των εντολέων τους.
Στο τιμόνι της χώρας η γκροτέσκα φιγούρα. Πρωθυπουργός τόσο μειωμένων προσόντων και αδικημένης φυσικής σερμαγιάς που στην Ιστορία, το ξέρουμε όλοι, εμφανίζονται οι ανάλογοι μόνο για να συνοδέψουν μια σημαδιακή καταστροφή ή μια ανυπόφορη ατιμία...
O ολίγιστος των Παπανδρέου. Τα παρέδωσε όλα μεθοδικά στις «αγορές», με αντάλλαγμα να τον αφήνουν να παίζει με το παιχνιδάκι της εξουσίας.

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Πρόσκληση

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου
«Ζημιογόνα τρωκτικά»



Συγγραφείς: Αργύρης Ολοκτσίδης & Ζήσης Σαμαράς
Πού; ΤΕΙ Κατερίνης
Ημερομηνία; 23 Φεβρουαρίου 2011
Ώρα; 19:00

Τρωκτικά
Στο ζωικό βασίλειο πολλά είναι τα ζώα
άλλα είναι παμπόνηρα κι άλλα είναι αθώα.
Άλλα τρώνε αφρόκρεμες κι άλλα τρώνε σαπίλες
άλλα ζούνε σ' υπόγεια κι άλλα ζούνε σε βίλες.

M' απ' όλα πιο αχόρταγα τα τρωκτικά μασάνε
όπου δούνε φαγώσιμο απάνω του ορμάνε.
Έχουν νύχια για σκάψιμο, έχουνε και κοπτήρες
έχουν γλώσσα για γλείψιμο, έχουν και μασητήρες.

Σκάβουν, δαγκώνουν, γλείφουνε, κόβουνε, ροκανίζουν
τρύπες ανοίγουνε παντού κι όλα τα αφανίζουν.
Τρώνε χαβιάρι κι αστακό, τρώνε και μαρμελάδα
τρώνε σπίτια κι οικόπεδα, τρώνε και την Ελλάδα.

Τρυπώνουνε σε εκκλησιές, τρυπώνουν σε υπουργεία
τρυπώνουνε σε τράπεζες και σε νοσοκομεία.
Ούτε τους νόμους σέβονται, τους κάνουνε κουρέλια
κι ενίοτε τους γράφουνε ανάμεσα στα σκέλια.

Διότι εκεί, στ' απόκρυφα, κάτω απ' την ουρά τους
φυλάσσουνε, τα τρωκτικά, τα όσια και ιερά τους.
Εκεί είναι η δόξα τους, εκεί και η τιμή τους
εκεί 'ναι η ταυτότητα, εκεί και τ' ΑΦΜ τους.

Στα οχήματά τους, τα κομψά, οι κυβισμοί χιλιάδες
βολτάρουν και με κότερα σε Ιόνιο και Κυκλάδες.
Χαίρουνε υπολήψεως παντού, σ' όλη τη χώρα
κι έχουν και ελικόπτερο για την... κακιά την ώρα.
Βγαίνουν στην τηλεόραση σεμνά και με ευθύνη
μιλάνε για ισότητα και για δικαιοσύνη.
Με θέρμη υπερασπίζονται των ταπεινών τα δίκια
κι αποτελούνε πρότυπο για τα μικρά ποντίκια.

ΚΙ εγώ, που 'μαι μικρούλικο ποντίκι, το καημένο
έχω ένα όνειρο, βαθειά, μες την ψυχή κρυμμένο.
Ένα μεγάλο τρωκτικό κάποια μέρα να γίνω
και στων κορόιδων την υγειά να τρώω και να πίνω.

Αργύρης Ολοκτσίδης

Tο δεν πληρώνω που έριξε τη… Θάτσερ

Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80, η κυβέρνηση θάτσερ στη βρετανία αποφάσισε να επιβάλλει ένα νέο φόρο στα νοικοκυριά, ο οποίος έμεινε με το όνομα poll tax. Πρακτικά το ποσό που αναλογούσε σε κάθε οικογένεια προέκυπτε από το πόσα άτομα έμεναν σε ένα σπίτι, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το εισόδημά τους.
Ιστορικό παράδειγμα κινήματος ανυπακοής στη Μεγ. Βρετανία
του bobfisher (via tvxs) (via Γ. Παπαιωάννου)


Σχεδόν αμέσως προέκυψε ένα κίνημα πολιτών που αρνήθηκαν συντεταγμένα να πληρώσουν. Ξεκίνησε από τη Σκωτία και επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα τη δεύτερη χρονιά εφαρμογής του νόμου να μην πληρώσει περίπου το 30% των φορολογούμενων (διευκρινίζεται πως η άρνηση αφορούσε ΜΟΝΟ τον poll tax – ή community charge επίσημα).
Η αντίδραση της θάτσερ ήταν τυπική. Απειλές, διαστρέβλωση, επιλεκτικές δίκες και καταδίκες και απόπειρα καταστολής του κινήματος όπου έβγαινε στο δρόμο.
Αποκορύφωμα του κινήματος η τεράστια πορεία του της 31ης Μαρτίου του 1990, όταν πάνω από 300.000 άνθρωποι συγκρούστηκαν στο Λονδίνο με την αστυνομία, η οποία και έχασε τον έλεγχο της πόλης. Μετά τα επεισόδια οι εργατικοί και η πιο επίσημη αριστερά (δηλαδή το militant) καταδίκασαν τα επεισόδια (ο “εργατικός” κίνοκ είπε πως τα έκαναν αναρχικοί χούλιγκαν). Το κίνημα όμως απλώς διογκωνόταν μέρα με τη μέρα, οπότε κάποια στιγμή οι κατά τόπους αστυνομίες και δικαστικές αρχές να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουν να καλούν σε δίκη άλλους πολίτες, μιας και τα δικαστήρια και η αστυνομία είχαν κατακλυστεί.
Η αποτυχία του poll tax έριξε τελικά τη θάτσερ. Με τη λαϊκή αγανάκτηση (ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων της) να βαράει κόκκινα και το νόμο ουσιαστικά να έχει γίνει κωλόπανο, οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι της έχωσαν μια καλή τρικλοποδιά και την ανάγκασαν σε παραίτηση. Και παρόλο που οι τόρυδες ξαναπήραν την εξουσία στις επόμενες εκλογές, το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μαίητζορ (ο νέος αρχηγός των τόρυδων) ήταν να αποσύρει τον poll tax.
Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Poll_Tax_Riots

Αυξήθηκε κατά 41,8 δισ. το 2010 το δημόσιο χρέος


Σημαντική αύξηση παρουσίασε το δημόσιο χρέος της χώρας στη διάρκεια του 2010, καθώς διογκώθηκε κατά 41,8 δισ. ευρώ ή κατά 18 μονάδες του ΑΕΠ, λόγω των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού του ευρύτερου δημόσιου τομέα αλλά και της αναθεώρησης του χρέους που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη Eurostat

Τα χρεολύσια των ομολόγων των επόμενων ετών θα διογκωθούν περαιτέρω από το νέο δανεισμό που πραγματοποιεί το υπουργείο Οικονομικών, μέσω του μηχανισμού στήριξης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (Γ.Λ.Κ.), στις 31 Σεπτεμβρίου το δημόσιο χρέος της χώρας αποτιμήθηκε σε 340,28 δισ. ευρώ, έναντι 298,52 δισ. ευρώ, που ήταν στο τέλος του 2009.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από το νέο χρέος των 41,8 δισ. ευρώ που προέκυψε το 2010, μόνο τα 23 δισ. ευρώ οφείλονται στο έλλειμμα του προϋπολογισμού. Το υπόλοιπο ποσό προέρχεται από την ανάληψη χρεών του ευρύτερου δημόσιου τομέα για τα οποία εκδόθηκαν ομόλογα...
Εφιάλτης τα χρεολύσια
Σε εφιαλτικά επίπεδα εκτοξεύονται τα χρεολύσια στα επόμενα χρόνια, λόγω κυρίως της μικρής διάρκειας των δανείων του μηχανισμού στήριξης (3 και 5 έτη).
Ειδικότερα, από το χρέος των 340,28 δισ. ευρώ:
- Το ποσό των 40,5 δισ. ευρώ, ή το 11,9% είναι ληξιπρόθεσμο εντός του 2011. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνονται τα χρεολύσια των ομολόγων και των εντόκων γραμματίων.
- Τα ομόλογα που λήγουν από το 2012 μέχρι και το 2016 ανέρχονται σε 144,9 δισ. ευρώ. Οι περισσότερες λήξεις χρεολυσίων μέχρι τώρα εντοπίζονται στο έτος 2014 που φτάνουν στα 48 δισ. ευρώ.
- Τα ομόλογα που λήγουν μετά το 2016, ανέρχονται σε 154,9 δισ. ευρώ.
Σημειώνεται ότι τα χρεολύσια των ομολόγων των επόμενων ετών θα διογκωθούν περαιτέρω από το νέο δανεισμό που πραγματοποιεί το υπουργείο Οικονομικών, μέσω του μηχανισμού στήριξης, τις εκδόσεις των εντόκων γραμματίων και των μακροπρόθεσμων ομολόγων, αργότερα, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Παρατηρείται επίσης ότι τα δάνεια από το μηχανισμό στήριξης μειώνουν τη μέση διάρκεια του ελληνικού χρέους. Το 2010, η μέση διάρκεια του δανεισμού ήταν μόλις 3,68 έτη, από 5,66 έτη το 2009 και 10,96 έτη το 2008.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού για την εξέλιξη του χρέους, μετά τις αναθεωρήσεις και τις προσθήκες των swaps και των χρεών των ζημιογόνων ΔΕΚΟ, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης στο τέλος του έτους 2011 εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στις 362.230 εκατ. ευρώ ή 158,6% του ΑΕΠ.

Πηγή:Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Τρίτη, 22 Φεβρουαρίου 2011

Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Γαντζωμένος στην εξουσία ο Μουαμάρ Καντάφι που ελέγχει τη χώρα από το 1969, πνίγει στο αίμα το ξεσηκωμό της νεολαίας της Λυβύης, επιδεικνύοντας το χειρότερο πρόσωπο από όλα τα άλλα απολυταρχικά αραβικά καθεστώτα που αντίστοιχα αμφισβητούνται σήμερα από λαϊκές εξεγέρσεις. Μπορεί το καθεστώς του-στηριζόμενο οικονομικά στις εξαγωγές των ορυκτών καυσίμων που διαθέτει η χώρα-να εξασφάλισε όχι μόνο για την οικογένεια και μια μικρή ελίτ-όπως συνέβη με τα άλλα καθεστώτα της περιοχής- αλλά και για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μια σχετική οικονομική ευμάρεια, όμως τη νεολαία δεν την ενδιαφέρει μόνο το "ψωμί". "'Εχουμε να φάμε! Θέλουμε να πιούμε ελευθερία!" φωνάζει στις διαδηλώσεις της.
Η δύση βέβαια φοβάται ότι θα χάσει τα φτηνά πετρέλαια και ότι θα της κοστίσει αυτή η απαίτηση της νεολαίας της Τζαμαχερίας για ελευθερία. Άλλο τα "ανθρώπινα δικαιώματα" για αυτήν, και άλλο να αναλάβουν τη διακυβέρνηση οι τοπικές φυλές, που δεν θα είναι εύκολο να τις ελέγξει, όπως έκανε με τον Καντάφι.

ΤΕΤΑΡΤΗ 23/2/2011 - ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΑΣ !


ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΓΑΘΑ

Όσο περνά ο καιρός, τόσο καθαρότερα φαίνεται ότι τα "μέτρα" που μας πήραν, πέρα από το ότι έριξαν τα υπέρμετρα βάρη στους "απο κάτω", θα έχουν ένα αμφίβολο αποτέλεσμα σε σχέση με τα δημόσια χρέη. Στο τέλος τους το εξωτερικό δημόσιο χρέος θα είναι μεγαλύτερο από όταν ξεκίνησαν τα μέτρα. Η βίαιη προσαρμογή που μας επιβάλλεται λοιπόν, είναι μια συνταγή που έχει ήδη αποτύχει σε δεκάδες χώρες, αφήνοντας σοβαρά πλήγματα στην οικονομία, τη κοινωνία και το περιβάλλον. Βέβαια το ζήτημα δεν είναι να επιστρέψουμε στην εποχή πριν το Μνημόνιο:
• Γιατί επί χρόνια χτιζόταν συνειδητά μια οικονομία με ημερομηνία λήξης, που αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα κεφάλια των πιο αδύναμων.
• Γιατί είχαμε μάθει να μετράμε τα πάντα με την αγοραστική μας δύναμη και το τι μπορούμε να καταναλώνουμε, χωρίς να ενδιαφερόμαστε τι κάνει ο διπλανός μας. Ανεχθήκαμε τη δραστική υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών.

Είναι η ώρα να αντισταθούμε στην υποτίμηση της εργασίας και των μισθών, αλλά ταυτόχρονα να υπερασπιστούμε κατά προτεραιότητα τα συλλογικά αγαθά προβάλλοντας μια εναλλακτική διέξοδο. Να ματαιώσουμε τις απειλές τους για:
• Τον ακρωτηριασμό του σιδηροδρόμου, και των δημόσιων συγκοινωνιών.
• Το fast track, που εξουδετερώνει την περιβαλλοντική και πολεοδομική νομοθεσία.
• Την εκτός Σχεδίου δόμηση στις περιοχές NATURA.
• Τα οικοδομικά συγκροτήματα στο Ελληνικό και το Δέλτα του Νέστου, ως «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας σε βάρος των ελεύθερων χώρων και του περιβάλλοντος.
• Τις πιέσεις για λεηλασία φυσικών πόρων, όπως με ορυχεία, γήπεδα γκολφ σε άνυδρες περιοχές, γιγαντιαία τουριστικά συγκροτήματα χωρίς επαφή με την τοπική οικονομία.
Οι απαντήσεις μας πρέπει να δίνουν ταυτόχρονες διεξόδους για την οικονομική, την κοινωνική και την περιβαλλοντική διάσταση. Ιδίως σε τοπικό επίπεδο, ας στραφούμε σοβαρά στη μακροπρόθεσμη διέξοδο από την κρίση:
• Να σχεδιάσουμε τη συμφιλίωση της οικονομίας με το περιβάλλον.
• Να θεμελιώσουμε μια καθημερινή ζωή στηριγμένη λιγότερο στην αγοραστική δύναμη και περισσότερο στα συλλογικά αγαθά και την αλληλεγγύη, για την οποία δεν υπάρχουν περιθώρια για εξαιρέσεις, όπως μας το προτείνουν σήμερα για τους μετανάστες.
Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε και οι οικονομικές εξουσίες αποδεικνύονται ανίκανες να δώσουν λύσεις. Υπάρχουν όμως βήματα που μπορούμε να κάνουμε και μόνοι μας, ως πολίτες. Ας τα δοκιμάσουμε, όχι μόνο στους αγώνες, αλλά και στην οικοδόμηση εναλλακτικών λύσεων. Όπως στέκει και στη προμετωπίδα αυτού του ιστολογίου:
"Ας αρχίσουμε να οργανωνόμαστε σε κοινότητες και δίκτυα συνεργασίας και αλληλεγύης, να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας με αυτοπαραγωγή και αχρήματες ανταλλαγές!
Ας απορρίψουμε "το παγκόσμιο χωριό" και ας στραφούμε προς την αποκεντρωμένη, τοπικοποιημένη, οικολογική αμεσοδημοκρατική κοινωνία της ισοκατανομής!"

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

ΤΑ ΜΗΔΕΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ: ΕΝΑΣ ΕΦΙΚΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ (ΚΑΙ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε μέχρι σήμερα η χώρα μας τα παραγόμενα απορρίμματα μπορεί να περιγραφεί με τρεις λέξεις: αδιαφορία, αδράνεια, αναποτελεσματικότητα. Το μοναδικό σχεδόν ενδιαφέρον των περιφερειακών αρχών αλλά και της κεντρικής διοίκησης ήταν να βρούμε «κατάλληλους» χώρους για να θάψουμε τα σκουπίδια μας, με έναν σχετικά «ασφαλή» τρόπο για την ανθρώπινη υγεία. Δυστυχώς έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι δεν υπάρχουν «ασφαλείς» ΧΥΤΑ. Η ρύπανση των νερών, της ατμόσφαιρας και των εδαφών που προκύπτει από την λειτουργία χώρων τελικής διάθεσης απορριμμάτων (ΧΥΤΑ ή καύσης) είναι αναπόφευκτη!. Οι δήμοι αδιαφορώντας και αυτοί για τις ευθύνες τους ρίχνουν το μπαλάκι στην κεντρική εξουσία. Εντωμεταξύ τα σκουπίδια μας αυξάνονται ραγδαία. Μόνο στην Αττική παράγονται 2.3 εκατ. τόνοι απορριμμάτων κάθε χρόνο (!!), ενώ τα περισσότερα καταλήγουν στον ΧΥΤ Φυλής.
Ζούμε λοιπόν σήμερα τις συνέπειες αυτής της αποτυχημένης πολιτικής διαχείρισης απορριμμάτων με την μεγάλη κοινωνική κρίση και τον ξεσηκωμό των κατοίκων της Κερατέας, του Γραμματικού , και πολλών άλλων περιοχών στην Ελλάδα, .που αντιδρούν στην εγκατάσταση νέων μονάδων τελικής διάθεσης στην περιοχή τους, ενώ το κίνημα τους αντιμετωπίζεται με αυταρχικά μέτρα καταστολής από την κεντρική εξουσία που κάτω από την απειλή των προστίμων για τους ΧΑΔΑ «επείγεται» για λύσεις, και αδιαφορεί για την όποια κοινωνική συναίνεση

Αν μελετήσει κανείς σε βάθος το πρόβλημα των σκουπιδιών και δει επιτυχημένα
παραδείγματα, σοφής διαχείρισης τους, σε άλλες χώρες, καταλήγει σε δυο βασικά συμπεράσματα.
Πρώτο συμπέρασμα: Χρειάζεται μια σφαιρική προσέγγιση για να δρομολογηθούν σωστές λύσεις. Το να κραυγάζει κανείς για παράδειγμα ότι το πρόβλημα των σκουπιδιών λύνεται μόνο με ανακύκλωση είναι όχι απλώς ανεδαφικό αλλά και επικίνδυνο! Ξέρουμε ότι αν και η ανακύκλωση είναι φυσικά μια επιθυμητή, οικολογικά συμβατή, λύση δεν μπορεί από μόνη της να οδηγήσει σε δραστική μείωση της ποσότητας των απορριμμάτων. Για παράδειγμα χώρες όπως η Δανία που έχει από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανακύκλωσης, (περίπου 41%), συγχρόνως έχει και την μεγαλύτερη στην ΕΕ κατά κεφαλή παραγωγή απορριμμάτων, περίπου 417 Kg/ κάτοικο το έτος.
Η μόνη ολοκληρωμένη, σφαιρική προσέγγιση που απαντά στο πρόβλημα των σκουπιδιών σε όλα τα επίπεδα, είναι η πολιτική των μηδενικών αποβλήτων. Με δύο λόγια θα περιέγραφε κανείς τα μηδενικά απόβλητα ως το σύνολο εκείνων των πολιτικών που συμβάλλουν στην μείωση της ποσότητας και επικινδυνότητας των απορριμμάτων, με μέγιστη εξοικονόμηση φυσικών πόρων και την εισαγωγή μιας κυκλικής οικονομίας (που μιμείται τους φυσικούς κύκλους) για όλα τα χρησιμοποιούμενα υλικά.
Οι πολιτικές μηδενικών αποβλήτων περιλαμβάνουν με σειρά προτεραιότητας:
α) την πρόληψη, δηλαδή τον βιομηχανικό σχεδιασμό προϊόντων ώστε να εξασφαλίζεται η αποδοτικότερη (ελάχιστη) χρήση φυσικών πόρων και ενέργειας. Όλα τα σχεδιαζόμενα Προϊόντα πρέπει να τηρούν τις εξής προϋποθέσεις: να έχουν μεγάλο χρόνο ζωής, να επιδιορθώνονται εύκολα, να είναι φτιαγμένα αποκλειστικά από ανανεώσιμους φυσικούς πόρους , να μην περιέχουν επικίνδυνες ουσίες (για τον άνθρωπο ή το περιβάλλον), να είναι εύκολο να αποσυναρμολογηθούν για να επαναχρησιμοποιηθούν , ενώ ότι δεν επαναχρησιμοποιείται θα πρέπει να ανακυκλώνεται ή να κομποστοποιείται (βιοαποικοδομήσιμα προϊόντα). Πολιτικές πρόληψης περιλαμβάνουν την κοστολόγηση των προϊόντων με ενσωμάτωση του συνολικού περιβαλλοντικού κόστους όπως προκύπτει από την ανάλυση του κύκλου ζωής τους, την κατάργηση της υπερβολικής συσκευασίας (πχ πλαστική τσάντα μιας χρήσης), την επιβολή φόρων σε προϊόντα που έχουν «βαρύ» οικολογικό αποτύπωμα, την οικολογική σήμανση προϊόντων φιλικών στο περιβάλλον και τον άνθρωπο, κ.α.
β) την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης προϊόντων, για παράδειγμα ρούχων, παιγνιδιών, επίπλων, ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, ως μια βιώσιμη οικονομική δραστηριότητα που σε τοπικό επίπεδο μπορεί να δημιουργήσει 50 πλάσιες θέσεις εργασίας ανα τόνο υλικών που επαναχρησιμοποιούνται, συγκριτικά με την ταφή ή την καύση ίσης ποσότητας υλικών.. Καλά παραδείγματα τέτοιων επιχειρήσεων έχουμε στην Φλαμανδία, όπου εφαρμόζεται ίσως το πιο επιτυχημένο πρόγραμμα μείωσης απορριμμάτων στην Ευρώπη.
γ) την ανακύκλωση όλων των υλικών που δεν μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. ¨

Έτσι μέσω της πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης όλα τα υλικά (φυσικοί πόροι) εντάσσονται σε μια κυκλική οικονομία και τίποτε δεν πάει χαμένο.

Δεύτερο συμπέρασμα: Προϋπόθεση βιώσιμων λύσεων για τα σκουπίδια είναι η συγκρότηση και εφαρμογή σχεδίων διαχείρισης απορριμμάτων σε τοπική κλίμακα (επίπεδο δήμου) και όσο γίνεται πιο κοντά στον πολίτη, με την θεσμική συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων κοινωνικών φορέων, και μέσω ενός οδικού χάρτη εφαρμογής με ποσοτικούς στόχους μείωσης διαφόρων κατηγοριών αποβλήτων μέσα σε καθορισμένα χρονοδιαγράμματα και με εξεύρεση επαρκών πόρων. Τα σχέδια διαχείρισης πρέπει να είναι αποτέλεσμα συναίνεσης και διαβούλευσης όλων των εμπλεκόμενων κοινωνικών φορέων (δημοτικές αρχές, δημοτικοί σύνβουλοι, επιχειρήσεις, έμποροι, καταστηματάρχες, εκπαιδευτικοί, οικολογικές οργανώσεις, φορείς πολιτών, επιστήμονες). Τα κύρια στοιχεία ενός αποτελεσματικού δημοτικού σχεδίου διαχείρισης απορριμμάτων είναι

1. Διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή (νοικοκυριά, εμπορικές και άλλες επιχειρήσεις ) σε τουλάχιστον τέσσερα ρεύματα που περιλαμβάνουν:
- Προϊόντα που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν ( ρούχα, παιγνίδια, έπιπλα, παπλώματα, ηλεκτρικές συσκευές, χρησιμοποιημένα –αλλά όχι ληγμένα- φάρμακα ενώ τα περισσεύματα τροφίμων από λαϊκές αγορές ή super market, εστιατόρια πρέπει να διατίθενται άμεσα για την σίτιση ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων). Τα επαναχρησιμοποιούμενα υλικά θα οδηγούνται σε δημοτικά κέντρα επαναχρησιμοποίησης όπου μετά από μικρή φροντίδα, επιδιόρθωση μπορούν να πωλούνται σε χαμηλές τιμές, αυξάνοντας τα έσοδα των δήμων. Τα έσοδα αυτά μπορούν να χρηματοδοτούν πρόσθετες επενδύσεις του δήμου σε προγράμματα μείωσης απορριμμάτων.
- Ανακυκλώσιμα υλικά (χαρτί, συσκευασίες)
- Οργανικά υπολείμματα κουζίνας ή κήπων που οδηγούνται σε κομποστοποίηση (οικιακή ή δημοτική)
- Υπολείμματα, δηλαδή ότι δεν μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί ή να ανακυκλωθεί , θα οδηγείται σε κέντρα διαλογής, περαιτέρω επεξεργασίας για τον διαχωρισμό τους αλλά και την μελέτη τους (screening) από την οποία μπορούν να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα για την βελτίωση του σχεδιασμού τους ώστε να μπορούν να εισαχθούν σε ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας επιτυγχάνοντας έτσι τα μηδενικά απόβλητα. Η λειτουργία των μονάδων επεξεργασίας θα χρηματοδοτείται από τις βιομηχανίες που είναι υπεύθυνες για την συσκευασία (σύμφωνα με την αρχή της ευθύνης του παραγωγού). Τα τελικά υπολείμματα που προκύπτουν από τα ΚΔΑΥ θα οδηγούνται σε ΧΥΤ.

2. Οι δήμοι θα πρέπει προσεκτικά να μελετήσουν και την περίπτωση εφαρμογής προγραμμάτων πόρτα-πόρτα (σύστημα πρώτης επιλογής για μικρούς δήμους) όπου τα επαναχρησιμοποιούμενα και ανακυκλώσιμα υλικά θα συλλέγονται μια φορά την εβδομάδα κατευθείαν από τα νοικοκυριά ή τις επιχειρήσεις, επιτυγχάνοντας μέγιστη ανάκτηση καθαρών υλικών (υπάρχει τεράστια εμπειρία σε όλη την Ευρώπη). Συγχρόνως όμως θα πρέπει να δημιουργηθούν σε κάθε δήμο (ή και διαδημοτικά) κέντρα επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης υλικών όπου ο κάθε πολίτης θα μπορεί να μεταφέρει τα καθαρά, προδιαλεγμένα υλικά για επαναχρησιμοποίηση ή ανακύκλωση (χαρτί, γυαλί, πλαστικό, αλουμίνιο, λοιπές συσκευασίες, ηλεκτρικές συσκευές, κλαδέματα από κήπους ) αλλά και τα επικίνδυνα οικιακά προϊόντα (ληγμένα φάρμακα μπαταρίες, καθαριστικά σπιτιών).

3. Για να στηριχθεί και να χρηματοδοτηθεί αποτελεσματικά το παραπάνω μοντέλο διαχείρισης απορριμμάτων είναι απαραίτητες οι ριζικές αλλαγές σε πολιτικές χρέωσης για τα σκουπίδια και ένας πραγματικά δίκαιος επιμερισμός του κόστους διαχείρισης απορριμμάτων σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» Για τον παραπάνω λόγο οι δήμοι θα πρέπει να προχωρήσουν σε μια δίκαιη χρέωση των δημοτών, με την εισαγωγή συστημάτων «πληρώνω όσο πετάω». Δηλαδή οι δημότες θα πληρώνουν δημοτικά τέλη ανάλογα με τα υπολείμματα που διαθέτουν. (και πιθανά για την επεξεργασία των οργανικών αποβλήτων που οδηγείται για δημοτική κομποστοποίηση μέσω του κάδου για τα οργανικά). Αντίστοιχα οι βιομηχανίες που είναι υπεύθυνες για την χρήση συσκευασίας πρέπει να πληρώνουν το κόστος της εναλλακτικής διαχείρισης τους, δηλαδή το κόστος μεταφοράς και επεξεργασίας τους σε ΚΔΑΥ περίπου όπως γίνεται σήμερα με το σύστημα των μπλε κάδων. Όσες βιομηχανίες επιλέγουν την επαναχρησιμοποιούμενη συσκευασία θα πρέπει να επιβραβεύονται για αυτό με αντίστοιχη μείωση του τέλους συσκευασίας.

4. Τίποτε από τα παραπάνω δεν θα είναι αρκετό χωρίς την συμμετοχή του πολίτη, την διαρκή, και σε βάθος ενημέρωση του από τον δήμο σε συνδυασμό με την συνεχή αξιολόγηση των προγραμμάτων μείωσης αποβλήτων από τους δημότες . Τα προγράμματα ενημέρωσης πολιτών πρέπει να χρηματοδοτούνται κατά προτεραιότητα και να υποστηρίζονται από δίκτυα εθελοντών και την απαραίτητη συμμετοχή των κέντρων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και συνολικά της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Ακολουθώντας ένα τέτοιο μοντέλο οι δήμοι μπορούν μέσα σε μια δεκαετία να μειώσουν τα σκουπίδια τους κατά περίπου 90%, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας στηρίζοντας την τοπική οικονομία και συνολικά ως κοινωνία να μειώσουμε δραματικά την εξάρτηση μας από ρυπογόνους χώρους τελικής διάθεσης, επιτυγχάνοντας τον στόχο, δηλαδή τα μηδενικά απόβλητα..

