Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Αργαλειός

Χωριά ΒΔ Κρήτης

Ελληνική Παπαδημοκρατία


Πρέπει να ξεπερνάμε τα εμφανή όρια που μας θέτουν τα προβλήματα και να χρησιμοποιούμε τη φαντασία !

Παράδειγμα: ένα τρίλημμα - που με λίγη φαντασία και διαφορετικό από τον κυρίαρχο
ανταγωνιστικό τρόπο σκέψης , αλλά και έκφραση αλληλεγγύης-θα μπορούσε να μην είναι.

Eίσαι στο αυτοκίνητο και οδηγείς ενώ έξω βρέχει καταρρακτωδώς - πλημμύρα !!!!
Περνάς από μια στάση λεωφορείου όπου συναντάς τρία άτομα να περιμένουν :

1. Μια γριούλα που πεθαίνει απο το κρύο και τη νεροποντή.

2. Ένα φίλο από τα παλιά που σου έσωσε κάποτε τη ζωή.

3. Τη γυναίκα/άντρα των ονείρων σου.

Ποιον θα έπαιρνες μαζί σου στο αυτοκίνητο, λαμβάνοντας υπόψη ότι
χωράει μόνο ένα άτομο?

Βρίσκεσαι σε ένα ηθικό τρίλλημα
Θα μπορούσες να πάρεις τη γριούλα, γιατί έμοιαζε να πεθαίνει και
έτσι να τη σώσεις ή τον παλιό σου φίλο που κάποτε σου έσωσε τη ζωή.
Ωστόσο, ίσως να μην ξανασυναντούσες ποτέ τη γυναίκα/άντρα της ζωής σου!!!??

Η απάντησή σου όμως θα μπορούσε να είναι και η εξής:
"Θα έδινα τα κλειδιά του αυτοκινήτου στον φίλο μου και θα του
ζητούσα να πάει τη γριούλα στο νοσοκομείο, ενώ εγώ, θα έμενα
περιμένοντας το λεωφορείο με τη γυναίκα/άντρα των ονείρων μου, ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ ..!!!!!


Χρειάζεται και "ξεβόλεμα", για να βρίσκει κανείς τη σωστότερη απάντηση!!!

Γενικότερα: πολλές φορές όχι μόνο τα ίδια τα προβλήματα, αλλά και εμείς οι ίδιοι με τον τρόπο που έχουμε μάθει να σκεφτόματε, βάζουμε όρια και εκεί που δεν υπάρχουν από τη πραγματικότητα. Έτσι φαινομενικά αντιμετωπίζουμε μερικές φορές ανύπαρκτα εμπόδια, εμπόδια που μας βάζει η λογική μας. Χρειάζεται τότε η επιστράτευση της φαντασίας μας, για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ίδια τη λογική μας. Είναι δύσκολο αν έχουμε ένα γραμμικό ορθολογικό τρόπο σκέψης. Είναι πιο εύκολο αν έχουμε εξασκηθεί σε ένα "πλάγιο" τρόπο σκέψης, με την έννοια ότι δεν ξεκινάμε πάντα από τα υπάρχοντα δεδομένα, αλλά επεμβαίνουμε από την αρχή στις "αρχικές συνθήκες", όπως θα το διατύπωναν οι φυσικο-μαθηματικοί.

Κ. Λαπαβίτσας: «Θα ανακάµψουµε µε στάση πληρωµών και µε το οικονοµικό σοκ από τη δραχµή»

Ο οικονομολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου εξηγεί γιατί θεωρεί επιβεβλημένη τη συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ

Παναγιώτα Μπίτσικα

Την ώρα που εντός και εκτός Ελλάδας φουντώνουν πλέον η ....συζήτηση και τα σενάρια περί διάσπασης της ευρωζώνης, προκάλεσε αίσθηση µια 90σέλιδη µελέτη µε τίτλο «Breaking Up? A route out of Eurozone Crisis» («Ρήξη; Η διέξοδος από την κρίση της ευρωζώνης») που πραγµατοποιήθηκε στο ερευνητικό κέντρο Research on Money and Finance (RMF) του Πανεπιστηµίου του Λονδίνου.
Επικεφαλής της ερευνητικής οµάδας είναι ο καθηγητής στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών (SOAS) του Πανεπιστηµίου του Λονδίνου κ. Κ. Λαπαβίτσας.
Οικονοµολόγος, από τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο κ. Λαπαβίτσας µιλά στο «Βήµα» µε αφορµή τη µελέτη αυτή και προτάσσει ως διέξοδο την αθέτηση πληρωµών προς τους δανειστές και την έξοδο από το ευρώ µε πρωτοβουλία της χώρας µας.

Γιατί, όπως λέτε, η έξοδος από το ευρώ και η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη δεν είναι καταστροφή αλλά λύση;
«Απολύτως καταστροφική είναι η τρέχουσα πολιτική. Το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί σηµαντικά και το 2012, οδηγώντας σε σωρευτική απώλεια ίσως και 17% από το 2008. Θα ακολουθήσει χαµηλή ανάπτυξη για πολλά χρόνια. Η Ελλάδα θα βρεθεί µε µόνιµη υψηλή ανεργία, τη νεολαία να µεταναστεύει, χωρίς δυναµικούς κλάδους παραγωγής και µε τεράστιο χρέος.
Η αθέτηση πληρωµών µε λογιστικό έλεγχο και επιβολή όρων στους δανειστές µπορεί να απαλλάξει τη χώρα από τον βραχνά του χρέους. Βεβαίως θα έχει κόστος, αλλά µικρότερο από την καταστροφή που φέρνει η τρέχουσα πολιτική. Η έξοδος από το ευρώ θα µας βγάλει από την παγίδα της ΟΝΕ, θα τονώσει την εγχώρια παραγωγή και τις εξαγωγές, θα επιτρέψει την ανάκτηση ελέγχου στα εργαλεία οικονοµικής πολιτικής. Βραχυπρόθεσµα θα είναι οικονοµικό σοκ, αλλά προσφέρει την προοπτική ταχείας ανάκαµψης».

Επιμένετε ότι αυτά πρέπει να γίνουν με πρωτοβουλία της χώρας.
Γιατί; «Ολοι αναγνωρίζουν πια ότι η ΟΝΕ κλυδωνίζεται συθέµελα. Αλλά είναι λογικό σφάλµα να περιµένουµε το τέλος του ευρώ για να φύγουµε µαζί µε άλλους. Το πλήθος δεν παρέχει καµία προστασία. Οποιος φύγει συντεταγµένα και µε κινητοποίηση ευρέων κοινωνικών δυνάµεων θα έχει πλεονέκτηµα χρόνου για να ανατάξει την οικονοµία του. Στις νέες συνθήκες που θα προκύψουν στην Ευρώπη η Ελλάδα θα επαναδιαπραγµατευτεί τις σχέσεις της σε άλλη βάση».

Πώς φαντάζεστε ότι θα είναι εκείνη η ημέρα – Παρασκευή, όπως προτείνετε – που θα ανακοινωθεί η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα;
«Θα πρέπει αµέσως να τεθούν οι τράπεζες υπό δηµόσια ιδιοκτησία µε εγγύηση των καταθέσεων. Παράλληλα θα ανασταλούν οι δραστηριότητές τους για µερικές ηµέρες. Οταν θα ξανανοίξουν, θα έχουν ήδη µετατρέψει καταθέσεις αλλά και δάνεια που υπόκεινται στην ελληνική νοµοθεσία από ευρώ σε νέα δραχµή. Θα χρειαστεί χρόνος για να αλλάξουν οι λογιστικές διαδικασίες, να προγραµµατιστούν τα ΑΤΜ και να εκτυπωθεί επαρκές νέο νόµισµα. Στην πράξη θα έχουµε παράλληλη κυκλοφορία ευρώ και νέας δραχµής για ένα διάστηµα. Αν το κράτος δείξει αποφασιστικότητα, συλλέγει φόρους και κάνει πληρωµές στη νέα δραχµή, το ευρώ θα εξαλειφθεί σύντοµα από την κυκλοφορία».
Μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά αναγκαίες δαπάνες πώς θα πληρώνονται; «Το πρωτογενές έλλειµµα το 2012 θα είναι σχετικά περιορισµένο. Το έλλειµµα µπορεί να καλυφθεί για ένα σύντοµο διάστηµα µέσω νοµισµατικής πολιτικής, πληρώνοντας έτσι µισθούς και συντάξεις. Μεσοπρόθεσµα θα πρέπει να γίνει ανάταξη του φορολογικού συστήµατος και να υπάρξει ανάπτυξη. Αυτή είναι η πραγµατική εγγύηση για την κανονική πληρωµή µισθών και συντάξεων και όχι ο δανεισµός».

Τι θα γίνει με την επάρκεια αγαθών – καύσιμα, φάρμακα κ.ά.;
«Τους πρώτους µήνες θα υπάρξουν προβλήµατα στο πετρέλαιο, στα φάρµακα και στα τρόφιµα. Η παραγωγή ενέργειας µπορεί να καλυφθεί από εγχώριες πηγές. Για τα άλλα αγαθά θα χρειαστεί να γίνουν διµερείς συµφωνίες µε χώρες παραγωγούς. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν διοικητικά µέτρα προσαρµογής της κατανάλωσης για να στηριχτούν τα λαϊκά στρώµατα. Η κατάσταση θα βελτιωθεί σύντοµα καθώς θα τονώνεται η εγχώρια παραγωγή και θα µειώνεται το εξωτερικό έλλειµµα».

Η έξοδος από την ευρωζώνη συνεπάγεται και έξοδο από την ΕΕ;
«Πρόκειται για ιδεολογική τροµοκρατία. Στην κρίση που βρίσκεται η ΕΕ δύσκολα θα θελήσει να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου επιδιώκοντας την αποβολή χώρας. Από την άλλη, η αναζωογόνηση της ελληνικής οικονοµίας θα απαιτήσει επιβολή ελέγχων στις κεφαλαιακές ροές και εκτεταµένη δηµόσια παρέµβαση στην παραγωγή. Θα υπάρξει ευθεία σύγκρουση µε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ. Εναπόκειται στον ελληνικό λαό να αποφασίσει αν θα αποχωρήσει και από την ΕΕ. Βέβαια η αθέτηση πληρωµών και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα λειτουργήσουν ως καταλύτης ριζικών αλλαγών στην ΕΕ».

ΒΗΜΑ

Η Γερμανία θα φύγει από το Ευρώ πριν από την Ελλάδα

Από τον Γ.Βαρουφάκη καθηγητή Οικονομικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που ερμηνεύει στο tvxs.gr τις τελευταίες εξελίξεις και εξηγεί πού κατά τη γνώμη του βρισκόμαστε: κοντά στην κατάρρευση του Ευρώ.

Πληροφορίες οι οποίες επισήμως διαψεύδονται θέλουν τις χώρες της Ευρωζώνης με πιστοληπτική ικανότητα ΑΑΑ να προωθούν την έκδοση κοινών ομολόγων «ελίτ». Βρισκόμαστε κοντά σε ένα Ευρώ δύο ταχυτήτων;

Βρισκόμαστε κοντά στην κατάρρευση του Ευρώ. Και όσο πλησιάζουμε, οι διάφορες πιθανές μετά ευρωσυστημικές συμμαχίες αρχίζουν να προετοιμάζουν το έδαφος. Αρχίζουν να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους. Εγώ πιστεύω ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει, δηλαδή να υπάρξει μια γαλλογερμανική νομισματική ένωση στη μετά ευρώ εποχή. Θεωρώ πολύ πιο πιθανό η Γερμανία να δημιουργήσει τη δική της νομισματική ένωση μαζί με τις υπόλοιπες πλεονασματικές χώρες. Αφήνοντας τη Γαλλία απ’ έξω.

Δημοσιεύματα υποστηρίζουν ότι ξένες τράπεζες μελετούν τις επιπτώσεις από μία επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή. Σε ποια περίπτωση, πλέον, θα βγει η χώρα από το Ευρώ; Πόσο πιθανό είναι σήμερα αυτό το σενάριο;

Οι τράπεζες, προφανώς, προσπαθούν να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο εκείνες θα πρέπει να αντιδράσουν σε μια διάλυση του Ευρώ. Όχι σε μια έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ δεν πρόκειται να συμβεί. Πολύ πιο πιθανή είναι η κατάρρευση του ευρωσυστήματος, συνολικά. Όπως έχω πει εδώ και καιρό, δεν βλέπω την Ελλάδα να φεύγει, ούτε να την εκδιώκουν. Αυτό που βλέπω είναι ότι το Ευρώ θα εκδιωχθεί από το «κεφάλι» και όχι από την «ουρά», όταν το «κεφάλι» αποφασίσει να φύγει.

Με την έννοια δηλαδή ότι αρχίζει να συμφέρει τη Γερμανία η αποχώρηση από το Ευρώ;

Όχι. Αυτό δεν συμφέρει κανέναν. Μπορεί να οδηγηθεί, μέσα από την πεισματική της άρνηση, να αναδομήσει το ευρωσύστημα. Να βρεθεί σε μια «γωνία» από την οποία να μην μπορεί να ξεφύγει, παρά μόνο με τη δική της απόδραση από το ευρωσύστημα. Αλλά μία τέτοια δική της απόδραση δεν θα συμβεί επειδή τη συμφέρει. Θα αποτελεί επιλογή πανικού όταν πλέον ο,τιδήποτε άλλο θα είναι απλώς περισσότερο καταστροφικό.

Τι μας δείχνει η πρόσφατη αδυναμία της Γερμανίας να δανειστεί υπό τις συνθήκες τις οποίες επιθυμούσε;

Μας δείχνει ότι οι επενδυτές, ιδίως στην Ασία, έχουν αρχίσει να μην θέλουν να αγοράζουν ομόλογα της Γερμανίας τα οποία είναι εκπεφρασμένα σε ευρώ. Δεν έχουν πρόβλημα να δανείσουν τη Γερμανία. Απλώς, φοβούνται ότι αυτά τα ομόλογα, κάποια στιγμή, όταν θα δημιουργηθεί το μάρκο, θα υποτιμηθούν, επειδή θα είναι εκπεφρασμένα σε ευρώ και η ισοτιμία μάρκου - ευρώ θα αλλάξει σε βάρος του ευρώ, το οποίο θα υποτιμηθεί και απέναντι στο δολάριο.

Πρόσφατα κάνατε λόγο για αντιστροφή του κλίματος, στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, απέναντι στην Ελλάδα.

Εδώ και δύο χρόνια βρίσκομαι σε συνεχή επαφή με δημοσιογράφους κορυφαίων βρετανικών και αμερικανικών ΜΜΕ, εφημερίδων και ηλεκτρονικών μέσων. Μέχρι πολύ πρόσφατα, η αντιμετώπιση των Ελλήνων ήταν εχθρική. Όποτε οι Έλληνες ανοίγαμε το στόμα μας, αντιμετωπιζόμασταν με αυτόν τον τρόπο μόνο και μόνο επειδή είμαστε Έλληνες. Πλέον, παρατηρώ ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Βρετανών και των Αμερικανών δημοσιογράφων έχει κατανοήσει πως αυτή η κρίση δεν οφείλεται στην Ελλάδα. Και ότι η Ελλάδα είναι ένα σύμπτωμα, το οποίο έχει τιμωρηθεί αλύπητα στο όνομα μίας κρίσης για την οποία η ίδια δεν ευθύνεται. Θα συνέβαινε ανεξάρτητα από την Ελλάδα. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί μία μεγάλη «στροφή», αν θέλετε, ακόμη και στο συναισθηματικό επίπεδο. Είναι ένα είδος αποδοχής ότι ο μέσος Έλληνας υποφέρει πολύ περισσότερο απ’ όσο του άξιζε.

Περισσότερα παρά ποτέ τα «αέρια του θερμοκηπίου» στην ατμόσφαιρα.


Με αφορμή τη παγκόσμια συνδιάσκεψη για το κλίμα-20.000 εκπρόσωποι από 190 χώρες θα συζητούν από 28/11 ως 9/12 στο Ντέρμπαν- οι μετεωρολόγοι της WMO(Παγκόσμιας οργάνωσης Μετεωρολογίας) προειδοποιούν ότι η συγκέντρωση των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα ανήλθε σε επίπεδα ρεκόρ, το περασμένο χρόνο. Ήταν διπλάσια από ότι την περιμένανε.
Πως μπορεί η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στον πλανήτη να κρατηθεί κάτω από 2 βαθμούς, όταν αντί να μειώνονται οι εκπομπές αυξάνονται με μεγαλύτερο ρυθμό; Είναι ένα ερώτημα που το απευθύνουν προς τη συνδιάσκεψη.
Ο διευθυντής της WMO Michel Jarraud δήλωσε ότι «η επιβάρυνση της ατμόσφαιρας μέσω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, έφθασε σε ένα νέο ρεκόρ σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Ο όγκος των αερίων του θερμοκηπίου αυξήθηκε γρηγορότερα από ότι αυξανόταν κατά μέσο όρο όλη την προηγούμενη 10ετία, μεγαλύτερος από ότι είχε προβλεφθεί».
Από το 2009 στο 2010 η συγκέντρωση του διοξειδίου του Άνθρακα(CO2) αυξήθηκε κατά 2,3 ppm (parts per million,μέρη στο εκατομμύριο) φθάνοντας στα 389 ppm. Τη περασμένη 10ετία η μέση αύξηση ήταν 2,0 ppm το χρόνο, ενώ στη δεκαετία του`90 ήταν 1,15 ppm αντίστοιχα. Έχουμε μια αύξηση κατά 39% από τότε που έχουμε μετρήσεις.
Η συγκέντρωση επίσης του Μεθανίου στην ατμόσφαιρα –μετά από μια στασιμότητα που είχε στο διάστημα 1999-2006- αυξήθηκε πάλι. Συνολικά από την αρχή της εκβιομηχάνισης έχουμε αύξηση κατά 158%. Το ίδιο συμβαίνει και με ένα άλλο αέριο του θερμοκηπίου, το Υποξείδιο του Αζώτου(Ν2Ο). Στη προηγούμενη 10ετία αυξανόταν κατά 0,75 ppm το χρόνο και έχουμε μια συνολική αύξηση κατά 20% από τη προβιομηχανική εποχή. Η WMO επεξεργάζεται δεδομένα από μετρήσεις σε πάνω από 50 χώρες(τα παραπάνω στοιχεία από το http://www.sueddeutsche.de/wissen/klimawandel-mehr-treibhausgase-als-je-zuvor-1.1195657)


Ο στόχος της συνδιάσκεψης είναι να καταλήξει σε διεθνή συμφωνία-στη βάση των κοινών, αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών- που θα διαδεχθεί τις συμφωνίες του «πρωτοκόλλου του Κιότο», το οποίο είχαν υπογράψει μόνο 37 χώρες και λήγει το 2012. Σημαντικές χώρες όπως οι ΗΠΑ δεν είχαν συμφωνήσει στις απαιτούμενες από το πρωτόκολλο μειώσεις των εκπομπών. Η Κίνα είχε συμφωνήσει, αλλά σαν «αναπτυσσόμενη» τότε χώρα(1992), δεν ήταν υποχρεωμένη να επιδιώξει αντίστοιχες μειώσεις. Σήμερα και οι δύο χώρες μαζί είναι υπεύθυνες για το μισό των παγκόσμιων εκπομπών. Κάποια άλλα κράτη συμβαλλόμενα του Κιότο, απειλούν να φύγουν από τη σύμβαση, αν δεν δεχθούν οι ΗΠΑ να συμβληθούν.
Στη συνδιάσκεψη της Κοπενχάγης το 2009, η Ε.Ε. με πρωταγωνίστρια τη Γερμανία, είχε προτείνει βελτιώσεις στη μείωση των εκπομπών και προσπάθησε να συμπεριλάβει στις συμφωνίες και τις ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία κ.λπ. Τότε δεν καταλήξανε σε συμφωνία, παρά το ότι οι ίδιοι επιστήμονες στη λεγόμενη «διάγνωση της Κοπεγχάγης» προειδοποιούσαν ότι αν η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη ξεπεράσει τους δύο βαθμούς, τότε θα έχουμε τέτοια αποσταθεροποίηση του πλανητικού συστήματος, που μόνο με «κλιματική καταστροφή» θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί.


Στο Κανκούν, μεταξύ άλλων υπήρξε και η συμφωνία για Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα, το οποίο συστάθηκε με σκοπό να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες στις προσπάθειες προσαρμογής και μετριασμού των επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών. Το Ντέρμπαν θα πρέπει να διευκρινίσει πώς ακριβώς θα συγκεντρωθούν 100 δισ. δολάρια που έχουν ανακοινωθεί και με ποια μέσα θα διανεμηθούν.
Εδώ λοιπόν στο Ντέρμπαν , μεσούσης της οικονομικής κρίσης και με τη Γερμανία της Μέρκελ να ασχολείται μόνο με τη κρίση της ευρωζώνης και να μη λέει τίποτα για την οικολογική κρίση, θα είναι πολύ πιο δύσκολα να καταλήξουν σε συμφωνία. Οι περισσότεροι θα χρησιμοποιήσουν την οικονομική κρίση σαν άλλοθι για να την αποφύγουν.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια έγινε καθαρό ότι παγκόσμια και οι τοπικές ελίτ με το πολιτικό προσωπικό τους δεν ενδιαφέρονται για τη κλιματική αλλαγή, αλλά μόνο για τα κέρδη και πως αυτά θα διασφαλισθούν, έστω και μέσω των ζημιών που θα προκαλέσει η κλιματική αλλαγή. Δεν θα πρέπει να περιμένουμε κάτι το θετικό και από αυτή τη συνδιάσκεψη.
Αν θα γίνει κάτι προς αυτή τη κατεύθυνση, αυτό θα προκύψει από τις ανθρώπινες κοινότητες του 99% . Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν αυτές αποφασίσουν «να μην αλλάξουν το κλίμα, αλλά το σύστημα»(σύνθημα του εναλλακτικού κινήματος κατά της αλλαγής του κλίματος) και προχωρήσουν σε ένα άλλο μοντέλο παραγωγής- διανομής, αυτό της από-ανάπτυξης, και σε ένα νέο τρόπο ζωής, που θα επιδιώκει την ευημερία στηριζόμενο στους συλλογικούς φυσικούς πόρους.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Μειώνεται παγκοσμίως η υποστήριξη προς την πυρηνική ενέργεια


Ελάχιστη όρεξη έχει πια ο κόσμος διεθνώς για την κατασκευή νέων πυρηνικών αντιδραστήρων, σύμφωνα με δημοσκόπηση του BBC:
Μόλις το 22% συμφώνησαν ότι «η πυρηνική ενέργεια είναι σχετικά ασφαλής και μια σημαντική πηγή ηλεκτρικής ενέργειας, και θα πρέπει να κατασκευάσουμε περισσότερο εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας". Αντίθετα, το 71% θεωρεί ότι η χώρα τους "θα μπορούσε να αντικαταστήσει σχεδόν εξ ολοκλήρου τον άνθρακα και την πυρηνική ενέργεια εντός 20 ετών με το να καταστεί υψηλής ενεργειακής απόδοσης και με επίκεντρο την παραγωγή ηλιακής και αιολικής ενέργειας ".
Παγκοσμίως, το 39% θέλει να συνεχίσει να χρησιμοποιεί υπάρχοντες αντιδραστήρες χωρίς κατασκευή νέων, ενώ το 30% θα ήθελε να τους κλείσει όλους τώρα.
Από την εταιρεία δημοσκόπησης GlobeScan ρωτήθηκαν 23.231 άτομα σε 23 χώρες από τον Ιούλιο έως το Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους, αρκετούς μήνες μετά το σεισμό και το γιγάντιο τσουνάμι που κατέστρεψε το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα.
Η GlobeScan είχε προηγουμένως διενεργήσει δημοσκόπηση σε οκτώ χώρες με πυρηνικά προγράμματα, το 2005. Στις περισσότερες από αυτές, η αντίθεση στην κατασκευή νέων αντιδραστήρων έχει αυξηθεί σημαντικά από τότε.
Στη Γερμανία η αντίθεση που ήταν πάνω από 73% το 2005, έφθασε σε 90% σήμερα και αντανακλάται στην πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει το πυρηνικό της πρόγραμμα. Πιο ενδιαφέρον είναι, η αύξηση της αντίθεσης στην πυρηνική ενέργεια στη φιλοπυρηνική Γαλλία (από 66% σε 83%) και τη Ρωσία (από 61% σε 83%). Στην προσφάτως πληγείσα Ιαπωνία, ωστόσο, η αύξηση της αντίθεσης ήταν πολύ πιο περιορισμένη (από 76% σε 84%).
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η υποστήριξη στην κατασκευή νέων αντιδραστήρων έχει αυξηθεί από 33% έως 37%. Είναι αμετάβλητη στις ΗΠΑ, και επίσης υψηλή στην Κίνα και το Πακιστάν (40%).
Η υποστήριξη για τη συνέχιση της χρήσης υφιστάμενων πυρηνικών εγκαταστάσεων, χωρίς την κατασκευή νέων, ήταν ισχυρότερη στη Γαλλία και την Ιαπωνία (58% και 57%), ενώ Ισπανοί και Γερμανοί (55% και 52%) ήταν η πιο κατηγορηματικά υπέρ του να κλείσουν οι υφιστάμενες μονάδες αμέσως.
Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=328316

Σχόλιο:
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του αντιπυρηνικού κινήματος στη Γερμανία και Γαλλία: ενώ φέτος όλοι περιμένανε ότι οι Γερμανοί διαδηλωτές που παραδοσιακά εδώ και 35 χρόνια μπλοκάρουν το τρένο που μεταφέρει τα υπερτοξικά πυρηνικά απόβλητα από τη Γαλλία για τελική εναπόθεση στο Γκορλέμπεν της Γερμανίας-μετά την "εξοδο" από την πυρηνική ενέργεια της Γερμανίας-θα λιγόστευαν σημαντικά, αυτό δεν έγινε(συμμετείχε και η κόρη μου και έχω πληροφορίες από πρώτο χέρι). Ήταν μάλιστα πιο ενεργητικοί και εφευρετικοί στα μπλόκα τους και πέτυχαν ρεκόρ "καθυστέρησης" του περίφημου "Κάστορα"(έτσι έχει ονομασθεί το τρένο). Το ταξίδι από τη La Hague μέχρι το Γκορλέμπεν κράτησε 6 μέρες(για την ακρίβεια 125 ώρες και 49 λεπτά) και στα παραπάνω από τα 100 μπλόκα που στήθηκαν, η αστυνομία είδε και έπαθε για να κουβαλήσει χιλιάδες ανθρώπους από τις γραμμές. Το σημαντικότερο ήταν όμως ότι φέτος κατάφερε να το καθυστερήσει και το αντίστοιχο Γαλλικό κίνημα-παρά τη βάρβαρη επέμβαση της γαλλικής αστυνομίας-στη γαλλική του διαδρομή.






Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε...

Ευχαριστώ τη φίλη, που μου το έστειλε με το ταχυδρομείο. Πραγματικά μας ταιριάζει σήμερα:

Ο μεγάλος Λιβανέζος ποιητής Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931) μεταξύ των αριστουργημάτων που έγραψε, είναι και το έργο του "ο Κήπος του Προφήτη" .
To ποιημα εκδόθηκε το 1923 !!! ( λες και ..."προφητευε" για την Ελλαδα...του σημερα)
Ιδου ενα απόσπασμα :

"Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους."

Όσο μας τρομάζει η μορφή του τέρατος...

Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει [...] Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά [...] Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε... γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.
Μάνος Χατζιδάκις

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

«Η κοινωνία να αµφισβητήσει τον εαυτό της»

Η σύντροφος και µεταφράστριά του Κορνήλιου Καστοριάδη µιλάει για τη σηµασία του έργου του
Οταν ο Κορνήλιος Καστοριάδης εξέδιδε το περιοδικό του «Σοσιαλισµός ή βαρβαρότητα», πουλώντας λιγότερα από 1.000 τεύχη, δεν φανταζόταν πόσο επίκαιρο θα ηχούσε το δίληµµα αυτό στα αφτιά των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που διαδηλώνουν σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης αφιέρωσε µεγάλο µέρος της ζωής του µελετώντας την αρχαία Ελλάδα. ∆εν ήταν όµως αρχαιολάτρης ούτε ελληνοκεντρικός. Ο πυρήνας της σκέψης του έλληνα φιλοσόφου - που βρίσκεται στο επίκεντρο της δουλειάς του από την περίοδο του βασικού έργου του, Η φαντασιακή θέσµιση της κοινωνίας - είναι, µε αφετηρία την αρχαία Ελλάδα, να απαντήσει στο ερώτηµα αν µια κοινωνία µπορεί να αµφισβητήσει τον ίδιο της τον εαυτό. Με την έκδοση στα ελληνικά του τρίτου τόµου της Ελληνικής ιδιαιτερότητας διαθέτουµε ολοκληρωµένο το πεδίο σκέψης του όσον αφορά αυτό που στα ελληνικά ονοµάστηκε «ελληνική ιδιαιτερότητα». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εποχή µας προκαλούν οι µελέτες του για τη δηµοκρατία ως µια δυναµική διαδικασία, µια επαναστατική πνευµατική στάση που εµψυχώνει τον λαό και ενισχύει τη δύναµή του.

Η Ζωή Καστοριάδη, σύζυγός του και µεταφράστρια του έργου του, µας µίλησε για τον µεγάλο έλληνα φιλόσοφο.

Μόλις κυκλοφόρησαν τα σεμινάρια που έδωσε ο Καστοριάδης για τον Θουκυδίδη στη Σχολή Ανωτέρων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες. Ποια ήταν η σημασία της Ιστορίας του Θουκυδίδη στη σκέψη του;
«Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι απαντώ στις ερωτήσεις σας ως µεταφράστρια της έκδοσης, αναγνώστρια του έργου και µάρτυς πολλών συζητήσεων του Καστοριάδη για διάφορα θέµατα. Υπάρχει κατά πρώτο λόγο η σηµασία της Ιστορίας εν γένει για τον Καστοριάδη, ο οποίος εισήγαγε και τον όρο κοινωνικο-ιστορικό διότι θεωρούσε ότι η κοινωνία και η Ιστορία είναι αδιαχώριστες. Κάθε κοινωνία φτιάχνει την Ιστορία της, υπόκειται σε ιστορική εξέλιξη, ακόµη κι αν αυτή είναι πολύ αργή και ελάχιστα εµφανής. Με τον Θουκυδίδη έχουµε τη γέννηση της πραγµατικής Ιστορίας και της ιστοριογραφίας, γεγονός που επιτρέπει στον Καστοριάδη να θέσει το ερώτηµα γιατί η Ιστορία γεννιέται στην Ελλάδα και όχι αλλού. Ακόµη ένα στοιχείο της ελληνικής ιδιαιτερότητας είναι η γέννηση της Ιστορίας ως αναζήτηση της αλήθειας, της αντικειµενικής καταγραφής των γεγονότων έπειτα από διασταύρωση και επαλήθευση.

Αναλύοντας το κείµενο του Θουκυδίδη ο Καστοριάδης φέρνει στην επιφάνεια τη λειτουργία των δηµοκρατικών θεσµών στην αρχαία Αθήνα, καθώς και τις αδυναµίες τους, που την οδήγησαν στην ήττα. Επισηµαίνει, µεταξύ άλλων, το γεγονός ότι διαβάζοντας τους λόγους που οι διάφοροι εκπρόσωποι των πόλεων εκφωνούν κατά τις διαπραγµατεύσεις είναι αδύνατον να διαβλέψει κανείς µε ποιους τάσσεται ο Θουκυδίδης, δείχνοντας µια αµεροληψία περίπου ανύπαρκτη στην εποχή µας. Ταυτόχρονα µέσα από τους λόγους αυτούς µας αποκαλύπτεται το κυρίως θέµα των σεµιναρίων, δηλαδή η σχέση νόµου και βίας. Αναφέρεται επανειληµµένα στο κείµενο ότι ο νόµος µόνο µεταξύ ίσων µπορεί να ισχύσει, άλλως ο ισχυρότερος επιβάλλει τον δικό του νόµο στον ασθενέστερο ακόµη και µε τη βία – θέση που πολύ απέχει από τη σηµερινή υποκρισία. Θέλω επιπλέον να τονίσω ότι όλοι όσοι, όπως εγώ, έχουν υποστεί τη στείρα ελληνολατρία της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών και έχουν υποφέρει στο Γυµνάσιο µε τον περίφηµο Επιτάφιο του Θουκυδίδη θα µπορέσουν να συµφιλιωθούν µε αυτόν και να φωτιστούν από την πράγµατι λαµπερή ανάλυση του κειµένου. Οι νεότεροι, αν δεν πρόλαβαν να το µισήσουν, θα απολαύσουν απροκατάληπτοι το βάθος και την οµορφιά του».

Ποια ήταν γενικότερα η σημασία της αρχαίας ελληνικής σκέψης στο έργο του;
«Κατά τον Καστοριάδη, µελετώντας την αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα την αθηναϊκή δηµοκρατία βρίσκουµε σπέρµατα που µπορούν να γονιµοποιήσουν τη δική µας πολιτική σκέψη και πρακτική. Τα σπέρµατα αυτά δεν τα αναζητά τόσο στον φιλοσοφικό λόγο όσο στα κείµενα που µας επιτρέπουν να δούµε τους θεσµούς που δηµιουργούνται στους κόλπους της αθηναϊκής δηµοκρατίας. Μεταξύ αυτών, κατά κύριο λόγο, η Ιστορία του Θουκυδίδη, αλλά και η τραγική ή η λυρική ποίηση.

Στα σεµινάρια του δεύτερου τόµου π.χ. µας δείχνει πώς λειτουργούσε η τραγωδία ως θεσµός αυτοπεριορισµού. Πρόκειται για απαραίτητο θεσµό σε ένα πολίτευµα που κινδυνεύει από την ίδια του την ύβριν. Ο Καστοριάδης επισηµαίνει το γεγονός της ταυτόχρονης γέννησης της δηµοκρατίας και της φιλοσοφίας, αποτέλεσµα της αυτονόµησης της κοινωνίας από µια άνωθεν αναµφισβήτητη αλήθεια που διέπει τόσο τη σκέψη όσο και την καθηµερινή ζωή. Αυτό είναι επίσης ένα απαραίτητο στοιχείο για κάθε αυτόνοµη πολιτική δράση».

Τι πιστεύετε ότι θα έλεγε για τη σημερινή κρίση;
«Θα αποφύγω αυτή την παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί, άλλοτε αθώα, άλλοτε εκ του πονηρού. ∆εν θα αποδώσω δηλαδή σκέψεις, απόψεις ή θεωρίες σε κάποιον που δεν υπάρχει πλέον, και που δεν έχει εποµένως τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τις θέσεις του. Αυτό όµως που µπορούµε να κάνουµε είναι να αναφέρουµε πράγµατα που έχει ήδη πει ή γράψει. Σας υπενθυµίζω ότι το τελευταίο κείµενο που έγραψε είχε τίτλο Η “ορθολογικότητα” του καπιταλισµού . Εγραφε εκεί ότι “η παγκόσµια οικονοµία µεταµορφώνεται σε πλανητικό καζίνο”. Ελεγε επίσης χαρακτηριστικά ότι η γενική κατάσταση µοιάζει µε µια χιονοστιβάδα που κατρακυλάει µε τη δική της δυναµική και την οποία κανείς δεν µπορεί πλέον να ελέγξει. Πίστευε εξάλλου ότι καθόµαστε πάνω σε µια πυριτιδαποθήκη γύρω από την οποία διάφοροι τρελοί παίζουν µε σπίρτα. Νοµίζω πως όλα αυτά αποδίδουν αρκετά πιστά όσα συµβαίνουν σήµερα.

Απέφευγε όµως να διατυπώσει προβλέψεις γιατί θεωρούσε ότι η Ιστορία είναι δηµιουργία και ως εκ τούτου µπορεί σε οποιαδήποτε στιγµή να εµφανιστεί κάτι νέο να αλλάξει ριζικά το τοπίο».
http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=428762

Τα σύστημα δε διαθέτει λύση!

Οι «επενδυτές» ζητούν «τοκογλυφικές» αποδόσεις, προκειμένου να δανείσουν τις χώρες της Ευρώπης, καθώς πλέον από τους αλγόριθμους των προγραμμάτων των κομπιούτερ τους(είναι γνωστό ότι πάνω από το 70% των συναλλαγών στη Γουόλ Στριτ σήμερα γίνονται αυτόματα, χωρίς παρέμβαση ανθρώπου, μέσω των προγραμμάτων των διασυνδεδεμένων μεταξύ τους ηλεκτρονικών υπολογιστών τους) αμφισβητείται ευθέως η ίδια η ύπαρξη του νομίσματος στη σημερινή του μορφή.
Στη σκιά της αδυναμίας της Ευρώπης να δώσει πειστικές απαντήσεις στην κρίση χρέους και της κόντρας του γαλλογερμανικού άξονα, τα στοιχήματα έχουν «χοντρύνει». Το κόστος δανεισμού ακόμα και χωρών του «σκληρού πυρήνα» έχει ανεβεί. Χαρακτηριστικά των εξελίξεων την προηγούμενη εβδομάδα είναι:
• Οι επενδυτές ζητούν, για να δανείσουν Ισπανία και Ιταλία και για μόλις 3-6 μήνες, μεγαλύτερο τόκο απ' ό,τι για την Ελλάδα. Η Ισπανία πλήρωσε για τρίμηνα έντοκα 5,22% στις αρχές της εβδομάδας, ενώ η Ιταλία, προκειμένου να αντλήσει κεφάλαια για έξι μήνες, έδωσε 6,5%, και για διετή ομόλογα το ιστορικό υψηλό των 7,72%. Είχε προηγηθεί η καταγραφή αλλεπάλληλων ιστορικά υψηλών για τα ιταλικά, ισπανικά, κυρίως όμως τα γαλλικά 10ετή ομόλογα, με το κύμα να παρασύρει τις αγορές Βελγίου και Ουγγαρίας.
• Η Γερμανία την προηγούμενη εβδομάδα ήθελε 6 δισ. ευρώ από δημοπρασία 10ετών ομολόγων. Μπόρεσε να πάρει μόνο 3,644 δισ. ευρώ. Η ίδια η γερμανική υπηρεσία διαχείρισης χρέους υποστήριξε πως το γεγονός αντικατοπτρίζει «το περιβάλλον μεγάλης νευρικότητας» που επικρατεί στις αγορές. Οι επενδυτές ενώ προσπαθούν να «παρκάρουν» τα κεφάλαιά τους στην ασφάλεια των γερμανικών τίτλων, που λήγουν τους επόμενους μήνες, δεν είναι διατεθειμένοι να αγοράσουν στην πρωτογενή αγορά τίτλους της χώρας που λήγουν έπειτα από 10 χρόνια και η οποία στα πάνω από 2 τρις ευρώ μέχρι τώρα επίσημα χρέη-ανεπίσημα μπορεί να είναι και 5 τρις- θα προσθέσει άλλα 26 δις φέτος. Και πέρα από αυτό, οι «αναλυτές»-τους οποίους λαμβάνουν υπόψη οι «επενδυτές»-εδώ και καιρό αναφέρονται στη διαδικασία μετεξέλιξης της Ε.Ε., στη λογική της Νέας Ευρώπης, που μεθοδικά προωθεί το Βερολίνο(Χαρακτηριστικό παράδειγμα της νέας αυτής Ευρώπης υπήρξε η αποκάλυψη την περασμένη βδομάδα ότι ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Εντα Κένι παρουσίασε τον προϋπολογισμό της χώρας του για το 2012 πρώτα στο γερμανικό κοινοβούλιο, πριν το ιρλανδικό-Τι Βερολίνο, τι Δουβλίνο! Δεν χρειάζεται βέβαια να αναφέρουμε από ποιους καθορίζονται οι προϋπολογισμοί Ελλάδας-Ιταλίας με τις «δοτές» κυβερνήσεις των «τεχνοκρατών» των τραπεζών). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τον Μπαρόζο όλο να ψελίζει κάτι για «ευρωομόλογα», για αλληλοστήριξη στην ευρωζώνη κ.λπ., αλλά τη Μέρκελ-παρόλο που τον στήριξε για να αντικαταστήσει τον Ντελόρ τότε μέσω των συντηρητικών ευρωπαϊκών κομμάτων, κόντρα σε Σιράκ και Σρέντερ-να τους παραμερίζει, έχει περάσει σε δευτερεύοντα ρόλο, όσον αφορά στις εξελίξεις στη Ευρώπη.
• Ταυτόχρονα, το ενδιαφέρον «παικτών και αναλυτών» εστιάζεται στις πιέσεις που δέχεται η γαλλική οικονομία (δεύτερη μεγαλύτερη της ευρωζώνης, με ΑΕΠ 1,987 τρισ. ευρώ έναντι 2,567 της ισχυρότερης Γερμανίας και 1,586 τρισ. ευρώ της τρίτης στη σχετική κατάταξη της Eurostat Ιταλίας). Η ενδεχόμενη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητάς της θα σηματοδοτούσε θεαματικές πολιτικές διεργασίες στη διακυβέρνηση της χώρας
• Μεγάλος κερδισμένος της προηγούμενης εβδομάδας φαίνεται να είναι οι ΗΠΑ, που το καλοκαίρι υποβαθμίστηκε πρώτη φορά από την S&Ρ- της στέρησε το «πολύτιμο ΑΑΑ»- και στην οποία τα 2 κόμματα δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν για τη μείωση του ελλείμματος(διαλύθηκε η «σουπερεπιτροπή», που είχαν κάνει για αυτό το σκοπό). Δανείζεται πάμφθηνα και βλέπει το νόμισμά της να ανατιμάται έναντι του ευρώ. Το ευρωπαϊκό νόμισμα υποχώρησε την Παρασκευή στα 1,3267 δολάρια, επίπεδο που είναι το χαμηλότερο των τελευταίων τριών εβδομάδων. Όσο για τα ομόλογα των ΗΠΑ, η απόδοση του 10ετούς τίτλου έφθασε στο επίπεδο του 1,87% και ήταν έναντι του αντίστοιχου γερμανικού (των δυο δηλαδή ασφαλών καταφυγίων) κατά 31 μονάδες βάσης χαμηλότερο, δηλαδή κατά 0,031%. (Τα παραπάνω στοιχεία από το http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=328543). Όμως αυτό είναι προσωρινό για τις ΗΠΑ. Όπως μπαίνει σε αμφισβήτηση το «παρκάρισμα» στα γερμανικά ομόλογα, έτσι σε λίγο θα αμφισβητηθεί και η σιγουριά στα αμερικάνικα.
Ο αμερικανός οικονομολόγος Richard Wolff-καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Μασσαχουσέττης- σε συνέντευξή του στη Kontext TV στο Βερολίνο(http://www.kontext-tv.de/node/187 ), υποστηρίζει ότι γενικότερα «το σύστημα δεν έχει λύση»:
Η κρίση στις ΗΠΑ και Ευρώπη δεν είναι μια καθαρά χρηματοπιστωτική κρίση. Ιδίως στις ΗΠΑ, από τη δεκαετία του `70, οι μισθοί συρρικνώθηκαν με παράλληλη αύξηση της παραγωγικότητας και του χρόνου εργασίας. Για να κρατηθεί όμως το επίπεδο κατανάλωσης σε υψηλό επίπεδο, αυξήθηκαν κατά πολύ τα χρέη των νοικοκυριών και του κράτους(εδώ και 30 χρόνια η αμερικάνικη μεσαία και εργατική τάξη δανείσθηκε τόσο, όσο καμιάς άλλης χώρας). Ταυτόχρονα ο πλούτος συγκεντρώθηκε στα χέρια ενός μικρού στρώματος των κεφαλαιούχων. Αυτό το στρώμα, αντί να αυξάνει τους μισθούς των εργαζομένων, έδινε δάνεια σε αυτούς για να τους αυξήσει την αγοραστική τους δύναμη. Το ξέσπασμα της κρίσης το 2007/2008 έδειξε ότι αυτή η διαδικασία δεν μπορούσε να λειτουργήσει πια, γιατί δεν μπορούσαν να επιστραφούν τα χρέη.
Ενώ στην Ευρώπη όλοι κοιτάζουν προς την Ελλάδα και την Ιταλία, δεν βλέπουν ότι το μεγάλο πρόβλημα των χρεών συνίσταται στις ΗΠΑ. Στα μέχρι τώρα 14.500 δις δολάρια χρέους, θα προστεθούν φέτος άλλα 1500 επιπλέον, δηλαδή μια αύξηση κατά 10%. Η αναμενόμενη ανάπτυξη για το 2011 είναι γύρω στο 2%. Τα χρέη αυξάνονται με 5-πλάσιο ρυθμό από ότι το ΑΕΠ της. Είναι μόνο ένα ζήτημα χρόνου-θα είναι 2 ή 3 χρόνια-ώσπου να βρεθούν και οι ΗΠΑ στη θέση της Ευρώπης. Οι Ρεπουπλικάνοι-έχουν την πλειοψηφία στο κογκρέσο- δεν δέχονται να συνεχίσει η αμερικάνικη κεντρική τράπεζα να κόβει καινούργια δολάρια για να κινηθούν οι «αγορές», όπως δεν δέχονται οι συντηρητικοί της Ευρώπης να κάνει το ίδιο η κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα με το ευρώ.
Η αμερικανική υπερχρέωση λοιπόν είναι «ο μεγάλος ελέφαντας» για το σύστημα. Και το ξεφούσκωμα αυτής της «μεγάλης φούσκας» δεν ξέρει κανείς από τους ιθύνοντες του συστήματος πως θα μπορούσε να γίνει. Το «κούρεμα» ή η στάση πληρωμών, θα αποσταθεροποιούσε τη παγκόσμια οικονομία και κανείς δε μπορεί απλώς να το προτείνει, πόσο μάλλον να το εφαρμόσει.
Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός έχει αυτοεγκλωβισθεί( δείτε και άλλη σχετική ανάρτησή μας: Η παγίδα που έχει στήσει ο καπιταλισμός στον εαυτό του http://topikopoiisi.blogspot.com/2011/11/blog-post_7213.html) και δεν μπορεί να βρει λύση. Και αυτό το έχει καταλάβει πια η πλειοψηφία παντού στον «αναπτυγμένο» κόσμο. Έτσι θα γίνει και πιο δύσκολη η εύρεση της λύσης από τη μεριά του. Γιατί η κρίση σήμερα οδηγεί τα επί μέρους κοινωνικά κινήματα των προηγούμενων δεκαετιών-που ήταν και διασπασμένα-σε μια καινούργια σύνθεση. Το κίνημα που προκύπτει στρέφεται πια ενάντια στο ίδιο το σύστημα και δεν απαιτεί μεταρρυθμίσεις του. Θέτει σε αμφισβήτηση τον καπιταλισμό και τους τρόπους ζωής που τον συνοδεύουν.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Κάλεσμα για πανελλαδική συνέλευση Άμεσης Δημοκρατίας

