Παρασιτοκτόνα και παιδιά

Επιστήμονες που μελετούν τις συνέπειες πάνω στις γνωστικές ικανότητες των παιδιών από την προγεννητική έκθεση στα εντομοκτόνα κατέληξαν στο ανησυχητικό συμπέρασμα πως δεν υπάρχει καμία διαφορά: είτε οι μητέρες εκτίθενται σε οργανοφωσφορικά εντομοκτόνα στα χωράφια της Καλιφόρνια είτε στα διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, τα χημικά εμφανίζονται να βλάπτουν τις πνευματικές ικανότητες των παιδιών τους.

Η προγεννητική έκθεση στα παρασιτοκτόνα σε γεωργικές περιοχές αλλά και στις υποβαθμισμένες αστικές περιοχές μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την υγεία και ειδικότερα την νοημοσύνη των παιδιών, διαπίστωσαν επιστήμονες στις ΗΠΑ.
Τα στοιχεία έδειξαν ότι τα παιδιά που εκτίθενται σε οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα, με τα οποία ψεκάζουν τις καλλιέργειες στην Κοιλάδα Σαλίνας ή χρησιμοποιούνται στις υποβαθμισμένες γειτονιές του Μπρονξ και του Χάρλεμ, φαίνεται να εμφανίζουν μείωση του δείκτη νοημοσύνης κατά 7 μονάδες. Μπορεί να μην φαίνεται μεγάλο νούμερο, ωστόσο οι επιστήμονες θεωρούν ότι μπορεί να έχει σημαντική επιπτωση στην ικανότητα του παιδιού στην ανάγνωση και τα μαθηματικά αλλά και να προκαλέσει προβλήματα συμπεριφοράς με μακροχρόνιες πιθανώς συνέπειες.
Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκαν τρεις μελέτες οι οποίες δημοσιεύθηκαν τον προηγούμενο μήνα. Οι δύο από αυτές έγιναν από ειδικούς του Πανεπιστημίου της Κολούμπια και της Ιατρικής Σχολής Mount Sinai στην Νέα Υόρκη.
Στις δυο μελέτες από διαφορετικές επιστημονικές ομάδες του Πανεπιστημίου του Κολούμπια εξετάστηκαν 660 παιδιά, από 6 ως 9 χρονών, των οποίων οι μητέρες είχαν μεγαλώσει στο Νότιο Χάρλεμ και το Μπρονξ και είχαν εκτεθεί σε παρασιτοκτόνα, τα οποία χρησιμοποιούνται ευρέως κατά των εντόμων εντός και εκτός των οικιών.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως προηγούμενη έρευνα στις εγκύους γυναίκες της Νέας Υόρκης είχε διαπιστώσει, λαμβάνοντας δείγματα αέρα από κάθε διαμέρισμα, πως σε όλα υπήρχαν ίχνη οργανοφωσφορικών παρασιτοκτόνων. Ίχνη οργανοφωσφορικών παρασιτοκτόνων εντοπίστηκε και στην μεγάλη πλειοψηφία των δειγμάτων ομφάλιων λώρων όταν αυτές οι γυναίκες γέννησαν.
Η τρίτη έρευνα έγινε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια σε 329 παιδιά και σε 601 έγκυες γυναίκες από αγροτικές περιοχές της Κοιλάδας Σαλίνας,οι οποίες είχαν εκτεθεί στα οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα μέσω της τροφής αλλά μέσω του αέρα που τα μετέφερε. Οι γυναίκες που συμμετείχαν στα πειράματα, παρακολουθούνταν από τους επιστήμονες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (1999 και 2000) και στη συνέχεια και τα παιδιά τους.
Όπως έγινε και με τη μελέτη στη Νέα Υόρκη, οι επιστήμονες στην Καλιφόρνια μέτρησαν το δείκτη νοημοσύνης των παιδιών όταν έγιναν επτά ετών, διαπίστωσαν ότι τα παιδιά όσων γυναικών είχαν εκτεθεί περισσότερο στα χημικά είχαν σύνολο χαμηλότερο κατά 7 μονάδες σε σχέση με τα παιδιά που είχαν προγεννητικά εκτεθεί λιγότερο.
Δύο γενιές μετά την απαγόρευση και την αντικατάσταση των παλιών παρασιτοκτόνων στην Αμερική, οι ερευνητές αρχίζουν και αποκτούν μια εικόνα για το πως τα καινούργια παρασιτοκτόνα επηρεάζουν την υγεία των παιδιών. «Το ότι έχουμε πρόσθετους κανονισμούς ασφαλείας για τα παρασιτοκτόνα, δεν σημαίνει ότι είναι ασφαλείς», λέει ο Μπρους Λάνφερ, διευθυντής στην Παιδική Κλινική του Νοσοκομείου του Σινσινάτι. Ο δρ. Λάνφερ έχει υποστηρίξει σε συνέντευξή του πως η έκθεση στα χημικά μπορεί να βλάψει την εξέλιξη του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα πιθανά προβλήματα συμπεριφοράς, μαθησιακές δυσκολίες και ακόμα και προβλήματα βραχυπρόθεσμης μνήμης.
«Αυτό δεν είναι ασήμαντο», εκτιμά η καθηγήτρια δημόσιας και οικογενειακής υγείας Virginia Rauh, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης του Κολούμπια, όπου είναι αναπληρωτής διευθυντής του Πανεπιστημιακού Κέντρου Περιβαλλοντικής Παιδικής Υγείας.
Τα αποτελέσματα της μελέτης είναι σημαντικά γιατί δείχνουν ότι ενώ οι κοινωνικές συνθήκες αυτών των παιδιών - που προήλθαν από χαμηλού εισοδήματος κοινότητες και οικογένειες - μπορεί να τα βάλει σε ένα εκπαιδευτικό μειονέκτημα, φαίνεται ότι αρχίζουν την ζωή τους ήδη με ένα σωματικό μειονέκτημα.
Τα οργανοφωσφορικά είναι γνωστές νευροτοξίνες -κάποιες αναπτύχθηκαν για χρήση από χημικά όπλα - που επιδρούν στο έντομο στοχεύοντας το νευρικό του σύστημα. Υπήρχαν στην αγορά ήδη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η χρήση τους αυξήθηκε το 1960 και το 1970, όταν είχαν προωθηθεί ως φιλικά προς το περιβάλλον. Την δεκαετία του 1990, τα οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα ήταν ένας από τους πιο ευρέως χρησιμοποιούμενους τύπους στον κόσμο των εντομοκτόνων. Τέτοια εντομοκτόνα περιέχουν χλωρπυριφό και μαλάθειο που χρησιμοποιούνται κατά των κουνουπιών, των ψειρών και των εντόμων των φρούτων.
Περίπου 33.000.000 στερλίνες δαπανήθηκαν για παρασιτοκτόνα στις ΗΠΑ το 2007, σημειώνει το δημοσίευμα του Yale Environment 360.