Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Να πως γίνονται οι συλλήψεις και η παραπομπές σε δίκη από την αστυνομία!

Από το χθεσινό όργιο καταστολής δεν ξέφυγε κανένας: Ηλικιωμένοι άνθρωποι, μικρά παιδιά, γνωστοί δημοσιογράφοι και μέλη οργανώσεων, τραυματιοφορείς του ΕΚΑΒ, γιατροί, και χιλιάδες ειρηνικοί διαδηλωτές. Ιδιαίτερη εντύπωση έχει προκαλέσει, μεταξύ άλλων, η βίαιη σύλληψη του επιστημονικού υπεύθυνου για θέματα ενεργειακής πολιτικής της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς, Μιχάλη Πρόδρομου, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε από τα ΜΑΤ και τώρα παραπέμπεται σε δίκη.
Η σύλληψη και ο ξυλοδαρμός του Μιχάλη Πρόδρομου τη στιγμή που γυρνούσε με το ποδήλατό προς το σπίτι του, έχουν προκαλέσει την οργή της WWF, που τόνισε πως «σε μια κοινωνία που χρειάζεται όσο ποτέ την ηρεμία και την αποχή από κάθε μορφής βία, οι ατεκμηρίωτες συλλήψεις αθώων πολιτών και η δηλητηρίαση της Αθήνας με χημικά από την Αστυνομία λειτουργούν καταστροφικά για όλους».
Το tvxs.gr επικοινώνησε με τον Αχιλλέα Πληθάρα, μέλος της οργάνωσης και στενό φίλο του Μιχάλη Πρόδρομου, ο οποίος περιέγραψε το χρονικό της άδικης σύλληψης του συναδέλφου του και μίλησε για τις «ανήκουστες και τραγελαφικές» κατηγορίες που αντιμετωπίζει και τις «ψευδείς και αισχρές» καταθέσεις των αστυνομικών:
«Έφυγε γύρω στις 8:30 από το γραφείο μας που βρίσκεται στη Φιλελλήνων, για να πάει προς το σπίτι του στο Κουκάκι. Κρατούσε στο χέρι το ποδήλατο και βγαίνοντας στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πέφτει πάνω σε δύο διμοιρίες ΜΑΤ που εκείνη τη στιγμή έκαναν έφοδο και άρχισαν να κυνηγούν το Μιχάλη και όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Μιχάλης έτρεξε να προφυλαχθεί σε κάποιο εστιατόριο και τα ΜΑΤ άρχισαν να τον χτυπάνε, προσπάθησαν να του σπάσουν το ποδήλατο και τελικά μπήκαν μέσα στο εστιατόριο, χτύπησαν δύο ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί και διαμαρτυρήθηκαν, συνέλαβαν το Μιχάλη και τον πήγαν στη ΓΑΔΑ.
Όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει προκαλέσει επεισόδια. Φανταστικός επιστήμονας, με πολύ καλά πτυχία στο εξωτερικό πάνω σε ενεργειακά θέματα, με ένα πολύ σοβαρό πόστο στην οργάνωση. Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται τώρα να κατηγορείται για αντίσταση κατά της αρχής, για διατάραξη δημόσιας ειρήνης και για απόπειρα βιαιοπραγίας κατά αστυνομικών. Ανήκουστα και τραγελαφικά πράγματα.
Το πιο παράλογο στοιχείο της υπόθεσης βέβαια, είναι η κατάθεση ενός αστυνομικού ότι είδε το Μιχάλη μία ώρα και 20 λεπτά πριν τον συλλάβουν, να πετάει πέτρες κάπου στην Αμαλίας, και μετά από τόση ώρα τον πέτυχε στη Δ. Αρεοπαγίτου και τον συνέλαβε! Αυτό είναι όχι απλά ψευδές, είναι αισχρό, είναι ψευδομαρτυρία, γιατί πολύ απλά εκείνη την ώρα ήμασταν μαζί με το Μιχάλη και άλλους 5 συναδέλφους στο γραφείο και τρώγαμε».

Ζητώ συγνώμη από τους πολίτες, είναι ντροπή

Η Διεθνής Αμνηστία με δελτίο τύπου που εξέδωσε χθες, καταδίκασε την «υπερβολική χρήση βίας» από την αστυνομία και την ανεξέλεγκτη χρήση χημικών αερίων κατά των διαδηλωτών. «Μαρτυρίες πολιτών και βιντεοσκοπημένο υλικό δείχνουν επαναλαμβανόμενα υπερβολική χρήση βίας στις πρόσφατες διαδηλώσεις, καθώς και την δυσανάλογη και αδιάκριτη χρήση δακρυγόνων και άλλων χημικών αερίων κατά των ειρηνικών διαδηλωτών», αναφέρει το δελτίο τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Είναι παράλογο μια ουσία που είναι απαγορευμένη κατά εχθρών να χρησιμοποιείται ευρύτατα κατά των πολιτών της δικής μας χώρας», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ιατρική Εταιρεία για την προστασία του περιβάλλοντος και κατά της Πυρηνικής και Βιομηχανικής Απειλής, αναφορικά με την χρήση χημικών αερίων κατά των πολιτών. Επιπλέον, η Ιατρική Εταιρεία καταγγέλλει τη «συνεχιζόμενη υπερβολική χρήση χημικών» κατά των πολιτών. «Είναι γνωστό ότι τα χρησιμοποιούμενα δακρυγόνα περιέχουν την ουσία CS (ορθοχλωροβενζινομαλονονιτρίλη) η οποία προξενεί σοβαρά προβλήματα στην όραση, το αναπνευστικό, αποβολές και καρκινογενέσεις. Γιαυτούς τους λόγους κατατάσσεται στα χημικά όπλα και η χρήση της απαγορεύεται σε καιρό πολέμου. […] Ζητάμε από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη το άμεσο σταμάτημα της χρήσης χημικών κατά των κατοίκων της Αθήνας και την υιοθέτησης άλλων μεθόδων που δε θα απειλούν την υγεία για την επιβολή της δημόσιας τάξης» αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.
«Αυτό που έγινε χθες ήταν έγκλημα» κατήγγειλε ο πρόεδρος του φαρμακευτικού συλλόγου Αττικής Κωνσταντίνος Λουράντος, στον τηλεοπτικό σταθμό του Σκάι. Ο κ. Λουράντος σημείωσε πως χθες, δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει την έκκληση που έκανε προς τα ΜΑΤ να σταματήσουν τη ρίψη χημικών, καθώς και ο ίδιος λιποθύμησε από την έλλειψη οξυγόνου.
Την αλόγιστη χρήση χημικών κατήγγειλαν και ο αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου Γιάννης Μπασκόζος, καθώς και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών Δημήτρης Βαρνάβας.

Φωτόπουλος: Ζητώ συγνώμη από τους πολίτες, είναι ντροπή
«Ζητάω συγνώμη από τους πολίτες. Είναι ντροπή», δήλωσε σήμερα μιλώντας στον Real Fm ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, Χρήστος Φωτόπουλος, για τη στάση συναδέλφων του στα επεισόδια. Ερωτηθείς αν είχαν πολιτικές εντολές να επιτεθούν στους πολίτες, είπε ότι δεν μπορεί να δεχθεί πως οι αστυνομικοί λειτουργούν αυτοβούλως. «Αν είναι έτσι, τότε είμαστε άτακτο σώμα και κάποιος πρέπει να μας βάλει σε τάξη», συμπλήρωσε. «Αν αυτό λέγεται δημοκρατία και ομαλή λειτουργία και ενδεδειγμένος τρόπος λειτουργίας της αστυνομίας, βροντοφωνάζω όχι. Ντροπή, ντροπή, ντροπή» τόνισε ο κ. Φωτόπουλος, ζητώντας να γίνει ενδελεχής έρευνα και να μην μείνει τίποτε κρυφό.
Τέλος, άφησε αιχμές για την πολιτική ηγεσία, η οποία όπως ανέφερε, καλεί τη αστυνομία να αντιμετωπίσει προβλήματα πολιτικά που χρειάζονται άλλες παρεμβάσεις, παρά να βρίσκεται δίπλα στον πολίτη.

Πηγή: tvxs

Το μεσοπρόθεσμο είναι ένα τίποτα. Εμείς μπορούμε να γίνουμε τα πάντα!

Στην ερώτηση αν, μπορεί το ειρηνικό δημοκρατικό πλήθος να ανατρέψει την εξουσία;
Η απάντηση που, μετά και τα σημερινά γεγονότα στην Αθήνα, μπορούμε να δώσουμε είναι ασφαλώς και ναι!!!

35 μέρες τώρα τρέμουνε την αποφασιστικότητα μας να γεμίζουμε τις πλατείες, να συζητάμε, να ακούμε ο ένας την άλλη, να μοιραζόμαστε το δημόσιο χώρο και βίο, να ψηλαφούμε στα τυφλά αυτό που δεν γνωρίσαμε ποτέ, αυτό που σήμερα μαθαίνουμε να χτίζουμε: Την πραγματική δημοκρατία.

Βία είναι πάντα η αντίδραση που προσπαθεί να σταματήσει μια κίνηση προς τα εμπρός.
Και η βία του καθεστώτος στην Αθήνα ήταν αντίδραση στην ειρηνική δημιουργικότητα των πολιτών. Ούτε οι κουκούλες, ούτε η δικαιολογημένη οργή διαδηλωτών, ούτε τα μπουκάλια νερό αιτιολογούν ή εξηγούν την λύσσα των δυνάμεων καταστολής απέναντι σε πολίτες κάθε ηλικίας και φύλου, τους δεκάδες τόνους του χημικού πολέμου.

Ο φόβος της εξουσίας είναι αυτό που οπλίζει το χέρι του αστυνομικού.
Όσο περισσότερη είναι η αστυνομική βία τόσο περισσότερος είναι ο φόβος της εξουσίας.

Μας φοβούνται, αυτοί που κλέβουν την ζωή μας.
Μας τρέμουνε, αυτοί που μας κρατάνε υπόδουλους.

Το μεσοπρόθεσμο είναι ένα τίποτα. Εμείς μπορούμε να γίνουμε τα πάντα!
Όσο το κράτος, οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες ρημάζουν τις ζωές μας, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ρημάζουν ένα κόσμο που ποτέ δεν φτιάξαμε εμείς, που ποτέ δεν τον ζητήσαμε πραγματικά.
Τον κόσμο της κατανάλωσης, της ματαιοδοξίας, του ατομισμού, της ρουτίνας, της καριέρας, της συσσώρευσης, του ανταγωνισμού, αυτόν τον κόσμο ρημάζουν.
Από αυτή τη στάχτη μπορούμε να φτιάξουμε ένα άλλο κόσμο που να μας ανήκει πραγματικά.
Εξάλλου όπως γράψανε σήμερα τα παιδιά του real-democracy.gr "Έχουμε να πάρουμε κάτι χρωστούμενα. Δικαιοσύνη, Ισονομία, Ισότητα, Δημοκρατία!"
Από αύριο κιόλας θα ήμαστε πάλι έξω! Θα συνεχίσουμε από εκεί που νομίζουν ότι μας σταμάτησαν!
http://www.real-democracy.gr/content/real-democracy-arthro-mas

Δεν μας τρομάζετε...Μας ξεσηκώνετε!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - Τετάρτη 29 Ιουνίου, 21:00



Δεν μας τρομάζετε...Μας ξεσηκώνετε!


Καταγγέλλουμε το οργανωμένο σχέδιο εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος από την κυβέρνηση που έχει μπει σε εφαρμογή τις τελευταίες δύο μέρες. Σήμερα το όργιο βίας και καταστολής κορυφώθηκε με αδικαιολόγητες και απρόκλητες επιθέσεις με κάθε μέσο σε ειρηνικούς διαδηλωτές, πνίγοντας την πλατεία Συντάγματος στα χημικά, τραυματίζοντας πάνω από 500 διαδηλωτές και με πογκρόμ που επεκτάθηκαν σε όλους τους γύρω δρόμους από την Πλάκα μέχρι το Μοναστηράκι με ομάδες Δίας, Δέλτα και ΜΑΤ να κυνηγάνε χιλιάδες διαδηλωτές μέχρι και μέσα σε καφέ, μανάβικα και εστιατόρια.

Καθιστούμε την κυβέρνηση υπόλογη για την σημερινή βάρβαρη επίθεση στο κέντρο της Αθήνας, δείγμα της «ατσάλινης δημοκρατίας» του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και της τρόϊκα. Την καθιστούμε την μοναδική υπεύθυνη για ότι συμβεί από εδώ και πέρα κατά τη διάρκεια της νύχτας και την καλούμε να αποσύρει άμεσα τις δυνάμεις καταστολής και τρομοκρατίας.

Για τη ζωή μας όμως είμαστε υπεύθυνοι εμείς! Εμείς οι χιλιάδες κόσμου που ακόμα βρισκόμαστε στους δρόμους, που ακόμα αντιστεκόμαστε, που συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Εμείς που δεν θα αφήσουμε κανέναν να διαλύσει την πραγματική δημοκρατία και ελευθερία όπως τις αναγεννάμε κάθε μέρα, εδώ και 36 μέρες σε όλες τις πλατείες της χώρας.

Όλοι αύριο, στις 6.00 στην πλατεία Συντάγματος. Συνεχίζουμε.
Δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν.
Είναι 155 είμαστε εκατομμύρια.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Ανθρώπινο υβρίδιο

Η ρύπανση σε κοινωνικό επίπεδο είναι τεράστια. Διότι οι μοντέρνες κοινωνίες δεν έχουν κάνει ό,τι πρέπει στα συστήματα της εκπαίδευσης, της παραγωγής, της κατανάλωσης κ.λπ., για να αποφύγουμε την ύβριν. Υπήρξαν υπερβολές και στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά τότε τα πράγματα ήταν σε έλεγχο, ενώ υπήρχε και ένα κοινό θετικό σε αξίες. Μετά τον 17ο αιώνα στην Αγγλία και τη Γαλλία άφησαν τον άνθρωπο να αναπτυχθεί με βάση την ελευθερία των παθών και φτάσαμε έτσι στην πλεονεξία.
Με βάση την άποψη του Ανταμ Σμιθ, στην ελεύθερη οικονομία δεν ήθελαν να έχουν μόνο ένα καλό γεύμα αλλά και κάτι παραπάνω με την έννοια των εγωιστικών παθών, το κέρδος. Υποστήριζαν ο Ντεκάρτ και ο Μπέικον πως το μεγαλύτερο κέρδος θα έφερνε το μεγαλύτερο καλό. Μάλιστα ο Μπέικον έλεγε να χρησιμοποιήσουμε τη φύση ως πόρνη για να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε!
Η σύγχρονη οικονομία της απληστίας βασίζεται πάνω σε αυτό και έχει την άποψη ότι είναι καλό να κυριαρχήσουμε, να σκοτώσουμε κ.λπ.
Ανθρώπινο υβρίδιο
Με την ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας, της νανοτεχνολογίας και άλλων επιστημών, σκέφτονται ότι μπορούν να δημιουργήσουν υβρίδιο ανθρώπου για να κυριαρχήσει στη Γη και να πάει και σε άλλους πλανήτες. Αυτή είναι η καπιταλιστική κοινωνία της παγκοσμιοποιημένης αγοράς όπου ζούμε.
Επομένως δεν καταλαβαίνουμε αυτό που καταλαβαίνει ένα μικρό παιδί, πως ο πλανήτης είναι περιορισμένος και η απεριόριστη ανάπτυξη θα οδηγήσει σε ρήξη. Πρέπει να βρούμε την έννοια του μέτρου στην κοινωνία και στη σχέση μας με τη φύση. Η βασική φιλοσοφική θέση μπορεί να εκφραστεί με τη διατύπωση του Μαχάτμα Γκάντι, «Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ικανοποιήσει όλους, αλλά είναι αρκετά μικρός για την απληστία των λίγων».
Τα παραπάνω πιστεύει ο Γάλλος φιλόσοφος Σερζ Λατούς
Όσο για τις πολιτικές των μνημονίων:
Είναι το τελευταίο αποτέλεσμα του συστήματος της κοινωνίας της ανάπτυξης. Μέχρι τη δεκαετία του 1970 ανέβαιναν οι δείκτες ανάπτυξης, αλλά μετά ανέβαιναν οι δείκτες χωρίς ανάπτυξη, η ανάπτυξη είναι πλασματική. Ενα ορατό σημείο αυτής της πλευράς είναι ότι καταρρέει η τράπεζα της Αμερικής Lehman Brothers και πυροδοτεί όλη τη μετέπειτα ιστορία με τις φούσκες. Τώρα οι τραπεζίτες προσπαθούν να βάλουν τους λαούς να πληρώσουν το χρέος, αλλά αυτό το χρέος και να θέλεις να το πληρώσεις δεν πληρώνεται. Κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν για να σώσουν το σύστημα.
Παραδόξως η κατάσταση στην Ευρώπη μοιάζει με αυτή του 1930 με την οικονομική κρίση, αλλά τότε εφάρμοσαν πολιτικές κεϊνσιανές. Τότε η Αριστερά έλεγε «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Η βαρβαρότητα ήταν ο ναζισμός. Οι βόρειες χώρες εφάρμοσαν σοσιαλοδημοκρατία με παραγωγισμό. Ο Μαρξ εκθείαζε και τον παραγωγισμό και τον σοσιαλισμό ασκώντας και κριτική στον καπιταλισμό, δημιουργήθηκε ένας βιομηχανισμός και από το σταλινικό καθεστώς.
Τώρα οι ιδέες είναι άλλες λόγω περιβάλλοντος: Οικοσοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Δυστυχώς κανένα μέρος της ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν προτείνει κάτι σε όλα αυτά τα προβλήματα. Να φορολογήσουμε τις τράπεζες, να τονωθεί το τοπικό στοιχείο ενάντια στο παγκοσμιοποιημένο. Πρέπει να αποκτήσουμε κοινωνικό έλεγχο πάνω στις τράπεζες. Επίσης να δούμε την κυκλοφορία τοπικών νομισμάτων ανά περιοχή, όπως γινόταν παλιά στη Γαλλία. Αν η Ελλάδα είχε τη δραχμή θα μπορούσε να κάνει μια υποτίμηση και να αποτινάξει το μεγαλύτερο χρέος.

H κατάρρευση πλησιάζει! Είστε έτοιμοι;


Η κατάσταση της αμερικάνικης οικονομίας είναι σε κακά χάλια. Θα τολμήσω να πω ότι είναι στα ίδια χάλια όπως και η ελληνική. Οι Αμερικάνοι βιώνουν μία κατάσταση που τους συνθλίβει οικονομικά, μία κατάσταση που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα.

Εδώ και ένα χρόνο "βρέχει" μέτρα που στόχο έχουν να αποσπάσουν και το τελευταίο ευρώ από τον Έλληνα πολίτη ώστε να καλυφθούν οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι αντίθετο. Η κατάθλιψη ως συνέπεια της ύφεσης έχει απλωθεί οριζόντια σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και έχει βυθίσει την διάθεση για κατανάλωση και επενδύσεις υπό τον φόβο ενός αβέβαιου οικονομικού μέλλοντος.
Η χώρα επωμίζεται καινούργια χρέη από την ΕΕ τα οποία όμως συνοδεύονται από δεσμεύσεις και συγκεκριμένα σχέδια "γρήγορων" ιδιωτικοποιήσεων σε τιμή ευκαιρίας. Τα ίδια τα νέα δάνεια είναι πλέον ενυπόθηκα. Αδυναμία εξόφλησης συνεπάγεται δεσμεύσεις δημόσιας περιουσίας.

Στο παρακάτω άρθρο ο Gerald Gelente αναφέρεται στα τεκταινόμενα στην Αμερική. Διαβάστε προσεκτικά και παρατηρήστε τις φοβερές ομοιότητες με την Ελλάδα. Η διαφορά της Ελλάδας με την Αμερική βρίσκεται στην αξιολόγηση των διαφόρων Οίκων Αξιολόγησης. Και αυτό όμως δείχνει να αλλάζει. Η Αμερική πρόκειται σύντομα να χάσει τα 3Α της.
Ας δούμε όμως τι γράφει ο Gelente:
Δεν πάνε καλά τα πράγματα, αντίθετα χειροτερεύουν πολύ. Η οικονομία βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου και οι πόλεμοι απλώνονται όπως οι πυρκαγιές. Ο κόσμος είναι στην κόψη του ξυραφιού.
Οι ηγέτες του κόσμου και οι ειδικοί των ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι δεν είναι έτσι. Ναι, υπάρχουν προβλήματα, όμως η οικονομία και οι πολιτικοί έχουν γνώση. Έχουν ήδη παρθεί τα μέτρα και έχουν υιοθετηθεί οι κατάλληλες πολιτικές που θα διορθώσουν τα προβλήματα αυτά.

Παρόλες τις χρεοκοπημένες οικονομίες, τους άλυτους παλιούς πολέμους ή τους νέους που μαίνονται, ο "κόσμος" υποστηρίζει αφ' υψηλού ότι πραγματοποιείται σταθερή πρόοδος και καθησυχάζει τους λαούς με την διαβεβαίωση ότι τα πιο σπινθηροβόλα μυαλά και οι πιο ικανοί στρατηγοί έχουν αναλάβει την υπόθεση. Η επιτυχία είναι βέβαιη σε όλα τα μέτωπα και η νίκη είναι απτή. Το μόνο που απαιτείται είναι "υπομονή" ... μαζί με περισσότερους ανθρώπους, περισσότερο χρόνο και περισσότερα λεφτά.

Όσον αφορά αυτούς τους ηγέτες και τα ΜΜΕ τους, οι μοναδικές έγκυρες απόψεις είναι αυτές μιας περιορισμένης ομάδας ειδικών, των επισήμων πηγών και τον ευνοουμένων πολιτικών. Μόνο αυτοί έχουν την διαπίστευση και μπορούν να συνομιλούν με τις αρχές και να παρέχουν αξιόπιστες προβλέψεις. Το ότι είναι με συνέπεια και αδιατάρακτα λανθασμένες δεν επηρεάζει σε τίποτα την αξιοπιστία τους.
Πως μπορεί ένας σκεπτόμενος ενήλικας να φανταστεί ότι οι ίδιοι οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι πιστωτές και οι πολιτικοί που είναι υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση είναι και ικανοί να την επιλύσουν; Μέσα σε λίγες μέρες από την ανακοίνωση προβλέψαμε ότι το πρόγραμμα TARP (Troubled Asset Relief Program) του Μπους ήταν καταδικασμένο να αποτύχει και στην συνέχεια προβλέψαμε το ίδιο και για το πακέτο τόνωσης του Ομπάμα (The American Recovery and Reinvestment Act). Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία κάλυψη: δεν επρόκειτο να υπάρξει καμία ανάκαμψη.

Ορίστε το Νέο Σχέδιο, Όμοιο με το Παλιό
Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ) δεν κάνει καμία διαφορά. Παρόλη την θερμή ρητορική, η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων δεν είχε να κάνει με το κόμμα που ήταν στην εξουσία αλλά με την επαγγελματική επάρκεια. Και τα δύο κόμματα πέρασαν από τον Λευκό Οίκο. Και τα δύο χρησιμοποίησαν την εξουσία προκειμένου να αναλάβουν πρωτοβουλίες που δημιούργησαν τα προβλήματα. Και τα δύο προσπάθησαν να βάλουν τάξη στο χάος για το οποίο ήταν υπεύθυνα. Και τα δύο απέτυχαν όπως είχαμε προβλέψει. Δεδομένου του από ποιους απαρτίζονται και του τι έκαναν, προβλέπουμε με απόλυτη σιγουριά μία αδιάσπαστη αλληλουχία δικομματικών αποτυχιών στο μέλλον.
Οι ανίκανοι της πολιτικής είναι στο τιμόνι.

Ποιος άνθρωπος με σώας τα φρένας μπορεί να πιστέψει τις υποσχέσεις των πολιτικών ή να εμπιστευτεί την κρίση των κεντρικών τραπεζιτών ή των χρηματιστών της Wall Street όταν αυτό που τους ενδιαφέρει πραγματικά είναι μονάχα το προσωπικό τους συμφέρον;
Δεν πρόκειται για "Business as Usual". Το 1920 ο Αμερικάνος πρόεδρος Calvin Coolidge ανακοίνωσε: "Η δουλειά της Αμερικής είναι οι μπίζνες". 90 χρόνια μετά ο πόλεμος έγινε η μπίζνα της Αμερικής: τα 40 χρόνια του πολέμου των ναρκωτικών, τα 10 χρόνια του πολέμου της τρομοκρατίας, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν (ο πιο μακρύς στην ιστορία της Αμερικής), ο πόλεμος του Ιράκ που μαίνεται εδώ και 9 χρόνια και δεν διακρίνεται το τέλος του, οι μυστικοί πόλεμοι στο Πακιστάν και στην Υεμένη και πιο πρόσφατα "η στρατιωτική δράση περιορισμένου χρόνου και συγκεκριμένου στόχου" στην Λιβύη.

Παρόλο που οι δικαιολογίες για τις συγκρούσεις αυτές διαφοροποιούνταν διαρκώς, εντούτοις πάντα επρόκειτο για δολοφονικές, ανήθικες, ατέρμονες και καταστροφικά δαπανηρές αποτυχίες. Γιατί θα πρέπει να πιστέψει κάποιος τα αισιόδοξα επικοινωνιακά κόλπα των αξιωματούχων που συνεχίζουν να καθησυχάζουν τον κόσμο υποστηρίζοντας ότι η εφαρμογή των ήδη αποτυχημένων στρατηγικών τώρα θα οδηγήσει στην επιτυχία;

Και παρόλες τις επιβεβαιωμένες αποτυχίες τους και την ανεπάρκειά τους, όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την κομματική γραμμή ή την κοινή λογική διαγράφεται ως κινδυνολόγος, απαισιόδοξος ή εκφοβιστής.Όμως παρόλο που οι προβλέψεις μπορεί να στεναχωρούν - απαισιόδοξες, αισιόδοξες, λιγότερο ή περισσότερο ευχάριστες είναι άσχετο - μετράει μόνο η ακρίβειά τους. Προβλέψαμε με ακρίβεια:
• ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ θα μας έβαζαν σε μπελάδες,
• το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων,
• την κρίση του 2008,
• την κρίση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης,
• την αποτυχία του σχεδίου σωτηρίας και των αμερικάνικων κινήτρων για την τόνωση της αγοράς των ακινήτων και την δημιουργία θέσεων εργασίας,
• την πτώση των κυβερνήσεων, την επέκταση των εμφυλίων και τις κοινωνικές αναταραχές σε παγκόσμια κλίμακα.
Είχαμε πει ότι οι οικονομική πρόβλεψη της Federal Reserve για τα "green shots" του Μαρτίου του 2009 ήταν μια οφθαλμαπάτη και είχαμε πει εξ' αρχής ότι η ανάκαμψη για την οποία υπερηφανεύονταν δεν ήταν άλλο από μία προσωρινή λύση η οποία θα έδινε την θέση της σε μία βαθύτερη ύφεση. Και τώρα, τον Ιούνιο του 2011, με τον Dow Jones σε καθοδικό σπιράλ και τους οικονομικούς δείκτες που προαναγγέλλουν την κρίση, η Washington και η Wall Street επιμένουν να αρνούνται την πραγματικότητα. Η μόνη συζήτηση μεταξύ των ειδικών είναι για το αν μία "διπλή βουτιά" της ύφεσης είναι λιγότερο ή περισσότερο πιθανή.
Πάντως για τον κοινό πολίτη που έχει πληγεί από την μείωση του μισθού του, από την αύξηση των τιμών, από την ανεξέλεγκτη ανεργία, από την αύξηση των φόρων και από τα μέτρα λιτότητας, η "κατάθλιψη" και όχι η "ύφεση" τον περιμένει σίγουρα στην γωνία.

Σύμφωνα με μία έρευνα του CNN/Opinion Research Corporation στις 8 του Ιούνη, το 48% των Αμερικάνων πιστεύει ότι μία νέα Μεγάλη Ύφεση είναι πιθανή τον επόμενο χρόνο - το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο που έχει ποτέ καταγραφεί. Η έρευνα επισημαίνει επίσης ότι σχεδόν οι μισοί από τους ερωτώμενους έχουν στον στενό οικογενειακό τους κύκλο κάποιον που έχει χάσει την δουλειά του ή ανησυχεί ότι το φάντασμα της ανεργίας μπορεί να τον πλήξει στο κοντινό μέλλον.
Ξαφνικά, μετά από χρόνια οικονομικών δυσκολιών για χιλιάδες Αμερικάνους - και μόνο όταν ο πόνος δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί με αφηρημένες δηλώσεις και μαγειρεμένες στατιστικές - τολμούν τα ΜΜΕ να ψελλίσουν την απαγορευμένη λέξη που αρχίζει από "D".

Για τους αναγνώστες του Trends Journal που είχαν προειδοποιηθεί για αυτή την κατάσταση αυτή περίπου 3 χρόνια πριν, η προοπτική μία ύφεσης δεν πρέπει να συνιστά έκπληξη. Ούτε και το ότι όταν κτυπήσει η κρίση και δεν θα μπορεί να την αρνηθεί πλέον κανείς, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που υποφέρει θα κατέβει στους δρόμους και στις πλατείες.

Όταν έκανα αυτή την πρόβλεψη λοιδωρήθηκα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Τώρα όμως, όταν κάποιος διστακτικά και καθυστερημένα ανακινεί αυτή την πιθανότητα καθίστανται άμεσα μεγάλη είδηση και ο ίδιος καθίστανται σοφός. Στις αρχές του Ιούνη ο στρατηγός των Δημοκρατικών James "It's the Economy, Stupid" Carville, όταν κατάλαβαε ότι 2 και 2 μας κάνει 4, προειδοποίησε ότι η κατάσταση μιας οικονομίας σε παρακμή αυξάνει τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών.

Όπως περιέγραψα πριν πολλά χρόνια: "Όταν οι άνθρωποι χάνουν τα πάντα και δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουνε, τότε χάνουν και αυτό".

Πρόβλεψη Τάσης: Οι πόλεμοι θα επεκταθούν και η κοινωνική αναταραχή θα εντεθεί. Προβλέπουμε ότι οι εμπνευσμένες από τους νέους εξεγέρσεις που εξερράγησαν αρχικά στην Β. Αφρική και την Μ. Ανατολή τώρα εκρήγνυνται στην Ευρώπη.

Δεδομένης της τάσης και των ατόμων στη εξουσία, η οικονομική κατάρρευση σε συγκεκριμένα επίπεδα είναι αναπόφευκτη. Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες είναι αμείλικτα αποφασισμένοι να ξεζουμίσουν και το τελευταίο δολάριο, στερλίνα ή ευρώ από τον λαό μέσω των φόρων καθώς θα κατάσχουν την δημόσια περιουσία για να καλύψουν τα χαμένα στοιχήματα των τραπεζών και των χρηματιστών.

Όταν οι πολίτες θα έχουν αιμορραγήσει οικονομικά μέχρι θανάτου και δεν θα έχουν τίποτε να δώσουν, το αίμα αίμα θα χυθεί στους δρόμους.

Μαθήματα τάσης: Μάθε από την ιστορία. Θυμάσαι πότε κατέστη προφανές για πρώτη φορά ότι η αμερικάνική οικονομία βρίσκονταν σε μεγάλες δυσκολίες και κινούνταν προς την κρίση του 2008; Πολλοί δεν το θυμούνται. Η πλειοψηφία του κόσμου είχε τότε το μυαλό στις διακοπές. Ήταν στα τέλη του Ιουλίου του 2007 όταν το χρηματιστήριο έπεσε κάτω από το επίπεδο ευφορίας των 14,000 μονάδων.

Παρόλο που εμείς είχαμε προειδοποιήσει στο Trends Journal το καλοκαίρι του 2007 ότι "οι δείκτες τάσης προβλέπουν μία μεγάλη κρίση που θα πλήξει την χρηματοπιστωτική αγορά μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου", η πρόβλεψη αυτή υποβαθμίστηκε από τους ειδικούς ως φυσική διαδικασία, μία περίοδο διόρθωσης.

Πηγή: http://center24.blogspot.com/2011/06/h.html#ixzz1PonzQMi5

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΛΟΪΖΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ.
Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής:
Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν.
Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.
Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το “Καλημέρα Ήλιε” στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις.
Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι.
Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.
Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία.
Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος.
Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα.
Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου.
Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας.
Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.
Μυρσίνη Λοϊζου

Αναδημοσίευση από το: http://antisomata.wordpress.com/

Σχόλιο από το enekenperiodiko:

Παρά τον απλοϊκό, αδούλευτο και εμφανώς συναισθηματικό χαρακτήρα της ανοικτής επιστολής της Μυρσίνης Λοΐζου, κόρης του δημοφιλούς μουσικοσυνθέτη Μάνου Λοΐζου, το περιεχόμενο, οι προθέσεις και ο πολιτικός της συμβολισμός συνιστούν ένα κείμενο υψηλής ηθικής και κοινωνικής αξίας. Επιπλέον το κείμενο σκιαγραφεί με τον πιο παραστατικό τρόπο, την οργή, την αγανάκτηση, τις αυταπάτες, τις σκληρές διαψεύσεις, την απελπισία και ίσως μιαν υπόσχεση ελπίδας που χαρακτηρίζει μιαν ολόκληρη γενιά. Το κίνημα των «αγανακτισμένων» είναι η πολιτική και κινηματική έκφραση μιας ολόκληρης γενιάς που πέρα από τα ειδικά κοινωνιολογικά της χαρακτηριστικά συνοψίζει την βούληση του κεφαλαίου και των πολιτικών του να επιβάλλουν, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει η Μυρσίνη Λοΐζου, ένα βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής που δημιουργεί σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους. Έφθασε λοιπόν η ώρα να αποκαθηλωθεί Ο Ψεύτης Ήλιος1 του ΠΑΣΟΚ. Η ανοικτή επιστολή της Λοΐζου θυμίζει παρόμοιες δραματικές επιστολές της πρόσφατης ιστορίας. Απευθυνόμενες σε έναν άλλο «ψεύτη ήλιο» αυτόν της σταλινικής γραφειοκρατίας, που αποκρυσταλλωνόταν στην αποκρουστική φυσιογνωμία του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι Στάλιν, η σύζυγος του Λένιν Κρούπσκαγια και η αδελφή του Άννα Ουλιάνοβα συνυπέγραφαν ανοικτές επιστολές των επαναστατών Μπολσεβίκων που διαμαρτύρονταν για τον εκφυλισμό του κόμματος και την κοινωνική αντεπανάσταση της γραφειοκρατίας.
Στο «θέατρο» της πολιτικής τα πραγματικά συμφέροντα αποκαλύπτουν τελικά τον ρόλο του κάθε πρωταγωνιστή. Οι αναφορές Πάγκαλου στη χρήση των τεθωρακισμένων για την καταστολή του λαϊκού κινήματος αποτελούν λογική απόληξη της δραματικής πολιτικής αποσύνθεσης της ελληνικής «σοσιαλδημοκρατίας». Η επίκληση της εθνικής ενότητας —χαρακτηριστικός προθάλαμος για την επιβολή αντιδημοκρατικών και αυταρχικών πολιτικών— η απροκάλυπτα χυδαία νομιμοποίηση του ακροδεξιού ΛΑΟΣ από το διαχειριστικό κυνισμό του ΠΑΣΟΚ, ο ασφυκτικός εναγκαλισμός του με τα συμφέροντα του εθνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου κατέστησαν κοινωνικά αφερέγγυο τον «Ήλιο» του ΠΑΣΟΚ. Η συμβολική του αποκαθήλωση, η απο-νομιμοποίησή του στα μάτια της κοινωνίας είναι αντιστρόφως ανάλογη με την εικόνα της μεταπήδησης στο πόστο του Υπουργείου Οικονομίας του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ενός πολιτικού που ενώ ως υπουργός Άμυνας τον περασμένο Φεβρουάριο υπέγραφε συμφωνιές για την αγορά τηλεκατευθυνόμενων βομβών τύπου SPICE2 αξίας 100 εκατομμυρίων ευρώ, που προστέθηκαν στο λογαριασμό των ελληνικών εισαγωγών οπλικών συστημάτων —η Ελλάδα φιγουράρει στην 5η θέση σε παγκόσμια κατάταξη— τώρα πασχίζει να πείσει με την στομφώδη ρητορική του ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να θυσιαστεί στο όνομα του εθνικού συμφέροντος.
Οι αγανακτισμένοι θα πρέπει να μετατρέψουν την οργή τους σε πολιτική σκέψη, σε πολιτική συνείδηση. Στο σχολείο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων οι μάζες μπορούν να μάθουν να ασκούν εξουσία έγραφε η Ρόζα Λούξεμπουργκ και η σκέψη της παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ. Οι σύγχρονοι κολασμένοι της γης θα πρέπει ακόμη μια φορά να συνειδητοποιήσουν ότι το μόνο που έχουν να χάσουν είναι τις αλυσίδες τους, πνευματικές και υλικές. Το σύγχρονο διακύβευμα του «ήμουν, είμαι και θα είμαι»3 της επανάστασης είναι η επιβίωση της ανθρωπότητας.