Μαρία Βιτωράκη

Τρεις εγκεκριμένοι Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί συνδέονται με βλάβες οργάνων

Rady Ananda
Σε μια εργασία, που θεωρήθηκε ως η διεξοδικότερη μελέτη των επιπτώσεων των γενετικά τροποποιημένων (Γ.Τ.) τροφίμων στην υγεία των θηλαστικών, οι ερευνητές συνέδεσαν άμεσα την κατανάλωση Γ.Τ. καλαμποκιού της Μονσάντο με βλάβες σε διάφορα όργανα του οργανισμού. Και οι τρεις ποικιλίες του Γ.Τ. καλαμποκιού - Mon 810, Mon 863 και NK 603 – έχουν εγκριθεί για κατανάλωση από τις υπηρεσίες ασφαλείας τροφίμων των ΗΠΑ, της Ευρώπης και αρκετών άλλων χωρών. Τα εμπιστευτικά ακατέργαστα στοιχεία των διατροφικών δοκιμών που έκανε πάνω σε ποντίκια το 2002 η Μονσάντο και που χρησιμοποιήθηκαν για να εγκριθούν τα Γ.Τ. καλαμπόκια σε διάφορες περιοχές του κόσμου δημοσιοποιήθηκαν το 2005 από τις ευρωπαϊκές αρχές. Τα ίδια ακριβώς στοιχεία είναι αυτά που ανέλυσε και η καινούργια ομάδα των ερευνητών.
Η επιτροπή έρευνας και πληροφόρησης πάνω στη γενετική μηχανική (CRIIGEN - Committee of Research and Information on Genetic Engineering) και τα πανεπιστήμια της Caen και της Rouen μελέτησαν τα στοιχεία του διατροφικού προγράμματος δοκιμών της Μονσάντο, διάρκειας 90 ημερών, των Γ.Τ. ποικιλιών Mon 810 και Mon 863 που έχουν εντομοκτόνες ιδιότητες, καθώς και της εμποτισμένης με το ζιζανιοκτόνο Roundup NK 603. Τα στοιχεία «έδειξαν ξεκάθαρα τις δυσμενείς επιπτώσεις στα νεφρά, το συκώτι και τα όργανα διαιτητικής αποτοξίνωσης, όπως επίσης και διαφορετικά επίπεδα βλάβης στην καρδιά, τα επινεφρίδια, τη σπλήνα και το αιμοποιητικό σύστημα», ανέφερε ο Gilles-Eric Séralini, μοριακός βιολόγος του πανεπιστημίου της Caen.
Αν και ανιχνεύθηκαν διαφορετικά επίπεδα ζημιογόνου επίπτωσης στα ζωτικά όργανα μεταξύ των τριών γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (Γ.Τ.Ο.), η έρευνα του 2009 έφερε στην επιφάνεια συγκεκριμένα αποτελέσματα, άμεσα συνδεδεμένα με την κατανάλωση του κάθε Γ.Τ.Ο. ξεχωριστά, διαφοροποιημένα ανά φύλο και δόση. Η μελέτη αυτή, που πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2009, παρουσιάστηκε στη διεθνή εφημερίδα βιολογικών επιστημών (IJBS - International Journal of Biological Sciences) και είναι σύμφωνη με μία ανάλυση που πραγματοποίησε η CRIIGEN το 2007 πάνω στην ποικιλία Mon 863, χρησιμοποιώντας τα ίδια στοιχεία και που δημοσιεύτηκε στην «Περιβαλλοντολογική Μόλυνση και Τοξικολογία». Η Μονσάντο απέρριψε τα συμπεράσματα του 2007, δηλώνοντας πως «οι αναλύσεις που διεξήχθησαν δεν είναι σύμφωνες με αυτό που παραδοσιακά είναι αποδεκτό για χρήση από τους τοξικολόγους στις αναλύσεις των τοξικολογικών στοιχείων των ποντικιών».
Ο Séralini από τη μεριά του εξήγησε μέσω ενός email πως η μελέτη τους προχώρησε πιο πέρα από τις αναλύσεις της Μονσάντο, ερευνώντας τη διαφορετικότητα των επιπτώσεων στην υγεία των θηλαστικών ανά φύλο, γεγονός που η Μονσάντο αγνόησε: «Η μελέτη μας έρχεται σε αντίθεση με τα συμπεράσματα της Μονσάντο, επειδή η Μονσάντο συστηματικά παραλείπει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των θηλαστικών σε σχέση με το φύλο τους ή σε περίπτωση δυσανάλογων δόσεων. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό λάθος που έχει δραματικά αποτελέσματα στη δημόσια υγεία. Αυτό είναι και το κύριο συμπέρασμα που απορρέει από την εργασία μας, τη μόνη προσεκτική περαιτέρω ανάλυση των ακατέργαστων στατιστικών στοιχείων της Μονσάντο».
Όταν γίνονται οι έλεγχοι τοξικότητας ή ασφάλειας απέναντι στα φυτοφάρμακα, το πρωτόκολλο απαιτεί τη χρήση τριών διαφορετικών ειδών θηλαστικών. Η μελέτη του θέματος μας, αν και πήρε τελικά την έγκριση χρήσης των Γ.Τ.Ο. σε πάνω από δώδεκα κράτη, χρησιμοποίησε μόνο ποντίκια. Επιπρόσθετα, τα χρόνια προβλήματα σπάνια αποκαλύπτονται σε μία περίοδο 90 ημερών. Συνήθως οι έλεγχοι αυτοί διαρκούν μέχρι και δύο χρόνια. Έλεγχοι «με διάρκεια μεγαλύτερη των τριών μηνών, μας δίνουν μεγαλύτερες πιθανότητες αποκάλυψης μεταβολικών, νευρικών, ορμονικών, ανοσοποιητικών ή καρκινικών παθήσεων», έγραψε ο Seralini σε ένα άρθρο του ανασκευής των υφιστάμενων απόψεων («Πως μπορούν να παραβλεφθούν οι μεσοπρόθεσμες και χρόνιες επιπτώσεις στην υγεία για τους Γ.Τ.Ο., τα φυτοφάρμακα ή τα χημικά», IJBS, 2009). Ακόμη περαιτέρω, η ανάλυση της Μονσάντο συνέκρινε μη συγγενικές μεταξύ τους τροφικές ομάδες, θολώνοντας έτσι τα αποτελέσματα. Η ανασκευή του Ιουνίου του 2009, επεξηγεί πως «η μόνη έγκυρη μέθοδος που έχουμε για να απομονώσουμε το αποτέλεσμα της διαδικασίας μετατροπής των Γ.Τ. παραγώγων από άλλες μεταβλητές, είναι η σύγκριση των Γ.Τ.Ο…. με τα ισογονικά μη Γ.Τ. αντίστοιχά τους».
Οι ερευνητές, μετά από τη μελέτη και των τριών Γ.Τ.Ο., συμπέραναν πως στα τρόφιμα θα υπάρχουν πλέον νέα, πρωτοφανή, υπολείμματα φυτοφαρμάκων, τα οποία θ’ αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την υγεία αυτών που θα τα καταναλώνουν. Κατέληξαν με την επισήμανση πως απαιτείται «άμεση απαγόρευση της εισαγωγής και καλλιέργειας αυτών των Γ.Τ.Ο. και συνέστησαν έντονα την εκτέλεση επιπρόσθετων μακροχρόνιων (διάρκειας δύο ετών) και πολυγενεακών διατροφικών μελετών πάνω σε ζώα, σε τουλάχιστον τρία διαφορετικά είδη, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν αληθή επιστημονικά και έγκυρα στοιχεία των τοξικών επιπτώσεων των Γ.Τ. φυτών και τροφίμων, που να καλύπτουν τόσο την σοβαρότητα τους όσο και τη χρονική διάρκεια που αυτές εμφανίζονται».
Αν και η ανθρώπινη υγεία είναι το πρωταρχικό ζήτημα, τα οικολογικά αποτελέσματα μπαίνουν και αυτά στο παιχνίδι, καθώς το 99% των Γ.Τ. φυτών είτε ανέχονται είτε παράγουν φυτοφάρμακα. Αυτός ίσως να είναι και ο λόγος που βλέπουμε τις αποικίες των μελισσών να ερειπώνονται ατάκτως καθώς και μαζικούς θανάτους πεταλούδων. Εάν, εν τέλει, οι Γ.Τ.Ο. εξαλείψουν τα φυτά παραγωγής γύρης στη γη, τότε η καταστροφή θα είναι τραγικά μεγαλύτερη από τον κίνδυνο που αυτά αποτελούν για τους ανθρώπους και τ’ άλλα θηλαστικά.

Οι Πειρατές της Σομαλίας και του Ινδικού η εμπροσθοφυλακή της επανάστασης στην Β. Αφρική;


Το περασμένο χρόνο, σύμφωνα με τη Διεθνή Ναυτιλιακή Αρχή ΙΜΒ, σημειώθηκαν συνολικά 445 επιθέσεις σε πλοία, από τα οποία 53 καταλήφθηκαν με 1181 ομήρους πάνω τους. Είναι ο μεγαλύτερος αριθμός ετήσιων επιθέσεων που έχουν καταγραφεί από τότε που ξεκίνησαν στα ανοιχτά των ακτών της Σομαλίας και στον Ινδικό.
Από το 2008 εξελίσσεται στην περιοχή η «αντιπειρατική» επιχείρηση της Ε.Ε. με την ονομασία «Atalanta», αλλά δεν μπορεί να πετύχει και πολλά πράγματα. Αυτό τον καιρό π.χ. οι Σομαλοί πειρατές έχουν υπό την κατοχή τους 29 πλοία με 703 αιχμαλώτους. Μεταξύ αυτών και τα γερμανικά πλοία Hansa Stavanger, MS Taipan, MCL Bremen, Beluga Fortune, Beluga Nomination. Το τελευταίο Beluga Nomination έχει πάνω του μερικά πολύ γρήγορα μηχανοκίνητα σκάφη, για μεγάλη χαρά των πειρατών, μια και αυτά τα γρήγορα σκάφη θα τους βοηθήσουν πολύ στις μελλοντικές επιχειρήσεις τους.
Από ότι φαίνεται λοιπόν οι Σομαλοί Πειρατές με τη ταχτική της απαλλοτρίωσης των αγαθών, που μεταφέρονται με τα εμπορικά πλοία, από τις περιοχές παραγωγής τους προς τις χώρες του κέντρου(μέσω των άνισων ανταλλαγών και της «νόμιμης ληστείας»), έχουν γίνει ο πονοκέφαλος του «μη δίκαιου» διεθνούς εμπορίου. Με αυτή την έννοια η παρέμβασή τους-για λόγους επιβίωσης- συνδέεται άμεσα και με τις εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες, οι οποίες στην ουσία στρέφονται με τη σειρά τους ενάντια στη καταλήστευση των πόρων τους από τη δύση μέσω των μέχρι τώρα «φιλικών» της καθεστώτων.
Ο Σύνδεσμος Γερμανών Εφοπλιστών (VDR) προειδοποιεί : «Είναι πλέον καιρός να δράσουμε αποφασιστικά, πριν είναι ακόμη αργά και έχουμε νεκρούς ναύτες στα γερμανικά εμπορικά πλοία». Και προτείνει τη παρέμβαση δυνάμεων ασφαλείας , στρατιωτικών και αστυνομικών, παρότι το γερμανικό σύνταγμα δεν το επιτρέπει αυτό. Εξάλλου δεν μπορούν οι γερμανικές δυνάμεις, που βρίσκονται στη περιοχή υπό την επιχείρηση «Atalanta» (Atalanta είναι το όνομα της γερμανικής φρεγάτας που συμμετέχει στην επιχείρηση της Ε.Ε.), να προστατεύσουν πλοία των γερμανών εφοπλιστών, που όπως συμβαίνει και με των ελλήνων εφοπλιστών, έχουν πάνω τους σημαίες ευκαιρίας.

Ο συγγραφέας Τέος Ρόμβος ανέβασε στο διαδίκτυο τα βιβλία του

http://romvos.wordpress.com/

• Σελίδες
o Βιβλία
 Πλωτίνος Ροδοκανάκης – Ένας Έλληνας Αναρχικός
 Ίχνη
 Κρυφά Ταξίδια
 Κείμενο πάθος
 Πλάνος δρόμος
 Τρία φεγγάρια στην πλατεία
 Ασσασίνοι του Βορρά Δροσουλίτες του Νότου
 Τηλεφυματίωση
o Μεταφράσεις
 Ανθολόγιο των κακών Αμερικάνων
 Παραμύθια της Αφρικής
 Ρώτα τον άνεμο
 Σημειώσεις ενός πορνόγερου
o Περιοδικό “Τρύπα”
o Ταινίες
o Octopus Press
• Σκόρπια κείμενα
o Η φυλή των συγγραφέων
o Μάης του '68
o Στη ΓΑΛΕΡΑ
o Συνεντεύξεις
o Τεουρομβουβίος

• Οι φίλοι μου

H WWF προειδοποιεί για τις γεωτρήσεις για φυσικό αέριο στη Μεσόγειο

Tο Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), προειδοποίησε για τους περιβαλλοντικούς κινδύνους των γεωτρήσεων στα βαθιά νερά για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, γεγονός που θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στην θαλάσσια βιοποικιλότητα.
«Ο πυθμένας της Ανατολικής Μεσογείου είναι γεμάτος από μια ζωή για έναν τύπο πολύ ειδικό και μοναδικό. Η WWF καταδικάζει σθεναρά τις αδιάκριτες διατρήσεις των αποθεμάτων της βιοποικιλότητας που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη".
Το αέριο Λεβιάθαν που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, 135 χιλιόμετρα ανοικτά των ακτών του Ισραήλ, είναι η βαθύτερη γεώτρηση της τελευταίας δεκαετίας. Κοιτάσματα, επίσης ανακαλύφθηκαν στα αιγυπτιακά χωρικά ύδατα 80 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Αλεξάνδρειας.
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ
"Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι δύο περιοχές περιέχουν ένα μοναδικό οικοσύστημα και λεπτό, με σπάνια είδη όπως τα θαλασσινά σφουγγάρια σε βαθιά νερά, τα οστρακοειδή και κοράλλια ψυχρών υδάτων, εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια ".
« Η WWF καλεί επομένως τις χώρες της Ανατολικής Μεσόγειου - κυρίως την Κύπρο, Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο - και την Ευρωπαϊκή Ένωση να διασφαλίσουν ότι τα περιβαλλοντικά πρότυπα θα είναι υψηλότερα από τα καθορισμένα για τις τρέχουσες και μελλοντικές εξελίξεις στις γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου σε βαθιά νερά στην ανατολική Μεσόγειο », ανέφερε η δήλωση.
«Αν ένα οικοσύστημα βαθέων υδάτων ρυπανθεί, ίσως και να χρειαστούν χίλια χρόνια ή και περισσότερο για την αποκατάσταση του μοναδικού μικρο-οικοσυστήματος", προειδοποίησε ο οργανισμός.

Πηγή: LEMONDE

Εισαγωγή σκουπιδιών από Ιταλία!!!

7 ΕΚΑΤ. ΤΟΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΣΤΟ ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ. ΣΤΑ 200 ευρώ Ο ΤΟΝΟΣ ΑΠΟ 45 ΣΗΜΕΡΑ.

Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μέχρι και σκουπίδια εισαγόμενα από την Ιταλία θα καίγονται στα εργοστάσια που περιλαμβάνει ο σχεδιασμός για τη διαχείριση των απορριμμάτων και μάλιστα με επιδότηση από τα κονδύλια για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ)!
Το «επίτευγμα» αυτό της... πράσινης ανάπτυξης μαζί με άλλα, όπως ο τετραπλασιασμός του κόστους σε σχέση με τώρα, προέκυψε από ημερίδα για τη διαχείριση των απορριμμάτων χθες το πρωί στα Καλύβια Αττικής. Επιστήμονες, πολιτικοί και κάτοικοι αντάλλαξαν επιχειρήματα πιο ηχηρά από «κρότου-λάμψης», βόμβες μολότοφ και κλομπιές των ΜΑΤ που πέφτουν εδώ και δύο μήνες στην Κερατέα -σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το δημαρχείο Σαρωνικού (Καλυβίων).
Ο διάλογος συνεχίστηκε παρά το γεγονός ότι μετά τις 12 η αίθουσα μισοάδειασε, αφού πολλοί από τους παρισταμένους έφυγαν ανήσυχοι έχοντας μάθει ότι ξέσπασαν νέα επεισόδια. Την πρωτοβουλία της ημερίδας είχε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς που εκπροσωπήθηκε από το βουλευτή Θ. Λεβέντη.
Εκτόξευση κόστους
Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, Αλ. Οικονομόπουλος, μίλησε για την εκτόξευση του κόστους διαχείρισης που θα προκαλέσει η διαχείριση των απορριμμάτων όπως σχεδιάζεται και θα ξεπεράσει τα 200 ευρώ τον τόνο (από 45 σήμερα). Συστατικό στοιχείο της επεξεργασίας είναι η μηχανική ανακύκλωση από την οποία θα προκύπτουν, με βιοξήρανση, υλικά RDF και SRF. Τα υλικά αυτά χρησιμεύουν μόνο για καύση και θα παράγονται σε τεράστιες ποσότητες αφού δεν προωθείται ο διαχωρισμός των απορριμμάτων (χαρτί, γυαλί-πλαστικό-μέταλλο, οργανικά, υπολείμματα) από κάθε νοικοκυριό.
Κατά την καύση όμως παράγονται τεράστιες ποσότητες διοξινών, ανέφερε ο Φ. Κυρκίτσος, φορέας της πρότασης τεσσάρων ΜΚΟ (Οικολογική Εταιρεία, Δίκτυο Μεσόγειος, WWF, Γκρινπίς). Αυτό, όπως είπε, ανακαλύφθηκε στην Ευρώπη στη δεκαετία του '90 και από τότε η μέθοδος της καύσης σταδιακά εγκαταλείπεται διότι καθίσταται πολύ ακριβή η τεχνολογία περιορισμού της ρύπανσης.
Χωρίς διαχωρισμό
Ξεκινώντας από την Αττική, όπου ο σχεδιασμός έγινε με νόμο του 2003, η κατάσταση οδηγείται σε τέτοια κατεύθυνση. Δεν ακολουθούνται μέθοδοι περιορισμού των σκουπιδιών με διαχωρισμό, επαναχρησιμοποίηση και κομποστοποίηση. Ολα καταλήγουν στους ΧΥΤΑ (γι' αυτό χρειάζονται δύο σε Φυλή, Γραμματικό, Κερατέα), εκεί θα γίνεται σε άλλα εργοστάσια η μηχανική ανακύκλωση και μετά θα καταλήγει το παραγόμενο στα εργοστάσια καύσης.
Πρόκειται για «βιομηχανία κατασκευής ακριβών προβληματικών εργοστασίων και ΧΥΤΑ στις πιο αδύναμες περιοχές που παρουσιάζουν τη μικρότερη δυνατή αντίσταση» σχολίασε ο καθηγητής του ΕΜΠ, Κίμων Χατζημπίρος. Ο σχεδιασμός έγινε με πολιτικά κριτήρια και όχι τεχνοκρατικά, ανέφερε ο πρώην νομάρχης Ανατολικής Αττικής Λ. Κουρής θυμίζοντας ότι ουδέποτε έγινε διάλογος, ούτε επί Νέας Δημοκρατίας (σ.σ. ο κ. Κουρής είναι σήμερα γραμματέας Αυτοδιοίκησης της Ν.Δ.).
Στο Βόλο
Το εργοστάσιο που θα καίει τα σκουπίδια (επισήμως «βιομάζα») αδειοδοτήθηκε για να κατασκευαστεί στο Βόλο. Σε δέκα χρόνια θα παραλάβει από την Ιταλία (εταιρεία Ecolatus) 7 εκατ. τόνους «ανακυκλώσιμων υλικών», τα οποία θα κάνουν και στάση στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Στον Αστακό (όπου δεν ευδοκίμησε η επένδυση του Κατάρ) θα καθαρίζονται, λέει, από πλαστικές ύλες και ελαστικά για να μένει κλάσμα «σχεδόν βιοαποικοδομήσιμο». Για την καύση τους η Βουλή ψήφισε να επιδοτούνται ως ΑΠΕ και αυτό, όπως σημείωσε ο Φ. Κυρκίτσος, θα αφαιρέσει κονδύλια από φωτοβολταϊκά-ηλιακά πάρκα κ.ά.*

Στον αέρα 250.000 επιχειρήσεις και 320.000 θέσεις εργασίας!


σύμφωνα με την ευρεία έρευνα που πραγματοποίησε η εταιρεία Mark για λογαριασμό του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος (ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ).

Ειδικότερα 250.000 επιχειρήσεις βρίσκονται στα όρια για λουκέτο καθώς ο τζίρος το δεύτερο εξάμηνο του 2010 μειώθηκε κατά 30% με το 84,2% των επιχειρηματιών να δηλώνει ότι επιδεινώθηκε η οικονομική κατάσταση της εταιρείας τους.

Την ίδια στιγμή συνεχίζεται η απώλεια θέσεων, αφού σχεδόν η 1 στις 4 επιχειρήσεις (24,1%) αναγκάστηκε να μειώσει το προσωπικό της, ενώ μόνο το 3,5% των επιχειρήσεων του δείγματος προχώρησε σε προσλήψεις.

Αυτό μεταφράζεται σε απώλεια 100.000 περίπου θέσεων εργασίας για το 2ο εξάμηνο του 2010 (έναντι 88.000 το 1ο εξάμηνο του 2010). Η απώλεια θέσεων εργασίας είναι υψηλότερη στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του δείγματος, αφού το ποσοστό εκεί υπερβαίνει το 35%.

Επιπλέον, σχεδόν 3 στους 10 επιχειρηματίες που απασχολούν προσωπικό (27,2%), προβλέπουν ότι το 1ο εξάμηνο του 2011 θα προχωρήσουν σε μείωση του προσωπικού τους, ενώ μόνο το 4,9% δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε προσλήψεις. Με το πιο μετριοπαθές σενάριο υπολογίζεται ότι είναι επισφαλείς άλλες 110.000 θέσεις εργασίας για το πρώτο εξάμηνο του 2011.

Πάνω από 4 στις 10 επιχειρήσεις, καταγράφουν προβλήματα στην καταβολή της μισθοδοσίας των εργαζομένων τους. Πάνω από 7 στους 10 επιχειρηματίες δηλώνουν ότι δεν χρειάστηκε να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε περικοπή στον μισθό των εργαζομένων τους, ενώ, 3 στις 10 επιχειρήσεις δηλώνουν ότι έχουν αναγκαστεί να προχωρήσουν σε μείωση των ωρών ή και των ημερών εργασίας.

Ωστόσο, ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πάνω από τις μισές επιχειρήσεις (54,9%) θεωρούν πιθανό να προχωρήσουν το επόμενο εξάμηνο σε μειώσεις μισθών ή ωρών εργασίας των εργαζομένων.

http://24wro.blogspot.com/

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Συναυλία αλληλεγγύης Δευτέρα 21/2, 7 μμ, στο Βόλο

Στην αρχιτεκτονική

τμήμα από την ανακοίνωση των ίδιων των απεργών πείνας:

«Δεν θα σταματήσουμε αυτή την απεργία πείνας ό,τι και αν συμβεί σε μας, στην υγεία μας και τη ζωή μας. Ή θα φύγουμε σαν αξιοπρεπείς άνθρωποι με ψηλά το κεφάλια και με εγγυήσεις ότι θα ζούμε νόμιμα και με δικαιώματα ή αλλιώς δεν έχουμε λόγο να ζούμε. Ο αγώνας μας είναι αγώνας και όλων των Ελλήνων συναδέλφων μας. Τους καλούμε για άλλη μια φορά να σταθούν δίπλα μας και στο ύψος των περιστάσεων. Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει την αδιαλλαξία απέναντί μας και να προχωρήσει στα αυτονόητα. Είμαστε εργαζόμενοι στην Ελλάδα και ή θα μας αντιμετωπίσει ως τέτοιους ή να δώσει εντολή για κατασκευή 300 φέρετρων.»,

Παίζουν

a.. Ντίνος Σαδίκης
b.. Μαρία Θωΐδου
c.. Μουσικά Σύνολα Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας
d.. Renovatio
e.. Λάμια Μπεντίουι
f.. Πάρης Μιχαλόπουλος
g.. Ρεμπέτικη κομπανία


Νίκη στους 300 απεργούς πείνας

Νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις

Αγώνας Αλληλεγγύη Αξιοπρέπεια



Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης

Οι άρρητες επιδιώξεις του γερμανικού σχεδίου



Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου:

Οι λεονταρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα, παραπέμπουν στον ήρωα του Μπρεχτ, ο οποίος, αν και έχει βουτηχτεί μέχρι τον λαιμό στο βούρκο, πασχίζει να κρατήσει τη χωρίστρα του στη θέση της. Είναι πασιφανές ότι η διαφωνία δεν αφορούσε την ουσία του ζητήματος, αλλά αποκλειστικά το ποιος όφειλε να ανακοινώσει την προαποφασισμένη εκποίηση -κατ’ ευφημισμόν «αξιοποίηση» - της κτηματικής περιουσίας του Δημοσίου σήμερα, του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών πηγών της χώρας αύριο.
Η φαρσοκωμωδία αυτής της εικονικής διαφωνίας λειτούργησε ως προπέτασμα καπνού έναντι των εξαιρετικά επικίνδυνων εξελίξεων σχετικά με το γερμανικής έμπνευσης «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», το οποίο θα απασχολήσει τη Σύνοδο Κορυφής της Ε. Ε. στις 11 Μαρτίου...
Όσοι μηρυκάζουν άκριτα τη γερμανική λογική περί τεμπέληδων και αντιπαραγωγικών Ελλήνων θα πουν: Η Ελλάδα πάσχει από σοβαρό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας (πράγμα που είναι σωστό), επομένως πρέπει να ρίξει δραστικά το κόστος εργασίας για να μπει σε τροχιά ανάπτυξης (πράγμα που είναι εντελώς λάθος). Όπως μας υπενθύμισε στις 14 Φεβρουαρίου η -κατ’ εξοχήν νεοφιλελεύθερη- αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, οι Έλληνες δουλεύουν κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα έναντι 35,8 των Γερμανών και 31 των Ολλανδών. Αντίθετα, οι μισθοί τους όχι μόνο είναι πολύ χαμηλότεροι έναντι εκείνων των πλούσιων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά ακρωτηριάστηκαν κατά 14% την τελευταία διετία, όπως πιστοποίησε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.
Το πρόβλημα της Ελλάδας, προσθέτει η Wall Street Journal, δεν βρίσκεται στο κόστος εργασίας, αλλά στη χαμηλή παραγωγικότητα -δηλαδή στην υστέρηση των ελληνικών επιχειρήσεων αναφορικά με την τεχνολογία, τον εξοπλισμό, την οργάνωση της εργασίας. Έτσι, το γερμανικό «κοστούμι» έρχεται να φορτώσει στους Έλληνες εργαζομένους τις συνέπειες της αποτυχίας των Ελλήνων επιχειρηματιών (εξαιρουμένων των ελάχιστων κλάδων που είναι διεθνώς ανταγωνιστικοί).
Το γερμανικό σχέδιο είναι καταδικασμένο σε αποτυχία αναφορικά με τον δεδηλωμένο στόχο του, δηλαδή την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της Ευρωζώνης. Τα δύο τρίτα του εξωτερικού εμπορίου της Ε. Ε. γίνονται στο εσωτερικό της Ένωσης και αυτό ισχύει για όλα σχεδόν τα μεμονωμένα κράτη (64% για τη Γερμανία, 65% για την Ελλάδα). Επομένως, ο αγώνας δρόμου των ευρωπαϊκών κρατών προς το ελάχιστο δυνατό εργασιακό κόστος, παρά το τεράστιο κοινωνικό κόστος του, πολύ μικρό όφελος θα φέρει ως προς την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης (και πάντως πολύ μικρότερο από τη θετική ώθηση που θα έδινε ένα λιγότερο «σκληρό» ευρώ). Απομένει να αποδειχθεί αν το γερμανικό σχέδιο πετύχει ως προς τον αδήλωτο, αλλά πραγματικό στόχο του: Τη μετακύλιση του βάρους της κρίσης από τις τράπεζες του γαλλογερμανικού πυρήνα, στις εργαζόμενες τάξεις της περιφέρειας και, εν τέλει, ολόκληρης της Ευρωζώνης.

Μερική αναδημοισίευση από την «Καθημερινή» της Παρασκευής 18/02/11

Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;


Τι περιμένουμε αλήθεια, ως λαός, και δεν προχωράμε σε λύσεις δυναμικές για τη λύση του σημερινού αδιεξόδου;

Μήπως να λύσει αυτή η κυβέρνηση προς όφελος του λαού τα προβλήματα; Μας πώς να το κάνουν αυτό, τα μέλη της, που δεν έχουν δουλέψει μια ώρα στη ζωή τους; Που τα βρήκαν όλα έτοιμα από την οικογένειά τους; Που εκπαιδεύτηκαν στα «καλά σχολεία» που η υψηλή κοινωνία στέλνει τα βλαστάρια της; Που δεν γνωρίζουν τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών; Που δεν ανέβηκαν ούτε μια φορά σε όχημα αστικής συγκοινωνίας; Που δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν μια φορά το ΕΣΥ γιατί είχαν πάντα τους δικούς τους ακριβοπληρωμένους γιατρούς σε πανάκριβα ιατρικά κέντρα; Που δεν έμειναν μια φορά άνεργοι και χωρίς δεκάρα στην τσέπη τους;

Γιατί να υπερασπιστούν έναν τρόπο ζωής, τον δικό μας, που δεν τον γνωρίζουν παρά μόνο από περιγραφές των άλλων; Δεν είναι πιο λογικό να θεωρήσουμε πως θα υπερασπιστούν τον δικό τους τρόπο ζωής; Τη δική τους κάστα; Τα δικά τους συμφέροντα;

Πως μπορούμε να ζητάμε, από τα ανθρωποειδή αυτά όντα, να ξεπεράσουν τον τρόπο που μεγάλωσαν, την εκπαίδευσή τους, την τάξη τους και όχι μόνο συναισθηματικά να ταυτιστούν αλλά να φτάσουν στο σημείο να «υπερασπιστούν» τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού; Πόσο μεγάλη είναι η υπέρβαση που τους ζητάμε;

Μήπως μπορεί να λύσει τα προβλήματα, η σημερινή αντιπολίτευση; Μα όλοι τους έχουν τα ίδια ουσιώδη χαρακτηριστικά με τους κυβερνώντες. Το έτερο «κόμμα εξουσίας», ρυθμίζει την συμπεριφορά του έτσι ώστε να έρθει πιο γρήγορα στην εξουσία. Τα υπόλοιπα κόμματα ή διεκδικούν ένα κομμάτι από την πίττα. Ή, η συμμετοχή τους στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, τους καθιστά ανίκανους να αντιληφθούν πως το συγκεκριμένο σύστημα χρησιμοποιεί τους πάντες και τα πάντα προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Πως, -άθελά τους ίσως-, καταντούν πιόνια για να νομίζει ο λαός, πως το σύστημα είναι «δημοκρατία» και όχι ολιγαρχία του χειρίστου είδους.

Τίποτα δεν μπορούμε να περιμένουμε από τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας. Ό,τι μπορούσαν το έκαναν ήδη. Τα αποτελέσματα, τα βιώνουμε τώρα.

Πιστεύουν όμως πολλοί, πως μπορεί μέσα στα σημερινά θεσμικά πλαίσια, να μπορέσει να διεκδικήσει ο λαός επιτυχημένα τα δίκαιά του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη. Κάθε θεσμικό πλαίσιο, εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο πολιτικό- οικονομικό καθεστώς. Αν ο λαός, θελήσει να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων, το θεσμικό πλαίσιο, θα σταθεί απλά απέναντί του. Είναι ενδεικτικό το τι έγινε με μια άκρως ειρηνική πρωτοβουλία. Το κίνημα δεν πληρώνω. Όταν ήταν λίγοι, το σύστημα το αγνόησε. Όταν όμως η πρακτική προχώρησε σε πλατιά λαϊκά στρώματα τότε χρησιμοποιώντας το θεσμό «Βουλή», οι «κρατούντες» πέρασαν την γνωστή επαίσχυντη διάταξη (και με την αναδιατύπωση, παραμένει επαίσχυντη). Θεωρούμε το κίνημα «δεν πληρώνω» πολύ σημαντικό. Όχι μόνο γιατί διεκδικεί τα αυτονόητα. Αλλά και γιατί με την πολύ μεγάλη συμμετοχή του, ανάγκασε τους διοικούντες να βγάλουν τον μανδύα της δημοκρατικότητας και να δείξουν την πραγματικότητα. Πως αν ο λαός προχωρήσει σε δράση, αν πάψει να πιστεύει τα ψεύτικα λόγια τους, τότε και εκείνοι θα βγάλουν τη μάσκα του προβάτου και θα φανεί η λυκίσια όψη τους. Χρησιμοποιώντας νόμους που αυτοί κατασκευάζουν, θα τους επιβάλλουν με όλα τα μέσα που χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα. Και με ένα ακόμα που ειδικά για αυτό εκπαιδεύουν: το στρατό.

Για αυτό, είναι ουτοπικό να περιμένουμε πως μπορούμε ειρηνικά ίσως να λύσουμε τις διαφορές μας με τα αρπακτικά. Μόνο τη δύναμη σέβονται. Αυτή γνωρίζουν. Το δίκιο, τους είναι λέξη άγνωστη.

Μήπως περιμένουμε πως θα λύσει τα προβλήματα η Ευρωπαϊκή ένωση; Ο μύθος της Ε.Ε. πολύ καλά εδραιωμένος από την συνεχή πλύση εγκεφάλου των Μ.Μ.Α. (μέσων μαζικής αποβλάκωσης), έχει αρχίσει να ξεφτίζει. Όλοι βλέπουμε πως η Ε.Ε. έχει υποταχθεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου. Πως δεν ακολουθεί μια κοινή πορεία, αλλά πως το κάθε κράτος, εξυπηρετεί ό,τι εκείνο θεωρεί ως συμφέρον του. Το πώς φέρθηκε η Ε.Ε. σε συνεργασία με την Ελληνική κυβέρνηση, είναι πασίγνωστο στους πάντες. Εμφανίστηκε ως «σωτήρας», κρύβοντας πως με το δάνειο με τους ληστρικούς όρους που μας επέβαλλε: α) έσωζε τα χρήματα των δικών της τραπεζών και τοκογλύφων β) άλλαζε το νομικό καθεστώς των δανείων που είχε πάρει η Ελλάδα και ενώ ίσχυε το Ελληνικό δίκαιο, επέβαλλε το Αγγλικό που καλύπτει απεριόριστα μόνο τον δανειστή γ) υποθήκευσε τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού δημοσίου δ) αναλάμβανε, όλη την οικονομική διαχείριση των Ελληνικών πραγμάτων, χωρίς ίχνος δημοκρατικής νομιμοποίησης.

Τίποτα καλό δεν μπορεί να κάνει η Ε.Ε. για τον Ελληνικό λαό σήμερα. Τους πραγματικούς σκοπούς της, τους είδαμε και τους νιώσαμε στο πετσί μας. Πως μπορεί άλλωστε, μια ένωση του διεθνούς κεφαλαίου, να έχει άλλο σκοπό εκτός από το ξεζούμισμα των λαών;

Μήπως η Γερμανία, η «πρώτη» της Ε.Ε. θα μας βοηθήσει; Εκτός από την επιβολή των βιομηχανιών της, όπου και με όποιοι τρόπο μπορεί, η Γερμανία δεν σκέφτεται τίποτα άλλο.

Κανείς δεν υπάρχει που να μπορεί να αναλάβει τη λύση των προβλημάτων μας. Oύτε οι «εκπρόσωποί» μας στη 'Βουλή'. Oύτε οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Όπως και στην προσωπική ζωή, μόνο εμείς μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας. Μόνο εμείς, μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Να δούμε τα ελαττώματά μας. Τις αδυναμίες μας. Τα μελανά σημεία. Αλλά και τα θετικά σημεία. Εκεί που υπερτερούμε. Εκεί που έχουμε «συγκριτικό πλεονέκτημα». Και κυρίως να αναλάβουμε δράση. Δράση. Εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χάσιμο. Έχουμε χάσει ήδη αρκετές μάχες. Τότε που νομίζαμε πως ο εχθρός, ήταν αδερφός και φίλος. Τότε που μπήκε μέσα «στα τείχη». Τότε που νομίζαμε πως η ίδια κατάσταση με μικρές αλλαγές , θα συνεχιζόταν για πάντα. Τότε που δεν βλέπαμε. Ή δεν θέλαμε να δούμε.

Τώρα σιγά σιγά, συνειδητοποιούμε. Την κατάντια μας; Ναι, και αυτό. Αλλά όλες οι μάχες, όλες οι νίκες, αρχίζουν από την συνειδητοποίηση. Όσο πιο πλήρης είναι η συνειδητοποίηση, όσο περισσότερο βάθος έχει, τόσες περισσότερες είναι οι πιθανότητες επιτυχίας. Η συνειδητοποίηση, είναι εργασία που γίνεται από τον καθένα ξεχωριστά. Είναι όμως απαραίτητη πριν, κατά και μετά τη δράση.

Ας συνειδητοποιήσουμε το τι συμβαίνει γύρω μας. Που μας οδηγούν οι ιθύνοντες. Πως κάθε στιγμή που αφήνουμε τις τύχες μας στα χέρια τους, μας οδηγούν στον γκρεμό. Κάθε στιγμή, μας αφαιρούν και άλλο ζωτικό χώρο.

Για αυτό δεν μπορούμε να περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι. Με τις συνηθισμένες ασχολίες μας, λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Η αναμονή, επιβαρύνει τη θέση μας και ισχυροποιεί τον αντίπαλο. Η δράση πια, δεν αφορά την βελτίωση των συνθηκών ζωής μας. Αφορά την ίδια μας τη ζωή. Για αυτό επιλέγουμε την δράση τώρα.

ΣΠΑΡΚΑΚΟΣ
Ε.Ε.Α.

ΒΙΟΖΩ: Να πληρώσουν οι απατεώνες και οι τοκογλύφοι!

Ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν την δημόσια περιουσία μας!
Έχουν ήδη «παραχωρήσει δωρεάν» τις υποδομές μας (δρόμους, συγκοινωνίες κλπ)!
Θα Τους Αφήσουμε;
Να φέρουν οι απατεώνες πίσω τα χρήματα, που «έφαγαν» και να πληρώσουν τα χρέη τους!
Ο πρωθυπουργός, στις συνεντεύξεις του, προσπαθεί να μας πείσει ότι αν θυσιαστούμε θα σωθούμε! «ή αλλάζουμε την Ελλάδα ή καταδικάζουμε την Ελλάδα. Γιατί τα ψέματα τελείωσαν. Ή τώρα αποφασίζουμε τα αυτονόητα, όσα δηλαδή δεν τολμήσαμε, πολλές φορές, λόγω πολιτικού κόστους ...» δήλωσε ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ(1). Μερικούς μήνες αργότερα, η εγκάθετη κυβέρνηση της μειοψηφίας των Ελλήνων αποφάσισε να ξεπουλήσει την δημόσια περιουσία της χώρας μας στους παγκόσμιους τοκογλύφους.
Όσοι διεκδικούν να χρησιμοποιήσουν ελεύθερα τους δημόσιους δρόμους και χώρους, που έχουμε σαν καταναλωτές-πολίτες ήδη πληρώσει στο πολλαπλάσιο, θεωρούνται «τζαμπατζίδες».
Όσοι πλήρωσαν φόρους για να έχουν κοινωνικά μέσα μεταφοράς ανθρώπων, παίρνουν πανάκριβα μέσα «μαζικής» μεταφοράς - σαρδελοποίησης! Ενώ αυτοί που δεν πλήρωσαν φόρους νόμιμα είτε παράνομα κυκλοφορούν με λιμουζίνες.
Όσοι πίστεψαν ότι οι θυσίες είναι προσωρινές, εξαπατήθηκαν, γιατί τώρα οι τοκογλύφοι απαιτούν να πάρουν το «σπίτι» μας, την δημόσια περιουσία, που την δημιούργησαν οι εργαζόμενοι καταναλωτές αυτής της χώρας, οι οποίοι είναι αυτοί, που προπληρώνουν ολάκερους τους φόρους τους. Είναι αυτοί, που δημιουργούν τα αγαθά σ’ αυτή την χώρα!
Σ’ ένα θα συμφωνήσουμε με τον Πρωθυπουργό:
Τα Ψέματα Τέλειωσαν!
Δεν θα σας αφήσουμε να ξεπουλήσετε την δημόσια περιουσία!
Τα χρέη, που προέκυψαν από τα σκάνδαλα και τις υπέρογκες δαπάνες του πελατειακού κράτους να τα πληρώσουν
Αυτοί που τα έφαγαν
Δεν θέλουμε κατακτητές των παραγόμενων αγαθών μας. Θέλουμε να πληρώσουν οι κερδοσκόποι και οι απατεώνες! Αυτοί που αισχροκερδούν και κλέβουν τον ιδρώτα μας. Αυτοί έφτιαξαν τα χρέη και συνεχίζουν να μας δανείζουν με υπέρογκα επιτόκια. Δεν αντέχουμε άλλο την ακρίβεια, την άνοδο του ΦΠΑ, των φόρων, την αύξηση του κόστους της υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών μεταφορών, την αισχροκέρδεια των παγκόσμιων εταιριών.
Να πληρώσουν οι κερδοσκόποι και οι εγκάθετοί τους. Δηλαδή
Οι Έχοντες Και Κατέχοντες!
Οι πολυεθνικοί τοκογλύφοι, οι απατεώνες, οι κερδοσκόποι και οι μαστροποί θέλουν να καταστρέψουν την Εθνική μας οικονομία και να μας επιβάλλουν τις παγκόσμιες εταιρείες - βρικόλακες των μεταλλαγμένων και της κλιματικής καταστροφής! Σταματήστε να τους πληρώνετε και ενισχύστε την Εθνική μας Οικονομία.
√ Αυξήστε την αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων καταναλωτών!
√ Περιορίστε τις εισαγωγές πολυτελών εμπορευμάτων και όπλων.
√ Ενισχύστε τα τοπικά προϊόντα.
√ Αναπτύξτε την ελληνική παραγωγή και ιδιαίτερα την βαριά βιομηχανία. Έχουμε σίδηρο, πυρίτιο(2) και τα πετάμε ρυπαίνοντας ταυτόχρονα και το περιβάλλον!
√ Βοηθείστε τους Έλληνες βιοτέχνες και αγρότες να δημιουργήσουν αγορές παραγωγών, για απ’ ευθείας πωλήσεις στους καταναλωτές με καλύτερες τιμές.
√ Μειώστε γενναιόδωρα το ΦΠΑ των βασικών ελληνικών ειδών διατροφής, των ελληνικών βιολογικών προϊόντων και των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Αυξήστε πολύ το ΦΠΑ όλων των εισαγόμενων ειδών, μετατάσσοντας τα σε είδη πολυτελείας!
√ Ανοίξτε τους δρόμους και μειώστε τα εισιτήρια των κοινωνικών μέσων μεταφοράς!
√ Φορολογείστε τα κέρδη των εταιριών σε διπλάσιο ποσοστό από αυτό των εργαζομένων καταναλωτών.
√ Απαγορέψτε εντελώς την εισαγωγή των μεταλλαγμένων.
Χαμένη μάχη είναι αυτή, που δεν δώσαμε!
... Γιατί όπως και να το δει κανείς μάχη δεν γίνεται δια αντιπροσώπου. Χρειάζεται να σηκωθούμε από τους καναπέδες και να βγούμε από τις φωλίτσες μας. Οι «φωλίτσες» δεν μπορεί να είναι καταφύγια απόρθητα στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας, στις αυξήσεις των φόρων, των εισιτηρίων, των διοδίων, στην ακρίβεια και στην μείωση της αγοραστικής αξίας των εισοδημάτων μας.
√ Δεν είναι ουτοπία να βγάλουμε τους μεσάζοντες από τον δρόμο των εργαζόμενων καταναλωτών και των παραγωγών.
√ Δεν είναι ουτοπία η αυτονομία και η αυτάρκεια σε τοπικό επίπεδο.
√ Δεν είναι ουτοπία η συνεργασία μεταξύ ανθρώπων!
√ Το οφείλουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά που θα έρθουν. Ας τους κληροδοτήσουμε Φύση... όχι άσθμα και μεταλλαγμένα!
√ Ας μην συμμορφωθούμε με τις απαιτήσεις των τοκογλύφων, των κερδοσκόπων και των εγκάθετων τοποτηρητών τους.
√ Ας αντισταθούμε στην λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, μποϋκοτάροντας ΟΛΑ τα εισαγόμενα είδη, εκτός από τα εργαλεία. Ας αγοράζουμε μόνο ελληνικά τοπικά ποιοτικά προϊόντα. Μπορούμε να ζήσουμε μόνο με την ελληνική παραγωγή.
Μποϋκοτάζ σε ΟΛΑ τα εισαγόμενα!
√ Ας επιλέγουμε ελληνικά βιολογικά και φυσικά αγαθά.
√ Ας βρούμε και να αξιολογήσουμε απ’ ευθείας τους Έλληνες παραγωγούς επιλέγοντας τους καλύτερους.
√ Ας δημιουργήσουμε άμεση σχέση με τους παραγωγούς. Μόνο αν γνωρίσεις τον παραγωγό μπορείς να αγοράσεις επώνυμο προϊόν.
√ Ας πάψουμε, όσο μπορούμε, να εξαρτόμαστε από την αγορά και ας κάνουμε ιδιοπαραγωγή αγαθών και υπηρεσιών.
Να πληρώσουν οι απατεώνες και οι τοκογλύφοι!
Όχι οι εργαζόμενοι καταναλωτές!

Το Δ.Σ. της ΒΙΟΖΩ

Είναι να γελάς!!!


Η υποκρισία ξεπερνάει κάθε όριο… Ξεσπάθωσαν οι κυβερνητικοί ενάντια στους «τρόες» για ποιο λόγο άραγε?
Όταν πάμε ως ιδιώτες, με όποια ιδιότητα, να πάρουμε ένα δάνειο, τι μας ζητάει η τράπεζα;
Μας ρωτάει αν έχουμε κάποιο ακίνητο να βάλουμε ενέχυρο, αυτό μας ζητάει.
Αυτό έκανε και η κυβέρνηση της Ελλάδας. Απευθύνθηκε στους «τρόες» και αυτοί έκαναν το προφανές, για να εξασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους. Ζήτησαν εγγύηση, απαίτησαν ενέχυρο από την κυβέρνηση, όπως ζητάνε οι τράπεζες από εμάς. Η κυβέρνηση έβαλε ενέχυρο τα μνημεία – τους ελεύθερους χώρους – τις παραλίες και τα βουνά, εμείς βάζουμε ενέχυρο στη τράπεζα το χωραφάκι που μας έγραψε η γιαγιά μας στο χωριό. Καμία διαφορά…
«Η εικόνα μιας κυβέρνησης που καταγγέλλει δημοσίως την τρόικα και παράλληλα κάνει ό,τι της πουν, δικαιολογείται μόνο ως αποκριάτικο χάπενινγκ. Το κύριο είναι όμως να μάθουμε, από ποια δημόσια περιουσία θα αντλήσει η κυβέρνηση τα 50 δις: άλλο ένα κτίριο γραφείων, άλλο αγαθά που ανήκουν και στις επόμενες γενιές, όπως το Ελληνικό ή το Δέλτα του Νέστου».

Καλαϊτζής

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Κλειστά Επαγγέλματα

Ιδιωτικοί αυτοκινητόδρομοι στην Ελλάδα

ΑΠΟ ΤΟ «ΘΑΥΜΑ» ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ, ΣΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ»
Μήπως χρειαζόμαστε βαθύτερες αλλαγές πολιτικής;
• Τα υπέρογκα διόδια, καρπός της διαρκούς αύξησης των αυτοκινητοδρόμων
• Η Ελλάδα κατέχει πλέον και πανευρωπαϊκά ρεκόρ
• Ανάγκη ριζικών αλλαγών στην πολιτική μεταφορών.

Η ιστορία των ιδιωτικών αυτοκινητοδρόμων στην Ελλάδα, αρχίζει με την Αττική Οδό. Ο νέος δρόμος, με εξυπηρέτηση σαφώς ανώτερη από τους υπάρχοντες, προσελκύει τριπλάσια κίνηση από τις αρχικές προβλέψεις διασφαλίζοντας στις εταιρίες της κοινοπραξίας θεαματική οικονομική επιτυχία και μόνιμες πηγές εσόδων.
Πίσω από τη βιτρίνα, όμως, είχαμε δύο τουλάχιστον σοβαρές παρενέργειες:
• Η κοινοπραξία πίεσε σθεναρά για ματαίωση του Προαστιακού, που σώθηκε μόνο την τελευταία στιγμή, όταν τον απαίτησε ακόμη πιο σθεναρά η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Στο μεταξύ όμως προχωρούσε εσπευσμένα, ως υποκατάστατο, η κατεπείγουσα προέκταση του μετρό προς το αεροδρόμιο, όπου η απουσία μελετών για τους ενδιάμεσους σταθμούς, κόστισε τελικά μια πολύμηνη αναγκαστική διακοπή της γραμμής, το 2009.
• Οι επεκτάσεις του αυτοκινητοδρόμου στον Υμηττό και την Ανατολική Αττική αποτελούν πάγιο στόχο της κοινοπραξίας, που πιέζει σταθερά όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας 10ετίας, αδιαφορώντας για τις επιλογές των πολιτών και για τις συνέπειες στο περιβάλλον.

Επεκτείνοντας την Αττική Οδό σε… όλη τη χώρα


Η Αττική Οδός αποτέλεσε πρότυπο σε πολύ ευρύτερη κλίμακα. Λίγο πριν το τέλος της διακυβέρνησής του, ο Κ. Σημίτης επέλεξε να υποσχεθεί σε κάθε Έλληνα έναν αυτοκινητόδρομο σε απόσταση μιας ώρας από την πόρτα του σπιτιού του. Την εκπλήρωση δρομολόγησαν η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Σουφλιάς, με συμβάσεις παραχώρησης διοδίων για κλειστούς αυτοκινητοδρόμους που θα καλύπτουν κάθε γωνιά της ηπειρωτικής Ελλάδας, φθάνοντας συνολικά τις 2.500 χλμ.
Με τα δεδομένα αυτά, το 2015:
• Θα είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα όπου οι αυτοκινητόδρομοι θα ξεπερνούν το συνολικό μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου. http://epp.eurostat.ec. europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-SF-08-028/EN/KS-SF-08-028-EN.PDF
• Σε κάθε 100.000 κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας θα αντιστοιχούν 24 χλμ. κλειστών αυτοκινητοδρόμων, όταν στην Ελβετία αντιστοιχούν 18 χλμ., στη Γαλλία 17 χλμ. και στη Γερμανία «μόλις» 15 χλμ.
• Ανά 1000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ηπειρωτικού εδάφους μας, θα έχουμε 23 χλμ. αυτοκινητοδρόμων, όταν η Αυστρία έχει 20, η Γαλλία 17, η Βρετανία 16 Ένα τέτοιο φαραωνικό πρόγραμμα απαιτεί φυσικά και τους ανάλογους πόρους. Δεσμεύτηκε λοιπόν η μερίδα του λέοντος από τα κοινοτικά κονδύλια, εκταμιεύθηκαν μεγάλα ποσά για απαλλοτριώσεις, συμφωνήθηκαν με διάφορα προσχήματα γενναίες άμεσες και έμμεσες κρατικές πληρωμές.
Κυριότερος όμως πόρος ήταν τα διόδια, που για πρώτη φορά έπαψαν να είναι συμβολικά και να αφορούν μόνο τη συντήρηση των δρόμων. Το υπάρχον δίκτυο έγινε πηγή άντλησης εσόδων για τα μελλοντικά τμήματα και οι κατασκευαστικές κοινοπραξίες επέλεξαν να χρηματοδοτήσουν τα έργα τους με το μέγιστο δυνατό τραπεζικό δανεισμό και με τα ελάχιστα δυνατά ίδια κεφάλαια: Ενδεικτικά, για τον άξονα Ελευσίνα-Πάτρα-Καλαμάτα προβλέπονται 20% απευθείας επιδότηση από το Ελληνικό Δημόσιο και μόλις 7% ίδιες συμμετοχές, που κι αυτές καλύπτονται κυρίως με δανεισμό.

Όταν οι εργολάβοι γίνονται κατακτητές

Κάπου εδώ αρχίζουν καταστάσεις πραγματικά νοσηρές:
• Με το ξεκίνημα των συμβάσεων, ο σιδηρόδρομος από «φτωχός συγγενής» γίνεται «ανεπιθύμητος συγγενής». Το 2008 παγώνουν όλες οι επενδύσεις εκτός του βασικού άξονα, το 2009 (ήδη επί Ν.Δ.) περικόπτονται δραστικά τα δρομολόγια, το 2010 η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με «πειραγμένα» στοιχεία για τον ΟΣΕ για να συναινέσει στην ψήφιση ενός νόμου που τον στραγγαλίζει οικονομικά και κλείνει το μισό δίκτυο. Οι προβλέψεις για ξήλωμα των γραμμών και απόδοσή τους σε άλλες χρήσεις ώστε να μη μπορεί να ξαναλειτουργήσει τρένο ούτε και στο μέλλον, ταιριάζουν γάντι με τα συμφέροντα των αυτοκινητοδρόμων να πετύχουν μονοπωλιακή θέση.
• Τα διόδια εισπράττονται και σε δρόμους που δε δικαιολογούν χρέωση των οδηγών. Για να μπορούν να εισπράττονται διόδια στη διαδρομή Κορίνθου-Πατρών, χρειάστηκε να τροποποιηθεί ακόμη και η…. ευρωπαϊκή νομοθεσία, κάτι που πιθανότατα θα ήταν ανέφικτο χωρίς το «ενδιαφέρον» μεγάλων ευρωπαϊκών εταιριών όπως η HOCHTIEF. Στην επίσημη ιστοσελίδα της τελευταίας http://www.hochtief-concessions.com/concessions_en/4.jhtml βλέπουμε ότι αυτή τη στιγμή δεν έχει σε καμιά άλλη χώρα συμμετοχή σε αυτοκινητοδρόμους υπό κατασκευή.
• Αρκετοί όροι φαίνονται σχεδιασμένοι για να θωρακίσουν τις κοινοπραξίες απέναντι στον ανταγωνισμό του σιδηροδρόμου. Στη σύμβαση της Ιονίας Οδού προβλέπεται ειδική οικονομική ρήτρα κατά του Δημοσίου, αν τελικά κατασκευαστεί τρένο από Καλαμπάκα προς Γιάννενα και Ηγουμενίτσα. Στη σύμβαση της Ολυμπίας Οδού, οι σιδηροδρομικές γραμμές εξομοιώνονται με δίκτυα κοινής ωφέλειας, που ξηλώνονται και μετατοπίζονται με δαπάνες του Δημοσίου παντού όπου εμποδίζουν την πρόοδο των οδικών έργων.
• Η ίδια κοινοπραξία εκμεταλλεύεται καταχρηστικά το προνόμιο να μη δεσμεύεται από τις κατασκευαστικές μελέτες της γραμμής Κιάτο-Πάτρα. Δημιουργεί έτσι δικά της εργοτάξια πάνω στη σιδηροδρομική χάραξη και πολλαπλασιάζει τα «σημεία εμπλοκής» με το σιδηρόδρομο που διεκδικεί να αναλάβει η ίδια με απευθείας ανάθεση. Αν υποψιάζεστε ότι τα συμφέροντα της κοινοπραξίας ταιριάζουν καλύτερα με ένα τρένο που δε θα λειτουργήσει πριν ολοκληρωθεί ο δρόμος και που θα μένει μακριά από την πόλη και το λιμάνι της, ο ισχύων σχεδιασμός προβλέπει όντως ότι το τρένο θα λειτουργήσει το 2015 και θα σταματά στο … Ρίο. Αναλυτικές καταγγελίες έχουν δημοσιοποιήσει οι Οικολόγοι Πράσινοι στο http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=1474:2010-11-02-15-11-19&catid=33:2009-03-18-07-39-11&Itemid=51
Οι εταιρίες όμως των αυτοκινητοδρόμων λειτούργησαν ως κατακτητές και σε μια σειρά άλλα επίπεδα. Παραβίασαν τις υποχρεώσεις τους για τα παράπλευρα οδικά δίκτυα, αρνήθηκαν να συνδιαλλαγούν με τις τοπικές κοινωνίες που βρέθηκαν φόρου υποτελείς για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, προώθησαν πλήρη αδιαφάνεια στα οικονομικά τους στοιχεία και την απόσβεση των επενδύσεών τους, έδειξαν αλαζονεία όταν οι οδηγοί-πελάτες τους άρχισαν να πιέζονται με την οικονομική κρίση και τα ακριβά καύσιμα. Βρέθηκαν έτσι εύλογα στο επίκεντρο της οργής των πολιτών και στο στόχαστρο ενός πολύμορφου και αυθόρμητου κινήματος, καθώς όλα αυτά τα χρόνια έδειχναν να απολαμβάνουν την πολιτική τους ισχύ και τη δυνατότητα να επιβάλλουν αποφάσεις στο πολιτικό σύστημα.

«Δεν πληρώνω»: τι βρίσκεται πέρα από την οργή;

Η οργή είναι λοιπόν εύλογη, δεν πρέπει όμως να κρύβει από τα μάτια μας τα υπόλοιπα στοιχεία του παζλ των μεταφορών:
• Ότι, με εξαίρεση την ολοκλήρωση του άξονα Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα δε χρειάζεται άλλους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους. Οι πιο πολλές από τις συμβάσεις του κ.Σουφλιά θα πρέπει είτε να καταγγελθούν τελείως είτε να αναθεωρηθούν ριζικά.
• Ότι οι τοπικές κοινωνίες έχουν ήδη αρχίσει να δίνουν έμφαση και στις εναλλακτικές λύσεις: μόλις την περασμένη εβδομάδα, στη Φλώρινα σε μια μόνο μέρα συγκεντρώθηκαν για τη διακοπή του τρένου 6.000 υπογραφές διαμαρτυρίας, περίπου το 1/3 του πληθυσμού της πόλης.
• Ότι περισσότερο από τους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους που αποτελούν αυτοκίνηση πολυτελείας, χρειαζόμαστε σύγχρονο τρένο, υποδομές συνδυασμένων μεταφορών, αξιοπρεπείς και ασφαλείς τοπικούς και υπερτοπικούς δρόμους, προσιτό κόστος στις συγκοινωνίες με τα νησιά. Στις σημερινές συνθήκες, τίποτα από αυτά δε μπορεί να υλοποιηθεί αν οι υπάρχοντες κλειστοί αυτοκινητόδρομοι λειτουργούν χωρίς διόδια.
Θα πρέπει λοιπόν να αναζητήσουμε με σοβαρότητα τρόπους ώστε τα διόδια να χρηματοδοτούν τις εναλλακτικές λύσεις απέναντι στους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους: τοπικά οδικά δίκτυα, βελτιώσεις και διαπλατύνσεις σε άξονες μέσων ταχυτήτων, παρακάμψεις οικισμών, χρηματοδότηση της λειτουργίας του σιδηροδρόμου και συμπλήρωση των κρίκων που λείπουν στο δίκτυό του, επιδότηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες, χρηματοδότηση του «μεταφορικού ισοδυνάμου» στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες ώστε το κόστος του εισιτηρίου να μην ξεπερνά αυτό των αντίστοιχων αποστάσεων στη στεριά.
Η κρίση δεν προσφέρεται για παρωχημένες πολυτέλειες άλλων εποχών, ούτε όμως και για διεκδικήσεις στα τυφλά. Χρειαζόμαστε λύσεις που να απαντούν εξίσου πειστικά τόσο στην οικονομική όσο και στην περιβαλλοντική κρίση, λύσεις που να μη στηρίζουν την κοινωνική συνοχή σε μια (πιθανότατα ελάχιστα εφικτή πια) «δημοκρατία στην κατανάλωση».
Στις μεταφορές αυτό σημαίνει ότι διεκδικούμε για όλους προσιτές και ποιοτικές εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην αυτοκίνηση, λύσεις που πάντως συγκρούονται με όσα μας «προτείνουν» η κυβέρνηση και η τρόικα μέσα από νομοθετήματα όπως το πρόσφατο για τον ΟΣΕ ή το τωρινό για τις συγκοινωνίες.
Αν είναι όμως να οικοδομήσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, στηριγμένο κυρίως στα συλλογικά αγαθά και την αλληλεγγύη, αυτό περνάει και από την αλλαγή στο τι ζητάμε και τι δε ζητάμε για τις μετακινήσεις μας.

ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΙΧ: «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ», ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΛΑΘΟΣ ΣΚΟΠΟΥΣ

«Σε μια συγκυρία που οι πολίτες ασφυκτιούν οικονομικά και αναζητούν διεξόδους για λιγότερη χρήση του ΙΧ τους, η κυβέρνηση αυξάνει κατακόρυφα τα εισιτήρια και θυσιάζει δημόσια έσοδα για να μας δελεάσει να χρεωθούμε για νέα αυτοκίνητα. Δε σκέφτηκαν καν να αποσυνδέσουν την επιδότηση από την αγορά νέου ΙΧ.
Φαίνεται ότι τελικά «λεφτά υπάρχουν» μόνο για λάθος σκοπούς. Μικρή σημασία έχει αν νοιάζονται για τις αυτοκινητοβιομηχανίες των δανειστών μας ή αν απλώς αδυνατούν να καταλάβουν ότι η οικονομία χρειάζεται ριζική αλλαγή κατεύθυνσης».
Γιάννης Παρασκευόπουλος, εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων

ΚΡΙΘΑΡΙ ΠΤΥΣΑΝΗ

Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΘΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΣΤΑΧΕΙΣ ΚΡΙΘΗΣ ΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Από τα πρώτα φυτά που καλλιέργησε ο άνθρωπος. Βασική διατροφή του ανθρώπου από την προϊστορική εποχή έως και τον 16ο αιώνα.
Είναι εξαιρετική πηγή ευρέως φάσματος θρεπτικών ουσιών, απαραίτητων για τον οργανισμό , προκειμένου να αναπτυχθεί, να αναρρώσει αλλά και να διατηρηθεί σε υγιή κατάσταση.

Περιέχει βιταμίνες Ε,C του συμπλέγματος Β και είναι πλούσιο σε Β12. Επίσης καροτίνη, ασβέστιο, σίδηρο , μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο, μαγγάνιο, μόλυβδο, γερμάνιο, χαλκό, λίθιο, ψευδάργυρο, σελήνιο κ,λ,π Όλα σε αρμονική μεταξύ τους αναλογία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των αναλύσεων της Ενώσεως Αναζήτησης Πηγών του Κέντρου Επιστημών και Τεχνολογίας και του Ιαπωνικού Κέντρου Ανάλυσης Τροφών, ειδικά ο πράσινος χυμός κριθαριού περιέχει 30 φορές περισσότερη β1 από το αγελαδινό γάλα, 7 φορές περισσότερο βιταμίνη C από τα πορτοκάλια, 11 φορές περισσότερο ασβέστιο από το αγελαδινό γάλα, 5 φορές περισσότερο σίδηρο από το σπανάκι, 6,50 φορές περισσότερη καροτίνη από το σπανάκι κ.λ.π.

Σημαντικά επιστημονικά στοιχεία σύμφωνα με την Αμερικάνικη Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) καταδεικνύουν ότι περιλαμβάνοντας το κριθάρι σε μια υγιεινή διατροφή μπορεί να βοηθήσει στην μείωση κινδύνου στεφανιαίων καρδιακών νόσων αφού μειώνεται σημαντικά η κακή χοληστερόλη και τα συνολικά επίπεδα χοληστερόλης ( Λιποπρωτείνες χαμηλής πυκνότητας ).

Η Οστεοπόρωση, προβλήματα συκωτιού, η ραχίτιδα, η ουρολοίμωξη, η δυσπεψία, ο διαβήτης, ο πυρετός, οξεία και χρόνια νεφρίτιδα και οξείς ρευματισμοί αντιμετωπίζονται με θεραπεία βασισμένη στο κριθάρι. Έχει διουρητικές ιδιότητες, καθαρίζει όλο τον οργανισμό, νεφρά κύστη.

Άρρωστοι, μωρά, παιδιά, και όσοι αναρρώνουν ωφελούνται αν τρώνε κριθάρι σε μορφή χυλού ή χυμού. Τα αποτελέσματα είναι πιο σημαντικά σε συνδυασμό με φρούτα και λαχανικά.
Κατάλληλο σε όσους έχουν δυσανεξία και αλλεργική αντίδραση στην γλουτένη.
Η καλύτερη εναλλακτική λύση για την αντικατάσταση του ρυζιού στο μαγείρεμα.
Ο Ιπποκράτης συχνά χορηγούσε στους αρρώστους πτισάνη από κριθάρι, γνωρίζοντας την πολύ υψηλή θρεπτική του αξία και αναρρωτική του ικανότητα.

ΕΥΚΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΗ
Από βραδύς σε ένα θερμό με βρασμένο νερό ρίχνουμε δύο –τρεις κουταλιές κριθάρι. Το πρωί το σουρώνουμε. Το δε κριθάρι το τρώμε για πρωινό, το δε νερό το πίνουμε ως τσάι. Όσο περισσέψει το βάζουμε στο ψυγείο και το πίνουμε στην διάρκεια της μέρας ως χυμό ή νερό.


ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
Βιοκαλλιέργεια από το 1985
« Μόνο γηγενείς ελληνικές ποικιλίες »
Δίλοφος Δ. Ναρθακίου ( περιοχή αρχαίας Φθίας )
Τηλ 2491093010 και 2491023703

Αχρήματες συναλλαγές ως αντίδοτο της οικονομικής κρίσης


Από το: http://mykonensis.blogspot.com/

Μπορούμε να παρακάμψουμε ένα μέρος των χρηματικών συναλλαγών μας έναντι αχρήματων ανταλλαγών προϊόντων και υπηρεσιών, μειώνοντας την εξάρτηση μας στο χρήμα για να επιβιώσουμε??


Πώς λειτουργεί ένα σύστημα αχρήματων συναλλαγών? Στην βάση αυτού του συστήματος, υπάρχει η απλούστερη μορφή ανταλλαγής προϊόντων χωρίς την μεσολάβηση χρήματος. Παράδειγμα, παράγω ένα προϊόν, π.χ. ντομάτες και ανταλλάσσω ένα μέρος τους με ένα μέρος του προϊόντος που παράγεις εσύ, π.χ. αγγούρια ή μαρούλια. Αυτή είναι η απλούστερη μορφή ανταλλαγής.


Ένα δεύτερο επίπεδο στο οποίο μπορεί να εφαρμοστεί ένα σύστημα αχρήματων ανταλλαγών, είναι η ανταλλαγή υπηρεσιών, κατόπιν συμφωνίας των μερών που την πραγματοποιούν. Παράδειγμα, ανταλλάσσω την δεξιότητά μου στην δημιουργία ιστοσελίδων την οποία προσφέρω, με την τοποθέτηση πάγκων και γραφείου στον επαγγελματικό μου χώρο την οποία ζητώ, χωρίς να μεσολαβήσει ούτε ένα ευρώ.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν αντηχεί ευχάριστα στα αυτιά των εκάστοτε κυβερνώντων, διότι μειώνει την δυνατότητα του κράτους να παρεμβαίνει, να ρυθμίζει και να επωφελείται από αυτήν την δραστηριότητα. Όμως η αχρήματη συναλλαγή απελευθερώνει τον άνθρωπο από την ανάγκη χρήματος για να ικανοποιεί τις βασικές του ανάγκες, την στιγμή μάλιστα που το κράτος και οι κυβερνήσεις έχουν καταληστεύσει το δημόσιο χρήμα και η απάντησή τους στην κρίση είναι να κάνουν το χρήμα ακόμα πιο δυσεύρετο, μειώνοντας μισθούς και συντάξεις και αυξάνοντας την φορολογία.

Πώς το κράτος περιμένει να ανακάμψει η οικονομία, όταν αντί να αυξάνει την αγοραστική μας δύναμη, μας την μειώνει ακόμα περισσότερο? Πώς θα μεγαλώσουν τα έσοδα του κράτους όταν τα έσοδα του από τα κέρδη των επιχειήσεων μειώνονται, αφού το χρήμα που ξοδεύεται ολοένα και λιγοστεύει από τις παρανοϊκές πολιτικές της κυβέρνησης? Εξ άλλου το είπε και ο καθηγητής οικονομικών του πρωθυπουργού, Richard D. Wolff, ο οποίος αποδεικνύει ότι "η οικονομία μιας χώρας μπορεί να σωθεί χωρίς να πειραχτεί σημαντικά το 99% του πληθυσμού, χωρίς να γίνει οποιαδήποτε περικοπή σε κοινωνικά προγράμματα, αλλά μόνο με το να φορολογηθεί το 1% των πάμπλουτων (που φοροδιαφεύγουν) και μόνο με 10% και μόνο οι μετοχές τους, χωρίς να πειραχτούν οι βίλες, τα κότερά τους ή οποιαδήποτε άλλη περιουσία τους".

Όταν λοιπόν το κράτος σου δεν κάνει τα αυτονόητα για να σε βοηθήσει, φταις εσύ που παίρνεις πρωτοβουλίες για να βοηθήσεις τον εαυτό σου?

Μετά από την σύντομη αυτή παρένθεση, υπάρχει κι ένα τρίτο επίπεδο στο οποίο βρίσκει εφαρμογή το σύστημα αχρήματων ανταλλαγών κι αυτό είναι όταν συνδυάζονται τα δύο πρώτα - δηλαδή όταν σε μία ανταλλαγή συμμετέχουν προϊόντα και αγαθά μαζί με υπηρεσίες. Αυτό το επίπεδο είναι και το πιο πολύπλοκο, λόγω της δυσκολίας προσδιορισμού της αντιστοίχισης της αξίας ενός προϊόντος με μία υπηρεσία και το αντίστροφο. Σε αυτήν την περίπτωση, σωστή αξία ενός προϊόντος ή μίας υπηρσείας θεωρείται αυτή στην οποία συμφωνούν τα δύο μέρη που πραγματοποιούν την συναλλαγή. Έτσι, π.χ. κάποιος μπορεί να προσφέρει την ξυλουργική του εργασία σε έναν παραγωγό, κι εκείνος για αντάλλαγμα να του δώσει προϊόντα της παραγωγής του, έναντι χρημάτων. Εκεί, προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχημένα η συναλλαγή θα πρέπει τα δύο μέρη να συμφωνήσουν από κοινού πως μεταφράζεται η αξία της υπηρεσίας σε προϊόντα και αντίστροφα.

Θα ήταν λάθος να δούμε τέτοιου είδους συναλλαγές σαν απλά μία αντίδραση σε ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο μόχθο. Κάθε άλλο, οι αχρήματες συναλλαγές έχουν πολλαπλά οφέλη τόσο στο άτομο όσο και στην κοινωνία την ίδια. Ας κάνουμε μία απόπειρα να απαριθμήσουμε τα πιθανά οφέλη της αχρήματης ανταλλαγής προϊόντνω και υπηρεσιών.