> Εμείς οι λαϊκές συνελεύσεις, οι συλλογικότητες και τα άτομα που
> αποδεχόμαστε το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας και την ανάγκη
συντονισμού
> της οργάνωσης και της δράσης μας,
> - υπερψηφίζουμε επί της αρχής την Πρόταση Διακήρυξης για την Άμεση
> Δημοκρατία,
> - καλούμε ανοιχτά και συνδιοργανώνουμε μια τριήμερη πανελλαδική
συνδιάσκεψη
> που θα γίνει στην Αθήνα στις 16,17 και 18/12/2011.
> Προτείνεται το πρόγραμμα της συνδιάσκεψης να περιέχει εργαστήρια και
> θεματικές ομάδες επί των θεμάτων που ενδιαφέρουν το κίνημα.
> Για το σκοπό αυτό ζητείται από τις συνελεύσεις, τις συλλογικότητες
και τα
> άτομα που αποδέχονται επί της αρχής την Πρόταση Διακήρυξης και την
> συνδιοργάνωση της συνδιάσκεψης να καταθέσουν προτάσεις θεματολογίας
έως τις
> 2/12/2011.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
>
> Αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα ως πολίτες της δεν είναι μια
προσωρινή
> κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ζούμε την επιτάχυνση της κατάλυσης των
> τελευταίων δημοκρατικών κατακτήσεων και της κατ' επίφαση δημοκρατίας.
> Καταργούνται ακόμη και τα βασικά δικαιώματα που παρείχε η
αντιπροσωπευτική
> δημοκρατία. Πηγαίνουμε από την ολίγη δημοκρατία στην εταιρειοκρατία
και την
> παγκόσμια οικονομική και πολιτική τυραννία. Η εφαρμογή της παγκόσμιας
> οικονομικής ολιγαρχίας ξεκινά από την Ελλάδα. Από την επιτυχία ή
αποτυχία
> του πειράματος στη χώρα μας θα εξαρτηθεί η επέκτασή του και στις
υπόλοιπες
> ευρωπαϊκές χώρες.
>
> Εκτιμούμε ότι το σύστημα δεν είναι άτρωτο, δεν είναι πανίσχυρο. Το
τρωτό
> του σημείο είναι η αντίσταση του λαού. Στην πραγματικότητα ο λαός
δεν είναι
> με την πλάτη στον τοίχο, αλλά είναι αυτός που με τον πολύμορφο,
επίμονο,
> αυθόρμητο και ενωτικό του αγώνα όλους αυτούς τους μήνες, έχει
καθορίσει τις
> εξελίξεις και έχει οξύνει τα αδιέξοδα της πολιτικοοικονομικής
ολιγαρχίας. Ο
> λαός έχει επιλέξει τη σύγκρουση δημιουργώντας τους δικούς του
μηχανισμούς
> αλληλεγγύης.
>
> Απάντηση στις ολοκληρωτικού τύπου εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα και
την
> προσπάθεια χειραγώγησης του λαού μέσω δημοψηφισμάτων ή εκλογών, είναι η
> αυτοοργάνωση της κοινωνίας μέσα από αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις.
Απάντηση
> στους εκβιασμούς του χρέους, της παραμονής στο ευρώ ή της επιστροφής
στη
> δραχμή, είναι η άμεση δημιουργία αντιδομών κοινωνικής αλληλεγγύης και
> συνεργατικής οικονομίας.
>
> Είμαστε πρόσωπα και συλλογικότητες που προέρχονται από συνελεύσεις και
> πλατείες από όλη την Ελλάδα και θεωρούμε ότι η κρίση δεν είναι
αποτέλεσμα
> του χρέους, αλλά αποτέλεσμα του υπάρχοντος πολιτικοοικονομικού
συστήματος,
> γιατί ποτέ δεν ήμασταν ελεύθεροι, ποτέ δεν ήμασταν ίσοι, ήμασταν ήδη
μία
> χρεωκοπημένη κοινωνία. Θεωρούμε ότι η απάντηση στην κρίση είναι η Άμεση
> Δημοκρατία.
>
> Αρνούμαστε την αντιπροσώπευση, αλλά και κάθε είδους διαμεσολάβηση,
όχι μόνο
> γιατί εξυπηρετούν αποκλειστικά οικονομικές ολιγαρχίες, αλλά επειδή δεν
> υπάρχει στην κοινωνία κάτι το ενιαίο για να αντιπροσωπευθεί.
Απέναντι στο
> απαξιωμένο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα η άμεση δημοκρατία μπορεί να
> αποτελέσει το χειραφετητικό πρόταγμα, αρκεί να αντιληφθούμε ότι η
κρίση δεν
> είναι μόνο οικονομική ή πολιτική, αλλά πολιτειακή και τελικά
πολιτισμική.
> Απέναντι στον μονοσήμαντο πολιτισμό της ιεραρχίας, της
στοχοστρέφειας, της
> Κυριαρχίας και του Καταναγκασμού, αντιπαραθέτουμε έναν πολιτισμό
> απελευθέρωσης και κατανόησης.
>
> Η Άμεση Δημοκρατία έρχεται ως αναγκαίο πρόταγμα για μια ριζική
ανατροπή του
> συστήματος της αντιπροσώπευσης , της εμπορευματοποίησης των πάντων
και της
> έκπτωσης του ανθρώπου σε εργαλείο πλουτισμού, που είναι ενάντια στη
> δημιουργική ανάπτυξη του συνόλου της κοινωνίας και του κάθε ανθρώπου
> χωριστά. Προϋποθέτει και συνεπάγεται τη διαρκή ενεργή συμμετοχή του
συνόλου
> της κοινωνίας στα κοινά. Η Άμεση Δημοκρατία είναι ταυτόχρονα διαδικασία
> διαβούλευσης, λήψης και εφαρμογής των αποφάσεων, πολιτειακό σύστημα και
> τρόπος κοινωνικής συνύπαρξης. Το περιεχόμενο όλων αυτών είναι η
αυτονομία
> της κοινωνίας, που η ίδια δημιουργεί τους θεσμούς της και κυβερνάται
> απευθείας από ελεύθερους και ισότιμους πολίτες. Αυτός ο τρόπος
κοινωνικής
> οργάνωσης δεν αφήνει κανένα χώρο για ιεραρχίες, αρχηγούς, κυβερνήτες
και
> κόμματα, αλλά μόνο για πολίτες που βιώνουν και ασκούν την πολιτική και
> ταυτόχρονα ασκούνται σε αυτήν. Για ανθρώπους που όλοι βιώνουν την
χαρά της
> ατομικής πρωτοβουλίας, της συλλογικής προσπάθειας, της αλληλεγγύης
και της
> αγάπης.
>
> Οι αρχές της άμεσης δημοκρατίας όπως προκύπτουν από ιστορικές εμπειρίες
> αλλά και από αυτό που βιώνουμε στις συνελεύσεις, στις πλατείες, στους
> χώρους εργασίας και στα πανεπιστήμια είναι:
>
> Ελευθερία: Είναι η απουσία οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών
> καταναγκασμών και σχέσεων εκμετάλλευσης καθώς και η δυνατότητα του κάθε
> ανθρώπου να πραγματώνει το σύνολο των ικανοτήτων του και να
συμμετέχει στη
> διαμόρφωση των θεσμών της κοινωνίας και της λειτουργίας τους.
>
> Ισότητα: Είναι η ισοκατανομή των κοινωνικών αγαθών, η ισότιμη συμμετοχή
> όλων στις πολιτικές διαδικασίες, η ισηγορία, η αποδοχή της
διαφορετικότητας
> της ανθρώπινης φύσης καθώς και η πρωταρχική προϋπόθεση και συνθήκη της
> δικαιοσύνης. Είμαστε όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί και έχουμε όλοι
> αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή.
>
> Αλληλεγγύη: Είναι το συλλογικό πνεύμα, η καθολική αμοιβαιότητα, η
> συντροφικότητα, η αλληλοϋποστήριξη και η αλληλοβοήθεια, η διάθεση των
> κοινωνικών αγαθών και σε μέλη της κοινωνίας που δεν είναι σε θέση να
> προσφέρουν στη δημιουργία τους, αφού η εξαίρεση είναι το όπλο της
εξουσίας.
>
> Αυτονομία: Είναι η δυνατότητα όλων των πολιτών που συγκροτούν δήμο, να
> συμμετέχουν ισότιμα και χωρίς διαμεσολάβηση στην κυβερνητική, στην
> εκτελεστική, στην νομοθετική και στη δικαστική λειτουργία.
>
> Συμφιλίωση με την φύση, προστασία του περιβάλλοντος: Είναι η
εναρμόνιση της
> ανθρώπινης ύπαρξης με την φύση, αναστροφή της καταστροφικής για το
> περιβάλλον ανάπτυξης, σεβασμός των οικοσυστημάτων.
>
> Οι θέσεις για την άμεση δημοκρατία με βάση τις αρχές αυτές είναι :
>
> 1. Ο δημόσιος χώρος είναι ανοιχτός στη συμμετοχή όλων και ανήκει σε
όλους.
>
> 2. Η ισότιμη συμμετοχή όλων στη διαμόρφωση, λήψη και εφαρμογή των
αποφάσεων
> και ελέγχου της εφαρμογής τους, τόσο στη σφαίρα της πολιτικής όσο
και της
> οικονομίας είναι θεμελιώδης προϋπόθεση. Όλοι ελέγχουν και ελέγχονται
για
> αυτοβελτίωση και βελτίωση των λειτουργιών της κοινωνίας, μέσω
ανοιχτών και
> διαφανών διαδικασιών.
>
> 3. Οι αναγκαίες εκπροσωπήσεις έχουν χαρακτήρα συντονιστικό ή
εκτελεστικό
> και όχι διαμεσολαβητικό, αντιπροσωπευτικό ή αποφασιστικό. Σε κάθε
περίπτωση
> οι εκπρόσωποι είναι άμεσα ανακλητοί, λογοδοτούν κατά τη διάρκεια
εξάσκησης
> των καθηκόντων τους και κρίνονται στον απολογισμό τους με τη λήξη
αυτών των
> καθηκόντων.
>
> 4. Η ύπαρξη πολλών τοπικών συνελεύσεων (γειτονιάς, δήμου, εργασιακών
χώρων,
> χώρων σπουδών, κτλ) οι οποίες επικοινωνούν μεταξύ τους είναι ο θεμέλιος
> λίθος της άμεσης δημοκρατίας. Η συμμετοχή σε αυτές δεν είναι ευκαιριακή
> αλλά υπεύθυνη και τακτική, είναι δικαίωμα και υποχρέωση. Η επικοινωνία
> μεταξύ των τοπικών συνελεύσεων δημιουργεί ένα οριζόντιο (μη ιεραρχικό)
> δίκτυο, που έχει σαν σκοπό τον συντονισμό των θέσεων και των δράσεων
που
> απαιτούνται.
>
> Το πρόταγμά μας για μία νέα κοινωνία, το επιστέγασμα της οποίας
απαιτείται
> να είναι ένας νέος πολιτισμός, δεν περιορίζεται αποκλειστικά προς τους
> συμπολίτες μας, αλλά και προς όλους τους λαούς του κόσμου για μία
παγκόσμια
> κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική επανάσταση.
Ζητούμενο και
> στόχος του αγώνα που διεξάγουμε είναι ένας νέος άνθρωπος που,
απαλλαγμένος
> από τις συνθήκες και τους παράγοντες εκμετάλλευσης που οδήγησαν στα
> σημερινά πρωτοφανή και αμείλικτα αδιέξοδα, θα δώσει τις δικές του
> απαντήσεις για έναν κόσμο ειρήνης, δημιουργίας, αλληλεγγύης και
αρμονίας.
>
> Προτρέπουμε τους πάντες να οργανωθούν σε μη ιεραρχημένες ομάδες και να
> αναπτύξουν άλλες παράλληλες δομές πάνω στο πνεύμα της Άμεσης
Δημοκρατίας
> (δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, παραγωγής, ανταλλαγής και διανομής
> προϊόντων και υπηρεσιών, συλλογική καλλιέργεια γαιών, απελευθέρωση
> κοινωνικών χώρων, δημιουργία αυτόνομων κοινοτήτων, κλπ) για να
προάγουμε
> και να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας κόντρα στα σχέδιά τους.
>
> Ο καινούργιος κόσμος που οραματιζόμαστε δεν περιγράφεται σε καμία ήδη
> υπάρχουσα ιδεολογία. Πρόκειται να τον δημιουργήσουμε από την αρχή
> συνδιαμορφώνοντας τις απόψεις μας μέσα από τις διαδικασίες της Άμεσης
> Δημοκρατίας. Ο ίδιος ο λαός θα επιλέξει τα μέσα και τον τρόπο με τον
οποίο
> θα πραγματώσει τη θέλησή του.
>
> ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 12-13/11/11

Αυτοί χωρίς εμας τίποτα-εμεις χωρίς αυτούς τα πάντα

Την αντίθεσή τους εκφράζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι για το αιολικό πάρκο στην Οίτη

Λαμία, 20.11.2011
Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαία η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, καθώς είναι αναγκαία και η εξοικονόμηση ενέργειας και η στροφή προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) για λόγους περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς. Η Ελλάδα επίσης είναι μια από τις πιο σπάταλες ενεργειακά χώρες υπολογίζοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ανά μονάδα ΑΕΠ, και η οικονομική επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη.

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν ώστε να καλυφθούν οι εθνικοί στόχοι για διείσδυση των ΑΠΕ κατά 20% στη συνολική παραγωγή ενέργειας έως το 2020. Γνωρίζουμε παράλληλα ότι είναι αδύνατη, τεχνολογικά και ποσοτικά, η επίτευξη των στόχων αυτών μόνο με εξοικονόμηση ενέργειας, ή μόνο με μικρά αιολικά ή μόνο με φωτοβολταϊκά. Στα πλαίσια αυτά, δεν είμαστε αντίθετοι με την τοποθέτηση ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων στα βουνά.