1. Soleil trompeur (Ψεύτης Ήλιος), δραματική ταινία του Νικίτα Μικάλκοφ γαλλορωισκή παραγωγή του 1994, που αναφέτεαι στα εγκλήματα και τα ψεύδη του σταλινκού καθεστώτος. Σκηνοθεσία: Νικίτα Μιχάλκοφ, σενάριο: Ράσταμ Ιμπραγκιμπέκοφ, Νικίτα Μιχάλκοφ, πρωταγωνιστούν: Όλεγκ Μενσίκοφ, Νικίτα Μιχάκοφ, Ινγκεμπόργκα Νταμπκουναίτε, Ναντέζντα Μιχάλκοβα.
2.Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
3. Ρόζα Λούξεμπουργκ, «Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο», μτφρ. Κώστα Μιλτιάδη,εκδ. Κορονζτή, Αθήνα 2001.

Η βγαίνουμε στους δρόμους, ή από την άλλη βδομάδα η χώρα αυτή δεν θα μας ανήκει!!!




Δεν έχουμε πια καμμιά δικαιολογία!
Αν διαβάσετε το μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο θα καταλάβετε ότι η χώρα αυτή δεν θα μας ανήκει αν ψηφιστούν.

Σημειώστε μερικά παρανοϊκά εκτός της σφαγής μέσω της φορο-επιδρομής:

1) Ξεπουλιούνται ΤΑ ΠΑΝΤΑ (γη, δημόσιες επιχειρήσεις, κτίρια, αεροδρόμια κλπ), ακόμη και τα κτίρια των Υπουργείων και της Αστυνομίας!!! Προφανώς μετά θα πρέπει να τα νοικιάσουμε από τους αγοραστές!

2) Για την Γη που ξεπουλιέται (μιλάμε για απέραντες εκτάσεις) δεν θα ισχύει ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός, αλλά πολύ "καλύτεροι" όροι δόμησης για να είναι αποδοτικές οι επενδύσεις!!!

3) Απαγορεύεται στο Δημόσιο να ξαναγοράσει αργότερα ότι πουλήσει ακόμη κι αν βρει τα χρήματα!!!

Και με όλα αυτά το δημόσιο χρέος δεν θα μειωθεί!


Γι αυτό...
Όλοι και όλες συμμετέχουμε στην γενική απεργία.
Όλη η Ελλάδα στο Σύνταγμα. 48 ώρες στο δρόμο.
Πολύ καλό τηλεοπτικό σποτάκι που έφτιαξαν μέλη της ομάδας multimedia στο Σύνταγμα!

Διαδώστε το όπου μπορείτε!
Μας χωρίζουν πια μόνο λίγες ώρες από τη διήμερη πανελλαδική κινητοποίηση της 28ης και 29ης Ιουνίου. Όλα δείχνουν ότι το διήμερο της Γενικής Απεργίας μπορεί να πάρει τις διαστάσεις παλλαϊκού ξεσηκωμού που θα ενταφιάσει οριστικά το Μεσοπρόθεσμο. Αυτός ο αγώνας δεν είναι κρίσιμος μόνο για το μέλλον μας, αλλά αποτελεί φάρο ελπίδας για όλους τους λαούς του κόσμου που θέλουν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Το Σύνταγμα είναι η αφετηρία μιας νέα πορείας.
Στις 28 Ιουνίου μαζευόμαστε στις 9:00 πμ στην πλατεία Συντάγματος για να διαδηλώσουμε και περιμένουμε τις απεργιακές διαδηλώσεις να ενωθούν μαζί μας. Στις 6:00 μμ θα ξεκινήσει μεγάλη λαϊκή συναυλία που θα διαρκέσει μέχρι αργά το βράδυ.
Στις 29 Ιουνίου συντονίζουμε όλες τις δυνάμεις μας για να επιτευχθεί η ουσιαστική περικύκλωση της Βουλής. Οι λαϊκές συνελεύσεις των βορείων προαστίων δίνουν ραντεβού στις 8:00 πμ στο μετρό Ευαγγελισμός. Ενδεικτικά στον Ευαγγελισμό θα είναι οι λαϊκές συνελεύσεις Αγίας Παρασκευής, Χαλανδρίου, Χολαργού, Παπάγου, Ζωγράφου, Γλυκών Νερών, Παλλήνης, Γαλατσίου, Αμαρουσίου, Ηρακλείου, Νέας Ιωνίας, Πατησίων, Ν. Φιλαδέλφειας, Γκύζη, Πειραιά, Αμπελοκήπων-Ερυθρού Σταυρού- Πολυγώνου. Οι λαϊκές συνελεύσεις των νοτίων και ανατολικών προαστίων μαζεύονται στις 8:00 πμ στο Καλλιμάρμαρο. Ενδεικτικά: Ν. Σμύρνη, Βύρωνας, Αγ. Δημήτριο, Βούλα-Βάρη, Νέος Κόσμος, Πετράλωνα-Θησείο-Κουκάκι, Ελληνικό. Οι δυτικές συνοικίες συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα (Αμαλίας και Β. Σοφίας). Ενδεικτικά: Πετρούπολη, Αιγάλεω, Περιστέρι, Χαϊδάρι, Άγιοι Ανάργυροι-Καματερό. Τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι λαϊκές συνελεύσεις από όλη την Ελλάδα, συμμετέχουν επίσης στα διάφορα σημεία συγκέντρωσης.
Για τον κόσμο που θα έρθει από όλη τη χώρα έχουν προβλεφθεί δομές φιλοξενίας. Για όλο τον κόσμο που για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να είναι πεζός στα μπλόκα, είναι πολύ σημαντικό να βοηθήσει την περικύκλωση με το αυτοκίνητό του από τις 8 πμ, συμμετέχοντας σε μια λευκή κυκλοφοριακή διαδήλωση. Μερικές εκατοντάδες αυτοκίνητα που θα κινούνται διαρκώς με 10-20 χλμ την ώρα στην Κηφισίας, την Μεσογείων και τη Μιχαλακοπούλου και θα επιστρέφουν από εναλλακτικούς δρόμους κάθε φορά που η τροχαία θα τα εκτρέπει, μπορούν να δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα στην πρόσβαση των βουλευτών. Επαναλαμβάνουμε, επίσης ότι όπως ακριβώς έχουμε πράξει από τις 25 Μαΐου ως σήμερα, θα επιμείνουμε στο μαζικό και αποφασιστικό χαρακτήρα του αγώνα μας. Καλούμε τους πάντες να σεβαστούν και να περιφρουρήσουν αυτήν την επιλογή.
Προειδοποιούμε την κυβέρνηση και τους επιτρόπους της τρόικας να μη τους περάσει καν από το μυαλό τους ότι η καταστολή μπορεί να σπάσει την κινητοποίηση μας.
Στα διλήμματα «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς» του κου Πάγκαλου, εμείς απαντάμε: «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει». Να χαίρεται τον παππού του!
Δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν αυτοί και τα διλήμματά τους!
Οι πλατείες μας ανήκουν. Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Διεκδικούμε το αυτονόητο:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Πίστη στις δυνάμεις μας. Ή εμείς ή αυτοί!
Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε. Το Μεσοπρόθεσμο ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Άμεση Δημοκρατία τώρα!
Η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-26 Ιουνίου 2011

ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ - Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Διψάμε για δημοκρατία και αίσθημα
Ζ. Σαρίκας

Η αρχή έγινε! Τώρα μιλάμε εμείς!
Ο κόσμος στους δρόμους και τις πλατείες είναι απόδειξη της αποτυχίας του πολιτικού- οικονομικού συστήματος, αλλά κυρίως της θέλησης των ανθρώπων να πάρουν τη μοίρα στα χέρια τους μετέχοντας πραγματικά στις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους.

Οι κατεστημένες εξουσίες είναι απογυμνωμένες. Τώρα πια το φωνάζουν και οι πέτρες: μια ολιγαρχία αποφασίζει στο όνομά μας εναντίον μας. Δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από αυτούς. Ζούμε σε ένα πολιτικό καθεστώς το οποίο υποκριτικά ονομάζεται δημοκρατία ενώ στην ουσία είναι μια στυγνή κομματική και οικονομική ολιγαρχία που λεηλατεί τις ζωές μας χωρίς ενδοιασμούς.

Για μια παρατεταμένη ιστορική περίοδο αφήσαμε να μας σέρνουν από τη μύτη κοροϊδεύοντάς μας επιτήδειοι ή διεφθαρμένοι πολιτικοί και να μας χειραγωγούν τα μέσα μαζικής προπαγάνδας. Η αληθινή δημοκρατία όμως, συνεπάγεται ενεργούς πολίτες που συμμετέχουν πραγματικά στις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους. Αυτό που ζούμε είναι ένα ψέμα αφού το καθεστώς αποκλείει τους πολίτες από τη συμμετοχή.
Έφθασε ο καιρός να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Η άμεση δημοκρατία είναι εφικτή.

Η χώρα μας το τελευταίο διάστημα βρέθηκε στη θλιβερή θέση, με την πρόθυμη συνδρομή του ντόπιου πολιτικού, οικονομικού, επικοινωνιακού κατεστημένου, να αποτελεί το πειραματόζωο της διεθνούς δικτατορίας των αγορών, του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου. Με όπλο το χρέος και εργαλεία τα απανωτά μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, θέλουν να μετατρέψουν την κοινωνία σε νεκροταφείο.

Η κρίση που βιώνουμε όμως δεν είναι μόνο οικονομική - πολιτική, αλλά βαθιά επίσης περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση. Το παλαιό πεθαίνει και δεν πρέπει να το αφήσουμε να μεταμφιεστεί. Το στοίχημα για όλους μας είναι η έξοδος από την απάθεια, την κυνική ιδιώτευση και τον ωχαδερφισμό, μέσα από την επανεμφάνιση του αυτόνομου πολίτη που νοιάζεται, συμμετέχει και αποφασίζει. Πρέπει να εργαστούμε για την ανάδυση μας νέας κοινωνικής δημιουργίας, όπου ο πολίτης θα συναποφασίζει μαζί με τους άλλους για την κοινωνική ζωή. Πρέπει πρωτίστως να καλλιεργήσουμε το πάθος για τα κοινά, το οποίο είναι η μόνη εγγύηση για μια πραγματική δημοκρατία.

Αρνούμαστε το φαύλο κύκλο του χρέους, αρνούμαστε να υποθηκεύσουμε την κοινωνία και τις παραγωγικές υποδομές και δυνατότητες της χώρας στη νέα ντόπια και ξένη κατοχή. Το μεσοπρόθεσμο δεν θα περάσει και μαζί του θα καταρρεύσουν όλοι οι σχεδιασμοί που επιδιώκουν την δήθεν εθνική συναίνεση της ολιγαρχίας.


ΚΑΜΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!



ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Η οικονομία της εγγύτητας και η παραγωγή της τροφής, σαν εναλλακτική για μια κοινωνία που καταρρέει

Η εισήγησή μου στη πλατεία συντάγματος:

Βιώνουμε την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις που έχει στην ελληνική κοινωνία η πολιτική του μνημονίου. Μιλάμε για συμπίεση του εργατικού εισοδήματος, για την ιδιωτικοποίηση των κρατικών υποδομών, για το πρόβλημα του χρέους και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κ.λπ.
Δεν φαίνεται να έχουμε συνειδητοποιήσει καθόλου όμως τον ρόλο που μπορεί να παίζει και σε αυτή την συγκυρία η διατροφική εξάρτηση στην οποία βρίσκεται σήμερα η ελληνική κοινωνία. Ζούμε σε μια χώρα που το 40% των διατροφικών της αναγκών καλύπτεται από εισαγωγές, που ο αγροτικός παραγωγικός ιστός είναι, είτε διαλυμένος, είτε προσανατολισμένος στην εμπορευματική γεωργία και εξαρτημένος άμεσα από τις επιδοτήσεις της ΕΕ (δηλαδή των δανειστών του Ελληνικού Κράτους). Και αυτό σε μια περίοδο, που φαίνεται ήδη ότι σε πλανητικό επίπεδο η επόμενη κρίση θα είναι κρίση των τιμών των τροφίμων, λόγω των επερχόμενων κλιματικών αλλαγών(π.χ. ο πρόσφατος καύσωνας της Ρωσίας και η ξηρασία στην Αργεντινή ανέβασε στα ύψη τις τιμές των δημητριακών)
Μέσα σε 30 χρόνια η Ελλάδα από εκεί που είχε θετικό εμπορικό ισοζύγιο βρέθηκε σήμερα να εισάγει πολλά τρόφιμα- που σημειωτέον καταναλώνει και εκτός εποχής- και να έχει αρνητικό ετήσιο ισοζύγιο ύψους 4,5 δις Ε τα τελευταία χρόνια, το οποίο συμβάλλει στην διόγκωση του χρέους .
Αυτό έγινε γιατί είχαμε όλα αυτά τα χρόνια παρακμή της υπαίθρου, γήρανση και μείωση του αγροτικού πληθυσμού και μέσω των επιδοτήσεων της ΚΑΠ ευνοήθηκαν οι μεγάλες καλλιέργειες (βαμβάκι, τεύτλα, σιτηρά, βιομηχανική ντομάτα, ροδάκινα, καπνά). Η παραγωγή εξελίχθηκε σε κυνήγι των επιδοτήσεων και όχι για να ικανοποιεί τη ζήτηση και την κατανάλωση. Έτσι είχαμε απώλεια της αυτάρκειας της χώρας σε πολλά προϊόντα, αύξηση των εισαγωγών (όπως σιτηρά, φρούτα, λαχανικά, κλπ.)(1) Ταυτόχρονα είχαμε μεγάλη διαφορά εισοδημάτων μεταξύ μιας μειοψηφίας μεγαλοαγροτών και της πλειοψηφίας των μικρών. Εύνοια στις αγροχημικές βιομηχανίες των χημικών εισροών (λιπασμάτων – φυτοφαρμάκων), οι οποίες απορροφούν το μεγαλύτερο ποσοστό του πλεονάσματος του αγροτικού τομέα.
Είχαμε επίσης υποβάθμιση και ρύπανση των εδαφών, μόλυνση και ρύπανση των επιφανειακών και των υπογείων νερών, έλλειψη νερού(εξαγωγή εικονικού νερού). Μεγάλη συμμετοχή στη κλιματική αλλαγή(30%) με τη παραγωγή των αερίων του. Είχαμε επίσης κάθετη μείωση των ιχθυαποθεμάτων και οικονομικό μαρασμό για την παράκτια αλιεία. Το οικοσύστημα του Αιγαίου βρίσκεται υπό κατάρρευση.
Γενικότερα:
• Η ένταξη της ελην γεωργίας στη βιομηχανοποιημένη παγκοσμιοποιημένη γεωργία έχει μετατρέψει και τον έλληνα αγρότη από παραγωγό γεωργικών προϊόντων, σε παραγωγό πρώτων υλών για τη βιομηχανία τροφίμων.
• Έχουμε παραγωγή για την παγκοσμιοποιημένη αγορά και για ότι είναι εμπορεύσιμο μόνο. Ότι είναι όμως σήμερα προσοδοφόρο, αύριο μπορεί να είναι επιζήμιο. Ότι καλλιεργείται σήμερα, αύριο πιθανόν πρέπει να αλλάξει, γιατί μπορεί να εισαχθεί φθηνότερα. Αυτή την ευελιξία, που απαιτείται, είναι δύσκολο να την πετύχει η πλειοψηφία των Ελλήνων αγροτών, γιαυτό και σήμερα επιλέγουν την εγκατάλειψη της παραγωγής αφού επιδοτούνται άσχετα με το εάν παράγουν ή όχι.
• Έχει μπει τέλος στην τοπική παραγωγή διαφορετικών σοδειών και ζώων προσαρμοσμένων στο κλίμα και το έδαφος των περιοχών. Οι ντόπιες ποικιλίες έχουν εκτοπιστεί από τα χωράφια και τους μπαξέδες και έχουν επικρατήσει σχεδόν ολοκληρωτικά, λίγες βελτιωμένες ποικιλίες ανά είδος και ορισμένα υβρίδια , που θέλουν πιο πολύ νερό, φυτοφάρμακα, λιπάσματα. Η ΕΕ θέλει μάλιστα-υποχωρώντας στις αγροχημικές πολυεθνικές-να προωθήσει και τις μεταλλαγμένες ποικιλίες.
• Ταυτόχρονα εισάγουμε κρεμμύδια από την Ινδία, λεμόνια- πορτοκάλια από την Ν. Αφρική. δαμάσκηνα και αχλάδια από τη Χιλή, φακές από τον Καναδά, φασόλια από την Κίνα, ρεβίθια από το Μεξικό, φιστίκια Αίγινας από την Τουρκία, μπάμιες- φασολάκια- πατάτες από την Αίγυπτο. Μειώσαμε την παραγωγή ζαχαρότευτλων...για να εισάγουμε 200.000 τόνους ζάχαρη. Για την εισαγωγή σιτηρών δαπανάμε 250. εκατομμύρια ευρώ την ίδια στιγμή που 150.000 μικρομεσαίοι αγρότες εγκατέλειψαν την παραγωγική διαδικασία. Το ποσοστό των αγροτών στο σύνολο του οικονομικά ενεργού πληθυσμού μειώνεται συνεχώς, από 31% που ήταν το 1981 στο 9,5% το 2009. Βέβαια λόγω της κρίσης το 2009-2010 αυξήθηκαν οι νέοι αγρότες κατά 40.000.
• Οι αγρότες είναι ουσιαστικά οι αποδέκτες των τιμών των αγροτικών προϊόντων που διαμορφώνουν οι μεταπράτες και τα καρτέλ των βιομηχανιών μεταποίησης. Οι καταναλωτές πληρώνουν τιμές 4-6 φορές μεγαλύτερες από αυτές που εισπράττουν οι παραγωγοί .
• Τα 2/3 των πρωτοβάθμιων αγροτικών συνεταιρισμών δεν ασκούν καμία δραστηριότητα, πέραν της εκλογής της συνδικαλιστικής ηγεσίας, ενώ μια σειρά από συνεταιριστικές βιομηχανίες όπως η ΑΓΝΟ, η ΟΛΥΜΠΟΣ, η ΡΟΔΟΠΗ χρεοκόπησαν ή πουλήθηκαν σε ιδιώτες( την ίδια μοίρα θα έχει και η ΔΩΔΩΝΗ).
Για τα επόμενα χρόνια (μετά το 2013 που τελειώνουν οι σημερινές επιδοτήσεις) η ΕΕ βάζει ως στόχο την ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, που δεν θα βασίζεται ούτε στον ατομικό αγρότη, ούτε στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, αλλά στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, στην οποία οι κάτοχοι του κλήρου δεν θα είναι πλέον ανεξάρτητοι ή συνεταιρισμένοι παραγωγοί αλλά μέτοχοι. Οι επενδύσεις του αγροτικού προϋπολογισμού της ΕΕ, θα στραφεί προς τις μεγάλες βιομηχανοποιημένες αγροτικές εταιρείες, σε βάρος των μικρομεσαίων παραγωγών και θα στηριχθεί σε τραπεζική χρηματοδότηση με νέα «ευέλικτα χρηματοπιστωτικά εργαλεία.
Μια τέτοιου τύπου αναδιάρθρωση θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη συγκεντροποίηση γύρω από την τροφή (ήδη σήμερα 7 μύλοι διακινούν το 70% των αλεύρων στην χώρα) και την εξάρτηση της διατροφής του πληθυσμού από τις εταιρίες.
Ποια είναι η διέξοδος όσον αφορά στον αγροδιατροφικό τομέα;
Θα χρειασθεί να επιστρέψουμε στην «αγροτική» οικο-γεωργία( το οικο- όχι μόνο με την έννοια του οικολογικού, αλλά και με την αρχαιοελληνική έννοια του «οικου»), που θα ικανοποιεί τις βιοτικές ανάγκες της αλυσίδας: αγρότης-κοινότητα-περιοχή-χώρα και δεν θα στηρίζεται στην εταιρική παραγωγή, αλλά θα:
• Απαιτεί τον «πολυλειτουργικό» αγρότη με ολοκληρωμένα αγροκτήματα με πολλά διαφορετικά είδη ζωντανών-ζωϊκών,φυτικών, με βελτιωμένο έδαφος και περιβάλλον, με ντόπια βιοποικιλότητα, με μεταποίηση-διάθεση προϊόντων με κοινοτίστικη αντίληψη για αναζωογόνηση της υπαίθρου…
• Αποφύγει το σύστημα των μεσαζόντων και θα επιδιώξει σωστές και δίκαιες τιμές με βιώσιμη παραγωγή της εγγύτητας για ικανοποίηση βιοτικών αναγκών μέσω της διανομής της εγγύτητας(μικρές διαδρομές από την παραγωγή στην κατανάλωση.
• Προωθήσει την αναδιάρθρωση αναγκών, τον αντικαταναλωτισμό, τη μείωση των εξωτερικών εισροών. Θα αποκαταστήσει στη διατροφή μας το μεσογειακό διατροφικό μοντέλο με μείωση της κατανάλωσης κρέατος
• Επιστρέψει στη λογική της υγιεινής τροφής(παραγωγή και για τον ίδιο τον αγρότη και την τοπική αγορά και όχι για την απρόσωπη αγορά) με πέρασμα από το χημικό τρόπο παραγωγής σε βιολογικό, βιοδυναμικό ή φυσικό τρόπο παραγωγής καθώς και της αεικαλλιέργειας (permacalture), δίνοντας τη δυνατότητα στους αναγεννητικούς μικροοργανισμούς του εδάφους να το εξυγιάνουν και μετατρέποντας σε οργανική ύλη τα υπολλείμματα.
• Μεταποιήσει τα προϊόντα διατροφής και ένδυσης(π.χ. ανασύσταση υφαντουργείων, που σήμερα έχουν μετακομίσει σε γειτονικές χώρες χαμηλού εργατικού κόστους, να ανασυστήσει τις βιομηχανίες ζάχαρης)
• Θα δημιουργήσει τοπικά βιομηχανικά οικοσυστήματα (απόβλητα μονάδων, επεξεργάσιμη ύλη για άλλες), που θα στηρίζονται όσο γίνεται λιγότερο στον εταιρικό τρόπο παραγωγής και περισσότερο αυτοδιαχειριστικές δομές εργασίας.

• Θα διατηρήσει, αναπτύξει και διακινήσει τις ντόπιες ποικιλίες-ράτσες και θα αποκρούσει τα γενετικά τροποποιημένα(μεταλλαγμένα)
• Θα αναβλαστήσει τα δάση, θα σταματήσει την ερημοποίηση, θα αποκαταστήσει την άγρια φύση, τα ποτάμια τις λίμνες και τις παραλίες, θα αναζωογονήσει τα εδάφη αποκαθιστώντας την οργανική ύλη και τον εδαφολογικό άνθρακα, ώστε να απορροφήσουμε τα επόμενα χρόνια τη περίσσια του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας(αιτία για τη κλιματική αλλαγή-καταστροφή που έρχεται αν δεν το κάνουμε).
• Συνδυασθεί με τον αγροτουρισμό, όπου οι γεωργοί θα είναι ταυτόχρονα παραγωγοί, ξενοδόχοι, μάγειροι, κ.λ.π. Θα καταργήσει τη λεηλασία της θάλασσας από τα μεγάλα αλιευτικά και θα αναζωογονήσει την παράκτια αλιεία.
• Διατηρήσει και θα αναζωογονήσει τις μικρές κοινότητες και τις σημερινές «φθίνουσες περιοχές».


Πιο συγκεκριμένα:
Οι μορφές της κοινωνικής αντίστασης απέναντι στον ολοκληρωτικό έλεγχο της τροφής και της παραγωγής της από τις εταιρείες, περνάνε μέσα από μια σειρά δομών που αμφισβητούν τους τρόπους παραγωγής και τα κριτήρια που βάζει η οικονομία της μεγιστοποίησης του κέρδους. Μερικές από αυτές θα μπορούσαν να ήταν:
• Ίδρυση εναλλακτικών δικτύων μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών που βασίζονται στην αμοιβαιότητα και την εμπιστοσύνη σε σχέση με την ποιότητα και τις τιμές των προϊόντων. Πρόκειται για μικρά και διαφανή, εύκολα διαχειρίσιμα δίκτυα όπου όλοι γνωρίζονται και οδηγούν στην παράκαμψη των μεσαζόντων(2).
• Δημιουργία κολεκτιβίστικων δομών αγροτικής παραγωγής από τους ίδιους τους αγρότες και προσπάθεια διακίνησης των προϊόντων τους έξω από τα εταιρικά κυκλώματα σε άμεση συνεργασία με κοινωνικά δίκτυα και κολεκτιβίστικες ομάδες διακίνησης προϊόντων, με «καλάθια» και μικρά συνεταιριστικά μαγαζιά, με λοιπά κινήματα στα αστικά κέντρα.
• Δίκτυα διανομής και ανταλλαγής προϊόντων-υπηρεσιών με τοπικά νομίσματα ή αχρήματα.
• Καταλήψεις κρατικής και εκκλησιαστικής γης από κινήματα ανέργων σε μια προσπάθεια αυτοαξιοποίησης της παραγωγικής τους δυνατότητας. Μεγαλύτερες ομάδες και συλλογικότητες να επιδιώξουν να εγκατασταθούν σε παρατημένα χωριά, λύνοντας τα τυχόν νομικά προβλήματα που πιθανά να υπάρχουν.
• Καλλιέργεια αστικής και περιαστικής δημοτικής γης από κινήματα γειτονιάς(π.χ. κοινωνικός αγρός στο Ελληνικό), από συνταξιούχους ή «καλλιεργητές του σαβατοκύριακου» και του «ελεύθερου χρόνου».
• Ανασύσταση της αγροτικής παραγωγής στις ημιορεινές και ορεινές περιοχές, με συλλογικές αγροτικές καλλιέργειες, με ομάδες παραγωγών και μικρούς αυτοδιαχειριζόμενους συνεταιρισμούς, που θα βασίζονται στην ποικιλία των παραγόμενων προϊόντων.
• Εσωτερική αντίστροφη μετανάστευση(όχι εξωτερική στην οποία στρέφονται πολλοί άνεργοι νέοι σήμερα) με συλλογικές μετεγκαταστάσεις ανέργων νέων των πόλεων στην περιφέρεια, σε χώρους αυτοπαραγωγής και αυτοδιαχείρισης. Η ζωή σε τερατουπόλεις, όπως η Αθήνα δεν είναι βιώσιμη και θα πρέπει να πετύχουμε την αποκέντρωση(με κίνητρα και οικονομικές διευκολύνσεις για εθελοντική μετεγκατάσταση στην ύπαιθρο και δημιουργία αγροτοτουριστικών εκμεταλλεύσεων και σε μειονεκτικές περιοχές. Οι χώροι αυτοί, εναλλακτικοί προς το σύστημα, θα είναι ταυτόχρονα χώροι επιβίωσης και κοινωνικοπολιτικής δράσης.
• Οικοκοινότητες με τη μορφή διευρυμένων οικογενειών (όχι γενετικής συγγένειας, αλλά ιδεολογικής συγγένειας και με όλες τις ηλικίες- η τρίτη ηλικία μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη , η επιβίωσή της αδύνατη στο μέλλον από ένα καταρρέον συνταξιοδοτικό σύστημα), κύτταρα των μελλοντικών χωρικών κοινοτήτων-δήμων. Το κοινό χαρακτηριστικό τους το «κοινό ταμείο»
• Θα χρειασθεί χιλιάδες γεωργών -αγροτικών κοινοτήτων να επιστρέφουν στο έδαφος χιλιάδες τόνους οργανικής ουσίας/ χρόνο(συμβάλλοντας έτσι στην αποκατάσταση του αποσταθεροποιημένου κλίματος), παράγοντας ταυτόχρονα υγιεινότερα και φθηνότερα προϊόντα διατροφής. Θα χρειασθεί να κάνουν εξοικονόμιση και αυτοπαραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ εγκαθιστώντας στα υπόστεγα, στις αποθήκες, στα σπίτια κ.λπ. μικρά αποκεντρωμένα συστήματα, βοηθώντας στην αποκεντρωμένη παραγωγή και διανομή της ενέργειας. Απαιτώντας ταυτόχρονα την κοινωνικοποίησή της, με δημοτικοποίηση της παραγωγής -διανομής ενέργειας. Για παράδειγμα τα δίκτυα Μέσης και Χαμηλής Τάσης (ΜΤ-ΧΤ) να πάνε στους δήμους και τα Υψηλής Τάσης(ΥΤ) στις περιφέρειες και όχι στους ιδιώτες κεφαλαιούχους που απαιτεί η τρόικα και η κυβέρνηση.
• Θα χρειασθεί, ακολουθώντας την στρατηγική της τοπικοποίησης-επανατοπικοποίησης να δημιουργήσουμε την αποκεντρωμένη, αμεσοδημοκρατική και δίκαιη κοινωνία της ισοκατανομής πόρων και εξουσίας, ξεκινώντας από τις τοπικές κοινωνίες.

Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε!!!
Το σύνθημα αυτό των επιτροπών των σωματείων, των διάφορων κινήσεων και των συνελεύσεων των πλατιών, θα είναι πέρα για πέρα σωστό, αν συμπληρωθεί και με το εξής: Δεν θέλουμε ούτε χρειαζόμαστε τα λεφτά τους!!!
Για να είμαστε σε θέση όμως να το πούμε αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και σαν πολίτες και σαν κοινωνία γενικότερα. Να κάνουμε μια στροφή και να απαιτήσουμε και από τους εαυτούς μας και από τη συλλογική κοινωνική συνείδηση να θέσει τις βάσεις για μια τέτοια υπέρβαση.
Να επαναπροσδιορίσουμε τις βασικές μας ανάγκες και τον τρόπο ικανοποίησή τους με όσο γίνεται μικρότερο κοινωνικό και οικολογικό αποτύπωμα, επιδιώκοντας την «ευημερία της λιτότητας» και την αυτοανάπτυξη-αυτοπραγμάτωση των ανθρώπων-προσώπων(με την έννοια των πολύπλευρων-με πολλές δεξιότητες- ανθρώπων και όχι των μονοδιάστατων σημερινών ατόμων, που το μόνο που ξέρουν καλά είναι να καταναλώνουν). Να μη θεωρούμε φτώχεια την έλλειψη τουμσυμβατικού τους χρήματος για να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας μόνο μέσω των σημερινών αγορών τους. Να μη νοιώθουμε άχρηστοι επειδή δεν μας εξασφαλίζουν μια θέση μισθωτής εργασίας στις εταιρικές επιχειρήσεις τους οι συμβατικοί εργοδότες-καπιταλιστές.
Με λίγα λόγια να αφήσουμε πίσω τις αξίες του κέρδους, του ανταγωνισμού και της εκμετάλλευσης των αδυναμιών του «άλλου». Να ξεπεράσουμε τον πολιτισμό της ανάπτυξης, της μεγέθυνσης και της ταύτισης της ευτυχίας με τις δυνατότητες που έχει ο καθένας να κατέχει και να καταναλώνει ατομικά. Αυτό και μόνο δεν οδηγεί σε αίσθημα ικανοποίησης, αλλά αντίθετα σε βουλιμική παθογένεια, σε καθημερινό στρες και κατάθλιψη – γιαυτό και το σύστημα προτείνει τη «θεραπεία schopping”- και τελικά σε κρίση των συνολικών φυσικών πόρων. ‘Oσο και να επιδιώκει το καπιταλιστικό σύστημα να μεγαλώσει την «πίτα», αυτό δεν μπορεί να γίνει ερήμην του πλανήτη που διαθέτει περιορισμένους πόρους και θέτει όρια. Το μόνο που καταφέρνει σε αυτή τη φάση το σημερινό μοντέλο «ανάπτυξης» είναι -όχι να μεγαλώνει-αλλά να «φουσκώνει» την πίτα έτσι ώστε οι «φούσκες» που δημιουργούνται κάποια στιγμή να σπάνε με επακόλουθο οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Μετά από εδώ τι; Ανιχνεύοντας εναλλακτικές σε ένα κόσμο που καταρρέει

ΣΗΜΕΡΑ 7.30 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
"ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΔΏ ΤΙ? Ανιχνεύοντας εναλλακτικές σε ένα κόσμο που καταρρέει".

Η ΟΜΑΔΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ

ΘΕΜΑΤΑ:

-ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ, Νίκος Αναστασόπουλος (Αρχιτέκτονας-ερευνητής εναλλακτικών κοινοτήτων)
-ΕΓΧΡΗΜΑΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, Ηλίας Ζιώγας (μέλος της συλλογικότητας Σπόρος)
-ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, (μέλος της Τράπεζας Χρόνου)
-ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ, Αντώνης Χατζηθωμάς (δημοσιογράφος)
-ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΓΓΥΤΗΤΑΣ, Γιώργος Κολέμπας (οικο-καλλιεργητής)
-ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, Ηρακλής Παναγούλης (μέλος της συλλογικότητας Σκόρος)

Στη σημερινή ημερίδα του Συντάγματος, οι Αγανακτισμένοι δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν τις διεκδικήσεις τους για άμεση δημοκρατία και ένα πιο δίκαιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα μέχρι τέλους.
Επιπλέον, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η διαρκής εξάπλωση του θεσμού των λαϊκών συνελεύσεων σε γειτονιές και πλατείες της χώρας, καθώς και οι δράσεις που πραγματοποιούνται από διαδηλωτές σε όλη την Ελλάδα.

Από την ελευθεροτυπία:
Ένα μήνα στις επάλξεις
Ένα μήνα έκλεισαν οι συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος, ένα μήνα χωρίς διακοπές για... διαφημίσεις, αφού το μέλλον της Ελλάδας πολλοί λένε ότι κρίνεται από αυτούς του χιλιάδες πολίτες που εδώ και 30 μέρες δίνουν δυναμικό παρόν έξω από τη Βουλή αντιδρώντας για την πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης.
Μετά από εδώ τι, αναρωτιούνται σήμερα οι "αγανακτισμένοι" πολίτες της πλατείας Συντάγματος, που συγκεντρώθηκαν και απόψε για 30η μέρα έξω από τη Βουλή.

Από τις 7.30 το απόγευμα οι "αγανακτισμένοι" άρχισαν να "ανιχνεύουν εναλλακτικές σε ένα κόσμο που καταρρέει", μαζί με τους ομιλητές: Νίκο Αναστασόπουλο (αρχιτέκτονας-ερευνητή εναλλακτικών κοινοτήτων), Ηλία Ζιώγα (μέλος της συλλογικότητας Σπόρος), Αντώνη Χατζηθωμά (δημοσιογράφο), Γιώργο Κολέμπα (οικο-καλλιεργητή) και Ηρακλή Παναγούλη (μέλος της συλλογικότητας Σκόρος).

Ο κόσμος χτυπάει δυνατά τα χέρια του και φωνάζει συνθήματα κατά της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, δηλώνοντας πως δεν πρόκειται να φύγουν από την πλατεία αν δεν αλλάξουν τα σχέδια της κυβέρνησης.

Οι "αγανακτισμένοι" έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στη νέα Πανευρωπαϊκή Συγκέντωση της Κυριακής, η οποία λόγω της επερχόμενης ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, προσδοκούν ότι θα σπάσει ρεκόρ συμμετοχής.

Την ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου οι "αγανακτισμένοι" έχουν ήδη δηλώσει την πρόθεσή τους να περικυκλώσουν τη Βουλή και να συμμετέχουν στην 48ωρη πανεργατική απεργία. Όπως οι ίδιοι τονίζουν, "Στο τέλος Ιουνίου, ο αγώνας μας φτάνει σε σημείο καμπής. Η κυβέρνηση της μηδενικής κοινωνικής νομιμοποίησης επιχειρεί την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Αυτό το σχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου, δεν πρόκειται να ανεχτούμε την εξαθλίωση των πολλών για να την εξασφάλιση των κερδών των λίγων."

Οι "αγανακτισμένοι" καλούν τον κόσμο τις δύο αυτές μέρες όχι μόνο να απεργήσει αλλά και να μην καταναλώσει τίποτα.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Όταν η εκμετάλλευση δεν έχει όρια, η αντίσταση δεν γνωρίζει σύνορα!

Δύσκολοι καιροί… Όπου οι άρχοντες θέλουν να πουλήσουν τα πάντα, να ξεριζώσουν καθετί που θυμίζει κοινωνική δικαιοσύνη, όπου οι πλούσιοι δεν αρκούνται στην αύξηση των κερδών τους αλλά θέλουν να τα ασφαλίσουν με την επικράτηση της απόλυτης φτώχειας και απόγνωσης, όπου η απληστία των κυρίαρχων μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη θρασύτητά τους.
Επικίνδυνοι καιροί… Γιατί όσο η απελπισία δεν γίνεται οργή και η αγωνία αγώνας, οι «από κάτω» τρομάζουν και διαλύονται, στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου, επειδή νιώθουν ξένοι στον ίδιο τους τον τόπο αγανακτούν με τους ξένους και όχι με αυτούς που προκαλούν την εξαθλίωση και την ξενιτιά, βρίζουν το σύστημα, αλλά υποτάσσονται στο κράτος.
Καιροί παράξενοι… Όπου δίπλα στη δυσανεξία και τη βαρβαρότητα, την παθητικότητα και τον ατομικισμό ανθίζουν μοναδικά παραδείγματα συλλογικότητας και αξιοπρέπειας, με χαρακτηριστικότερα τη νικηφόρα απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών, την πολύμηνη αντίσταση των «Γαλατών» της Κερατέας απέναντι στις αστυνομικές λεγεώνες, την αναπτυσσόμενη ανυπακοή των χιλιάδων «τζαμπατζήδων» του κινήματος «Δεν Πληρώνω» και τις όλο και πιο γεμάτες πλατείες των «αγανακισμένων». Εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα ή χελιδόνια που προοιωνίζονται την άνοιξη;
Καιροί ελπιδοφόροι… Αν ισχύει ότι το βαθύτερο σκοτάδι είναι ακριβώς πριν την αυγή, οι μεγαλειώδεις αραβικές εξεγέρσεις αποτελούν την καλύτερη απόδειξή του, γιατί περιγράφουν το απρόβλεπτο και το ανεπανάληπτο της κοινωνικής αφύπνισης, δράσης και αυτοοργάνωσης, αποκαλύπτουν ότι μπορεί οι εξουσίες να στηρίζονται σε στρατούς και θησαυροφυλάκια, αλλά, τελικά, το μεγαλύτερο όπλο τους είναι η κοινωνική ανοχή, που όταν μετατρέπεται σε αγώνα, αποδεικνύει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.

5ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου
Παρασκευή 24 & Σάββατο 25 Ιούνη
στην παραλία του Βόλου


Πρόγραμμα

Παρασκευή 24 Ιούνη 2011
6 μμ Έναρξη
6 μμ – 8μμ Παιδότοπος Χώρος δημιουργικής απασχόλησης παιδιών με υποστήριξη παιδαγωγών: Φοιτητές και φοιτήτριες των Παιδαγωγικών Τμημάτων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε ποικίλες δραστηριότητες για μικρά παιδιά.
7.00-8.30 μμ Συζήτηση Θέμα Κρίση-ανεργία-μετανάστευση
Ομιλητές Γιάννης Λάμπρου, Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών Πάτρας
Θόδωρος Πανόπουλος, βιομηχανικός εργάτης
Σεραφείμ Σεφεριάδης, πανεπιστημιακός
Συντονιστής Μάνος Σκούφογλου
8.45-9.45 μμ Θεατρικό δρώμενο «Ω τι κόσμος μπαμπά!» κοινωνική σάτιρα, διάρκεια: 45’
Συγγραφέας: Κώστας Μουρσελάς
Παράσταση από τη θεατρική ομάδα ΑμεΑ «Έκφραση» του ΔΟΥΚ Δήμου Βόλου.
Προλογίζει: Αλίκη Κουκουμβρή
10.00-12.00 Συναυλία Πάρης Μιχαλόπουλος Έντεχνο και ροκ ελληνικό
WC Blues
Buffer Post-rock

Σάββατο 25 Ιούνη 2011
6 μμ Έναρξη
6 μμ – 8μμ Παιδότοπος Χώρος δημιουργικής απασχόλησης παιδιών με υποστήριξη παιδαγωγών: Φοιτητές και φοιτήτριες των Παιδαγωγικών Τμημάτων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε ποικίλες δραστηριότητες για μικρά παιδιά.
7μμ-8.30μμ Συζήτηση Θέμα Εξεγέρσεις στις χώρες του Μαγκρέμπ
Ομιλητές Νικόλας Κοσματόπουλος, λέκτορας ανθρωπολογίας Πανεπιστήμιου Ζυρίχης
Μοχάμεντ Ανίς Μανσουρί, Τυνήσιος εκπρόσωπος επιτροπών αγώνα
Συντονιστής Δημήτρης Χαροντάκης
8.45-9.45μμ Προβολή «Κλωτσιά στη φτώχεια»
Ντοκιμαντέρ για την εθνική αστέγων, σε σκηνοθεσία Χ. Βασιλόπουλου, Δ. Πετρόπουλου.
Προλογίζει: Σινότ
10.00-12.30 Συναυλία Renovatio Αλβανικό hip hop
Sky pup reggae-dub-ska
VIC Rock-Folk-Psychedelic
Bad a bada rock

Και τις 2 μέρες θα υπάρχουν:
• κεντρικό περίπτερο του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ
• θεματικά περίπτερα με φωτογραφίες και οπτικοακουστικό υλικό
• βιβλιοπωλείο
• κουζίνα με γεύσεις από Αλβανία, Αφγανιστάν, Νιγηρία και Παλαιστίνη
• μπαρ με τοπικά αναψυκτικά, κρασιά και τσίπουρα

Δίχως νόμους και κανόνες αφανίζονται το Αιγαίο και τα ψάρια του…

ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΑΛΙΕΙΑΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ. ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ. ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ…
Κάθετη μείωση των ιχθυαποθεμάτων και οικονομικός μαρασμός για την παράκτια αλιεία. Αυτά είναι τα κύρια συμπεράσματα της αλιευτικής έρευνας που πραγματοποιεί τα τελευταία χρόνια η ερευνητική ομάδα του Αρχιπελάγους στο ανατολικό Αιγαίο. Η παράνομη και καταστροφική αλιεία, που αποτελεί δυστυχώς καθεστώς, οδηγεί σε βαθιά υποβάθμιση τα αλιευτικά πεδία και σε κατάρρευση τα ιχθυαποθέματα.

Τα στοιχεία της έρευνας είναι αμείλικτα:
Κάθετη μείωση της αλιευτικής παραγωγής.
Αύξηση του ποσοστού αλίευσης νεαρών ψαριών που δεν έχουν φτάσει σε ηλικία πρώτης αναπαραγωγής.
Κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των παράκτιων αλιέων που εγκαταλείπουν τον κλάδο, γεγονός που έχει άμεσο αντίκτυπο στην οικονομία και το βιοτικό επίπεδο των μικρών νησιωτικών και παράκτιων κοινωνιών.
Είναι χαρακτηριστικό, όπως προκύπτει από την έρευνα, ότι τα ιχθυαποθέματα προσεγγίζουν τα όρια της κατάρρευσης.
Τα συνολικά αλιεύματα για την περίοδο Ιανουάριος - Μάιος 2011 εμφανίζουν μείωση της τάξης του 51% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010.
Τα πιο συνηθισμένα είδη ψαριών που αλιεύονται στην περιοχή του ανατολικού Αιγαίου μειώνονται σε ποσοστό 60%. Η μείωση μάλιστα στα πιο εμπορικά είδη είναι ακόμα μεγαλύτερη και προσεγγίζει το 88%!


Η χώρα μας πρωτοστατεί μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ όχι μόνο στις παράνομες, καταστροφικές πρακτικές, αλλά και στη δίχως τον παραμικρό έλεγχο αλιεία. Σε αυτό το άκρως ανησυχητικό συμπέρασμα καταλήγουν οι έρευνες τριών ετών της επιστημονικής ομάδας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ. Η εξαιρετικά ελλιπής εκπαίδευση των λιμενικών υπηρεσιών σε ζητήματα αλιευτικών ελέγχων και η ανεπαρκής λειτουργία του δορυφορικού συστήματος παρακολούθησης (VMS) που διαθέτει το ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Αλιείας είναι φανερό πως, μεταξύ άλλων, επιτρέπουν και διαιωνίζουν την παραβατικότητα.
Έτσι, το μέλλον της αλιείας στις ελληνικές θάλασσες δυστυχώς τίθεται εν αμφιβόλω, παρόλο που οι θάλασσές μας χαρακτηρίζονται από πλούσια βιοποικιλότητα …
Καθημερινές οι καταγγελίες για παρανομίες…
Επαγγελματικά σκάφη της μέσης αλιείας (μηχανότρατες, βιντζότρατες, γρι γρι) που αλιεύουν παράνομα, ασυνείδητοι που ψαρεύουν με κάθε είδους εκρηκτικά και η μόνιμη απουσία των αρμόδιων αρχών συνθέτουν ένα ασύδοτο και επικίνδυνο σκηνικό. Οι καταγγελίες που δέχεται το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ είναι πια καθημερινές. Αφορούν κάθε είδους παράνομη δραστηριότητα, γεγονός που καταδεικνύει ότι το πρόβλημα με την παράνομη αλιεία στην Ελλάδα και η έλλειψη διαχείρισης έχουν λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Βιντζότρατες και μηχανότρατες, αλιεύουν αδιάκοπα σε πολύ μικρή απόσταση από τις ακτές, παραβιάζοντας θρασύτατα την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Μία από τις πιο ενδεικτικές περιπτώσεις αποτελεί η περιοχή των Κουφονησίων, όπου τους τελευταίους μήνες η κατάσταση βρίσκεται εκτός ελέγχου. Τα παράνομα αλιεύματα διακινούνται «νομίμως» και σίγουρα χωρίς κανένα έλεγχο, σε παρακείμενα νησιά και από εκεί μεταφέρονται ανενόχλητα στην Αθήνα με φορτηγά ψυγεία.
Στη νότια Νάξο, την Αμοργό, την περιοχή γύρω από τα Κουφονήσια και στη νότια Κρήτη πραγματοποιείται σχεδόν καθημερινά και εντελώς απροκάλυπτα αλιεία με δυναμίτιδα. Οι ανενόχλητοι καταστροφείς εκτός από την αυτοσχέδια δυναμίτιδα με μίξη νιτρικής αμμωνίας και πετρελαίου, χρησιμοποιούν και εκρηκτική δυναμίτιδα (η διακίνηση της οποίας γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση στην περιοχή το τελευταίο διάστημα).
Τα περισσότερα από 16.000 σκάφη παράκτιας αλιείας αποτελούν την πλειονότητα του μεγαλύτερου αλιευτικού στόλου στην Ευρώπη, που όμως αλιεύει χωρίς να υπάρχει κανένα πλαίσιο ελέγχου ή παρακολούθησης.
Η ερασιτεχνική αλιεία επίσης αποτελεί ένα ολοένα και αυξανόμενο πρόβλημα, με ένα ευρύ φάσμα από αλιεία με ψαροντούφεκο, κατάδυση και υποβρύχιο φωτισμό. ‘Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, (Έλληνες, μετανάστες, τουρίστες κλπ) εξαντλούν με αθέμιτα μέσα και για εμπορικούς σκοπούς τα ήδη επιβαρυμένα ιχθυαποθέματα της παράκτιας ζώνης, τα οποία χαρακτηρίζονται εκτός των άλλων και από αργό ρυθμό ανάπτυξης.

Χωρίς ωράριο και συχνά υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες οι ερευνητές του Ινστιτούτου καταγράφουν την παραγωγή και τη σύνθεση των αλιευμάτων (τόσο αυτών που αλιεύονται νόμιμα, όσο και αυτών που αλιεύονται παράνομα)
Το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ για όλη αυτή την έξαρση «πειρατικής» αλιείας και την απουσία ελεγκτικών μηχανισμών και σχεδίων ενημερώνει διαρκώς με γραπτή και προφορική επικοινωνία όλες τις αρμόδιες αρχές (Λιμενικό Σώμα, Υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων & Αλιείας, Διεύθυνση Αλιείας, Λιμενική Αστυνομία). Ωστόσο…καμία απάντηση.Δεν παρατηρείται η παραμικρή αποτελεσματική προσπάθεια για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Αντίθετα είναι κοινή πια η διαπίστωση στις νησιωτικές κοινωνίες, πως συχνά πυκνά ελεγκτικές αρχές και παράνομοι αλιείς παίζουν «κρυφτούλι»… Έτσι, καταστρατηγείται πλήρως κάθε έννοια ευνομούμενου κράτους και καταδικάζεται σε οικονομικό μαρασμό η παράκτια αλιεία και οι νόμιμοι αλιείς.
Το ισχύον πλαίσιο διαχείρισης και ελέγχου της αλιείας είναι ιδιαίτερα ελλιπές. Χαρακτηριστικό είναι ότι παρόλο που το 2006, τέθηκε σε ισχύ ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 1967/2006 «Σχετικά με τα μέτρα διαχείρισης για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο Θάλασσα», η ελληνική νομοθεσία αυθαιρέτως κάνει μόνο (και μάλιστα σε ελάχιστες περιπτώσεις) μερική και επιλεκτική εφαρμογή του κανονισμού, αντιβαίνοντας ακόμα και στις υποχρεώσεις της Ελλάδας ως μέλος της Ε.Ε.
Αν και η εφαρμογή του ΕΚ θα αποτελούσε μία πρώτη λύση σε πολλά προβλήματα της ελληνικής αλιείας, δυστυχώς ακόμα και εν έτει 2011 τα μέτρα αλιευτικής διαχείρισης βασίζονται σε βασιλικά διατάγματα (!) και σε αντιλήψεις μίας άλλης εποχής. Ως αποτέλεσμα τα ιχθυαποθέματα υπεραλιεύονται και συρρικνώνονται με ανησυχητικό βαθμό τα παραγωγικά οικοσυστήματα της θάλασσας, ενώ πολλά αλιευτικά πεδία κινδυνεύουν με κατάρρευση.
Το οικοσύστημα του Αιγαίου…υπό κατάρρευση
Αν δεν τεθεί άμεσα σε εφαρμογή τουλάχιστον το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε σε κατάρρευση των ιχθυαποθεμάτων, της αλιείας, της υγείας και παραγωγικότητας των ελληνικών θαλασσών.

Η διαρκής μείωση της αλιευτικής παραγωγής επιφέρει καταστροφικές επιβαρύνσεις στην τοπική οικονομία των νησιωτικών και παράκτιων περιοχών της Ελλάδας, υποσκάπτοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα επιβίωσης και ανάπτυξης τους. «Είναι αδύνατον, εδώ που έχουμε φτάσει να συνεχίζουμε μόνο να παίρνουμε από τις θάλασσές μας χωρίς να εφαρμόζουμε την παραμικρή διαχείριση - τονίζει ο Θοδωρής Τσιμπίδης, δ/ντής του Ινστιτούτου και προσθέτει: τα αποτελέσματα της έρευνας μας είναι ίσως το τελευταίο καμπανάκι κινδύνου που μπορεί το οικοσύστημα του Αιγαίου να μας χτυπάει. Ας το λάβουν υπόψιν οι αρμόδιοι σε Ελλάδα και ΕΕ πριν είναι αργά»
Πρόκειται φυσικά για ένα σύνθετο δυσεπίλυτο πρόβλημα, για την αντιμετώπιση του οποίου πρέπει να αλλάξουν όχι μόνο νοοτροπίες αρχών, αλιέων, εμπόρων και καταναλωτών, αλλά και να συνειδητοποιήσουμε πλέον όλοι ότι η παράνομη, η καταστροφική και εκτός ελέγχου αλιεία συνιστά κλοπή των ψαριών από τις μελλοντικές γενιές και από τα οικοσυστήματα.
Αποτελέσματα αυτής της ανεξέλεγκτης αλιείας είναι η κάθετη μείωση των ιχθυαποθεμάτων και ο οικονομικός μαρασμός της παράκτιας αλιείας.

Για το Αρχιπέλαγος, ΙΘΠ

Αναστασία Μήλιου
Συντονίστρια Δράσεων Προστασίας

Θαλάσσια Ερευνητική Βάση
Τηλ: 22730 37533, 22730 31862
Όρμος Μαραθοκάμπου, Σάμος
Τ.Θ 229, 83 102
Χερσαία Ερευνητική Βάση
Τηλ: 22750 41070, 22757 70638 Φαξ: 22750 41070
Τ.Θ 1, 83 301, Ράχες - Ικαρία
Γραφείο Διεκπεραίωσης
τηλ 210 8253024
Μ. Βόδα 89, 10440, Αθήνα
info@archipelago.gr
www.archipelago.gr

Σύσσωμο το Σύνταγμα τους αρνήθηκε την ψήφο εμπιστοσύνης


«ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ» ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΡΙΞΑΝ ΧΘΕΣ ΨΗΦΟ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ «ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΗΣ ΑΛΛΙΩΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΙΟ», ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ «ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ»
Τις ώρες που η νέα κυβέρνηση ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, απέναντι της, στη γεμάτη πλατεία Συντάγματος, στη λαϊκή βουλή, όπως την έχουν αποκαλέσει, δεν βρισκόταν απλώς ένα πλήθος που αποδοκίμαζε αόριστα, όπως εδώ και τόσες μέρες. Καθενός η παρουσία, χθες, «μετρούσε» σαν ακόμη μία ψήφο «μη εμπιστοσύνης».
Μαζικό «παρών» έδωσαν και οι αστυνομικές δυνάμεις αφού αυτές ήταν χθες που περικύκλωσαν τη Βουλή, κλείνοντας παράλληλα και όλους τους δρόμους που οδηγούσαν εκεί για να περνούν ανενόχλητα τα βουλευτικά Ι.Χ. «Εγινε η Αθήνα γκέτο των βουλευτών»!!!

Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΑΠΕΤΥΧΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΕΙ.

Δήλωση των Ευρωπαίων Πράσινων:

«Η καθυστέρηση καταβολής της νέας δόσης του δανείου, αποτελεί το τελευταίο επεισόδιο στις τακτικές εξαναγκασμού της Ελλάδας να αποδεχθεί για ακόμα μια φορά κι άλλα αυτοκαταστροφικά μέτρα λιτότητας. Είναι πλέον απόλυτα ξεκάθαρο ότι η αποτυχημένη συνταγή που εφαρμόζουν για την κρίση η Ε.Ε., η Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ., σωρεύοντας το ένα μέτρο λιτότητας μετά το άλλο, κάνει ακόμη δυσκολότερο για την Ελλάδα να ελαττώσει το βάρος του χρέους της. Κι αυτό είναι κακό τόσο για την Ελλάδα όσο και την Ευρωζώνη.
Πάνω από όλα, η απροθυμία να διασφαλιστεί η πρέπουσα συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους, παρατείνει το μαρτύριο για την Ευρωζώνη. Μια συντεταγμένη αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη και θα έπρεπε να έχει ήδη ενεργοποιηθεί από καιρό. Η αναβολή των αποφάσεων έχει ως αποτέλεσμα μόνο την αύξηση του τελικού κόστους για τους Ευρωπαίους φορολογούμενους.
Οι Πράσινοι πιστεύουν ότι χρειάζεται επειγόντως αναπροσανατολισμός στο σχεδιασμό της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ, με εγκατάλειψη της υπέρμετρης στήριξής του στη λιτότητα. Οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. θα πρέπει έστω με καθυστέρηση να στηρίξουν την αναδιάρθρωση του χρέους (στα πρότυπα των ομολόγων τύπου Brady) πριν να είναι πολύ αργά. Οι ηγέτες της Ε.Ε. που συναντώνται στη σύνοδο κορυφής αυτής της εβδομάδας οφείλουν να αποτολμήσουν τα απαραίτητα ρίσκα».

εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων :
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ: ΣΥΝΕΡΓΟΣ ΤΩΝ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΩΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;
«Στη σκιά του Μεσοπρόθεσμου και της ψήφου εμπιστοσύνης, το πολιτικό σύστημα κλείνει τώρα το μάτι και στους φοροφυγάδες που έβγαλαν καταθέσεις στο εξωτερικό. Αν προχωρήσουν οι σχεδιασμοί να απαλλαγούν από ελέγχους όσοι τις επαναπατρίσουν, θα πρόκειται στην κυριολεξία για απροκάλυπτη συνέργεια στη φοροδιαφυγή. Εκτός πια αν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο να καταλαγιάσει ο σάλος από τις καταγγελίες του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ για τις ελληνικές καταθέσεις στο εξωτερικό και αναζητεί τρόπους να χρεώσει κι άλλο την κοινωνία με τα χρέη των φοροφυγάδων».

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Οχι στην ΕΡΤ

Ανάλογο ξεκίνημα έχουν κάνει κι άλλα κινήματα με στόχο αυτή τη φορά την κρατική τηλεόραση. Εμφανίστηκαν δειλά δειλά στο Ιντερνετ και πλέον φαίνεται να έχουν πάρει μια πιο οργανωμένη μορφή. «Δεν πληρώνω ΕΡΤ» και ομάδες πολιτών συμβουλεύονται ακόμη και νομικούς ώστε να πάψουν να πληρώνουν το πάγιο τέλος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι όσοι μέχρι στιγμής έχουν προσφύγει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ώστε να πληρώνουν τη ΔΕΗ -δίχως να πληρώνουν την ΕΡΤ- για να μην τους κόβουν το ρεύμα.

«Η διαδικασία που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει για να μην πληρώνει την ΕΡΤ μέσω λογαριασμού της ΔΕΗ έχει να κάνει με την άρνηση αναγνώρισης χρέους. Δηλαδή: εάν κάποιος σου χρεώνει μια υπηρεσία ή ένα προϊόν που εσύ δεν θέλεις να χρησιμοποιήσεις (για παράδειγμα, τηλεοπτικό πρόγραμμα), μαζί με μια υπηρεσία που αποδέχεσαι και χρησιμοποιείς (για παράδειγμα ηλεκτρικό ρεύμα) με ένα ενιαίο τιμολόγιο, λογαριασμό ή οτιδήποτε, μπορείς να απαιτήσεις να πληρώσεις μόνον το δεύτερο. Σε περίπτωση που ο πιστωτής δεν δεχτεί την πληρωμή, πηγαίνεις στο Παρακαταθηκών και Δανείων και καταθέτεις μόνον το ποσό της υπηρεσίας που αποδέχεσαι και όχι το υπόλοιπο».

Ηταν λίγες ημέρες μετά τη διαρροή σε blog των προκλητικών μισθών στελεχών και ορισμένων υπαλλήλων της ΕΡΤ, όταν κυκλοφόρησε αυτή η συμβουλή από νομικό μέλος του κινήματος «Δεν πληρώνω ΕΡΤ». Αρκετοί απ' όσους δηλώνουν πως δε θέλουν να πληρώνουν ΕΡΤ, ισχυρίζονται πως δεν έχουν τηλεόραση και άλλοι θεωρούν πως η συγκεκριμένη χρέωση είναι «χαράτσι».

Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, «στο κοινόχρηστο ρεύμα της πολυκατοικίας χρεώνουν ΕΡΤ», αλλά μην πάμε και πολύ μακριά διότι «ακόμη και στα νεκροταφεία χρεώνουν ΕΡΤ»!

Η διαδικασία που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει για να ΜΗΝ πληρώνει την ΕΡΤ μέσω λογαριασμού της ΔΕΗ έχει να κάνει με την άρνηση αναγνώρισης χρέους.
Δηλαδή : εάν κάποιος σου χρεώνει μια υπηρεσία ή ένα προϊόν που εσύ δεν θέλεις
να χρησιμοποιήσεις ( π.χ. τηλεοπτικό πρόγραμμα) μαζί με μια υπηρεσία που αποδέχεσαι και χρησιμοποιείς (π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα) με ένα ενιαίο τιμολόγιο, λογαριασμό ή οτιδήποτε μπορείς να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ να πληρώσεις ΜΟΝΟ το δεύτερο. Σε περίπτωση που ο πιστωτής δεν δεχτεί την πληρωμή, πηγαίνεις στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και
ΚΑΤΑΘΕΤΕΙΣ μόνο το ΠΟΣΟ της υπηρεσίας που αποδέχεσαι (ηλεκτρικό ρεύμα) και
όχι το υπόλοιπο.
Το ΤΠκΔ ενημερώνει τον πιστωτή για την κατάθεσή σας και αυτός δεν έχει πλέον δικαίωμα να απαιτεί αυτά τα χρήματα (οπότε και να σου κόψει το ρεύμα). Το υπόλοιπο ποσό ΜΠΟΡΕΙ να το διεκδικήσει δικαστικά!

ΚΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ «ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ» ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ.

ΕΝΑ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ και ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ!

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΘΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ. ΚΟΦΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΝΑ ΣΤΡΩΣΟΥΝ.....

Η βοήθεια των «εταίρων» μας...

Σε συνέντευξη της στην εφημερίδα Wiener Zeitung η αυστριακή υπουργός Οικονομικών Μαρία Φέκτερ εξηγεί τι είδους βοήθεια παρέχει η Αυστρία στην Ελλάδα.
Αναφερόμενη λοιπόν στο πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν οι φόβοι των Αυστριακών ως προς τη συμμετοχή της χώρας τους στην παροχή οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα η κ. Φέκτερ απάντησε ως εξής: «Δανείζουμε χρήματα, δε τα χαρίζουμε. Δεν έχουμε χάσει ούτε ένα λεπτό και μέχρι στιγμής έχουμε κερδίσει 19.000.000 ευρώ σε τόκους!» προκαλώντας τουλάχιστον έκπληξη με αυτές τις δηλώσεις.
Η συνέντευξη αυτή δόθηκε την προηγούμενη Τετάρτη. Οι δηλώσεις της υπουργού δημοσιεύθηκαν ως κάτι το αυτονόητο. Όμως αλήθεια έτσι είναι; Για κάποιον που δεν γνωρίζει οικονομία και δεν μπορεί να ερμηνεύσει αυτό που συμβαίνει μπορούν αυτές οι δηλώσεις να μην προκαλέσουν αναστάτωση, απόγνωση, εκνευρισμό; Έστω απορία.
Και επειδή τα πράγματα έχουμε πάψει να τα λέμε με το όνομά τους από τη στιγμή που εφηύραν στο Μαξίμου το λεξιλόγιο των διττών ερμηνειών όπως αξιοποίηση αντί ξεπούλημα, πακέτο στήριξης αντί για δάνειο κλπ κλπ είναι λογικό να δημιουργείται ένα χάος στις σκέψεις και μία κρίση θολή στην αξιολόγηση των αποφάσεων εκείνων που κλήθηκαν τις λάβουν και τώρα επί 14 ημέρες αποδοκιμάζονται με σημείο αναφοράς την πλατεία Συντάγματος.
Τι δείχνουν αυτές οι δηλώσεις ειδικά όταν ακούγονται από τα χείλη ενός υπουργού οικονομικών της Ευρωζώνης;
Δείχνουν ότι, Μάγκες, δεν στηρίζουμε, κερδίζουμε! Και συγκεκριμένα σύμφωνα με το παράδειγμα της Αυστρίας οι δανειστές κερδίζουν μέχρι στιγμής 19 εκατομμύρια ευρώ τα όποια θα αυξηθούν και θα συνεχίσουν να αυξάνουν όσο αναζητούνται μαγικές συνταγές, νέα μέτρα και ανακυκλώνονται σενάρια και πολιτικές πανικού περί συναίνεσης και εκταμίευσης της πέμπτης δόσης.
Πηγή: newpost.gr

Η ( Άμεση ) Δημοκρατία στο απόσπασμα

Η πλατεία του Λευκού Πύργου έχει δυστυχώς μετατραπεί από αυθόρμητο ανατρεπτικό γεγονός σε μια στείρα «ελεγχόμενη διαμαρτυρία». Μια ανίερη συμμαχία ανάμεσα στην καπιταλιστική ανάμνηση και την ενδοσυστημική αριστερά ( με την πρόφαση του ταξικού ανταγωνισμού ) έχει απονευρώσει την συνέλευση Λευκού Πύργου από κάθε σχέση με το ζήτημα της πολιτειακής ανατροπής και της άμεσης δημοκρατίας. Η καταψήφιση στην συνέλευση του Λευκού Πύργου όλων των προτάσεων σχετικά με ζητήματα πολιτικής ατζέντας για την άμεση δημοκρατία, και από την άλλη μεριά ατέρμονοι ακτιβισμοί και συνθήματα όπως να «πέσει η κυβέρνηση» δεν εξυπηρετούν τίποτα άλλο παρά την εκλογική ψηφοθηρία της αριστεράς.

Η ( Άμεση ) Δημοκρατία στο απόσπασμα

Την Παρασκευή το βράδυ πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος συζήτηση, παρουσία ομιλητών με πανεπιστημιακή γνώση, για ζητήματα όπως της αθηναϊκής δημοκρατίας και του πολιτειακού και συνταγματικού δικαίου ( Οικονόμου - Σταυρίδης - Δουζινάς ), και εμπειρία για εγχειρήματα άμεσης δημοκρατίας όπως της Απείρανθου Νάξου και της Τσιάπας Μεξικού ( Γλέζος - Σταυρίδης ). Η συζήτηση αυτή γινόταν στα πλαίσια της ημέρας λαϊκής διαβούλευσης και εντάσσεται μέσα στην δραστηριότητα που έχει ξεκινήσει από την συνέλευση Συντάγματος - και όχι μόνο - για την πολιτειακή πρόταση ενός νέου συντάγματος συμβατού με την άμεση δημοκρατία.
Την ίδια ώρα που στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πλατείες της χώρας γίνονται αυτά, η συνέλευση του Λευκού Πύργου καταψηφίσαμε...!!!!;; - καθαρά και δημοκρατικά - τις 2 προτάσεις που κατατέθηκαν σχετικά με ανοιχτή ομάδα διαβούλευσης του πολιτειακού ζητήματος, και ομοσπονδοποίησης όλων των πλατειών κάτω από ένα κοινό αίτημα πολιτικού αγώνα για την αλλαγή του πολιτειακού συντάγματος. Η απόφαση αυτή δεν με ξάφνιασε τόσο - είμαι Θεσσαλονικιός γέννημα θρέμμα - όσο με απογοήτευσε για το επίπεδο του προ-πολιτικού υπόβαθρου που την καταψήφισε, και για την σημασία που κρύβει η άρνηση αυτή στο μέλλον της συνέλευσης του Λευκού Πύργου αλλά και όλου του ελλαδικού γεγονότος.

Το σωσίβιο του συνδικαλισμού.

Επάνω από την πλατεία του Λευκού Πύργου απαγκιστρώθηκαν ωσάν να πνίγονται για να σωθούν από το κενό των νοημάτων τους, κάθε λογής οργανωσούλες, "εκπρόσωποι" αγωνιστικών σωματείων, μικρο-κόμματα και αριστερίστικες παρατάξεις. Όλοι οι παραπάνω έχουν τόση σχέση με την άμεση δημοκρατία όση και ο Παπανδρέου με τον σοσιαλισμό. Η δύναμη του πλήθους, η μαζικότητα των πλατειών, η ορμή της αγανάκτησης, τους τράβηξε με μια προσδοκία - δικαίως σαν άτομα αφού συμμεριζόμαστε όλοι τα ίδια προβλήματα - αδίκως όμως ως παρατάξεις που ευελπιστούν σε μια δεύτερη ευκαιρία για την "ενδυνάμωση της αγωνιστικής αριστεράς".
Μια πρόγευση αυτής της κατάστασης την πήραμε στην πρώτη εβδομάδα συζητήσεων για τα "καλά" και τα "κακά" σωματεία. Εντωμεταξύ, σωματεία ακούγαμε και εργαζομένους δεν βλέπαμε. Όχι ότι στις πλατειές συρρέουν μόνο εισοδηματίες, προφανώς όλοι/ες κάπως δουλεύουμε, αλλά δεν είναι η ταυτότητα της εργασίας που μας έφερε εδώ, μάλλον άλλες πιο «μεταμοντέρνες» έννοιες . Σε όλη την Ελλάδα βλέπουμε πρόσωπα που δεν κουβαλάνε άλλη ταυτότητα παρά αυτή με το ονοματεπώνυμο τους, να είναι αλληλέγγυα μεταξύ τους, να έχουν παρουσία στον αγώνα, με περισσότερο ή λιγότερο ή και καθόλου ευθύνη αυτών που λένε και κάνουνε, αλλά κυρίως βλέπουμε να έχουν μαζικότητα, αποφασιστικότητα, είναι προφανές ότι κάτι νέο εμφανίζεται με ορμή στο πολιτικό προσκήνιο: Το δημοκρατικό πλήθος.
Από όλα τα παραπάνω ο συνδικαλισμός πάσχει δεκαετίες τώρα, δεν θα γίνουμε εμείς το φάρμακο του.
Δεν μπορούμε..., δεν είναι αυτή η δουλειά μας.., και κυρίως δεν πρέπει κάτι τέτοιο να γίνει στις πλάτες του κόσμου που μαζευόμαστε στις πλατείες

Το νανούρισμα.

Τα γεγονότα της Τετάρτης με τις εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους, και τα παιχνίδια εξουσίας του δικομματισμού ως ελιγμούς αποσυμπίεσης ( στο εφεξής λέγε με πολυκομματισμό ), έφεραν ρήτορες στην πλατεία του Λευκού Πύργου κάτω από την επιρροή μιας από τις πιο κλασικές παθογένειες της αριστεράς: Την μυθομανία του νανουρίσματος.
Η αριστερά ως αναπόσπαστο, αντιπολιτευόμενο αλλά και εξαρτώμενο, κομμάτι του συστήματος βλέπει την εικόνα του εαυτού της ως τον "επιτηρητή" ή το "φόβητρο" του καθεστώτος. Όταν ακούς ένα αριστερό να μιλάει για "δυνατό λαϊκό κίνημα" αυτό που εννοεί αφορά ένα όχλο δακρύβρεχτων διαδηλωτών να θρηνούν για τα προνόμια που τους παίρνει ( ή τα δικαιώματα που δεν τους δίνει ) το καθεστώς της εξουσίας. Σε αυτό το σημείο οι ρόλοι είναι σχεδόν μυστικιστικοί. Αναβιώνει μια πολύ βαθιά ριζωμένη αρχέγονη σχέση των ανθρώπων, αυτή του Αφέντη - Δούλου. Ο αφέντης είναι ως τέτοιος μόνο μέσα από την ύπαρξη του δούλου και αντίστροφα, ο ένας δηλαδή αποτελεί την προϋπόθεση του άλλου. Και όσο οι δούλοι τεκμηριώνουν την ύπαρξη τους με το να θρηνούν - επαιτούν άλλο τόσο οι αφέντες επιβεβαιώνουν την δικιά τους με την σκληρότητα ή την επιείκεια τους. Η αριστερά σε αυτό το πάρε - δώσε έχει τον ρόλο του αγγελιοφόρου άλλοτε με το μέρος των θρηνούντων και άλλοτε με αυτό των ηγετών. Και στις δύο των περιπτώσεων χρειάζεται κάθε τόσο να αποδεικνύει με τεκμήρια το έργο της για να επιβεβαιώνει το μεσολαβητικό ρόλο της. Να γιατί με το παραμικρό οι συνήθεις αριστεροί κραυγάζουν ως νέοι "Φειδιππίδηδες" από τα μικρόφωνα την ιαχή «νενικήκαμεν».
Το νανούρισμα ολοκληρώνεται καθώς οι αισθήσεις της πραγματικότητας μουδιάζουνε και η λήθη, προκαλούμενη από την αίσθηση της νίκης, σκεπάζει με το πέπλο της την κρίση μας και μας κάνει να μην θυμόμαστε το γεγονός ότι "νικήσαμε" κάτι που δεν επιδιώξαμε ποτέ! Συγνώμη, αλλά δεν θυμάμαι να μαζευτήκαμε στις πλατείες με το αίτημα να: "Κάνει ανασχηματισμό ο Πρωθυπουργός";;!! Και ούτε αντιλαμβάνομαι πως αυτός ο εσωκομματικός αναπροσδιορισμός του ΠΑΣΟΚ αποτελεί "γονάτισμα" της κυβέρνησης και όχι απόδειξη ικανότητας, αντοχής και ελιγμών του καθεστώτος.


Διαμαρτυρηθείτε - Απογοητευτείτε - Ψηφίστε με.

Με μεγάλο ενδιαφέρον για τον εμπλουτισμό των προσωπικών μου γνώσεων παρακολούθησα, και συμμετείχα, αυτές τις 3 εβδομάδες στον ιδεολογικό αγώνα μεταξύ της ενδοσυστημικής αντίληψης των πραγμάτων και αυτή της επαναστατικής. Προς χάριν του κειμένου θα τολμήσω ένα σβάρνισμα των εκατοντάδων θέσεων και αντιπαραθέσεων που ακούστηκαν τις ημέρες αυτές για να το μετουσιώσω σε ένα κύριο ερώτημα με το δίλλημα αν:
"Είμαστε εδώ για να μην περάσει το μνημόνιο" ή "Είμαστε εδώ για την Πραγματική δημοκρατία".
Η ρήξη των δύο αυτών αντιλήψεων είναι αναπόφευκτη, και στα δικά μου μάτια ήδη έχει γίνει. Είναι καλό προς την αυτογνωσία όλων μας να μοιραστούμε από κοινού τις εντυπώσεις για την ουσία της.
Η πρώτη εντύπωση είναι ότι όσοι ενδιαφέρονται για την πραγματική δημοκρατία, κάνουν ξεκάθαρο το γεγονός ότι ο αγώνας για την επίτευξη της είναι αυτονόητα και αγώνας ενάντια στο μεσοπρόθεσμο. Το ίδιο το μεσοπρόθεσμο εξάλλου αποτελεί για όλους μας τη σταγόνα που ξεχείλισε η αγανάκτηση μας.
Δεν ισχύει όμως το αντίστροφο. Δηλαδή όσοι έρχονται εδώ με γνώμονα την αντίσταση στο μνημόνιο κάνουν γαργάρα την πραγματική δημοκρατία ή ακόμα χειρότερα την χρησιμοποιούν προσχηματικά, ως μόδα, ως αυτό που "περνάει", και με αυτό τον τρόπο είναι ανειλικρινείς αφού είτε μπορεί να αναπολούν τα "καλά χρόνια με τις πράσινες αγελάδες", είτε ως μαρξιστές έχουνε την άμεση δημοκρατία γραμμένη εκεί που την είχαν και λοιποί διάφοροι Κάουτσκυ -Αντόρνο - Μπουχάριν κ.α......δηλαδή στα παλιά τους τα παπούτσια.
Η σκοπιμότητα σε αυτό το γεγονός είναι και ο κύριος στόχος. Και η σκοπιμότητα ορίζεται μέσα από ανολοκλήρωτους αγώνες. Η επιτυχία της αριστεράς προϋποθέτει την αποτυχία του διαμαρτυρομένου πλήθους. Η αποτυχία του πλήθους χτίζεται επάνω στα ανολοκλήρωτα αιτήματα και στους ηττημένους αγώνες. Το πλήθος έχοντας χάσει την πίστη στον χειραφετημένο αγώνα του, είτε λόγω της αδυναμίας του να επιτελέσει στόχους, είτε λόγω της, απαραίτητης για την αίγλη της αριστεράς, κρατικής καταστολής εναποθέτει τις τελευταίες του ελπίδες στον αγγελιοφόρο των δούλων - αφεντάδων, στην ψήφο δηλαδή των αριστερών κομμάτων στις εκλογές. Οι όποιες αλληλοκατηγορίες, τα όποια σεχταρίσματα μεταξύ του ΚΚΕ και των εκατοντάδων νόθων παιδιών του γίνονται ακριβώς επάνω σε αυτό το σημείο. Ποιος θα φάει στις εκλογές το μεγαλύτερο κομμάτι από την δακρύβρεχτη πίτα της απογοήτευσης του κόσμου.
Η αριστερά δεν θέλει χειραφετημένους πολίτες. Θέλει απογοητευμένους ψηφοφόρους.

Διαμαρτυρία ή Επανάσταση.

Αργά ή γρήγορα αυτό το ερώτημα θα τεθεί σε όλους/ες τους πολίτες σε αυτή τη χώρα. Θα το αντιληφθούμε όταν όλες οι προσδοκίες, όλες οι διαμαρτυρίες ειρηνικές ή άγριες, είτε οδηγηθούν σε κανιβαλισμό, είτε αναπτύξουν τη συνείδηση της κοινότητας, ότι το παρόν καθεστώς δεν πρόκειται να πάρει ούτε ένα μέτρο, ούτε μία τροπολογία νόμου πίσω. Οι κυβερνήσεις μπορεί να πέσουν, το κράτος πρόνοιας δεν γυρνά πίσω. Η αριστερά μπορεί να καταφέρει να πάρει μικρά ή μεγάλα κομμάτια εξουσίας η διαφθορά θα συνεχίζει να παραμένει ως έχει. Το μνημόνιο μπορεί να φύγει, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου έχει ήδη δρομολογηθεί και αποτελεί δεδομένη κατάσταση. Όσο θα ζητάμε δικαιώματα τόσο αυτοί μας έχουν του χεριού τους. Μόνο όταν αρχίζουμε να οραματιζόμαστε ένα νέο πολιτειακό τρόπο οργάνωσης της ζωής, με νέο σύνταγμα συμβατό στην άμεση δημοκρατία θα μπορούμε να λέμε ότι θα τα αλλάξουμε όλα. Γιατί το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, εθνικό, μεταναστευτικό, οικολογικό, αξιοκρατικό, δικαιοσύνης είναι προβλήματα που έχουν τα κλαδιά τους στο ίδιο δέντρο με το καθεστώς. Και στο δέντρο αυτό δεν του αλλάζεις κηπουρό το κόβεις από την ρίζα.
Ή θα ξεκινήσουμε πολιτικό αγώνα για νέο σύνταγμα, ακόμα και αν αυτό αποτελεί επαναστατική απόφαση ή θα περιοριστούμε στο αίτημα και την διαμαρτυρία και θα παραμείνουμε εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην διαμεσολάβηση από την αριστερά και τον εξανδραποδισμό από τον καπιταλισμό.


ΥΓ. Στο περιθώριο όλων αυτών ας λάβουμε και υπόψη μας πριν βιαστούμε να κρίνουμε για «διασπαστικό» το παρόν κείμενο, το γεγονός ότι ενώ ψηφίζουμε να μιλήσουν στο Λευκό Πύργο άνθρωποι όπως ο κύριος Καζάκης ( με τον οποίο συντάσσεται η αριστερά στις πολιτικές της θέσεις ), την ίδια στιγμή καταψηφίζουμε..!!!;;; την δυνατότητα αυτή σε κυρίους όπως ο συγγραφέας Κιουπκιολής και ο ψυχίατρος Γρίβας ( οι οποίοι αποτελούν μαύρα πρόβατα για την αριστερά ). Προφανώς η ισηγορία και η ισονομία πήγανε και αυτές μαζί με την άμεση δημοκρατία περίπατο .



Γεωργιλάς Αθανάσιος

Η μετάβαση προς την άμεση δημοκρατία

Οι Έλληνες ναυαγοί της ανάπτυξης, βιώνοντας με μεγαλύτερη ένταση αντιφάσεις που αφορούν όλες τις «αναπτυγμένες» κοινωνίες, θα μπορούσαν να επιλέξουν δρόμους για να αντιστρέψουν τα μειονεκτήματα που έχει η χώρα σαν «αδύνατος κρίκος», σε αντίστοιχα πλεονεκτήματα. Όλοι συμφωνούν ότι είμαστε ο αδύνατος κρίκος, επειδή έχει δημιουργηθεί-από το μέχρι τώρα σύστημα εξουσίας-ένα δυσκίνητο, συγκεντρωτικό και πελατειακό κράτος, στην υπηρεσία μιας ελίτ μόνο. Με τον «Καλλικράτη» γίνεται προσπάθεια να «αποκεντρωθεί» αυτό το είδος του κράτους(και όχι βέβαια να αναδειχθεί η Αυτοδιοίκηση, αφού δημιουργήθηκαν υπερδήμοι-κυβερνεία).
Το κίνημα πολιτών στις πλατείες, θα πρέπει σιγά σιγά να αντιστρέψει την κατάσταση. Όχι μόνο σε σχέση με το μνημόνιο και το χρεοκοπημένο κομματικό σύστημα αντιπροσώπευσης. Γιατί έθεσε ταυτόχρονα το ζήτημα της άμεσης δημοκρατίας με όρους πλήθους πρακτικά και όχι μόνο θεωρητικά. Λειτουργώντας κάθε μέρα με συνελεύσεις στις πλατείες έθεσε τις βάσεις για την ίδια την πολιτική οργάνωση της ελληνικής κοινωνίας στη βάση της κλασσικής έννοιας της δημοκρατίας, όπως μας έρχεται από το παρελθόν των ελληνικών πόλεων-κρατών. Αν στη συνέχεια-ανεξάρτητα αν καταφέρει να αποσυρθεί το μνημόνιο και η τρόικα-κατορθώσει να δημιουργήσει Ριζοσπαστικές Κινήσεις Πολιτών με το χαρακτηριστικό της «δημοκρατίας εν δράσει», που θα παρεμβαίνουν με αμεσοδημοκρατικό τρόπο σε τοπικό επίπεδο, με ένα πρόγραμμα τοπικής παρέμβασης στα καθημερινά κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά προβλήματα, τότε θα μπορέσει να βάλει την άμεση δημοκρατία στο προσκήνιο της νέας πολιτικής δραστηριότητας των μέχρι τώρα παροπλισμένων πολιτών. Η πολιτική αυτή δραστηριότητα δεν θα χαρακτηρίζεται μόνο από την αντίσταση στις πρακτικές διακυβέρνησης του κεντρικού και περιφερειακού κράτους, αλλά και από εναλλακτικές προτάσεις. Από προτάσεις για άμεσα υλοποιήσιμες δομές, που θα δίνουν λύσεις «εδώ και τώρα» και που μπορούν να λειτουργούν σαν παράδειγμα για εκτεταμένους κοινωνικούς πειραματισμούς, στους οποίους μπορεί να εμπλέκεται όλη η κοινωνία, γιατί θα αφορούν στο παρόν της καθώς και στο μέλλον των επερχόμενων γενιών. Αυτοί οι εκτεταμένοι κοινωνικοί πειραματισμοί(όπως π.χ. ο συμμετοχικός προϋπολογισμός-προγραμματισμός) θα μπορέσουν να πάρουν την τελική τους μορφή, όταν μια τέτοια Κίνηση ψηφισθεί και αναλάβει τον δήμο ή την περιφέρεια.
Αν τώρα πολλές τέτοιες πολιτικές κινήσεις, που έχουν σαν βασικό γνώρισμα την άμεση δημοκρατία και λίγο ως πολύ το ίδιο πρόγραμμα παρέμβασης για την κοινωνία και το περιβάλλον, βρεθούν και συνδεθούν στη συνέχεια με ομοσπονδιακή μορφή(καλό θα είναι να πάρουν και κοινή ονομασία, για να δίνουν κοινό μήνυμα), μπορούν να δημιουργήσουν στην ουσία, σε περιφερειακό ή και εθνικό επίπεδο, μια καινούργια κοινωνική και πολιτική δομή. Ο στόχος μιας τέτοιας κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης θα είναι η συμμετοχή των πολιτών σε όλα τα επίπεδα της δημοτικής, περιφερειακής και εθνικής δημόσιας σφαίρας, εγκαθιστώντας σε όλους τους χώρους συνελεύσεις άμεσης δημοκρατίας. Μέσα από αυτή τη συμμετοχή θα είναι δυνατή η μετατροπή του πολίτη σε διαμορφωτή οικονομικού, κοινωνικού, περιβαλλοντικού και πολιτικού προγράμματος ικανού να εξασφαλίσει πλειοψηφίες. Έτσι στην ουσία θα μπορέσει να επιτευχθεί και η ομοσπονδιοποίηση των δήμων σε περιφέρειες και στη συνέχεια η συνομοσπονδία των περιφερειών της ελληνικής επικράτειας.

Και μια παρατήρηση: Οι περιφέρειες μπορεί να μην είναι τελικά αυτές του Καλλικράτη. Θα πρέπει οι περιφέρειες να πάρουν τη μορφή της "Βιοπεριφέρειας". Δηλαδή μιας περιφέρειας που εξασφαλίζει την αρμονική ενότητα ενός τόπου (φυσικού οικοσυστήματος), της κοινότητας των ανθρώπων που τον κατοικούν και του συνόλου των παραγωγικών τους δραστηριοτήτων. Η εγγύτητα θα είναι καθοριστική στην διαχείρηση των εισροών και των εκροών των παραγωγικών μονάδων, των ανταλλαγών μεταξύ τους, όπως και με τους καταναλωτές. Όσον αφορά στην οικονομία της θα πρόκειται για μια οικονομία εγγύτητας.
Επίσης δεν αγνοούμε την αδυναμία να προβλέψουμε από πριν τις μορφές και τους θεσμούς τους οποίους μπορεί να γεννήσει η εκπληκτική θεσμίζουσα δραστηριότητα μιας κοινωνίας σε αναβρασμό και σε στάδιο μετάβασης.
Θα μπορούσε για παράδειγμα να δημιουργήσει τους παρακάτω θεσμούς:

1.Πολιτική άμεση δημοκρατια:
 συνελεύσεις πολιτών σε επίπεδο τοπικό(κοινοτικές-δημοτικές)
 συνελεύσεις εντολοδόχων(ανακλητών-εκ περιτροπής) σε περιφερειακό και οσπονδιακό επίπεδο
 κοινότητες (γεωγραφικές ή γειτονιές πόλεων) π.χ. συνελεύσεις 250-1000 κατοίκων, δημος μέχρι 50.000 κατοίκων συνέλευση 200 εντολοδόχων(1 εντολοδόχος ανά 250 κατοίκους), περφέρεια μέχρι 1.000.000 με συνέλευση 200 εντολοδόχων(1/5000), ομοσπονδία μέχρι 10.000.000 με συνέλευση 200 εντολοδόχων(1/δήμο).
 Αποφάσεις στη βάση δημοκρατικού ορθολογισμού(απαρτίες, ειδικές απαρτίες, πλειοψηφίες, ειδικές πλειοψηφίες κ.λ.π

2) Οικονομική δημοκρατία:
 Κοινοκτημοσύνη-δημοτική ιδιοκτησία, συλλογικός έλεγχος
 Αχρήματη ικανοποίηση βασικών-βιοτικών αναγκών(τροφή,στέγη,υγεία-περιβάλλον, εκπαίδευση) με ένα μίνιμουμ εργασίας, ελευθερία επιλογης για τις μη βασικές ανάγκες με επιπλέον εργασία και „τεχνητή“ αγορά μέσω „κουπονιών“.
 Αυτοδυναμία του δήμου(όχι οπωσδήποτε αυτάρκεια αλλά στήριξη κύρια στους δημοτικούς πόρους-ανταλλαγή μεταξύ αυτοδύναμων δήμων- συνομοσπονδιακή κατανομή αγαθών-υπηρεσιών κ.λ.π)
 Δημοκρατικός σχεδιασμός παραγωγής-κατανομής μέσω συνεχούς ανατροφοδότησης πληροφοριών μεταξύ δημοτικών συνελεύσεων-συνελεύσεων χώρων εργασίας.
 Συνομοσπονδιακά πλάνα για τομέα βασικών-δημοτικά πλάνα για τομέα μη βασικών κ.λ.π
3) Κοινωνική δημοκρατία:
 Αυτοδιεύθυνση στους χώρους εργασίας, νοικοκυριού, εκπαίδευσης, πολιτισμού.
 Ισοκατανομή ελεύθερου χρόνου
 Ενσωμάτωση του νοικοκυριού στις βασικές ανάγκες κ.λ.π.
 Οικοκοινότητες με τη μορφή διευρυμένης οικογένειας
4) Οικολογική δημοκρατία:
θα εξαρτηθεί από την ατομική-συλλογική οικολογική συνείδηση των πολιτών.
 Η μη κυριαρχία των αγορών, ο αντικαταναλωτισμός, η χειραφετιτική παιδεία, η αντιιεραρχία και ο τοπικιτιστικός χαρακτήρας πόρων-ανταλλαγών εχέγγυα για ισορροποιημένη ένταξη της κοινωνίας στη Βιόσφαιρα και το περιβάλλον.
 Χρήση ανανεώσιμων πόρων ανάλογα με ρυθμούς ανανέωσής τους-μη ανανεώσιμων ανάλογα με ρυθμό υποκατάστασής τους από ανανεώσιμους-επανάκτηση-επαναχρησιμοποίηση.
σεβασμός στη βιοποικιλότητα

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

"Εναλλακτικός τρόπος ζωής"

Aκούγεται ωραία και ρομαντικά, αλλά δεν το τολμάμε. Θέλει “θυσίες” αυτός ο τρόπος ζωής;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα συνδέεται και με τις επικρατούσες αξίες και ανάγκες που έχει δημιουργήσει ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Αυτός στηρίζεται στην όλο και μεγαλύτερη κατανάλωση υλικών και ενέργειας για την επίτευξη της «ευημερίας», στον όλο και μεγαλύτερο καταμερισμό και εξειδίκευση, στην όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα, αποδοτικότητα και μόχθο, στη μεγέθυνση του κοινωνικού, ατομικού και περιβαλλοντικού στρες. Κάνοντας το λάθος να ταυτίσουμε την ευτυχία του ατόμου με την κατανάλωση και την κατοχή μέσων και υλικών-χαρακτηριστικό το αίσθημα της ανικανοποίησης μετά από την κάθε κατανάλωση και της πίεσης για νέα στη συνέχεια κατανάλωση- φθάσαμε να ταυτίσουμε τον άνθρωπο με «το τι κατέχει» και όχι με το τι «είναι», για να το εκφράσουμε και φιλοσοφικά. Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο πολύπλευρο και όχι άτομο, έχει και πνευματικές ανάγκες, εκτός τις υλικές. Αν ξεφύγει από την κυρίαρχη αντίληψη και βάλει άλλες προτεραιότητες, αναδιαρθρώσει τις ανάγκες του ικανοποιώντας κύρια τις βιοτικές και πνευματικές και απορρίψει αυτές που δεν είναι ουσιαστικές και του έχει δημιουργήσει τεχνητά το επικρατούν μοντέλο συσσώρευσης κέρδους για τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ, τότε η παραίτηση από την ικανοποίηση τέτοιων αναγκών δεν είναι «θυσία», αλλά απολευθέρωση από τους καταναγκασμούς που συνοδεύουν την ικανοποίηση τους και την εξάρτηση από το χρήμα και τη μισθωτή εργασία για εισόδημα.. Αν επιλεχθεί ένας τέτοιος τρόπος ζωής, αυτό θα έχει να κάνει περισσότερο όχι με τον ρομαντισμό, την ουτοπία ή τη νοσταλγία για επιστροφή σε προηγούμενους τρόπους ζωής, αλλά με τον ορθολογισμό και τον ρεαλισμό. Με τον ρεαλισμό ότι οι πλανητικές κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές εξελίξεις δεν επιτρέπουν πλέον τη γενίκευση και τη συνέχιση του δυτικού τρόπου ζωής, αν δεν θέλουμε το πλοίο-γη να γίνει τιτανικός ή όπως το διατυπώνω στο μπλοκ μου: αν δε θέλουμε η «Α.Ε.Γη να πτωχεύσει».
Εξάλλου για πολλούς, ιδίως αν αυτός ο τρόπος εξελιχθεί σε γενικότερο κοινωνικό πείραμα και δεν παραμείνει περιθωριακός, μπορεί να οδηγεί και συντομότερα στην «ευτυχία», η οποία έτσι και αλλιώς είναι υποκειμενική πραγματικότητα.
Μπορεί να μην υπάρχει λοιπόν αυτό το συναίσθημα ότι κάνει κανείς θυσίες σοβαρές, επιλέγοντας αυτό τον τρόπο ζωής. Το προσωπικό συναίσθημα που μπορεί να τον διακατέχει είναι περισσότερο αυτό της ενοχής. Της ενοχής ότι δεν κατάφερε να τον κάνει τόσο διαφορετικό όσο θα ήθελε και επιθυμούσε και για τον εαυτό του και για την οικογένεια και για τη συλλογικότητά του. Αλλά αυτό συνδέεται περισσότερο με τις δυσκολίες να εξελιχθεί σε ευρύτερο κοινωνικό πείραμα και όχι με τις επιθυμίες του, όταν ξεκινά.

Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο.)

ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ

Μια χωρίς προηγούμενο κρίση κλονίζει το παγκόσμιο σύστημα και αλλάζει τον κόσμο.
Μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μοντέλου, επικράτησε η άποψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική απάντηση στο καπιταλιστικό μοντέλο οργάνωσης της παραγωγής και της οικονομίας, γεγονός που ενίσχυσε τις τάσεις ανεξέλεγκτης λειτουργίας των αγορών και παρήγαγε αλυσιδωτές κρίσεις, όπως αυτή που περνάμε τώρα.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης του καπιταλιστικού μοντέλου είναι δραματικές για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών παγκόσμια: Τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και εκτεταμένη φτώχεια στις «μητροπόλεις», επισιτιστική και υγειονομική κρίση στη περιφέρεια (Αφρική), τοπικοί πόλεμοι, τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κρίσης του καπιταλιστικού μοντέλου είναι εξίσου δραματικές, ενώ δρουν ενισχυτικά της επιδείνωσης των κοινωνικών συνθηκών: εντατικοποίηση καλλιεργειών, διατροφικές κρίσεις, επιδείνωση του φαινόμενου του θερμοκηπίου και της κλιματικής αλλαγής, ερημοποίηση των εδαφών, ρύπανση, κατασπατάληση υδατικών αποθεμάτων και ανανεώσιμων φυσικών πόρων (π.χ. δάση, αλιεύματα), εξάντληση των μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων, βίαιη αστικοποίηση.
Οι τεχνολογικές καινοτομίες κατευθύνονται από την απληστία της κερδοφορίας και της κυριαρχίας και όχι από κριτήρια κοινωνικά και περιβαλλοντικά. Τον τόνο δίνουν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις και οι χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί και όχι η κοινωνία των πολιτών και οι δημοκρατικές λαϊκές διαδικασίες, πολλές φορές ούτε καν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις.
Οι ανερχόμενες οικονομίες (Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία) διεκδικούν μερίδιο εξουσίας από τις ανεπτυγμένες, στα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων, αλλά επάνω στις ίδιες κατευθυντήριες γραμμές του ίδιου αποτυχημένου μοντέλου, μερικές φορές με πολύ μεγαλύτερη αυταρχικότητα και περιορισμούς ελευθεριών.
Στο πλαίσιο αυτό η Ε.Ε., με συντηρητικές ηγεσίες στην πλειοψηφία των χωρών της, δεν φαίνεται ικανή να παίξει τον παγκόσμιο ρόλο που έχει την ευκαιρία να αναλάβει.
Η κρίση, στη χώρα μας ιδιαίτερα, έχει καθολικά χαρακτηριστικά: οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική, πολιτική, ιδεολογική.
Η οικονομία έχει μπει σε βαθιά ύφεση και οι ελάχιστες θετικές προβλέψεις δεν μπορούν να δημιουργήσουν αισιοδοξία, δεδομένου ότι το σήμερα είναι αρνητικό και το προβλεπτό αύριο φαίνεται χειρότερο.
Η κοινωνία βρίσκεται στο όριο μεταξύ αντοχής και διάρρηξης των δεσμών της. Το μέγιστο κομμάτι της βιώνει μια άνευ προηγουμένου μείωση του επιπέδου ζωής του, έχοντας ταυτόχρονα την πεποίθηση ότι δεν έχει τη βασική ευθύνη για την κατάσταση. Τα δημόσια και φυσικά αγαθά κινδυνεύουν από ξεπούλημα ή καταστροφή. Η μόνη προοπτική που φαίνεται είναι αυτή που επέβαλε και προωθεί το «μνημόνιο» και προοιωνίζει μια μόνιμη υποβάθμιση σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, κοινωνικό, περιβαλλοντικό, πολιτικό, πολιτισμικό. Οι υποσχέσεις για «έξοδο», γίνονται όλο και λιγότερο πιστευτές, όσο προχωρούν οι «εξειδικεύσεις», «επικαιροποιήσεις», καθώς επίσης και οι προτάσεις για «επαναδιαπραγμάτευση», κλπ.
Η κατάσταση μπορεί να γίνει εκρηκτική και να οδηγήσει σε αδιέξοδη σύγκρουση αν δεν υπάρξει Λόγος και Πράξη διεξόδου, προοπτικής, ελπίδας.
Η Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία σκοπό έχει να συμβάλλει στη διατύπωση ενός δημόσιου Λόγου και στην ενεργοποίηση μιας κοινωνικής Πράξης, με τη μορφή ενός Σχεδίου Δράσης οικονομικού, κοινωνικού, περιβαλλοντικού, πολιτικού και ιδεολογικού που θα δίνει διέξοδο, ελπίδα, προοπτική. Που θα οδηγεί στην κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση, επειδή :
1. στο οικονομικό επίπεδο, θα οργανώνει την παραγωγή και την οικονομία με τρόπο που θα αμφισβητεί τα αποτυχημένα μοντέλα του καπιταλισμού και του «σοσιαλισμού που δεν υπήρξε», συνδυάζοντας πετυχημένα τη συλλογική ιδιοκτησία με τα κίνητρα προς τα άτομα.
2. στο κοινωνικό επίπεδο θα προωθεί την ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, τις ατομικές και συλλογικές ελευθερίες
3. στο περιβαλλοντικό επίπεδο, θα προωθεί περιβαλλοντικά φιλικές πρακτικές και αξίες για την αρμονική συμβίωση ανθρώπου και φύσης
4. στο πολιτικό επίπεδο, θα συνδυάζει αρμονικά την αντιπροσωπευτική με την άμεση δημοκρατία και θα κατοχυρώνει το λαϊκό έλεγχο των συλλογικών αποφάσεων
5. στο πολιτιστικό επίπεδο, θα δημιουργεί συνθήκες άνθισης της προσωπικότητας με τρόπο που θα επιτρέπει την αξιοποίηση της δυναμικής προς όφελος του συνόλου
Συνοπτικά ένα Σχέδιο Δράσης που στόχο έχει να καθιερώσει ένα συνολικό σύστημα εργασίας, κατανάλωσης και ζωής που θα οδηγεί στην κοινωνική απελευθέρωση του ανθρώπου πάνω σε ένα βιώσιμο πλανήτη.
Το παραγωγικό – οικονομικό μοντέλο
Η μέχρι σήμερα εμπειρία μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το εναλλακτικό προς το καπιταλιστικό παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο πρέπει να συνδυάζει πετυχημένα τη συλλογική ιδιοκτησία με τα κίνητρα προς τα άτομα.
Υπάρχει τέτοιο μοντέλο; Αν ναι, είναι δυνατό να λειτουργήσει στο καπιταλιστικό πλαίσιο; Είναι δυνατό να αναπτυχθεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα ενταγμένη στην Ε.Ε., στην οποία ισχύουν συγκεκριμένοι κανόνες λειτουργίας της οικονομίας, της πολιτικής, της κοινωνίας;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑΙ
Μάλιστα υπάρχουν πολλά παραδείγματα, αλλά στην περίπτωσή μας επιλέγουμε την αναλυτική παρουσίαση ενός, το οποίο έχει δοκιμαστεί στο χρόνο, είναι στο χώρο της Ε.Ε. και έχει αποδείξει την αξία του για όσους συμμετέχουν αλλά και για όσους έρχονται σε επαφή μαζί του.
Η επιλογή και η παρουσίαση δεν γίνεται για να επαναφέρουμε την κακοποιημένη στη χώρα μας έννοια του συνεταιρισμού, ούτε για να διαφημίσουμε ένα πετυχημένο αλλού πείραμα.
Επιλέγουμε το μοντέλο του Μοντραγκόν γιατί :
• Απ’ τη μια αντιπροσωπεύει μια θετική πρόταση για την δημιουργία δημοκρατικών κοινοτήτων εργαζομένων. Η δημοκρατία βρίσκει σ’ αυτή την περίπτωση μια πρακτική εφαρμογή. Από την άλλη, είναι ένα σύστημα που λειτουργεί και τούτο αποτελεί μια απόδειξη για την ικανότητα της ανθρώπινης φύσης να διαχειρίζεται περίπλοκες κοινωνικές σχέσεις μέσω δημοκρατικών διαδικασιών.
• Κατορθώνει να παράγει πλούτο και θέσεις απασχόλησης που επιδρούν θετικά τόσο στην τοπική, όσο και στην περιφερειακή και εθνική οικονομία.
• Ο πλούτος αυτός δημιουργεί ισότητα και όχι ανισότητα όπως μας έχει συνηθίσει το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο. Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί ο επισκέπτης στις κοινότητες της κοιλάδας είναι η απουσία ταξικών διαφορών. Η ισότητα εκφράζεται τόσο σε οικονομικό επίπεδο με την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού να ανήκει στην ευκατάστατη μεσαία τάξη, όσο και σε κοινωνικές συμπεριφορές. Στο τραπέζι του φαγητού, είτε μέσα στην επιχείρηση είτε εκτός αυτής, στις παρέες, στις αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις οι διευθυντές και οι εργάτες βρίσκονται μαζί, είναι ανακατεμένοι και δεν διαφοροποιούνται.
• Ανατρέπει την καπιταλιστική σχέση κεφαλαίου – εργασίας. Στο μοντέλο του Μοντραγκόν η εργασία πήρε στα χέρια της το κεφάλαιο και απέδειξε ότι μπορεί, μάλιστα μέσα σε καπιταλιστικό περιβάλλον, να το διαχειριστεί το ίδιο και περισσότερο αποτελεσματικά από την καπιταλιστική επιχείρηση.
• Διαμορφώνει μια εργατοκεντρική και ανθρωποκεντρική κουλτούρα η οποία, αντί να αποβλακώνει, ενδυναμώνει τους εργαζομένους. Τα μέλη του συνεταιρισμού είναι πολίτες σε μια δημοκρατική κοινότητα, με όλα τα δικαιώματα που αυτή κατοχυρώνει. Θεωρούνται ταυτόχρονα εργάτες και επιχειρηματίες.
• Προωθεί κοινωνικές, ανθρωπιστικές, δημοκρατικές και φιλοπεριβαλλοντικές αξίες.
• Είναι υλοποιήσιμο ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ, όχι από κάποιους άλλους. Είναι ένας δρόμος που μπορούμε να περπατήσουμε σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, χωρίς να περιμένουμε από κάποιους άλλους να μας σώσουν!
Η επιλογή του μοντέλου του Μοντραγκόν σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί απόρριψη πολλών άλλων προσπαθειών και παραδειγμάτων που φυτρώνουν σαν μανιτάρια σε όλες τις ηπείρους και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ενημέρωση, η πληροφόρηση, η επικοινωνία και η δικτύωση με τις προσπάθειες αυτές είναι στους σκοπούς μας, με στόχο να πεισθούν οι συμπολίτες μας ότι «ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός».
ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΡΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΕΔΩ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.
ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.