Κάθετες καλλιέργειες – Θερμοκήπια ουρανοξύστες

Ουτοπία ή κακοτοπία;

Μια ομάδα ειδικών του Πανεπιστημίου Columbia, με επικεφαλή τον καθηγητή Ντίξον Ντεσπομιέρ, προτείνει την ‘κάθετη φάρμα’. Πρόκειται για έναν ουρανοξύστη, τουλάχιστον 30 ορόφων με τοίχους από γυαλί και στην κορυφή του ένας τεράστιος ηλιακός συλλέκτης. Κάθε όροφος θα είναι στην ουσία ένα αγροτεμάχιο, κάτι σαν θερμοκήπιο.

Αυτό είναι το ‘Αγρόκτημα του Ουρανού’ (Sky Farm), ένας πύργος 58 ορόφων και ύψους 238 μέτρων, με παραγωγική δυναμικότητα όσο ένα θερμοκήπιο 1.000 στρεμμάτων, δηλαδή μπορεί άνετα να καλύψει τις ανάγκες 35.000 ανθρώπων σε ετήσια βάση.






Στο τεράστιο αυτό οικοδόμημα θα μπορούν να εκτρέφονται μέχρι και κοτόπουλα!
Παρά το τεράστιο κόστος του ουρανοξύστη, ειδικοί εκτιμούν ότι θα μπορέσει να αποφέρει κέρδη άνω των 23 δις$. Πολύ πιθανόν λοιπόν να δούμε στο μέλλον τέτοιους πύργους στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Τορόντο ή στο Τόκιο…









Κάθετη καλλιέργεια

Η κάθετη καλλιέργεια είναι μια σύγχρονη έννοια καλλιέργειας που περιλαμβάνει την ανάπτυξη των βασικών προϊόντων στους φιλικούς προς το περιβάλλον χώρους που διαμορφώνονται ανάλογα στα κέντρα των πόλεων. Η έννοια επιτρέπει στους αγρότες να παράγουν τρόφιμα στα ενισχυμένα αστικά κέντρα. Λαμβάνοντας υπόψη το ύψος αυτών ’των αγροκτημάτων’ αναφέρονται συχνά ως Farmscrapers ή Skyfarms.
Παραδείγματος χάριν – ένα κάθετο αγρόκτημα θα μπορούσε να είναι ένα κτήριο γυαλιού 30 ορόφων που εξοπλίστηκε με τη σύγχρονα ηλιακή δύναμη και τα συστήματα άρδευσης στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης όπως η Νέα Υόρκη.
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι στο μέλλον τα κάθετα αγροκτήματα, οι συγκομιδές ανάπτυξης και και το ζωικό κεφάλαιο στέγασης, θα γίνουν ζωτικής σημασίας για την ικανοποίηση των αναγκών σε τρόφιμα ενός συνεχώς αναπτυσσόμενου πληθυσμού.
Οι υποστηρικτές της έννοιας επιδεικνύουν επίσης τα περιβαλλοντικά οφέλη δεδομένου ότι τα τρόφιμα θα παράγονται πιο κοντά στην ζήτηση και θα περιορίσει έτσι τις δαπάνες και τη ρύπανση που προκαλούνται με τη μεταφορά των τροφίμων σε όλο τον κόσμο.

Σχόλιο:
Οι επιστήμονες αυτοί προτείνουν για το πρόβλημα της παγκόσμιας διατροφής- όπως και γι άλλα πλανητικά προβλήματα-την ωραιοποίηση της κακοτοπίας των τερατουπόλεων και την πλαισιώνουν με περιβαλλοντικά επιχειρήματα για την εγγύτητα της παραγωγής τροφίμων και τη μείωση των αποστάσεων των μεταφορών τους.
Την εγγύτητα της τοπικής οικονομίας προτείνει φυσικά και η Τοπικοποίηση, αλλά συνδεδεμένη με την επιστροφή μεγάλου μέρους του πληθυσμού στην περιφέρεια και τη συρρίκνωση των τερατουπόλεων, αντί τη συγκέντρωση των ανθρώπινων πληθυσμών στις πόλεις. Οι κάθετες καλλιέργειες σε τεχνητό περιβάλλον δεν συνδέουν τη βλάστηση με την βασική αποθήκη του άνθρακα, που είναι το έδαφος και έτσι δεν θα μπορούν να συμβάλουν στη μείωση της περίσσειας του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα και στη μείωση της αποσταθεροποίησης του κλίματος. Μάλλον το αντίθετο, θα εντείνουν τις εκπομπές με χρήση χημικής-τεχνητής λίπανσης. Και δεν μιλάμε για τη διατροφική ποιότητα των προϊόντων της κάθετης αυτής καλλιέργειας.
Πρόκειται μάλλον για μια κακοτοπία , στην οποία επιμένει η βιομηχανική κοινωνία.