Όμως, θεωρούμε απαραίτητο να προηγείται της εγκατάστασης αυτών των συστημάτων ο ουσιαστικός διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες. Όπως επίσης να γίνονται με τρόπο και με σχήματα που θα εξυπηρετούν ένα οικολογικό μοντέλο παραγωγής ενέργειας. Δηλαδή να σέβονται τον ορεινό χώρο, να μεγιστοποιούν το περιβαλλοντικό και οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες, να προσφέρουν θέσεις απασχόλησης και ιδιαίτερα στους νέους, να ενδυναμώνουν το ρόλο των τοπικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε θέματα παραγωγής μέρους της τεχνολογίας και παροχής μέρους των αναγκαίων υπηρεσιών που απαιτούνται, συμπεριλαμβανομένης και της συντήρησης και να συνεισφέρουν στην εθνική οικονομία μέσω της κατασκευής μέρους του εξοπλισμού από ελληνικές βιομηχανίες. Αυτό βέβαια απαιτεί καλά σχεδιασμένα προγράμματα επιμόρφωσης και κατάρτισης, αλλά και αξιοποίησης της υπάρχουσας εμπειρίας, απαιτεί ενδυνάμωση των ικανοτήτων των τοπικών κοινωνιών και νέες πολιτικές και πρακτικές σε όλα τα επίπεδα.

Το όραμά μας λοιπόν περιλαμβάνει ένα σχέδιο που θα έχει ως πρωταγωνιστές τις τοπικές κοινωνίες. Προτείνουμε τη δημιουργία «Συμμετοχικών Εταιριών Παραγωγής Πράσινης Ενέργειας» (ανώνυμες εταιρείες ευρείας συμμετοχικής βάσης), με μετόχους την Περιφέρεια, τους Δήμους, τη ΔΕΗ, επαγγελματικούς φορείς (Επιμελητήρια, εμπορικοί σύλλογοι, εργατικά κέντρα και σωματεία, περιβαλλοντικοί και κοινωνικοί φορείς, τουριστικοί φορείς, ιδιωτικές επιχειρήσεις) αλλά και πολίτες που θα προωθήσουν τις επενδύσεις στις ΑΠΕ (αιολική, ηλιακή, βιομάζα, γεωθερμία) ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι και ταυτόχρονα τα οικονομικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες να μεγιστοποιούνται. Κανένας μέτοχος δεν θα πρέπει να κατέχει πάνω από το 5-10% των μετοχών.

Σε ό,τι αφορά την εγκατάσταση του Αιολικού Σταθμού ισχύος 34,5 MW στη θέση Τούρλα-Βλιτοτσούμαρο του Δήμου Λαμίας, που είναι σε εξέλιξη η έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, και η οποία συζητείται αύριο στο Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας, είμαστε αντίθετοι. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η περιοχή κατασκευής βρίσκεται σε υψόμετρο 1700 μ. και αφορά αλπικά λιβάδια και ελατοδάση εντός Ζώνης Ειδικής Προστασίας της Οδηγίας για τα Πουλιά 2009/147/EΚ (Εθνικός Δρυμός Οίτης – Κοιλάδα Ασωπού, GR2440007). Επίσης λόγω του μεγέθους των ανεμογεννητριών, η μελέτη προβλέπει τη διάνοιξη ενός εκτεταμένου δικτύου φαρδιών δρόμων για τη μεταφορά του εξοπλισμού και τη διαρκή εξυπηρέτηση του έργου, ενώ δεν θα χρησιμοποιηθούν οι υφιστάμενοι δασικοί δρόμοι που διασχίζουν τα χωριά της περιοχής.

Οι περιοχές με υψόμετρο άνω των 1200 μ. θεωρούνται ακατάλληλες για εγκατάσταση αιολικών πάρκων, καθώς απαιτούνται μεγάλα δίκτυα νέων δρόμων και μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος, επικρατούν ακραίες κλιματικές συνθήκες και παγετός που καταπονούν και φθείρουν τον εξοπλισμό, με συνέπεια αυξημένα κόστη έργων υποδομής, απώλειες στη μεταφορά του ρεύματος και αυξημένο κόστος εγκατάστασης του εξοπλισμού.

Η Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας(ΕΛΕΤΑΕΝ), η οποία εκφράζει τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του κλάδου και της αγοράς, έχοντας ως μέλη εταιρείες και φορείς που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, καθώς και φυσικά πρόσωπα, επαγγελματίες και επιστήμονες, περιγράφει με αρνητικό τρόπο τις επιπτώσεις των αιολικών πάρκων στα μεγάλα υψόμετρα και συγκεκριμένα αναφέρει (πηγή: «ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΕΤΑΕΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» σελ 14):

«Ας υποθέσουμε ότι πρέπει να συνδεθούν 50 MW αιολικών πάρκων σε μεγάλο υψόμετρο (π.χ. 1600 μέτρα) μέσω υποσταθμού ανύψωσης σε υψόμετρο κάτω από 1000 μέτρα όπως απαιτούν οι προδιαγραφές. Αν η σύνδεση μεταξύ αιολικού πάρκου και υποσταθμού γίνει με τις προδιαγραφές της ΔΕΗ όπως ερμηνεύει ο ΔΕΣΜΗΕ και η ΡΑΕ, τότε απαιτούνται 7 κυκλώματα μέσης τάσης (τριών αγωγών το καθένα). Με δεδομένο ότι σε τόσο μεγάλα υψόμετρα το κάθε κύκλωμα θα πρέπει για λόγους αντοχής στον πάγο και τον αέρα να εγκατασταθεί σε δύο τουλάχιστον ξύλινους πυλώνες σχήματος Π (ή και σε τρεις με έναν αγωγό σε κάθε πυλώνα) οι οποίοι θα απέχουν απόσταση 100 -150 μέτρα ο καθένας, έπεται ότι απαιτούνται 14 - 21 σειρές ξύλινων πυλώνων οι οποίοι θα κατεβαίνουν το βουνό, δημιουργώντας μια απαράδεκτη εικόνα που δεν θα είναι -εύλογα- αποδεκτή ούτε από την τοπική κοινωνία από τις περιβαλλοντικές αρχές. Εναλλακτικά, ο ΔΕΣΜΗΕ και η ΡΑΕ ερμηνεύουν ότι μπορεί να γίνει υπόγειο δίκτυο, ήτοι να οργωθούν οι πλαγιές και οι χαράδρες του βουνού δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη περιβαλλοντική επίπτωση, εγείροντας θέματα ασφάλειας από την υπογειοποίηση γραμμών σε δασικές περιοχές και αφαιρώντας από τη ΔΕΗ τα ανάλογα και δίκαια επιχειρήματα που διαθέτει για να αρνείται ανά την Ελλάδα ανάλογα αιτήματα για υπογειοποιήσεις»


----------------------------------------
Πληροφορίες: Στέφανος Σταμέλλος τηλ 2231021007 6977261256

Ακόμη ένα «Όχι» του περιφερειακού συμβουλίου Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης κατά των εξορύξεων χρυσού


Με μοναδικό θέμα την Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση (ΠΠΕΑ), που έχει εκδοθεί για το έργο των εξορύξεων χρυσού στο Πέραμα του Έβρου, συνεδρίασε εκτάκτως την Παρασκευή το περιφερειακό συμβούλιο ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Η γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας ΑΜ-Θ επί της ΠΠΕΑ που ζητήθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, παρουσιάστηκε από την κ. Μιρέλη Παρασκευή.
Λόγω των μη αντιστρεπτών και σοβαρών επεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον και πολλαπλών επιπτώσεων σε αυτό, η Υπηρεσία της ΠΑΜ-Θ γνωμοδοτεί αρνητικά επί της Προμελέτης για το Πέραμα.
Στις παρατηρήσεις της υπηρεσίας τονίστηκε ότι το έργο λόγω του είδους και του μεγέθους του θα έχει εξαιρετικά σοβαρές και μόνιμες επιπτώσεις στην μορφολογία, το τοπίο, στην αισθητική αξία της φύσης, τα οικοσυστήματα και τις χρήσεις γης της περιοχής επέμβασης. Επίσης, από την εν λόγω μελέτη προκύπτει η πλήρης εξάντληση των προσδιορισθέντων μεταλλευτικών αποθεμάτων στα ευκατέργαστα οξειδωμένα πετρώματα στη θέση του έργου, γεγονός που δεν συμβαδίζει με το θεμελιώδη κανόνα της βιώσιμης ανάπτυξης. Επιπλέον το έργο είναι ασυμβίβαστο με τις προτεραιότητες και τις στρατηγικές επιλογές του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού αλλά και επεμβαίνει σε ρέματα, κάτι που απαγορεύεται από τη νομολογία.

Δημόσια Παρουσίαση της πρότασης της ‘Κίνησης 136′

Μετά από 3 μήνες σχολαστικής μελέτης και διαβούλευσης για το πώς θα εφαρμόσουμε στην πράξη ένα κοινωνικό και αμεσοδημοκρατικό εγχείρημα μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες και δεδομένα είμαστε έτοιμοι να καταθέσουμε στην πόλη της Θεσσαλονίκης ολοκληρωμένη πρόταση για το:
α) Πως θα αγοράσουμε το 40% της ΕΥΑΘ ( ποια είναι η νομική και λειτουργική μορφή )
β) Πώς θα γίνει η συλλογή των χρημάτων ( συγκρότηση συνεταιρισμών – μερίδια -μετοχικό κεφάλαιο )
γ) Ποιο είναι το όραμα μας για την ΚΕΥΑΘ ( Κοινωνική Εταιρία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης )

Η κίνηση ΄΄136΄΄ δημιουργήθηκε από πολίτες που ζουν στην Θεσσαλονίκη, απευθύνεται στους πολίτες όλου του κόσμου και ανέλαβε το έργο του συντονισμού για τη δημιουργία ενός νομικού προσώπου, κοινωνικού χαρακτήρα, το οποίο θα συμμετέχει στο δημόσιο διαγωνισμό πώλησης της ΕΥΑΘ, διεκδικώντας τον έλεγχο του νερού της πόλης από συνεργατικό φορέα των ίδιων των πολιτών – καταναλωτών και όχι από κάποια πολυεθνική εταιρεία.

Tην Δευτέρα 28 Νοέμβρη 2011 και ώρα 17:30 θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης (2ος όροφος), Αλ. Σβώλου και Εθνικής Αμύνης, η πρώτη δημόσια παρουσίαση της πρότασης της ‘Kίνησης 136′ που αφορά την εξαγορά, από συνεταιρισμούς πολιτών, του πωλούμενου από το Δημόσιο ποσοστού 40% και του managment της Εταιρείας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (Ε.Υ.Α.Θ).
Πρόγραμμα παρουσίασης:
Καλωσόρισμα
10’ Παρουσίαση σχεδίου εξαγοράς ΕΥΑΘ ΑΕ
Παρεμβάσεις – Τοποθετήσεις φορέων
Προβολή 35’ ντοκιμαντέρ Water Makes Money, σχετικά με τις επιπτώσεις τηςιδιωτικοποίησης του νερού σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις.
Παρεμβάσεις πολιτών
Καλούμε τους πολίτες να μας τιμήσουν με την παρουσία τους

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Η ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ

Στις σημερινές συνθήκες οξύτατης οικονομικής κρίσης και οικονομικής κατοχής της χώρας από τους μηχανισμούς της «τρόικας», πολλοί μιλούν για «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας, για ανάπτυξη επιχειρηματικότητας και άλλα παρόμοια. Τα λόγια όμως δεν φτάνουν, χρειάζονται συγκεκριμένες ιδέες και πράξεις. Με δεδομένες τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας, μια κατεύθυνση που πιστεύουμε πως θα μπορούσε να φέρει σύντομα θετικά αποτελέσματα είναι η αναζωογόνηση του αγροτικού τομέα και αυτό προϋποθέτει σωστή μεταποίηση και εμπορία των προϊόντων του.
Μια ενδιαφέρουσα τέτοια προσπάθεια είναι τα προϊόντα επεξεργασίας χαρουπιού παραγόμενα από μια νέα μονάδα στην Κρήτη, την Creta Carob στην Αργυρούπολη Ρεθύμνου.
Η επιχείρηση παίρνει χαρούπια από παραγωγούς της περιοχής και παράγει μια μεγάλη σειρά προϊόντων για ανθρώπινη διατροφή: Χαρουπάλευρο, σιρόπι χαρουπιού, αλεσμένο χαρούπι για τσάι, υποκατάστατο καφέ και υποκατάστατο κακάο από επεξεργασμένη σκόνη χαρουπιού, παξιμάδια από χαρουπάλευρο. Τα προϊόντα αυτά κυκλοφορούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Αυστρία, Γερμανία). ‘Οσα από αυτά προέρχονται από πιστοποιημένες καλλιέργειες χαρουπιού έχουν το χαρακτηρισμό «βιολογικό προϊόν». Η τιμή καταναλωτή είναι εξαιρετικά προσιτή.
Είναι γνωστό πως από το χαρούπι παράγονται δεκάδες προϊόντων που χρησιμοποιούνται στη διατροφή ανθρώπου, στις ζωοτροφές και στη βιομηχανία. Η αξία του χαρουπιού στην ανθρώπινη διατροφή είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, δεδομένου ότι όχι μόνο έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταμίνες και απαραίτητα ιχνοστοιχεία αλλα και η φυσιολογική επίδραση που ασκεί στον οργανισμό είναι πολύπλευρα θετική.
Η χαρουπιά είναι μια καλλιέργεια χωρίς απαιτήσεις (μόνο μάζεμα χρειάζεται) και ιδανική για αναδασώσεις. Όμως, η χρησιμοποίηση του χαρουπιού στην Κρήτη -που παράγει το 80% της συνολικής ποσότητας της χώρας- έχει μειωθεί πολύ, ακόμα και για ζωοτροφή.

Όταν λοιπόν προτείνουμε την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας(οικονομία της εγγύτητας), εννοούμε και τη στήριξή της στους τοπικούς πόρους-για τη γεωργία στις τοπικές ποικιλίες και ράτσες-τους οποίους πρέπει να ξανααναδείξουμε. Το χαρούπι βοήθησε παράδειγμα να μη πεθάνουν πολλοί έλληνες στην κατοχή.

Αλληλεγγύη στον αρνητή στράτευσης Μουράτ Κανατλί

Το έλαβα καθυστερημένα:

Την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου δικάζεται σε στρατοδικείο της Βόρειας Κύπρου ο αντιρρησίας συνείδησης Μουράτ Κανατλί έπειτα από τρεις αναβολές. Ο 38χρονος Κανατλί είναι μέλος του Ευρωπαϊκου γραφείου για την αντίρρηση συνείδησης και γραμματέας του δικοινοτικού κόμματος Νέα Κύπρος. Το 2009 αρνήθηκε να καταταχθεί στον τ/κ στρατό ως έφεδρος.
Οι κλήσεις του Κανατλί να παρουσιαστεί στον τ/κ στρατό ως έφεδρος είναι ετήσιες και θα συνεχίζονται μέχρι να συμπληρώσει τα 40 του χρόνια, τον Μάρτιο του 2013. H πρώτη δίκη του από το στρατοδικείο είχε προγραμματιστεί στις 14 Ιουνίου του 2011. Την ημέρα εκείνη ο Μουράτ είχε δηλώσει πως στόχος του είναι να στερέψει ο στρατιωτικός μηχανισμός από ανθρώπινο δυναμικό και πως ο ίδιος δεν θα συμμετάσχει σε κανένα πόλεμο. Συγχαίρουμε και χαιρετίζουμε αυτή τη δήλωση του Τουρκοκύπριου αντιρρησία συνείδησης. Οι στόχοι του αποτελούν και θα πρέπει να αποτελούν στόχους κάθε αντιμιλιταριστή.
Ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης έχει πολλές φορές καλέσει την στρατιωτική «δικαιοσύνη» να παραδεχθεί την αναρμοδιότητά της να δικάζει πολίτες και το δικαστικό σύστημα να σεβαστεί το κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελευθερίας της συνείδησης υπακούοντας στο εγχώριο και στο διεθνές δίκαιο, όπως οφείλει.
Να σταματήσει η δικαστική ομηρία του Murat Kanatli και κάθε δίωξη του.
Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης
www.antirrisies.gr
url Δ.Τ.: http://www.antirrisies.gr/node/1003

Εκδήλωση για την Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία (Community Supported Agriculture)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011, από τις 16.30 μέχρι τις 18.00 μ.μ, θα πραγματοποιηθεί στο Εcofestival (Μεσογειακό Εκθεσιακό Κέντρο MEC, στην Παιανία), ενημερωτική εκδήλωση για την Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία στην Ευρώπη (Community Supported Agriculture).

Η εκδήλωση γίνεται στα πλαίσια των δράσεων του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «CSA for Europe» και σκοπός είναι να ενημερωθεί το ελληνικό κοινό για την Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία η οποία έχει ήδη αρχίσει να αναπτύσσεται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.
Η Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία, είναι μια εναλλακτική κοινωνική πρόταση για τον τρόπο παραγωγής και διακίνησης των αγροτικών προϊόντων, όπου οι αγρότες και οι καταναλωτές αναπτύσσουν στενή συνεργασία βασισμένη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Βασικό στοιχείο σε όλες τις μορφές της Κοινωνικά Υποστηριζόμενης Γεωργίας, είναι ο αυξημένος βαθμός συμμετοχής των καταναλωτών στις δραστηριότητες μιας γεωργικής εκμετάλλευσης. Επιπλέον οι καταναλωτές, τις περισσότερες φορές, χρηματοδοτούν εξ αρχής τον προϋπολογισμό μιας γεωργικής εκμετάλλευσης για το σύνολο της παραγωγικής περιόδου, με σκοπό να προμηθεύονται γεωργικά προϊόντα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Πολλές φορές τα καλλιεργούμενα προϊόντα και οι καλλιεργητικές μέθοδοι συναποφασίζονται σε συνελεύσεις, χτίζοντας έτσι μια ισχυρή σχέση μεταξύ καταναλωτή και παραγωγού.
Το σύστημα έχει πολλές παραλλαγές για το πώς ο γεωργικός προϋπολογισμός υποστηρίζεται από τους καταναλωτές και με ποιο τρόπο αυτοί στη συνέχεια παραλαμβάνουν τα τρόφιμα. Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως οι καταναλωτές λαμβάνουν άμεσα, γεωργικά προϊόντα υψηλής ποιότητας (βιολογικά/βιοδυναμικά) και οι γεωργοί διασφαλίζουν εξαρχής τους απαραίτητους πόρους τόσο για τις καλλιεργητικές τους δραστηριότητες, όσο και για τη διαβίωσή τους χωρίς να παρεμβάλλονται μεσάζοντες.
Βασικός σκοπός για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα “CSA for Europe” είναι οι καλλιεργητές και οι καταναλωτές να γνωριστούν με την Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία, μέσω ενημερωτικών εκδηλώσεων καθώς και μέσω επισκέψεων σε αγροκτήματα που λειτουργούν με αυτές τις αρχές σε άλλες χώρες. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα έξοδα μετακίνησης και υπάγεται στα προγράμματα Grundtvig για την εκπαίδευση ενηλίκων.
Στο πρόγραμμα συμμετέχει ο Οργανισμός ΔΗΩ μαζί με άλλες εφτά οργανώσεις από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήτοι:
Αυστρία (ATTAC),
Γαλλία (URGENCI),
Γερμανία (Gute Erde Kattendorf),
Ηνωμένο Βασίλειο (Soil Association),
Ουγγαρία (Tudatos Vasarlok Egyesulete).
Σλοβακία (Centrum pre trvaloudrzatelne alternativy),
Τσεχία (PRO-BIO)
Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι δυο πολύ έμπειροι αντιπρόσωποι από συστήματα Κοινωνικά Υποστηριζόμενης Γεωργίας, ο Pierre Besse από το δίκτυο AMAP (Association pour le Maintien de l’Agriculture Paysanne) στη Γαλλία και ο Rupert Dunn από το δίκτυο COCA (Caerhys Organic Community Agriculture) στην Ουαλία.

Δίνω την κάρτα, Kερδίζω -Κερδίζουμε!


Η Κάρτα Αποδείξεων είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του πολίτη για τη συλλογή των αποδείξεων, καθώς του επιτρέπει κάθε στιγμή να γνωρίζει τι έξοδα έχει κάνει, αποφεύγοντας τη χρονοβόρο καταγραφή των αποδείξεων στο τέλος του έτους. Η χρήση της είναι προαιρετική και ασφαλής, καθώς δεν γίνεται καταγραφή των συνηθειών του καταναλωτή αλλά καταγράφεται μόνο το συνολικό ύψος των αγορών του.

Η Κάρτα Αποδείξεων είναι ανώνυμη και συνδέεται με τον Α.Φ.Μ. του καταναλωτή μόνο από τον χρήστη της, εύκολα, μέσω SMS ή μέσω διαδικτύου, χωρίς τη διαμεσολάβηση κάποιας τράπεζας ή τρίτου φορέα.

Η Κάρτα Αποδείξεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε συναλλαγή, ανεξάρτητα αν αυτή γίνεται με τη χρήση μετρητών, πιστωτικών καρτών ή άλλου τρόπου πληρωμής.

Το Υπουργείο Οικονομικών λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας για την προστασία των δεδομένων των πολιτών. H Κάρτα Αποδείξεων είναι σύμμαχος του πολίτη στη συλλογή αποδείξεων για το αφορολόγητο όριό του, ενώ συμβάλλει στην εθνική δράση για την πάταξη της φοροδιαφυγής και τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών.
Ελληνική δημοκρατία
Υπουργείο Οικονομικών
http://www.gsis.gr/karta/

Το υπουργείο, προσπαθεί να μας εξαρτήσει όλο και περισσότερο από το ηλεκτρονικό χρήμα και τις τράπεζες. Αν δε γίνει υποχρεωτική η κάρτα -σε αυτό αποβλέπουν για τη συνέχεια-οι τράπεζες θα μας εξουσιάζουν πλήρως.

Παρακάτω μια κριτική από: http://www.schizas.com/:

1. Πως ακριβώς είναι ανώνυμη όταν:
i. Συνδέεται με το ΑΦΜ μας
ii. Εκδίδεται από τράπεζα (πού έχει όλα τα στοιχεία μας)

2. Γιατί τονίζεται το ασφαλής; Δεν μπορεί σε περίπτωση κλοπής να χρησιμοποιηθεί από οποιονδήποτε για την φορτώσει με αποδείξεις κατά βούληση και για οποιονδήποτε σκοπό?

3. Πως κερδίζουμε όλοι, εφόσον:
i. Οι επιχειρήσεις πρέπει να πληρώσουν για αγορά και εγκατάσταση εξοπλισμού.
ii. Πρέπει να πληρωθούν ατελείωτα έξοδα για το σύνολο του συστήματος, της διαχείρισης του, του ανθρωπίνου δυναμικού, τις κάρτες αυτές καθαυτές και τις απαραίτητες τηλεπικοινωνίες σε κάθε χρήση της κάρτας! Την τράπεζα που θα εκδίδει την κάρτα ποιος της πληρώνει τα έξοδα; Εν τέλει, προκειμένου να πληρωθεί ΦΠΑ πρέπει να προβούμε σε όλα αυτά τα έξοδα; Απλούστερος τρόπος δεν υπάρχει; Ας μας αναλυθεί λίγο καλύτερα και χειροπιαστά ο τρόπος που κερδίζουμε όλοι παρακαλώ.

4. Ποιος μας εγγυάται ότι θα μείνει προαιρετική για πάντα;

5. Σε ένα κράτος που φημίζεται για την μη αποδοτική λειτουργία του, για την αδυναμία ελέγχου των δημοσίων λειτουργών, για την ευκολία με την οποία κάποιοι παρακάμπτουν όλους τους νόμους, πως εξασφαλίζεται η θεωρητική ανωνυμία μας σε σχέση με το κατάστημα από το οποίο ψωνίσαμε και το ποσό το οποίο δαπανήσαμε.

6. Ακόμα και όταν θα γίνει υποχρεωτική (που θα γίνει αργά ή γρήγορα), πως εξασφαλίζεται η χρήση της από τους πολίτες της σε κάθε αγορά. Πως αποφεύγεται το σημερινό πρόβλημα της μη έκδοσης αποδείξεως. Δεν μπορεί κανείς απλούστατα να μην ζητήσει απόδειξη (δηλαδή να μην περάσει την κάρτα του);

7. Θα πρέπει να κουβαλάμε άλλη μια κάρτα πάντα μαζί μας (άλλη μια έγνοια);

8. Όταν θα έρθει η μέρα που θα γίνει υποχρεωτική (μην γελιέστε, ΘΑ ΓΙΝΕΙ αν αρχίσουν κάποιοι κουτοί και εύπιστοι συμπολίτες μας να την χρησιμοποιούν) και περνάει κλιμάκιο της εφορίας για ελέγχους στα καταστήματα, τι ακριβώς θα κάνει? Θα ζητά από κάθε πελάτη να επιδεικνύει την κάρτα του και θα την ελέγχει? Αν δηλαδή έχει κανείς ξεχάσει την κάρτα του, ή την χάσει δεν θα μπορεί να κινηθεί (δηλ. να αγοράσει πχ. φαγητό, καφέ και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται) μέχρι η «ταχύτατη και υπερ-αποδοτική» κρατική μηχανή μας να του εκδώσει καινούρια?

9. Τελικά, μήπως υπάρχουν δυο μόνον ομάδες που κερδίζουν από την χρήση της κάρτας αυτής πραγματικά?:

i. Ο προμηθευτής της κάρτας και του συστήματος και όλοι όσοι σχετίζονται με την έκδοση της κάρτας και της λειτουργίας του εν λόγω συστήματος, δηλαδή ο εργολάβος και οι παρατρεχάμενοι του.
ii. Οι λογιστές και τα λογιστικά γραφεία που δεν θα χρειάζεται να σπαταλούν το χρόνο τους για να καταγράφουν αποδείξεις. Διότι κακά τα ψέματα, δεν είναι πάνω από 2-3 ώρες δουλειάς να καταγράψει ο καθένας από εμάς τις αποδείξεις που απαιτούνται για να απαλλαγεί από φόρους.

10. Μήπως θα ήταν τελικά πολύ πιο απλό να καταργηθεί το μέτρο της καταγραφής των αποδείξεων και να γίνουν απλά πιο εντατικοί οι έλεγχοι και πιο τσουχτερά τα πρόστιμα. Οι εντατικοί έλεγχοι και το κόστος αυτών θα πληρώνονται από το πρόστιμα και τα πρόστιμα θα είναι ένα κίνητρο για να μην δέχεται κανένας επιχειρηματίας να μην εκδώσει απόδειξη.

11. Μήπως ένα πιο ανθρώπινο ΦΠΑ δεν θα έκανε απαραίτητη την παρανομία προκειμένου να επιβιώσει και καμιά επιχείρηση σε αυτόν τον τόπο?

12. Όποιος ξέρει από ηλεκτρονικά συστήματα, θα γνωρίζει ότι 100% ασφάλεια απλά δεν υφίσταται. Θα δημιουργούνται λοιπόν καθημερινά ζητήματα με αγορές που «δεν πέρασαν στην κάρτα» και θα πέφτουν τα πρόστιμα βροχή. Για να βρει κανείς το δίκιο του φυσικά θα πρέπει να πληρώνει το πρόστιμο, τον δικηγόρο και το δικαστήριο για να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Πραγματικά θέλουν να μας πείσουν ότι βρήκαν καλή λύση στο πρόβλημα;;;;; Μάλλον βρήκαν έναν τρόπο να δημιουργήσουν μερικές δεκάδες ακόμα προβλήματα και έξοδα που θα απαιτήσουν άλλες εξίσου βλακώδεις και πολυέξοδες λύσεις στο εγγύς μέλλον.

Η κατακλείδα μας: Μην δεχτείτε την φοροκάρτα για κανέναν λόγο, ούτε ως προαιρετική (με τον να μην σπεύσετε να την προμηθευτείτε), ούτε βέβαια σαν υποχρεωτική όταν αρχίσει και αυτή η κουβέντα. Είναι άκρως επικίνδυνη, ανασφαλής, νεφελώδης και θα καταλήξει με μαθηματική ακρίβεια στο να πληρώνουμε όλοι παραπάνω με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, χωρίς βεβαία να παταχθεί και το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, η ρίζα του οποίου ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι είναι στην παιδεία και την μείωση της υπερφορολόγησης και όχι στην ακριβή τεχνολογία και στις περίπλοκες διαδικασίες. Η κρατική μηχανή και οι λειτουργοί τους αρνούνται να κατανοήσουν την βασική αρχή όλων των επιτυχημένων έργων σε όλους τους τομείς: KISS ή Keep It Simple Stupid!

Πηγή: ηλ.τα.

Τα ελληνικά μετρητά «πλημμυρίζουν το Λονδίνο»

Όπως ακριβώς η βρετανική μέση τάξη αγόραζε επί σειρά ετών φτηνές παραθεριστικές κατοικίες στην Ελλάδα και άλλες μεσογειακές χώρες, έτσι τώρα τα μέλη της ελληνικής ‘υψηλής κοινωνίας’ έπεσαν με τα μούτρα στην αγορά βρετανικών ακινήτων επωφελούμενοι και από την διολίσθηση της αξίας της βρετανικής λίρας.
Ήδη από την Άνοιξη του 2010, εύποροι Έλληνες που αναζητούσαν ασφαλές καταφύγιο για τις αποταμιεύσεις τους κατέληξαν στην αγορά διαμερισμάτων στο Λονδίνο.
Για εκατοντάδες εύπορους Έλληνες που αγοράζουν μανιωδώς διαμερίσματα στο Λονδίνο μέσης αξίας 3,25 εκατομμυρίων ευρώ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, μιλάει ο P. Ijzendoorn σε ρεπορτάζ που δημοσιεύει στις οικονομικές της στήλες η De Morgen υπό τον τίτλο «Τα ελληνικά μετρητά πλημμυρίζουν το Λονδίνο».
Επισημαίνεται ακόμη ότι οι Έλληνες αποτελούν τους καλύτερους πελάτες για τους κτηματομεσίτες του Λονδίνου, καθώς διαθέτουν πολλά χρήματα και δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί, στο βαθμό που στην πλειονότητά τους, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να επενδύσουν τα χρήματά τους και όχι να ζήσουν οι ίδιοι εκεί.

Οι Έλληνες επενδυτές στρέφονται προς συγκεκριμένες περιοχές του Λονδίνου ακόμα κι εκείνες πουν θεωρούνται ιδιαίτερα ακριβές, προσθέτει. Καταλήγοντας, ο αρθογράφος αναφέρει ότι το Λονδίνο είναι ελκυστικό για τους Έλληνες επειδή υπάρχουν παραδοσιακοί δεσμοί μεταξύ Ελλάδας-Αγγλίας, με αποτέλεσμα να υπάρχει στην πόλη μια πολυπληθής και οικονομικά σφριγηλή ελληνική παροικία.

Πηγή: tvxsteam tvxs.gr/node/77045

Σχόλιο: είδατε; για τους έλληνες "έχοντες και κατέχοντες" υπάρχει και το Λονδίνο, όχι μόνο η Ελβετία. Ούτε εδώ μπορεί να βρει τα ίχνη τους Ο κος Μπένυ μας. Εξάλου τα καλά "παιδιά του Λονδίνου" είχαν το υπουργείο οικονομικών στα χέρια τους μέχρι τώρα(βλέπε: Παπακωνσταντίνου, Αλογοσκούφης κ.λπ.)

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Τι να κάνουμε: τα πρώτα βήματα, μετά την κατάρρευση της οικονομίας και της πολιτικής των «μνημονίων»

Η απάντηση αυτού του μπλοκ στο ερώτημα "τι να κάνουμε", που θέτει σε διάφορες προσωπικότητες το tvxs:

Η Ελλάδα έγινε ο αδύνατος κρίκος στον παγκόσμιο καπιταλισμό, λόγω της μανίας της πολιτικής και οικονομικής ελίτ, για ανάπτυξη που δεν στηριζόταν στον πρωτογενή- δευτερογενή τομέα(γεωργία, μεταποίηση, καινοτομία κ.λπ.), αλλά στον τριτογενή(κατανάλωση, εμπόριο, τουριστικές υπηρεσίες κ.λπ.) και στις κάθε είδους οικοδόμηση και κατασκευές.
Ο «εκσυγχρονισμός» που υποτίθεται έγινε -χωρίς να υπολογίζεται το οικονομικό και το περιβαλλοντικό κόστος του-στηρίχθηκε σε δάνεια κύρια από το εξωτερικό. Σε αυτό βοήθησε και η είσοδος στην Ευρωζώνη, γιατί αύξησε τη δανειοληπτική πίστη λόγω του κοινού νομίσματος. Όλοι άρχισαν να δανείζονται εύκολα. Η κυβέρνηση και οι τράπεζες από τις «χρηματοπιστωτικές αγορές», οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά από τις τράπεζες. Το Ευρώ και τα δάνεια βοήθησαν ιδιαίτερα στο να ικανοποιείται η μανία της ελληνικής ελίτ για έργα φαραωνικά( π.χ. των ολυμπιακών του 2004 ), για γέ¬φυρες λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια και στάδια, αλλά και για τη δημιουργία ενός υπερμεγέθους πελατειακού κράτους στην υπηρεσία της. Σε oλόκληρη τη μεταπoλεμική περίoδo μόvo τo 15% τωv συvoλικώv επεvδύσεωv παγίoυ κεφαλαίoυ στρεφόταv στη μεταπoίηση, εvω τo 42% τωv ιδιωτικώv επεvδύσεωv στρεφόταv στις κατoικίες και τα 2/3 τωv δημoσίωv στηv υπoδoμή.
Και αυτή η κατεύθυνση -που υλοποιούταν από ένα πολιτικό προσωπικό κάθε άλλο παρά αξιόλογο-κατέρρευσε στα πλαίσια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και της άρσης της «εμπιστοσύνης των πιστωτών», που την μετέτρεψε σε κρίση των δημοσιονομικών χρεών.
Έτσι η σημερινή, αλλά και οι επόμενες κυβερνήσεις των κομμάτων του «μνημονίου», με τη «βοήθεια» της τρόικα, θα είναι υποχρεωμένες από τους πιστωτές να εφαρμόσουν τέτοιες πολιτικές, ώστε να επιστραφούν τα χρέη στους διεθνείς και ντόπιους πιστωτές. Αυτό όμως θα έχει σαν αποτέλεσμα τη «φτωχοποίηση» όχι μόνο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και του περιβάλλοντος της χώρας, και η ζωή θα γίνει για τους περισσότερους Έλληνες σε μεγάλο βαθμό αβίωτη. Ταυτόχρονα θα έχει και σαν αποτέλεσμα την σταδιακή κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, στα μάτια των πολιτών.
Θα μπορούσαμε λοιπόν σαν λαός να μη δεχθούμε αυτή την προοπτική και να μη «πτωχεύσουμε», αν διαμορφώναμε και βάζαμε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα-απάντηση των «από κάτω», από τα κάτω. Τα κόμματα και οι πολιτικές οργανώσεις του «αντιμνημονιακού» μπλοκ θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό, αν ρίχνανε το βάρος, όχι στις εκλογές, αλλά στην αυτοοργάνωση των πολιτών.
Περιληπτικά ένα τέτοιο πρόγραμμα θα μπορούσε να περιλάβει καταρχήν τα παρακάτω σημεία:
• Να αρνηθούμε τη θέση που έχει σήμερα η χώρα στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης και της ευρωζώνης.
• Να αρνηθούμε να συμμορφωθούμε με τα μέτρα που θα προωθήσουν οι επόμενες κυβερνήσεις, ώστε να εξαναγκασθούν να κάνουν στάση πληρωμών τόκων και χρεολυσίων και να στραφούν στη στήριξη των συλλογικών αγαθών και μισθών ικανών να ικανοποιούν τις βιοτικές ανάγκες του πληθυσμού.
• Να αρνηθούμε την προτεινόμενη από την ευρωπαϊκή ελίτ «διάσωση» της Ελλάδας, που στην ουσία είναι διάσωση του χρεοκοπημένου τραπεζικού της συστήματος. Για αυτό θα χρειασθεί καταρχήν να γίνει κρατικοποίηση των τραπεζών που χρεοκοπούν και εκκαθάριση των ισολογισμών τους διαγράφοντας τα «τοξικά προϊόντα». Οι καταθέτες να εξασφαλίζονται στο ακέραιο και όλες οι υπόλοιπες υποχρεώσεις να διαγράφονται ή να ικανοποιούνται με ότι περισσεύει. Να μη γίνει καμιά κατάσχεση πρώτης κατοικίας.
• Ανασυγκρότηση της κεντρικής και τοπικής διοίκησης, με εθελούσια μετακίνηση προσωπικού από γραφειοκρατικές δομές σε υποδομές κοινωνικής-περιβαλλοντικής προστασίας-που σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτες-για ενίσχυση του κλάδου της κοινωνικής οικονομίας. Οι ΟΤΑ-όπως φαίνεται από την περίπτωση των «χαρατσιών»- μπορούν να πιεσθούν να βοηθήσουν στη δημιουργία των θεσμών της.
• Να απαιτήσουμε έκτακτα μέτρα εσόδων από τα υψηλά εισοδήματα για να στηριχθούν τα κλυδωνιζόμενα ασφαλιστικά ταμεία. Να προωθήσουμε και να αναβαθμίσουμε τα συλλογικά-κοινωνικά αγαθά(σιδηρόδρομος, ενέργεια, νερό, περιβάλλον, έρευνα-καινοτομία), ώστε να λειτουργήσουν σαν παράλληλος «κοινωνικός μισθός», με στόχο να ξαναγίνει η ποιότητα ζωής δικαίωμα για όλους. Φορολογική μεταρρύθμιση με χαρακτήρα δικαιοσύνης και αναδιανομής, που θα χρησιμοποιεί τους φόρους και ως εργαλεία για ενθάρρυνση ή αποθάρρυνση δραστηριοτήτων ανάλογα με τις επιπτώσεις των τελευταίων στο περιβάλλον και την κοινωνία.
• Μέτρα διαφάνειας και πάταξης της μικρής και μεγάλης διαφθοράς-φοροδιαφυγής, τα οποία θα πρέπει να συνδυαστούν με αποκατάσταση της αίσθησης δικαιοσύνης.
• Να βελτιώσουμε το τοπικό εισόδημα μέσα από την προώθηση ομάδων παραγωγών, συνεταιρισμών παραγωγών-καταναλωτών για απευθείας διακίνηση τροφίμων, χωρίς μεσάζοντες, με συνεταιριστικά μικρά μαγαζιά, με δίκτυα διανομής και τοπικά συστήματα ανταλλαγών με δικό τους νόμισμα κ.λ.π Με εναλλακτικούς πιστωτικούς συνεταιρισμούς, που διαχειρίζονται αποταμιεύσεις μελών και πελατών τους χωρίς κερδοσκοπικές πρακτικές, και χωρίς την συνήθη αδιαφορία των τραπεζών για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις των δράσεων που χρηματοδοτούν
Θα χρειαζόταν στη συνέχεια να επαναπροσδιορίσουμε γενικότερα τις βασικές μας ανάγκες και τον τρόπο ικανοποίησή τους-όσο γίνεται λιγότερο μέσω των αγορών και της ατομικής κατανάλωσης- με στήριξη στα συλλογικά αγαθά και με μικρότερο κοινωνικό και οικολογικό αποτύπωμα, επιδιώκοντας την «ευημερία στην ατομική λιτότητα, αλλά μέσα από τη συλλογική αφθονία» και στηριζόμενοι περισσότερο στην αυτοανάπτυξη-αυτοπραγμάτωσή μας σαν ανθρώπινα όντα.
Σε μια τέτοια κατεύθυνση τα βήματα θα μπορούσαν να ήταν σαν τα παρακάτω:
• Το πρώτο βήμα θα ήταν η εκπαίδευση ενός ευρέος δικτύου συνεργείων τεχνιτών, που θα ανασκεύαζε όλα τα κτίρια κάθε περιφέρειας της χώρας , καθιστώντας τα ενεργειακά αποτελεσματικά και, όπου αυτό είναι δυνατό, τουλάχιστο εν μέρει ενεργειακά αυτάρκη. Αυτή η πολιτική πέρα από την εξοικονόμιση ενέργειας που θα πετύχαινε, θα δημιουργούσε πελώριο αριθμό νέων θέσεων εργασίας για μηχανικούς, υδραυλικούς, μονωτές, ηλεκτρολόγους, οικοδόμους κ.ο.κ. Οι ευκαιρίες για απασχόληση και δημιουργία θα επεκτείνονταν σε όλες τις κοινότητες και τους δήμους της χώρας.
• Το ίδιο θα συνέβαινε με την εφαρμογή μιας στρατηγικής μείωσης και εκμηδενισμού των απορριμμάτων, που θα δημιουργούσε δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, από συλλέκτες-διαλογείς απορριμμάτων έως επιστήμονες που θα πρωτοπορούσαν στην εφεύρεση κι εφαρμογή νέων υλικών και μεθόδων.
• Η εκπαίδευση χιλιάδων νέων ανθρώπων, στα σχολεία και τις σχολές, στην κηπουρική και την οικο-γεωργία, με σκοπό να παραγάγουν σε τοπικό επίπεδο όλο και περισσότερα τρόφιμα, για τον εαυτό τους και για διάθεση στην τοπική αγορά, θα δημιουργούσε επίσης νέες θέσεις εργασίας. Το καλύτερο θα ήταν βέβαια αν μετατρέπαμε τη χώρα σε ζώνη οικο-βιο-γεωργίας και ζώνη ελεύθερη από μεταλλαγμένα με ποιοτικά προϊόντα που θα έχουν και συγκριτικό πλεονέκτημα. Να αναβλαστούσαμε τα καμένα δάση, να αποκαταστούσαμε τις λίμνες ,τα ποτάμια, τους βιοτόπους και τις παραλίες. Με «επιστροφή προς τα μπρος» θα καταφέρναμε να αποκαταστήσουμε το περιβάλλον μας, ώστε να αξίζει να ζούμε σε αυτό, δίνοντας ποιότητα στη ζωή μας.
• Να αποκαταστούσαμε στη διατροφή μας το μεσογειακό διατροφικό μοντέλο με μείωση της κατανάλωσης κρέατος.
• Να δημιουργούσαμε νέα( ή να μετατρέπαμε τα παλιά) τοπικά βιομηχανικά οικοσυστήματα(απόβλητα μονάδων, επεξεργάσιμη ύλη για άλλες). Να επανασυστήναμε τη κλωστοϋφαντουργία-βιομηχανίας ζάχαρης κ.λπ. και γενικά να αναπτύσσαμε την οικονομία της εγγύτητας.• Να ενισχύαμε την εσωτερική μετανάστευση με συλλογικές μετεγκαταστάσεις ανέργων νέων των πόλεων στην περιφέρεια, σε χώρους αυτοπαραγωγής και αυτοδιαχείρισης, απαιτώντας τη στήριξή της από κεντρικούς ή τοπικούς πόρους(π.χ. για νέους ακτήμονες αγρότες διάθεση δημόσιας ή δημοτικής γης). Να προχωρήσαμε σε αστικές και περιαστικές καλλιέργειες για παραγωγή μέρους τουλάχιστον της τροφής του εναπομείναντος πληθυσμού των πόλεων.
• Να επιδιώκαμε ενεργειακή αυτοδυναμία μέσω ενεργειακού εφοδιασμού από δημοτικές-διαδημοτικές επιχειρήσεις, που παράγουν ηλεκ. ενέργεια από ΑΠΕ, αγοράζουν από τον διαχειριστή του Δικτύου ΥΤ το ποσοστό της που ακόμα δεν παράγουν οι ίδιες, κατέχουν τα τοπικά δίκτυα ΜΤ-ΧΤ και διαχειρίζονται τη διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας στους τελικούς καταναλωτές της περιοχή τους. Και όλα αυτά να συνδέονται με καμπάνιες και τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας. Να επιδιώκαμε επίσης-όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, αφού αποσύρουν τις πιθανές οικονομίες από τις τράπεζες-να εγκαθιστούν φ/β συστήματα στις στέγες και ταράτσες των σπιτιών, στις στέγες των αγροτικών υπόστεγων και αποθηκών, σε μη παραγωγική γη. Να εγκαθιστούν μικρές ανεμογεννήτριες σε ευνοϊκά σημεία μη παραγωγικής γης. Να δημιουργούν μη κερδοσκοπικές εταιρείες και συνεταιρισμούς, εταιρείες λαϊκής βάσης( π.χ. ετερόρρυθμες) κ.λπ. για την παραγωγή ενέργειας από μικρές εγκαταστάσεις ΑΠΕ και διάθεσή της στα τοπικά δημοτικά δίκτυα.
• Να συρρικνώναμε το συγκεντρωτικό κράτος μεταφέροντας δικαιοδοσίες και πόρους προς μια όσο γίνεται πιο αποκεντρωμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση(Τ.Α.) και κοινωνία.
• Παράλληλα η αισθητή βελτίωση των δημοσίων μεταφορών, ιδίως του σιδηρόδρομου, θα μείωνε τις εκπομπές θερμοκηπικών αερίων, θα συνέβαλε στην κοινωνικότητα των ανθρώπων-πράγμα που διέλυσε μεταξύ των άλλων και η αυτοκίνηση- και θα μείωνε το κόστος των μεταφορών που επιβαρύνει σήμερα όλα τα μεταφερόμενα προϊόντα.
Χρειάζεται ένα κίνημα των «από τα κάτω», που θα οδηγήσει στη μετάβαση από την «ατομική απληστία» στη «συλλογική ωφέλεια», με πυλώνες την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική και οικολογική βιωσιμότητα.
Χρειάζεται επειγόντως να γίνει ταυτόχρονα μια «πνευματική ανασύνταξη» και να τη συζητήσουμε όσο γίνεται πιο πλατιά. Για το πώς θα τιθασεύσουμε αρχικά, θα αντικαταστήσουμε στη συνέχεια, το σημερινό κυρίαρχο μοντέλο του «άπληστου καπιταλισμού».
Χρειαζόμαστε πια ένα νέο είδος πολιτικής. Μια πολιτική που θα μετατρέπει τους ίδιους τους πολίτες από αντικείμενα διαχείρισης, σε υποκείμενα διαμόρφωσής της.
Η διαμόρφωση αυτού του προγράμματος «από τα κάτω» θα σήμαινε: αμεσοδημοκρατικές κινηματικές διαδικασίες του τύπου συνελεύσεων γειτονιών- «πλατειών» των πόλεων, των χώρων εργασίας, των αγροτικών κοινοτήτων, των κοινοτήτων ενδιαφερόντων κ.λπ., που συνδεόμενες σε δίκτυο και λειτουργώντας σε ομοσπονδιακή βάση με εντολοδόχους, θα κατέληγαν στην καταρχήν διατύπωσή του.
Στη συνέχεια η υλοποίησή του θα προωθούνταν καλύτερα με τη δημιουργία τοπικών ριζοσπαστικών κινήσεων πολιτών που θα παρέμβαιναν στις τοπικές κοινωνίες και στην Τ.Α. και θα πίεζαν από τη μια να προωθήσει τα αιτήματα προς το κεντρικό κράτος, από την άλλη θα απαιτούσαν από τα όργανά της να καλούν συνελεύσεις δημοτικών διαμερισμάτων, δήμων και των περιφερειών, για τη θεσμοθέτηση ενός -τοπικού στην αρχή- συμμετοχικού προϋπολογισμού με βάση τη δικαιοσύνη, τους τοπικούς πόρους και το μικρότερο οικολογικό αποτύπωμα. (Ο όρος συμμετοχικός με την έννοια ότι στη διαμόρφωσή του θα έχουν συμμετάσχει οι πολίτες-δημότες με τη διαδικασία των συνελεύσεων, όπου θα πρέπει να επιδιώκεται η όσο γίνεται μεγαλύτερη συμμετοχή).
Αυτή η διαδικασία θα οδηγούσε όχι μόνο μακροπρόθεσμα, αλλά και μεσοπρόθεσμα να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στους θεσμούς της Τ.Α. Τώρα και το τοπικό πολιτικό προσωπικό λειτουργεί κατ εικόνα και ομοίωση του κεντρικού, αλλά η κατάρρευση του κεντρικού θα βοηθούσε πολύ γρήγορα να αντικατασταθεί η εξουσία του από τους εντολοδόχους των συνελεύσεων των πολιτών. Όταν γίνει αυτό σε αρκετούς δήμους, τότε θα είναι δυνατόν να τεθεί επί τάπητος το ζήτημα ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου και η έκφρασή του σε ένα νέο σύνταγμα που δε θα στηρίζεται στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και το σημερινό κομματικό σύστημα, αλλά σε όσο γίνεται πιο αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς, με τη μορφή ίσως της συνομοσπονδίας των περιφερειών.

Τι πρέπει να κάνουμε; Απαντά ο συνθέτης Λουδοβίκος των Ανωγείων

Από το tvxsteam tvxs.gr/node/53728:

Για μένα το παιχνίδι των ανθρώπων χάθηκε όταν έχασαν την επαφή τους με τη φύση, δηλαδή τον «διάλογο» με τη γη, όπου σε φέρνει σε επαφή με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Όταν λοιπόν οι δύο τελευταίες γενιές - επιδοτούμενες γενιές!- κόψαν την επαφή με την παραγωγική εργασία (π.χ. το να πάνε να θερίσουν) σε αυτό το σημείο, ήταν και που χάθηκε όλη η ιστορία.
Όταν ήμασταν μικροί μας κυνηγούσαν ακόμη και για τα μούρα που κόβαμε για να τα φάμε, γιατί τα είχαν ανάγκη και οι ιδιοκτήτες τους, πολύ περισσότερο τα αχλάδια ή τα σύκα κλπ. Σήμερα, όμως, αν κάποιος κάνει μια βόλτα την εποχή που ωριμάζουν, κυρίως τον Αύγουστο, θα δει ότι όλα τα δέντρα είναι γεμάτα αλλά κανείς δεν αγγίζει επάνω τους!
Έρχονται κάθε μέρα, άλλωστε, στο χωριό δέκα αυτοκίνητα με μαναβικά, οπότε ψωνίζει από αυτά, έχοντας να διαθέσει το εύκολο χρήμα, το πλαστό χρήμα. Κι έτσι, έχει χάσει όπως είπα την επαφή με τη φύση, ώστε να μπορεί να κάνει για παράδειγμα έναν μικρό κήπο τρία επί πέντε, που θα έχει ντομάτες, μελιτζάνες, φασόλια, αυτά που έχει ανάγκη ένα σπίτι, δηλαδή, μια οικογένεια, για να υπάρξει.
Επίσης, χάνοντας αυτή τη σχέση ο άνθρωπος και κυρίως ο νέος, χάνει και το σεβασμό του για τους μεγαλύτερους. Δεν ξέρει τι θα πει εργασία, με την έννοια να καταλαβαίνει τι πόνο έχει να παράγεις κάτι.
Συγχρόνως, το κάθε παντελόνι έχει ακόμη ένα μικρό τσεπάκι. Τι σημαίνει αυτό; Είναι η ανάμνηση μιας εποχής, όπου ο άνθρωπος σε αυτό το τσεπάκι έβαζε δέκα δραχμές το πολύ, για να κεράσει στο καφενείο, να πάρει τα τσιγάρα του, να πάρει κάτι για τον εαυτό του και του έμεναν κιόλας. Δεν χρειαζόταν τα χρήματα όπως σήμερα. Διότι είχε στο σπίτι του ότι χρειαζόταν: το λάδι, το κρασί, τις πατάτες, όλα.
Επομένως το χάσιμο αυτής της σχέσης που προείπα, δημιούργησε και την αδυναμία του ανθρώπου να διαχειριστεί και όλα τα χρήματα που πήρε από τις περίφημες επιδοτήσεις. Αυτά τα χρήματα όσο εύκολα τα έπαιρναν, λοιπόν, τόσο εύκολα και τα χαλούσαν. Στο δια ταύτα, δεν έχει αυτή η «γενιά των επιδοτήσεων» τον πόνο των χρημάτων! Αυτό είναι το ένα.
Το άλλο, είναι ότι αποδείχθηκε πως δεν είχαμε και δεν έχουμε μεγάλους πολιτικούς άντρες που να μπορούν να προβλέψουν - ηθελημένα ή και από αδυναμία- αυτά που συμβαίνουν σήμερα, τα οποία τα καταλάβαιναν ίσως κάποιοι άνθρωποι της σκέψεις και τα λέγανε από παλιά. Αυτή, λοιπόν, είναι άλλη μια αδυναμία κοινωνική. Σπανίως π.χ. βλέπεις έναν πολιτικό να πηγαίνει σε μια έκθεση ζωγραφικής ή σε μια θεατρική παράσταση. Πάνε οι περισσότεροι, μόνο εκεί που υπάρχουν φωτογράφοι και κάμερες! Άρα η πλειονότητα των πολιτικών ανδρών φαίνεται να ζει χωρίς κάποια καλλιτεχνική ανάγκη. Επίσης, βρισκόμαστε και στην εποχή όπου η αξιοκρατία προφανώς χάθηκε. Και έτσι, είμαστε επί της ουσίας –συνολικά- ένα αλαλούμ!
Δεν έχουν δυνατότητες να καταλάβουν ότι το όποιο ατομικό καλό είναι καλό και του συνόλου, ότι είναι μια αμφίδρομη σχέση, ώστε να μπορούν να κατανοούν πώς θα πρέπει να οργανώσουμε έτσι τα πράγματα για να βρεθεί μια λύση κατ' αρχάς στα οικονομικά, από πού π.χ. θα περικόψουν, και από πού όχι, για να ανακάμψουμε.
Ακόμη, παρατηρώ καθημερινά σε ένα τραπέζι να υπάρχουν πάντα απορρίμματα, πεταμένο φαγητό που θα μπορούσε να ζήσει μια ολόκληρη οικογένεια. Εγώ θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια, και θα μου πείτε: "θα γυρίσουμε στα παιδικά χρόνια;" Όχι δεν θα γυρίσουμε, μόνο θα θυμηθούμε πώς μπόρεσε ο κόσμος σε μια μεταπολεμική εποχή φτώχειας να διαχειριστεί τα πράγματα! Η μάνα μου π.χ. έλεγε «Όταν ξεκινώ το πρωί και κάνω το σταυρό μου και σκέφτομαι τι θα μαγειρέψω, το πρώτο πρώτο πράγμα που βάνω πάνω στην κουζίνα, είναι η ανέχειά μου!», και στη συνέχεια προσπαθούσε να κάνει κάτι πολύ μικρό και να φαίνεται μεγάλο στα μάτια μας και να μας ικανοποιεί. Το σπίτι, δε, που μεγαλώσαμε ήταν ένα μικρό δωμάτιο και ήμασταν μια οικογένεια με έξι παιδιά. Αυτή η σχέση και αυτό το γέλιο δεν υπάρχει σήμερα.
Η κατεύθυνση του ανθρώπου προς τα χρήματα, προς την ευκολία αυτή, χάλασε το σύμπαν. Ο μεγαλύτερος για μένα εχθρός της εποχής είναι αυτή η ευκολία! Πατάμε ένα κουμπί για να συμβούνε όλα! Δεν έχουμε ούτε να περπατήσουμε, ούτε να ανεβούμε, ούτε να κατεβούμε. Υπάρχει πάντα ένα κουμπί! Ε, δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω με όλα αυτά.
Θυμάμαι ακόμη, ότι το κρέας το τρώγαμε μόνο μια φορά την εβδομάδα, κι αν. Και λίγο βέβαια, με πολλά μακαρόνια, να το μπερδέψουμε το πράμα. Ένας άνθρωπος που έχει ζήσει αυτή την εποχή, ξέρει ότι σήμερα έχουμε τον τρόπο να ζήσουμε και με τα λίγα και μπορούμε κάνοντας μια ιδιαίτερη προσέγγιση του εαυτού μας (γιατί τώρα με την κρίση η ανασφάλεια των ανθρώπων τους καταβάλει περισσότερο) σαν το καλοκαίρι του 2010 που έγιναν πολύ περισσότεροι γάμοι από ότι στο παρελθόν και οι παρέες στα καφενεία φαίνονταν να γίνονται πιο σφιχτές, επειδή, μάλλον, ο καθένας χρειάζεται κάποιον σύντροφο, κάποιον όμοιο του να στηρίζεται.
Τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα δεν θα έχουν ίσως πρόβλημα. Αλλά οι ηλικίες 20 μέχρι 35, θα έχουν μεγάλο πρόβλημα (π.χ. στην επαρχία δίνονταν επιδοτήσεις οι οποίες φαίνονταν σαν το μάνα εξ ουρανού, αλλά τελικά δεν έκαναν τίποτα, διότι τα χρήματα είναι δανεικά και πρέπει κάποια στιγμή να γυρίσουνε πίσω).
Εδώ στην Κρήτη δε, τους επιδοτούσαν για να ξεπατώνουνε τα αμπέλια, και κατάστρεψαν έτσι τη γιορτή της Κρήτης! Γιατί αυτό κάνανε. Ξεπάτωναν τα αμπέλια, για 150.000 δραχμές το στρέμα τότε, επειδή ήθελαν να φυτέψουν κάτι άλλο.
Καταλήγω λοιπόν ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας στη φύση, τον χαμένο μας εαυτό, αλλά και τις σχέσεις μας, για να ανακαλύψουμε τελικά τον καλό μας εαυτό! Δεν πρέπει να κάνουμε κάτι για να ξεχάσουμε, αλλά για να θυμηθούμε αυτόν τον καλό μας εαυτό, εκείνο τον εαυτό που μπορεί να σέβεται τον διπλανό του, αφού βλέπουμε ότι όταν είσαι δυνατός δεν υπολογίζεις τον άλλον, όταν όμως είσαι αδύναμος, τότε καταλαβαίνεις την ουσία.
Και ο πολιτισμός και η τέχνη, που είναι μια φωνή της μέσα χώρας του ανθρώπου, λαμβάνει σήμερα την ευθύνη να ορθώσει το ανάστημα του το οποίο πάει να σκύψει. Διότι χάσαμε την ελληνικότητά μας, που καμαρώναμε πάντα, που λέγαμε «είμαστε έλληνες», μια φυλή πάνω στον πλανήτη με όλες τις λέξεις ουσίας που υπάρχουν στα λεξικά όλου του κόσμου (π.χ. από τη λέξη μουσική, μέχρι τη λέξη θέατρο) οι οποίες πηγάζουν από εδώ. Και φυσικά αν είχαμε τη δυνατότητα, η παιδεία μας να αρχίσει να δυναμώνει, θα δούμε ότι θα σηκώσουμε κεφάλι να διεκδικήσουμε και δεν θα ‘μαστε στη μιζέρια που μας καταδικάζει μια Ευρώπη.
Τελειώνοντας, θα πω μια ιστορία: Ήταν ένας γέρος εδώ στο χωρίο που πάντα και όλες τις μέρες πήγαινε στο χωράφι. Μια μέρα μόνο δεν έβγαινε, το Πάσχα. Και αυτό με καημό γιατί αγαπούσε τη φύση. Μου έλεγε λοιπόν, ότι οι σαύρες δεν έφευγαν από κοντά του εκεί που κάθονταν, δεν τον φοβόνταν. Ο κόρακας κατέβαινε κάτω για να τον ταΐσει. Δεν τον φοβόνταν. Του μίλαγε και του έλεγε: «Δεν θα σου δώσω περισσότερο ψωμί σήμερα γιατί είναι λίγο και πώς θα βγάλω τη μέρα». Ήταν αυτός ο άνθρωπος ένα με τη φύση. Αυτός ο γέρος λοιπόν, μου είπε κάπου εκεί το 85: «Εγώ δεν πρόκειται να ξαναψηφίσω τον Παπανδρέου, γιατί έδωσε λεφτά στους ανθρώπους και δεν δουλεύουνε». Και μια άλλη μέρα που τον ρώτησα: «Υπάρχει Θεός μπάρμπα Νικόλα;» μου απάντησε καθώς κοιτούσε μια μέλισσα να χάνεται μέσα σε ένα λουλουλουδάκι, εκεί μπροστά του στο περιβόλι: «Αυτή τη στιγμή, ο Θεός μπήκε μέσα στο λουλούδι!». Έτσι όμορφα και απλά.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Δίκτυα Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης:

"Αφήστε με να ελέγξω το χρήμα που διακινείται σε μια χώρα, και δεν νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους της" - Mayer Amschel Bauer Rothschild

Ζούμε ιστορικές καί πολύ δύσκολες στιγμές. Η κρίση βαθαίνει καί κανείς δεν ξέρει πού θα μας οδηγήσει. Στο Δίκτυο Ανταλλαγών καί Αλληλεγγύης Μαγνησίας είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε, καί να βοηθήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο.
Ενημερωτικά, υπάρχει μεγάλη κίνηση στον τομέα της ανταλλακτικής και αλληλέγγυας οικονομίας στην Ελλάδα. Ήδη υπάρχουν δίκτυα στην Κατερίνη, στην Λαμία, στην Μυτιλήνη, στην Ροδόπη, στα Χανιά,στο Ηράκλειο, στην Ιεράπετρα, στην Πάτρα, στη Δράμα, στην Κέρκυρα και στην Αθήνα.

Επίσης ξεκινάνε δίκτυα στην Ερέτρια, στην Λάρισα, στην Λήμνο, στην Κω, στο Αγρίνιο, στην Καρδίτσα, στην Καλαμπάκα και πιθανά και στη Θεσσαλονίκη. Τα δίκτυα αυτά μπορούν να συνεργαστούν και έτσι να γίνουν δυνατές ανταλλαγές από πόλη σε πόλη. Η δυναμική που αναπτύσσεται είναι μεγάλη