Το πρώτο και πιο βασικό προτέρημα της αχρήματης συναλλαγής είναι ότι παύουμε να είμαστε δέσμιοι του συστήματος για να ικανοποιούμε βασικές ανάγκες για την επιβίωσή μας. Πλέον, ακόμα και η δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης, δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για να τραφεί και να επιβιώσει ένας χαμηλά αμειβόμενος, ένας άνεργος. Το ζητούμενο σε αυτή την περίπτωση είναι να υπάρχει ένα δίκτυο συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ ανθρώπων που μπορούν να προσφέρουν και να καταναλώσουν τόσο αγαθά όσο και υπηρεσίες για τις οποίες υπάρχει προσφορά και ζήτηση.

Το δεύτερο προτέρημα συνδέεται άμεσα με το πρώτο. Επειδή με τις αχρήματες συναλλαγές, μειώνεται η εξάρτηση μας στο σύστημα για να επιβιώσουμε, ταυτόχρονα αυξάνεται η αυτονομία μας και η αυτάρκειά μας τουλάχιστον σε επίπεδο διατροφής και κάλυψης των αναγκαίων για την επιβίωση. Όταν δούμε ότι δεν έχουμε τόσο ανάγκη από ένα σύστημα που μας εκμεταλλεύεται και μας εξαθλιώνει κι ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε τις δικές μας τομές και να βασιστούμε μέχρι ένα σημείο σε αυτές, τότε αρχίζουμε πραγματικά να σπάμε τους κρίκους της εξάρτησής μας σε ένα σύστημα που ποτέ δεν είχε στόχο να ενδυναμώνει τον άνθρωπο και να τον καθιστά κυρίαρχο της ζωής του αλλά να τον απομυζεί και να τον εκμεταλλεύεται.

Ένα τρίτο προτέρημα αυτού του εναλλακτικού οικονομικού μοντέλου είναι ότι φέρνει σε επαφή τους ανθρώπους, δημιουργεί δεσμούς, καλλιεργεί την συνεργασία, την αλληλοϋποστήριξη, την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων που συμμετέχουν σε τέτοια εναλλακτικά σχήματα, χτίζοντας κοινότητες ανθρώπων βασισμένες σε υψηλές αξίες και ιδανικά που στόχο έχουν την αρμονική συμβίωση κι όχι τον ακραίο ανταγωνισμό.

Μόνο για αυτό το τρίτο προτέρημα, αξίζει να αναλογιστούμε ποιά θα ήταν τα οφέλη τέτοιων δικτύων συνεργασίας και αλληλεγγύης για την δική μας τοπική κοινωνία, όπου κυρίαρχο ρόλο θα έπαιζαν οι αχρήματες συναλλαγές μεταξύ προϊόντων και υπηρεσιών.

Πρωτοβουλίες για την Αντιμετώπιση της κρίσης - μερικά παραδείγματα
Η κρίση

Ότι η χώρα μας περνάει κρίση το γνωρίζουμε. Το καλό με τις κρίσεις είναι ότι όταν συμβαίνουν σου δείχνουν με τον πιο εμφατικό τρόπο πού έχει αποτύχει το σημερινό οικονομικο-πολιτικό σύστημα. Και τότε κάτι καταπληκτικό αρχίζει να συμβαίνει. Οι άνθρωποι παύουν να περιμένουν από τους "ηγέτες" τους να δώσουν λύση στην κρίση κι αρχίζουν δειλά δειλά να παίρνουν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους. Το ανθρώπινο πνεύμα αρχίζει να τίθεται σε εγρήγορση και εφευρίσκει τρόπους για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Σε αυτήν την ανάρτηση θα κάνω μια μικρή παρουσίαση τριών πρωτοβουλιών που ξεκίνησαν ως αντίδοτο της οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας.

Λόγω Τιμής

Ένας ομοιοπαθητικός ιατρός προσφέρει τις γνώσεις του στην ομοιοπαθητική και ζητάει για αντάλλαγμα την επιδιόρθωση και συντήρηση των μουσικών οργάνων του. Παρακάτω μία κυρία προσφέρει πίνακες ζωγραφικής και κοσμήματα για να τα ανταλλάξει με βιολογικά προϊόντα και καλής ποιότητας ελαιόλαδο. Αυτό είναι το "Λόγω Τιμής".

Το Λόγω Τιμής είναι μία υπηρεσία ανταλλαγής ειδών διατροφής, αγαθών και υπηρεσιών. Πώς λειτουργεί? Η ιστοσελίδα έχει δύο στήλες, μάι αριστερά και μία δεξιά, όπου η μία είναι η στήλη της ζήτησης και η άλλη της προσφοράς. Στην στήλη της προσφοράς προσθέτεις το αγαθό ή την υπηρεσία που προσφέρεις και στην στήλη της ζήτησης προσθέτεις το αγαθό ή την υπηρεσία που ζητάς ως αντάλλαγμα για αυτό που προσφέρεις. Η συνεννόηση γίνεται κατ΄ιδίαν μεταξύ των ενδιαφερομένων, με μοναδική προϋπόθεση να εγγραφούν μέλη και....τον λόγο της τιμής τους!

Διαβάζουμε στο "Λόγω Τιμής",

"Αγαπητοί φίλοι,
Με μεγάλη μου χαρά σας ανακοινώνω την ίδρυση διαδικτυακού συνδέσμου με σκοπό την άμοιβαία ανταλλαγή προιόντων και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος, υπό την ονομασία "Λόγω Τιμής", http://www.logo-timis.gr.
Ο κάθε άνθρωπος έχει αξία που δεν τιμάται νομισματικά. Η υπέρτατη τιμή ενός ανθρώπου είναι η Τιμή του. Η υπέρτατη έκφραση της Τιμής του είναι ο Λόγος του.
Ο βασικός σκοπός της ίδρυσης του συνδέσμου είναι η αναβάθμιση αυτών των αξιών της Τιμής και του Λόγου του ανθρώπου και η υπηρεσία τους στην ανθρώπινη επιβίωση και εξέλιξη.
Κανείς δεν πρέπει να αρρωστήσει σωματικά, διανοητικά, συναισθηματικά ή πνευματικά εξαιτίας της νομισματικής κρίσης.
Κανείς δεν πρέπει να στερηθεί των βασικών αναγκών επιβίωσης.
Κανείς δεν πρέπει να αισθανθεί μόνος, αβοήθητος και απαξιωμένος.
Αντιθέτως κάθε ένας δύναται να αναβαθμίσει την ζωή του και την υπόστασή του, υπό συνθήκες κρίσης. Νομοτελειακά, η σωστή διαχείριση ενός οξέος περιστατικού, θεραπεύει μία χρόνια προδιάθεση.
Μία από τις μεγαλύτερες αξίες του ανθρώπου είναι ο Λόγος της Τιμής του. Ο σύνδεσμος αυτός συνδέει τους ανθρώπους που θέλουν να επενδύσουν σε αυτή την αξία.
Άνθρωποι συναντούνται σε αυτόν τον διαδικτυακό τόπο μέσω των βιογραφικών τους, και ανταλάσσουν αμοιβαία υπηρεσίες και προιόντα, με προσωπική συνεννόηση."

Η προσπάθεια αν και ακόμα σε πειραματικό στάδιο ήδη βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση ! Καλή συνέχια στο "Λόγω Τιμής"! Είναι κάτι πρωτοποριακό και μακάρι να αποτελεσει παράδειγμα και για άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες!

Φτιάχνω Μόνος μου

Το "Φτιάχνω μόνος μου" είναι ένα blog που παρέχει πληροφορίες και γνώσεις για μία πιο αυτόνομη ζωή, όσον αφορά κυρίως την καλλιέργεια της τροφής μας αλλά και την κατασκευή λύσεων για μία οικολογική και εναλλακτική διαβίωση με λιγότερη εξάρτηση από τον σύγχρονο τρόπο ζωής.

Όπως αναφέρεται και στον υπότιτλο του ιστολογίου, παρέχονται "Πληροφορίες για παρασκευή και συντήρηση τροφών στο σπίτι. Φτιάξτε και συντηρήστε αλεύρι, ψωμί, ζυμαρικά, τυρί, γιαούρτι, κρασί, ξύδι, ελιές κ.α. Βιολογική σπορά, φύτεμα, καλλιέργεια, προστασία φυτών, βοτάνων, δέντρων. Φυσικές θεραπείες, βοτανοθεραπεία, υγεία και διατροφή".

Μερικά από τα θέματα που καταπιάνεται το "Φτιάχνω Μόνος μου", είναι η καλλιέργεια λαχανικών, βοτάνων και δημητριακών, γιατροσόφια, καλλιεργητικές συμβουλές, ημερολόγιο καλλιεργειών, βιολογική προστασία καλλιεργειών, η κατασκευή παραδοσιακού ξυλόφουρνου, δημιουργία σαπουνιού από λάδι ελιάς και η κατασκευή επίπλων από παλέτες!


Ebloko

Το Ebloko, όπως λέει και ο υπότιτλος, είναι το αντίδοτο στην ακρίβεια και την κρίση! Ένας ιστοχώρος όπου οι Έλληνες παραγωγοί, οι Ελληνικές βιοτεχνίες και τα προϊόντα τους έχουν την τιμητική τους!

Στον πρόλογο διαβάζουμε, "Το ebloko είναι ηλεκτρονική λαϊκή αγορά που δίνει τη δυνατότητα στον καταναλωτή να προμηθευτεί τα προϊόντα Ελλήνων παραγωγών και κατασκευαστών ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ, και μάλιστα να τα παραλάβει, αν θέλει, στην πόρτα του. Το ebloko είναι και κάτι πολύ περισσότερο: βήμα προβολής όχι μόνο των παραγωγών και των προϊόντων τους (δωρεάν) αλλά και της πολιτιστικής κληρονομιάς, του λαϊκού πολιτισμού και της φυσικής ομορφιάς του τόπου.
Το ebloko.gr δεν είναι αντίδραση. ΕΙΝΑΙ ΔΡΑΣΗ !"

Στην κατηγορία "Ελληνικά Προϊόντα" θα βρει κανείς παραδοσιακά ελληνικά τοπικά προϊόντα, είδη διατροφής, ρούχα και παπούτσια από Ελληνικές βιοτεχνίες, είδη διακόσμησης, καθαριότητας και υγιεινής.

Ειδική μνεία αξίζει στην κατηγορία "Πακέτα ebloko", όπου κανείς μπορεί να αγοράσει μικρές κούτες ελληνικών προϊόντων. Ανάλογα με τις ορέξεις και τις ανάγκες του καθενός, υπάρχουν τα πακέτα λαδιού, ζυμαρικών, οσπρίων, το δυναμωτικό πακέτο και το γλυκό πακέτο, το πακέτο της παρέας, το πακέτο της εβδομάδας και το πακέτο του μήνα.

Ας δούμε τι περιέχουν δύο πακέτα ebloko - το πακέτο του μήνα και το δυναμωτικό πακέτο.


Πακέτο του μήνα - 32 ευρώ
Παρθένο ελαιόλαδο, ξύδι, γίγαντες, αλάτι, χυλοπίτες, βανίλια Χίου, φυστίκια, πιπέρι, ρίγανη, τουρσί λαχανικά, σάλτσα ντομάτας, κέτσαπ, μουστάρδα, τραχανάς, αλέυρι, μαρμελάδα φράουλας, γλυκό κουταλιού σύκο.

Δυναμωτικό πακέτο - 35 ευρώ
Μέλι θυμαρίσιο, σταφίδα, αμυγδαλόψιχα, μέλι ανθέων, φιστίκι Αιγίνης, μαρμελάδα φράουλα, φουντούκι ψημένο, ξηρά σύκα, αμύγδαλο ωμό, φιστίκι αράπικο, ηλιόσπορος, γλυκό κουταλιού σταφύλι.

Σχόλιο Mykonensis

Σε αυτήν την ανάρτηση παρουσιάσαμε μερικά παραδείγματα αντιμετώπισης της κρίσης τα οποία καλό θα ήταν να παραδειγματίσουν μικρές κοινωνίες όπως η δική μας εδώ στην Μύκονο.

Οι ντόπιοι παραγωγοί πρέπει όχι απλά να στηριχθούν αλλά και να γίνουν ακόμα περισσότεροι! Τα τοπικά προϊόντα θα στηρίξουν τον ντόπιο πληθυσμό σε περίπτωση επιδείνωσης της κρίσης. Ας μάθουμε ποιοι είναι οι ντόπιοι παραγωγοί, ας τους στηρίζουμε οικονομικά αγοράζοντας τα προϊόντα τους!

Από την άλλη, η ανταλλαγή προϊόντων, αγαθών και υπηρεσιών χωρίς την μεσολάβηση χρήματος, είναι μία λύση που συζητείται παντού στον κόσμο με πολλά παραδείγματα έξοχης εφαρμογής και δεν βλέπω τον λόγο να μην το εφαρμόσουμε κι εδώ!

Όπως και να έχει, κάθε κρίση είναι ευκαιρία για νέες λύσεις και νέες προσεγγίσεις στο πώς οργανώνεται η κοινωνία για να ανταπεξέλθει, να επιβιώσει και να βγει - γιατί όχι - ακόμα πιο δυνατή!

Thinking out of the box - όπως λένε και στο χωριό μου!

Το "ebloko", το "Λόγω-Τιμής" και το "Φτιάχνω μόνος μου" είναι τρία παραδείγματα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Κάθε κοινωνία οφείλει να αναζητήσει τους δικούς της ειρηνικούς τρόπους να αντιμετωπίσει - στο μέτρο του δυνατού - την οικονομική κρίση και να προσφέρει στον εαυτό της νέες δυνατότητες για επιβίωση και εξέλιξη.

Το ίδιο νομίζω πρέπει να κάνουμε κι εμείς στην Μύκονο.

Σχόλιο Τοπικοποίησης:
Δεστε και το τοπικό σύστημα ανταλλαγών που έχουμε κάνει ειδικά για την περιοχή της Μαγνησίας. Γιατί ένα τέτοιο σύστημα για να μπορεί να λειτουργεί καλύτερα, αλλά και για να έχουμε εγγύτατες μετακινήσεις(βλέπε εκπομπές διοξειδίου), θα πρέπει κατα βάση να είναι τοπικό.Η διεύθυνση: http://www.tem-magnisia.gr/index.php