Στην Ελλάδα και γενικότερα γύρω μας, βιώνουμε την κατάρρευση ενός υλιστικού πολιτισμού, την αποσύνθεση μιας κοινωνίας υποκριτικής ευμάρειας και όση αγωνία, οδύνη και απόγνωση επιφέρει στις ψυχές μας αυτή η πτώση, τόσο θα πρέπει να ενδυναμώσουμε την παραπαίουσα ψυχή μας με μια επαναστατική διάθεση, με ιδανικά και πίστη στον νέο κόσμο που εμείς θα κληθούμε να χτίσουμε πάνω στα συντρίμμια του παλιού.
Η πτώση του κομμουνισμού, το ξεθώριασμα της αριστερής σκέψης, η άνευ όρων παραδοχή σε ένα οικονομικό σύστημα που κονιορτοποιεί κάθε διάθεση για αυτοπροσδιορισμό έχουν αλλοιώσει την μόνη ρεαλιστικά επαναστατική διάθεση για φαντασία και ουτοπική σκέψη. Όσο κυριαρχούν παγιωμένες κοινωνικές αντιλήψεις, όσο μαντρώνουμε τα χωράφια της φαντασίας μας με τα αγκαθωτά σύρματα του βολέματος, τόσο θα περνάμε χειροπέδες στα όνειρα μας ανίκανοι να ελευθερωθούμε από τα δεσμά που έχουμε καταδικάσει οι ίδιοι, τους εαυτούς μας. Όσο ανεχόμαστε αυτές τις πολιτικές που ενθρονίζουν την αδικία ως μια αναπόφευκτη συνθήκη για την ομαλή συνέχιση του πολιτισμού μας και παραμένουμε απαθείς χωρίς να κάνουμε τίποτα, όχι μόνο γινόμαστε συνένοχοι αυτών των πολιτικών, αλλά μολύνουμε ανεπανόρθωτα την μόνη ανακριτική δύναμη ως προς την αυτογνωσία, αυτή της συνείδησης.
Eίναι απαραίτητη μια ριζοσπαστική αναθεώρηση του κόσμου και της πραγματικότητας που μας περιβάλλει, χρειαζόμαστε το πλημμύρισμα από την απελευθερωτική δύναμη του ουτοπικού πνεύματος, ότι όλα είναι δυνατά, ότι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο. Εάν δεν επινοήσουμε ένα νέο χάρτη για τις ζωές μας, η προοπτική για αυτόν τον πολιτισμό, διαγράφεται ζοφερή. Τα λόγια του Γκράμσι είναι πιο επίκαιρα από ποτέ: «Ο παλιός κόσµος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Ζούµε στην εποχή των τεράτων».
Η συνέχεια στο http://www.anotherworldishere.com/%ce%bd%ce%ad%ce%b1/1878/
Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου