Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Πρωτομαγιά στο Βόλο

Πήρα την αφίσα με μαίηλ:

Ανάπτυξη ή λιτότητα: ένα λάθος δίλημμα

Ανάπτυξη ή λιτότητα; Αυτό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζει αυτή την περίοδο η Ευρώπη-με τις δύο κατευθύνσεις να εκφράζονται κύρια από τον Ολάντ και τη Μέρκελ. Από τη μια οι Κευνσιανιστές και από την άλλη οι Χριστιανοδημοκράτες-Χριστιανοκοινωνιστές. Οι πρώτοι προτείνουν την ανάπτυξη μέσω της αύξησης των κυβερνητικών δαπανών και τη δημιουργία νέου χρήματος από την ΕΚΤ, ώστε μέσω της κατανάλωσης να πάρει πάλι μπροστά η οικονομία. Οι δεύτεροι προτείνουν τη μείωση των κυβερνητικών δαπανών και τη λιτότητα(χριστιανική αρετή), ώστε να μειωθούν τα χρέη και να "ξεφουσκώσει" η χρηματοπιστωτική φούσκα, πράγμα όμως που έχει επιπτώσεις στον καταναλωτικό τρόπο ζωής των μεσαίων τάξεων και στο προστατευτικό πλέγμα των κοινωνικών θεσμών στήριξης της επιβίωσης για τους εργαζόμενους και τους "απο κάτω". 
Οι πρώτοι προτείνουν τη λύση του ίδιου τρόπου ανάπτυξης και του μοντέλου που μας έχει φέρει στη σημερινή κατάσταση. Όπου η κορυφή του παγόβουνου-η οικονομική κρίση-εκφράζει τη βαθύτερη οικολογική και πολιτιστική κρίση, με την έννοια ότι έχουμε ξεπεράσει τα όρια κατανάλωσης των φυσικών πόρων που μπορεί να αντέξει το πλανητικό σύστημα και να νομίζουμε ότι οι άνθρωποι γεννηθήκαμε σε αυτόν τον κόσμο απλά για να δουλεύουμε και να καταναλώνουμε. Για αυτό η πρότασή τους δεν μπορεί να σταθεί, αν θέλουμε να έχουν δυνατότητες επιβίωσης και οι μελλοντικές γενιές.
Οι δεύτεροι προτείνουν την λιτότητα, αλλά μόνο για τους πολλούς, ενώ στην ουσία προωθούν τη μοναδική δυνατότητα ανάπτυξης για τις κοινωνικές και οικονομικές ελίτ, μέσω της ιδιωτικοποίησης των εναπομεινάντων κοινωνικών και φυσικών συλλογικών αγαθών, ώστε να συνεχίζεται η μεταφορά των περιορισμένων αυτών πόρων από τα "κάτω" προς τους "από πάνω".
Ας ελπίσουμε ότι οι πολλοί "απο κάτω" δεν θα αποδεχθούν ούτε τη μια ούτε την άλλη λύση, που τους προτείνονται- και μέσω και των εκλογών-σήμερα.  Μπορούν να επιλέξουν-συνειδητοποιώντας ότι η πρώτη λύση δεν είναι δυνατή, ενώ η δεύτερη δεν τους εξασφαλίζει την επιβίωσή τους-μια άλλη κατεύθυνση, που είναι δυνατή σήμερα. Να ξεπεράσουμε τον καπιταλιστικό τρόπο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης με στροφή σε αποκεντρωμένες, επανοτοπικοποιημένες, οικολογικές κοινωνίες της ισοκατανομής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Να στηριχθούμε στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία-με την αφθονία των συλλογικών και κοινωνικών αγαθών, τη λιτότητα της ατομικής κατανάλωσης και την αναδιάρθρωση των αναγκών μας-στον αμεσοδημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης, στο μικρότερο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα. Να δημιουργήσουμε τον ΄νέο ανθρωπολογικό τύπο και τον πολιτισμό της "απο-ανάπτυξης" και του "κοινοτισμού".

Πρωτομαγιά στις Σκουριές

Αυτή την άνοιξη του δάσους στις Σκουριές της Χαλκιδικής, θέλουν να την κάνουν ανάμνηση, για χάρη της χρυσοφόρας μπίζνας….Όσοι πιστοί του δάσους μπορούν να προσέλθουν στις Σκουριές, συνδυάζοντας το τερπνό της Άνοιξης μετά του αγωνιστικώς ωφελίμου…

Καημένε Ηράκλειτε: δεν ήξερες, αλλά που να ρωτήσεις;
«Χρυσόν γαρ οι διζήμενοι, γην πολλήν ορύσσουσι και ευρίσκουσιν ολίγον» :  Αυτοί που θέλουν να βρουν χρυσάφι κάνουν μεγάλες εξορύξεις και βρίσκουν μικροποσότητες – έλεγε ο  Ηράκλειτος… Αυτό που δεν γνώριζε ο «σκοτεινός» φιλόσοφος  είναι ότι θα ερχόταν κάποια εποχή  στην οποία ο διαχωρισμός του «πολύτιμου μετάλλου»  από τα άλλα, εδαφικά υλικά, θα γινόταν με μεθόδους οικοκτονικές και  καταστρεπτικές για την πέριξ   των χρυσορυχείων  κοινωνία και οικονομία…

Ο Δασάρχης με τα χρυσά δάση

Mε το έγγραφο του 9485/24-4-2012 προς το Αστυνομικό Τμήμα Αρναίας, το Δασαρχείο Αρναίας επισημαίνει ότι “οι δασικοί δρόμοι στις Σκουριές είναι δημόσιοι και ελεύθεροι για τους πολίτες”. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με απόφαση που έλαβε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πολυγύρου την προηγούμενη ακριβώς μέρα, 23 Απριλίου 2012, η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ διατάσσεται να ξηλώσει μπάρες και συρματοπλέγματα από τους δασικούς δρόμους, να κατεβάσει από τα δέντρα τις συσκευές ηλεκτρονικής ανίχνευσης και να αποσύρει τους σεκιουριτάδες, ενώ παράλληλα διατάσσει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των εκπροσώπων της εταιρείας για τις “τελεσθείσες έκνομες ενέργειες” στις Σκουριές…
Συγκροτήθηκε επιτροπή αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού  
Στη δεύτερη συνάντηση συλλογικοτήτων και πολιτών της Αττικής, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 23/4/2012, αποφασίστηκε η δημιουργία “Επιτροπής αλληλεγγύης στη Χαλκιδική”, με αντικείμενο την υποστήριξη του αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής, ενάντια στα σχέδια των νέων μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ”. …

Και πάλι για το Λιγνίτη

Με αφορμή την εξόρυξη του Λιγνίτη που προωθείται για τη περιοχή της Ελασσόνας:

Η ελληνική οικονομία ξεχωρίζει ως η πιο σπάταλη και ρυπογόνος μεταξύ των «παλιών» χωρών της Ε.Ε. Για κάθε ευρώ του ΑΕΠ μας εκπέμπουμε τα περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου σε σχέση με αυτές. Οι αιτίες είναι γνωστές: συντριπτική κυριαρχία του λιγνίτη και του μαζούτ στην ηλεκτροπαραγωγή, κτίρια που σπαταλούν ενέργεια, ουσιαστική αποκλειστικότητα ΙΧ και φορτηγών στις μεταφορές, τιμολογιακή πολιτική που αποθαρρύνει την εξοικονόμηση.
Πρέπει να γίνει αναπροσανατολισμός του ενεργειακού μας μοντέλου, με άμεσες και ριζικές αλλαγές στο σύστημα ηλεκτρισμού της χώρας, τον τομέα με το συντριπτικά μεγαλύτερο μερίδιο στις εθνικές εκπομπές CO2 αλλά και με τις οικονομικότερες και τεχνικά ωριμότερες δυνατότητες υποκατάστασης των ορυκτών καυσίμων.
Χρειαζόμαστε ένα σύστημα ηλεκτρισμού μηδενικών εκπομπών μέχρι το 2050. Κυρίως για λόγους συμμόρφωσης με τις νέες -αλλά όχι αρκετά αυστηρές- ευρωπαϊκές ρυθμίσεις για την ατμοσφαιρική ρύπανση, οι 22 λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ θα πρέπει να κλείνουν σταδιακά, ώστε το 2023 να λειτουργούν μόνο 4. Οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις όμως εξακολουθούν να μην έχουν επικαιροποιημένο και τεκμηριωμένο πακέτο σεναρίων για τον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας και την εξέλιξη του μίγματος καυσίμων και τεχνολογιών. Ο λιγνίτης έτσι φαίνεται πως θα είναι μαζί μας για το μεγαλύτερο μέρος και του 21ου αιώνα καθώς ξεκινά η κατασκευή της Πτολεμαΐδας V, ετοιμάζεται η Μελίττη ΙΙ, σχέδια υπάρχουν και για τον Άγιο Δημήτριο VI, ενώ νέα λιγνιτωρυχεία ετοιμάζονται να δοθούν προς εκμετάλλευση, όπως της Ελασσόνας.
Επομένως, το καθοριστικότερο που χρειαζόμαστε είναι μια πλήρως μελετημένη και έγκαιρα σχεδιασμένη ολοκληρωμένη στρατηγική μετάβασης στη μετα-λιγνιτική εποχή, βασισμένη στην εξοικονόμηση ενέργειας, την προώθηση των ΑΠΕ και την παράλληλη στήριξη των κοινωνιών που εξαρτώνται μέχρι σήμερα από το λιγνίτη με αντισταθμιστικές παροχές και τέλη για τη χρηματοδότηση σχεδίων τόνωσης της απασχόλησης σε αυτές τις περιοχές.
Στην κατεύθυνση αυτή χρειαζόμαστε καταρχάς η κάθε τεχνολογία να επιβαρύνεται με το πραγματικό κόστος παραγωγής της και να πάψει η ευνοϊκή μεταχείριση του λιγνίτη. Αν αφήσουμε κατά μέρος την περσινή μικρή επιβάρυνση, ο λιγνίτης ουσιαστικά δεν φορολογείται, δεν συνεκτιμάται το εξωτερικό κόστος στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία από την καύση του ούτε το τίμημα της χρήσης ή καταστροφής των «παράπλευρων» φυσικών πόρων (νερά, εδάφη) από τα λιγνιτωρυχεία.
Αυτό το "παράπλευρο" ή "εξωτερικό" κόστος το πληρώνει κυρίως η τοπική κοινωνία και αυτή μπορεί με τον καλύτερο τρόπο να το "κοστολογήσει" και να απαιτήσει να μη το πληρώνει η ίδια, αλλά και να υπάρξει στροφή στη κατεύθυνση μηδενικών εκπομπών.

Κύκλοι της φύσης και της ζωής(συνέχεια 2)

Η συνέχεια από την ανάρτηση: http://topikopoiisi.blogspot.de/2012/04/blog-post_25.html
3) Ο κύκλος του νερού :
Η διαθεσιμότητα του νερού είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που ρυθμίζουν την παραγωγικότητα στη γεωργία. Εξαρτάται από τον γενικότερο κύκλο του νερού σε κάθε περιοχή(συνίσταται συνήθως από τα ακόλουθα στάδια: εξάτμιση (από τις λίμνες, τα ποτάμια και τους ωκεανούς), διαπνοή από φυτά και δέντρα, υγροποίηση(σχηματισμός σύννεφων), κατακρήμνιση(βροχή, χιόνι, χαλάζι), διαφυγή ή επιστροφή πίσω στον κύκλο. Έχουν εκφραστεί σοβαρές περιβαλλοντικές ανησυχίες για τη χρήση του νερού στη γεωργία μέσω της άρδευσης, ιδιαίτερα στις Μεσογειακές χώρες. Στις περιοχές όπου η χρήση υπερβαίνει το ρυθμό ανεφοδιασμού και η στάθμη νερού μειώνεται οι περιβαλλοντικές συνέπειες μπορούν να είναι σοβαρές, π.χ. ερημοποίηση ή αλλάτωση από το θαλάσσιο νερό που εισβάλλει στον υδροφόρο ορίζοντα, και απώλεια της βιοποικιλότητας ως αποτέλεσμα της αλλαγής στη ροή των κοιτών(βλέπε π.χ. εκτροπή Αχελώου). Η άρδευση μπορεί να οδηγήσει στη μόλυνση των υδάτων λόγω της αυξημένης συγκέντρωσης των φυτοφαρμάκων και των θρεπτικών ουσιών στο νερό που απορρέει. Επιπλέον, απαιτούνται ακόμα μεγαλύτεροι πόροι για την άντληση του νερού από τις βαθύτερες γεωτρήσεις.
Σχετικά με την ποιότητα νερού, η συμβατική γεωργία είναι μια σημαντική πηγή νιτρικών και φωσφορικών αλάτων στο νερό. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στον ευτροφισμό, με τα επακόλουθα σοβαρά αποτελέσματα στο φυσικό περιβάλλον, και στη συγκέντρωση νιτρικών αλάτων στις πηγές πόσιμου ύδατος, επιφανειακού και υπόγειου(Το 87% των αγροτικών περιοχών στην Ευρώπη έχουν συγκέντρωση νιτρικών στα υπόγεια ύδατα που υπερβαίνει το ασφαλές όριο των 25 mg/l, και το 22% βρίσκεται πάνω από την μέγιστη επιτρεπτή συγκέντρωση των 50 mg/l..).
Για την αποκατάσταση αυτού του προβλήματος χρειάζονται γενικότερα εκτενή μέτρα που δεν είναι δυνατόν να ληφθούν στα πλαίσια του αγροοικοσυστήματος και περιγράφονται στην οδηγία της ΕΕ για τα νιτρικά άλατα. Κάποιες προσωρινές λύσεις είναι η χρήση ποικιλιών ανθεκτικών στα άλατα, η χαμηλής έντασης άρδευση, κάποια εδάφη μπορεί να χρειαστεί να παραμείνουν ακαλλιέργητα ή να οδηγηθούν σε άλλες χρήσεις, όπως π.χ. στην παραγωγή ανθεκτικών στην ξηρασία φυτών για ζωοτροφή, στην αποκατάσταση των φυσικών βιότοπων κ.λ.π. Σε κάθε περίπτωση εκείνο που θα είναι απαραίτητο είναι ο βιολογικός καθαρισμός των υγρών αποβλήτων από τις ανθρώπινες εγκαταστάσεις(κατοικίες του ανθρώπινου δυναμικού που θα έχει εγκατασταθεί στο αγρόκτημα) και από τις αντίστοιχες ζωϊκές εγκαταστάσεις καθώς και η εξοικονόμιση και ο σωστός τρόπος άρδευσης.
4) Ο κύκλος του άνθρακα:
ο άνθρακας κυκλοφορεί μέσα στο περιβάλλον ενός  αγροσυστήματος  με τη μορφή του διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Τα φυτά δεσμεύουν το CO2 από την ατμόσφαιρα και το χρησιμοποιούν στη διαδικασία της φωτοσύνθεσης μετατρέποντάς το σε υδατάνθρακες, ενώ άλλοι οργανισμοί(μικροοργανισμοί-ζώα-άνθρωποι) και τα ίδια τα φυτά απελευθερώνουν CO2 στην ατμόσφαιρα κατά τη αναπνοή-διαπνοή. Μεγάλο μέρος του άνθρακα μπορεί να αποθηκευθεί στο έδαφος μέσω της εναπόθεσης των «συντριμιών» της βιομάζας και της οργανικής ύλης(SOM) από τη κομποστοποίησή της στα πλαίσια ενός αγροκτήματος. Αυτή η διαδικασία μπορεί να επιταχύνεται με τη χρήση των Ενεργών Μικροοργανισμών(ΕΜ: έχουμε ασχοληθεί σε άλλες  αναρτήσεις με αυτούς), και αυτό θα είναι η συμβολή ενός ολοκληρωμένου αγροκτήματος στη μείωση της περίσσειας του CO2 –λόγω φαινομένου του θερμοκηπίου- στην ατμόσφαιρα και άρα στην αποτροπή της αλλαγής του κλίματος.
5) Ο κύκλος του αζώτου :
οι οργανισμοί χρειάζονται το άζωτο για την παραγωγή αμινοξέων. Η ατμόσφαιρα περιέχει άζωτο κατά 75%, αλλά οι περισσότεροι οργανισμοί δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη μορφή αζώτου, και πρέπει να έχει μια σταθερή μορφή. Ο κύκλος αζώτου παράγει αυτή τη σταθερή μορφή αζώτου που χρειάζονται οι οργανισμοί. Τα αζωτοβακτήρια δεσμεύουν το ατμοσφαιρικό άζωτο και παράγουν αμμωνία (NH3).
Άλλα βακτήρια χρησιμοποιούν την αμμωνία από τα ζωϊκά απόβλητα και παράγουν νιτρικά άλατα και νιτρώδη άλατα κατά τη διαδικασία κομποστοποίησης. Τα νιτρικά άλατα χρησιμοποιούνται από τα φυτά για την παραγωγή αμινοξέων τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούνται στην παραγωγή πρωτεϊνών από τα φυτά. Τα φυτά καταναλώνονται από άλλους οργανισμούς οι οποίοι χρησιμοποιούν τα αμινοξέα από τα φυτά για να φτιάξουν τα δικά τους. Οι αποικοδομητές μετατρέπουν το άζωτο που βρίσκουν σε άλλους οργανισμούς σε αμμωνία και το επιστρέφουν στο έδαφος. Κάποια βακτήρια βέβαια επιστρέφουν το άζωτο στην ατμόσφαιρα, αλλά με την πολύ σημαντική διαδικασία της κομποστοποίησης μπορούμε να έχουμε μεγάλο μέρος του αζώτου στο έδαφος, πράγμα που είναι απαραίτητο για την παραγωγικότητα στη γεωργία.
Θα πρέπει λοιπόν να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη αυτοί οι κύκλοι για τη λειτουργία ενός αγροκτήματος σαν εντοπισμένο οικοσύστημα. Βέβαια σε αυτούς τους κύκλους θα πρέπει να προστεθούν και οι λειτουργίες των αλληλεξαρτήσεων και των διαδικασιών που συναντώνται και στο φυσικό περιβάλλον π.χ. θρεπτική ανακύκλωση, αλληλεπιδράσεις αρπακτικών ζώων/ θηραμάτων, ανταγωνισμός και συμβίωση

Tο τέλος για «υπηρεσίες κοινής ωφέλειας» που εισπράττει η ΔΕΗ με τους λογαριασμούς έχει καταργηθεί !

Απαγόρευση χρέωσης τέλος υπηρεσιών κοινής ωφέλειας από τη ΔΕΗ στην Καλαμάτα
Προσωρινή διαταγή του Πρωτοδικείου Καλαμάτας αναδεικνύει χρέωση της ΔΕΗ στους πελάτες της, με τέλος για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας που έχει καταργηθεί.
Με προσωρινή διαταγή το μονομελές Πρωτοδικείο Καλαμάτας απαγορεύει στην ΔΕΗ την διακοπή ηλεκτροδότησης σε κατοικία, μέχρι τη συζήτηση των ασφαλιστικών μέτρων, για το λόγο ότι η καταναλωτής αρνείται να πληρώσει το τέλος για «υπηρεσίες κοινής ωφέλειας» προς την ΔΕΗ, που χρεώνει με τους λογαριασμούς που εκδίδει η επιχείρηση τους καταναλωτές, ενώ το τέλος έχει καταργηθεί.
Συγκεκριμένα στον επίμαχο συνολικό εκκαθαριστικό λογαριασμό της ΔΕΗ, για τον οποίο εκδόθηκε η διαταγή από το πρωτοδικείο, το συνολικό οφειλόμενο ποσό ανερχόταν στις 621,42 ευρώ, εκ των οποίων το ποσό των 149,97 αντιστοιχούσε στις «υπηρεσίες κοινής ωφέλειας».
Όπως επισημαίνεται από τον Δικηγορικό σύλλογο Καλαμάτας. «προσωρινή διαταγή καθίσταται «απόφαση - οδηγός» για την περαιτέρω εφαρμογή του Νόμου και είναι βέβαιο ότι θα υποχρεώσει την ΔΕΗ στην επιστροφή των μέχρι σήμερα αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών από τους καταναλωτές».
Υπογραμμίζεται ότι το τέλος για «υπηρεσίες κοινής ωφέλειας» που εισπράττει η ΔΕΗ με τους λογαριασμούς και το οποίο δεν είναι προκαθορισμένο, αλλά διαμορφώνεται ανάλογα με την κατανάλωση του ρεύματος έχει καταργηθεί με το άρθρο 195 του νόμου 4001, ο οποίος δημοσιεύτηκε 22 Αυγούστου του 2011, αλλά η επιχείρηση συνεχίζει παράνομα να το εισπράττει.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Πρακτικό βιωματικό εργαστήρι βιοκαλλιέργειας και αεικαλλιέργειας στην Πελοπόννησο, 10-13 Μαΐου 2012

Έχουμε 8 μόνο θέσεις για εσάς που θέλετε να μάθετε από έναν έμπειρο βιοκαλλιεργητή και πειραματιστή αεικαλλιέργειας σε κτήμα μεγάλης παραγωγής!
Εισηγητές: Παναγιώτης Αρβανίτης και Τίνα Λυμπέρη
Στις 4 μέρες, όλες σας οι ερωτήσεις θα απαντηθούν καθώς δουλεύουμε. Θέλουμε ανθρώπους που θέλουν να μάθουν καθώς δουλεύουν στο χωράφι!
Θα καλύψουμε:
> Μεταφύτευση φυντανιών από το φυτώριο στο χωράφι
> Διαδικασία οργανικής λίπανσης
> Τοποθέτηση αρδευτικού συστήματος
> Υποστύλωση ντομάτας στο θερμοκήπιο
> Μάθημα στοιχείων βοτανολογίας
> Τεχνικές συμβατικής βιοκαλλιέργειας
> Εφαρμογή τεχνικών αεικαλλιέργειας σε παραγωγή μεγάλης κλίμακας και στο σπίτι μας
Συζητήσεις
- πάνω στον απεγκλωβισμό από την πόλη και την προσαρμογή ζωής στο χωριό
- περι οικοκοινοτήτων
Την Κυριακή θα έχετε την ευκαιρία για:
> Εκδρομή/πεζοπορία κατά μήκος του ποταμού
> Μπορείτε να κάνετε και
καγιάκ, εφόσον θα μένετε δίπλα (πληρώνετε εξτρά για αυτό!!)
> Θα πάρετε και μερικά φυντάνια μαζί σας για τον δικό σας κήπο
Τοποθεσία: Ποταμός Λάδωνα, κοντά Δάφνη Καλαβρύτων, Νομό Αχαΐας
208 χλμ από Αθήνα
110 χλμ από Πάτρα
70χλμ από Τρίπολη
2541χλμ από Βερολίνο
Αφίξεις: Τετάρτη 9 Μαΐου, απόγευμα/βράδυ
Εργαστήρι
Πέμπτη 10 Μαΐου – Κυριακή 13 Μαΐου 2012
0900 – 1300 & 1600 – 1900
Αναχωρήσεις: Κυριακή 13 Μαΐου από 1700
Διατροφή
Θα παρέχουμε ένα πλήρες μενού και θα μαγειρεύουμε κυκλικά. Εάν έχετε κάποιες δυσανεξίες/αλλεργίες/διατροφικές προτιμήσεις, παρακαλώ ενημερώστε μας όταν κλείνετε τη θέση σας.
Διαμονή
Παραδοσιακά πέτρινα σπιτάκια: Το κάθε σπιτάκι έχει ένα διπλό κρεβάτι, ένα μονό κρεβάτι και καναπέδες, οπότε χωράει 4 άτομα. Ο χώρος είναι άνετος, αλλά ενιαίος, οπότε αποφασίζετε μεταξύ σας ποιος θα κοιμηθεί που.
Κόστος συμμετοχής
Για πλήρη διατροφή, διαμονή και το εργαστήρι για 4 μέρες: €65!!
Τι να φέρετε
Γάντια κηπουρικής, καπέλο, αντηλιακό, ρούχα και παπούτσια δουλειάς, φακό, προθυμία για δουλειά!!
Οδηγίες πρόσβασης
Θα ενημερωθείτε για τις επιλογές σας μόλις εγγραφείτε και θα σας συνδέσουμε με όλους τους συμμετέχοντες για να κανονίσετε το μοίρασμα της διαδρομής και του κόστους μεταξύ σας.
Για να κλείσετε τη θέση σας
1) €30 προκαταβολή (έως 4 Μαΐου 2012) μέσω τραπεζικής κατάθεσης και το υπόλοιπο με την έναρξη:
Κωνσταντίνα Λυμπέρη
Alpha Bank
IBAN: GR80 0140 3490 3490 0231 0032 116
με “Αιτιολογία προς δικαιούχο” το Επώνυμό σας + 100512, πχ. ΜΑΚΡΗ 100512
2) Με κάθε πληρωμή παρακαλείσθε να εγγραφείτε σε αυτή τη φόρμα.
3) Για διευκρινήσεις/ πληροφορίες, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου τηλεφωνικώς (6987 997 336) σήμερα Πέμπτη 26 Απριλίου ή από Κυριακή 29 Απριλίου και μετά ή με τον Παναγιώτη στο 26920 71 787 καθημερινά  από τις 20:00 μέχρι τις 22:00 το βράδυ.
Εθελοντική εργασία και εκμάθηση στο κτήμα::
Δηλώστε το ενδιαφέρον σας για εθελοντική εργασία σε αυτό το κτήμα βιοκαλλιέργειας στη Δάφνη Καλαβρύτων, Αχαΐα με τον έμπειρο βιοκαλλιεργητή Παναγιώτη Αρβανίτη και πειραματιστή αεικαλλιέργειας την Τίνα Λυμπέρη. Θα προτιμηθούν άτομα που μπορούν να παρευρεθούν από την αρχή παραγωγής (άμεσα) μέχρι τέλος της καλλιεργητικής σαιζόν (περίπου τον Οκτώβρη), αλλά θα υπάρξουν και ευκαιρίες ενδιάμεσα. Βαθιές γνώσεις καλλιέργειας από πρακτική εφαρμογή, αξέχαστες εμπειρίες οικοκοινοτικής ζωής, διαμονή σε πανέμορφο τοπίο και βιολογική τροφή παρέχονται ως αντάλλαγμα. Ελάτε να απεγκλωβιστείτε από την πόλη!!
 Περισσότερα στο:
http://www.kangouro.gr/wp-content/uploads/2012/04/Θερμοκήπιο-Λάδωνα.jpg

Ευημερία-ευζωία-ευτυχία

Αρχίζουν να το ανακαλύπτουν και οι κάθε λογής "ιθύνοντες του καπιταλισμού":
Πριν λίγες μέρες, το Πανεπιστήμιο Columbia εξέδωσε την πρώτη του έκθεση για την παγκόσμια ευτυχία ανάθεση που έλαβε από την Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Ευτυχία. Tο πόρισμα της έρευνας αναφέρει πως η η ευτυχία μιας χώρας δεν εξαρτάται από την οικονομία της ή τέλος πάντων δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το χρήμα.
Σαφώς και η οικονομική κατάσταση αποτελεί ένα σημαντικό κριτήριο για τον ορισμό της ευτυχίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι επαρκής. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη έρευνα η Ιρλανδία κατέχει τη 10η θέση από τις 50 πιο ευτυχισμένες χώρες (τη στιγμή που η Ελλάδα κατέχει την 42η).
Ακόμη πιο καθοριστικοί για την ευτυχία παράγοντες είναι η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων, οι ισχυροί δεσμοί στην κοινότητα, οι αξίες που μεταδίδονται από την οικογένεια και το σχολείο και φυσικά, ο βαθμός στον οποίο όλα τα παραπάνω ενισχύονται από το υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Ο αφανής πόλεμος ΗΠΑ-ΕΕ για το ρόλο του ευρώ

Η κρίση χρέους των δυτικών χωρών ξεκίνησε από τις ΗΠΑ το 2008 με τη χρεοκοπία της αμερικάνικής τράπεζας Lehman brothers. Από τότε η κεντρική εκδοτική τράπεζα των ΗΠΑ (FED) «κόβει» αφειδώς πληθωρικό δολάριο, προκειμένου η αμερικανική κυβέρνηση να χρηματοδοτεί τις καταρρέουσες τράπεζές τους (που τις εγκαταλείπουν στην τύχη τους οι πάμπλουτοι τραπεζίτες τους), καθώς και τις χειμαζόμενες επιχειρήσεις τους. Έτσι το χρέος των ΗΠΑ εκτοξεύτηκε αλλά αυτό δεν τους δημιουργεί πρόβλημα, επειδή το δολάριο το στηρίζουν υποχρεωτικά όλες οι χώρες που το κατέχουν (ως το κατ΄ εξοχήν παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα), για να διατηρούν σταθερά τα αποθεματικά τους κεφάλαια. Έτσι οι ΗΠΑ, χώρα άκρως ελλειμματική, διατηρείται ως υπερδύναμη, «πουλώντας» δολάρια.
Η αναπόφευκτη υποτίμηση του πληθωρικού δολαρίου έστρεψε τις οικονομικά αναδυόμενες χώρες (Κινα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) και ορισμένες πετρελαιοπαραγωγές (Ιράν, Βενεζουέλα κ.λπ.) προς το ανατιμημένο ευρώ για μέρος των αποθεματικών τους. Εξοστρακισμός του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος θα σήμαινε για τις ΗΠΑ απώλεια του ρόλου τους ως υπερδύναμης. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον ακήρυκτο πόλεμο που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ κατά του ευρώ και της Γερμανίας. Οι ΗΠΑ φοβούνται επίσης τις παραδοσιακές ρωσογερμανικές σχέσεις, που έχουν αναβαθμισθεί τα τελευταία χρόνια με την ενέργεια και τα κοινά αναπτυξιακά σχέδια σε ευρωπαϊκές χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού...
Η συνέχεια στο:

Οποιαδήποτε συζήτηση για την Ισπανία πρέπει να ξεκινάει από δύο μεγέθη που συνιστούν σχεδόν πανευρωπαϊκά ρεκόρ: Το πρώτο αφορά στην ανεργία, που τον Φεβρουάριο ανήλθε στο 23,6%, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η Eurostat. Με την ανεργία στο μέσο όρο των 27 κρατών μελών της ΕΕ να ανέρχεται στο 10,8% είναι εμφανές ότι η χώρα του Θερβάντες έχει ένα υπερδιπλάσιο ποσοστό ανεργίας από την υπόλοιπη Ευρώπη. Ένα επιπλέον στοιχείο που υπογραμμίζει το δράμα των ανέργων στην Ισπανία είναι ότι λιγοστεύουν με την πάροδο του χρόνου όσοι επωφελούνται των σχετικών επιδομάτων που τους επιτρέπουν να διαβιούν στοιχειωδώς αξιοπρεπώς. Σε ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας αναφερόταν πως τον Φεβρουάριο μόλις το 68% των εγγεγραμμένων άνεργων επιδοτούταν, όταν έναν χρόνο πριν λάβαινε το σχετικό επίδομα το 74% των καταχωρημένων ανέργων, οι οποίοι φυσικά είναι πολύ λιγότεροι του συνόλου. Το δεύτερο μέγεθος στο οποίο η Ισπανία ξεχωρίζει από τον μέσο όρο της υπόλοιπης ΕΕ είναι το δημόσιο χρέος που ανέρχεται στο 80% του ΑΕΠ της. Παρότι δεν είναι το μικρότερο, βρίσκεται χαμηλότερα από της Γερμανίας και πολλών άλλων χωρών που πρωταγωνιστούν στις πιέσεις για την επιβολή πολιτικών λιτότητας.
Σε άλλες εποχές το μικρό δημόσιο χρέος θα εκλαμβανόταν ως το πράσινο φως για τη δυνατότητα άσκησης επεκτατικών πολιτικών που θα έλυναν το πρόβλημα της ανεργίας, το οποίο πλήττει σχεδόν 5 εκατ. εργαζόμενους και κάνει μαύρη τη ζωή τουλάχιστον σε άλλους τόσους. Γιατί να μην αυξήσει το ισπανικό δημόσιο τις κρατικές δαπάνες, ακόμη και μα δανεισμό (εσωτερικό αν κρίνεται δαπανηρός ο εξωτερικός) τονώνοντας την απασχόληση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εξέλιξη που με βεβαιότητα θα αυξήσει μεσοπρόθεσμα έστω τα δημόσια έσοδα; Αυτός ο προφανής συλλογισμός σήμερα είναι σχεδόν απαγορευμένος. Στη θέση του μάλιστα προκρίνονται οι ακριβώς αντίθετες πολιτικές που οδηγούν το πρόβλημα σε παροξυσμό, όπως τα μέτρα που ανακοίνωσε πρόσφατα ο δεξιός πρωθυπουργός της Ισπανίας, Μαριάνο Ραχόι. Από την εφαρμογή τους η κυβέρνηση αναμένει να εξοικονομήσει 27,3 δις. ευρώ για το τρέχον έτος και κυρίως περιλαμβάνουν οριζόντιες περικοπές στις δαπάνες των υπουργείων ύψους 17% κατά μέσο όρο και αυξήσεις φόρων. Πρόκειται για τον πιο σκληρό προϋπολογισμό από την εποχή του δικτάτορα στρατηγού Φράνκο όπως γράφτηκε πολύ εύστοχα στην στήλη Lex των Financial Times.
Τα μέτρα λιτότητας δεν απορρίφθηκαν όμως μόνο από τους Ισπανούς, καθώς αυτοί θα πληρώσουν τον λογαριασμό, αλλά απορρίφθηκαν επίσης κι απ’ αυτούς για χάρη των οποίων, υποτίθεται, εφαρμόστηκαν: τις αγορές! Το ισπανικό δημόσιο αναγκάστηκε να δανειστεί ποσό ύψους 2,6 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες του έναντι επιτοκίου ύψους 5,7%. Το ποσοστό αυτό είναι κατά μία μονάδα υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο που δανείστηκε τον Ιανουάριο. Αυτή η αισχροκέρδεια σε βάρος των φορολογουμένων και των κρατών, ουδέποτε θα μπορούσε να υλοποιηθεί αν δεν βοηθούσε η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αυτή φρόντισε  ώστε τα κράτη να καταβάλλουν στις τράπεζες έναν διαρκώς αυξανόμενο φόρο αίματος. Οι τράπεζες αγόρασαν τα ομόλογα λόγω κυρίως μιας πλημμυρίδας φθηνού χρήματος, με τριετή διάρκεια, που μοίρασε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο τέλος του 2011 και ξανά τον Φεβρουάριο. Όσο αυξανόταν ο χαμηλότοκος δανεισμός της ΕΚΤ προς τις τράπεζες τόσο αυξάνονταν οι δανειοδοτήσεις τους προς τα κράτη. Αντί μάλιστα αυτές οι ισπανικές (με βάση την έδρα τους) τράπεζες να αξιοποιούν τα μέσα που τους παρέχει η ΕΚΤ και την επαυξημένη παρουσία τους στις δημοπρασίες ομολόγων για να πιέζουν τα επιτόκια δανεισμού προς τα κάτω, προς όφελος των κρατών, της σταθερότητας και των φορολογουμένων, τόσο πιο αδίστακτα και ανήθικα εκβίαζαν τα κράτη αποσπώντας μεγαλύτερο επιτόκιο!
Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να καταλάβει κανείς ότι αν συνεχισθεί αυτή η πορεία αύξησης των επιτοκίων τότε η Ισπανία θα ακολουθήσει τον ακανθώδη δρόμο που ακολούθησαν Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία.

Ενας χαοτικός νέος κόσμος...

Οι ετήσιες εαρινές σύνοδοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας μας έδωσαν τη δυνατότητα να δούμε τις δύο βασικές τάσεις που οδηγούν την παγκόσμια πολιτική και οικονομία. Τα γεωπολιτικά δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην, και από έναν κόσμο όπου κυριαρχούσε η Ευρώπη και οι ΗΠΑ έχουμε περάσει σε ένα κόσμο με πολλές περιφερειακές δυνάμεις αλλά όχι και παγκόσμια ηγεσία. Και η νέα εποχή της οικονομικής αστάθειας στην οποία ζούμε οφείλεται τόσο στα φυσικά όρια της ανάπτυξης όσο και στις χρηματοπιστωτικές αναταραχές...

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο:

Αίμα χωρίς τιμή: Χρυσή Αυγή

Η οργάνωση που διεκδικεί μια θέση στο κοινοβούλιο παρουσιάζεται ως «εθνικιστική», «πατριωτική», «αντισυστημική». Δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Είναι μια νεοναζιστική, εγκληματική οργάνωση που εκμεταλλεύεται, με στυγνό οπορτουνισμό, την αντιμνημονιακή ρητορική και την ανησυχία για το Μεταναστευτικό για να παρασύρει τους πολίτες να την ψηφίσουν. Πολίτες που αγνοούν ότι η δράση της εκτείνεται από το πλέον γελοίο, την πίστη στον… θεό Πάνα, ως την ανθρωποκτονία.


“… η Χρυσή Αυγή είναι κάτι διαφορετικό από απλώς ένα κόμμα που υποστηρίζει μια συγκεκριμένη μεταναστευτική πολιτική και εμπνέεται από μια πατριωτική ιδεολογία. Βεβαίως, τα στελέχη του έχουν καταβάλει μεγάλες προσπάθειες να παρουσιαστούν ως ακριβώς αυτό: ένα κόμμα «εθνικιστών», που ενδιαφέρεται για το καλό της Ελλάδας και έχει τη θέληση να τα βάλει με όλους και με όλα για να προστατεύσει τους Έλληνες. Τα τελευταία χρόνια, σε αυτές τις διακηρύξεις έχει προστεθεί και η αντίθεση στο Μνημόνιο και στις πολιτικές λιτότητας των κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου, με γνώμονα πάντα το «συμφέρον της χώρας».
Λένε, ωστόσο, ψέματα. Και λένε ψέματα διότι στην πραγματικότητα ούτε καν ιδεολόγοι, έστω και μιας παραπλανημένης ιδεολογίας, δεν είναι. Είναι ψεύτες που διέκριναν μια ευκαιρία να εξαπατήσουν ψηφοφόρους, εκμεταλλευόμενοι την απογοήτευσή τους με την πολιτική των άλλων κομμάτων, την οικονομική κρίση και την παρακμή του κέντρου της Αθήνας.
Τα ψέματά τους τα αναπαράγει ένας λυσσαλέος οπορτουνισμός. Λένε οτιδήποτε, αυτοαναιρούνται διαρκώς, διαστρέφουν οποιοδήποτε γεγονός προκειμένου να αποκτήσουν εξουσία, ενώ στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν σε τίποτε απολύτως, όπως φαίνεται κι από το ότι κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει από την πίστη στον… θεό Πάνα και την επιστροφή στο Δωδεκάθεο ως την… ελληνική καταγωγή του Ρούντολφ Ες και την ανάσταση του Αδόλφου Χίτλερ!
Παρότι, με κάτι τέτοια, θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται απλώς ως σαλτιμπάγκοι, υπάρχει μια διάσταση στη δράση τους που δεν επιτρέπει εύκολα το γέλιο: είναι εγκληματίες. Και όχι με την έννοια της διαφθοράς ή της μίζας, όπως συχνά προκύπτει για στελέχη άλλων κομμάτων. Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, μέλη τους έχουν καταδικαστεί για δολοφονικές επιθέσεις, εκβιασμούς, ξυλοδαρμούς, προστασία, βαριές σωματικές βλάβες.
Για τη Χρυσή Αυγή, ο χαρακτηρισμός «εγκληματική συμμορία» δεν είναι μια μεταφορά, μια υπερβολή με λογοτεχνική άδεια. Είναι κυριολεξία.
Παρόλα αυτά, στις εκλογές, είναι πολύ πιθανό, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η Χρυσή Αυγή να μπει στην Ελληνική Βουλή.
[...]
Το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών [για τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, «Περίανδρο»] δίνει μια ακόμη πιο γλαφυρή περιγραφή: «Μόλις τον εντόπισαν να κάθεται με τους άλλους δύο μηνυτές στο παραπάνω καφενείο, πήγαν και εφοδιάστηκαν με μεγάλα ξύλινα ρόπαλα, τα οποία αποκόμισαν σπάζοντας τα ξύλινα κιγκλιδώματα από το παρακείμενο πάρκο. Κρατώντας δε ο καθένας τους ένα ρόπαλο ανέβηκαν την οδό Παξών και στη συνέχεια κατέβηκαν με ταχύτατο βήμα την οδό Φιλοτίου που οδηγεί στην πλατεία Δεληγιάννη, προχωρώντας ο ένας πίσω από τον άλλον (φάλαγγα) και επιτέθηκαν με τα ρόπαλα αιφνιδιαστικά κατά των μηνυτών, χτυπώντας τους με πρωτοφανή αγριότητα και βιαιότητα κυρίως στο κεφάλι. Η επίθεση των περισσοτέρων επικεντρώθηκε στον Δημήτριο Κουσουρή, ο οποίος δέχθηκε αμέσως ισχυρότατα χτυπήματα στο κεφάλι και δεν μπόρεσε να αντιδράσει καθόλου. Από τα πολλαπλά χτυπήματα έπεσε κάτω από την καρέκλα που καθόταν και ενώ ήταν αιμόφυρτος στο έδαφος συνέχιζαν να τον χτυπούν με μανία στο κεφάλι. Απομακρύνθηκαν από αυτόν μόνον όταν πίστεψαν ότι τον είχαν “αποτελειώσει”. Ο Ιωάννης Καραμπατσόλης, αφού δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα, κατόρθωσε και τους ξέφυγε και απομακρύνθηκε περί τα είκοσι μέτρα. Βλέποντας ότι ήταν βέβαιο πως θα σκότωναν τον Κουσουρή, ο οποίος είχε πέσει αιμόφυρτος, προκειμένου να τους αποσπάσει την προσοχή, πήρε μια καρέκλα και την πέταξε εναντίον τους. Αποτέλεσμα αυτής του της ενέργειας ήταν να αποσπαστούν ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και ο κατηγορούμενος ο οποίος, απευθύνοντας σ’ αυτόν τη φράση “θα σε γαμήσουμε, ρε”, τον κυνήγησαν και φθάνοντάς τον χτύπησαν με ρόπαλο στα πόδια, και έπεσε στο έδαφος και ενώ βρισκόταν στο έδαφος συνέχιζαν να του καταφέρουν απανωτά χτυπήματα με τα “ρόπαλα” στο κεφάλι, αλλά αυτός έβαλε τα χέρια του για να προστατεύσει το κεφάλι του και δέχθηκε τα περισσότερα χτυπήματα στα χέρια. Ο τρίτος των μηνυτών, Ηλίας Φωτιάδης, αφού δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα στο κεφάλι, κατόρθωσε και διέφυγε, και κρύφτηκε στο υπόγειο παρακείμενου καφενείου. Αποτέλεσμα της βάρβαρης αυτής επίθεσης των δραστών, μεταξύ των οποίων πρωτοστατούσε ο κατηγορούμενος, ήταν να υποστούν βαρύτατες σωματικές βλάβες οι μηνυτές, ο θάνατος των οποίων δεν επήλθε από λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους, καθ’ όσον τον μεν Δημήτριο Κουσουρή εγκατέλειψαν αιμόφυρτο στο έδαφος πεπεισμένοι ότι είχε πεθάνει, οι δε άλλοι δύο κατόρθωσαν και ξέφυγαν».
Το περιστατικό αυτό είναι μόνο ένα ανάμεσα σε δεκάδες. Τον Ιανουάριο του 1998, λόγου χάρη, ο Αλέξης Καλοφωλιάς, μέλος του συγκροτήματος The Last Drive, δέχθηκε επίθεση από τρία άτομα. Τον χτύπησαν με σιδερόβεργα, έπεσε στο πεζοδρόμιο, κι αυτοί άρχισαν να του χτυπούν το κεφάλι του στο έδαφος. Οι τρεις δράστες κατέφυγαν στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.
Και πιο πρόσφατα, πρώτα στο Γκάζι και ύστερα γύρω από τον Αγ. Παντελεήμονα και την Πλατεία Αττικής, τα μέλη της Χρυσής Αυγής έχουν αναλάβει την «εκκαθάριση» από τους μετανάστες, τους οποίους αποκαλούν «ανθρώπινα σκουπίδια». Τους κυνηγούν, του χτυπούν και τους μαχαιρώνουν σχεδόν καθημερινά. Περιέργως, ελάχιστα από τα περιστατικά αυτά είχαν επιτυχή κατάληξη στη Δικαιοσύνη, παρά τις αναρίθμητες καταγγελίες.
Και ας μη νομίσει κανείς ότι πρόκειται για λίγα «κακοποιά στοιχεία» που έχουν παρεισφρήσει στην οργάνωση. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής έχουν την πλήρη κάλυψη του αρχηγού τους, Νίκου Μιχαλολιάκου, ο οποίος έχει δηλώσει: «Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια φρουρά μαχητών που την κρίσιμη ώρα θα τιμωρήσει τους προδότες». Το μέλος της οργάνωσης Γιώργος Μάστορας το έχει θέσει ακόμη σαφέστερα, γράφοντας: «Είναι καιρός να αντιληφθείτε ότι οι δρόμοι μάς ανήκουν πλέον ολοκληρωτικά, χωρίς κανένα ίχνος παραχώρησης. Μπορείτε να αλλάξετε μυαλά και να πορευθείτε στον δρόμο μας, τον δρόμο της Φύσης, της Δύναμης και της Ανθρώπινης Ιστορίας. Κάντε το, ειδάλλως εξαφανιστείτε από μπροστά μας γιατί ΕΜΕΙΣ, οι Δυνατοί, θα σας λιώσουμε σαν τα σκουλήκια».
[...]
Πολλοί από όσους δεν θα ψήφιζαν ποτέ Χρυσή Αυγή, την απαξιώνουν. Λίγο οι σαχλαμάρες με τον θεό Πάνα, λίγο ο διοπτροφόρος μεσήλικας αρχηγός της με το προκοίλι και την αστεία φωνή, σαν πνιχτή καραμούζα, που μιλάει για… «τον δρόμο της αλήθειας του πολεμιστή», τους κάνουν να πιστεύουν ότι αποτελεί απλώς ένα γελοίο επεισόδιο της πολιτικής ζωής.
Είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τις ιστορικές συγκρίσεις – όσο κι αν πιθανώς θα κολακεύσουν κάποιον σαν τον Ν. Μιχαλολιάκο. Και ο Αδόλφος Χίτλερ, ως παράφρων ζωγράφος του δρόμου που διατράνωνε την ανωτερότητα της φυλής του, ήταν καταγέλαστη προσωπικότητα για τον «καλό κόσμο» της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Του πήρε λίγα χρόνια να φέρει το κόμμα του πρώτο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων και να εξοντώσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Και το χειρότερο είναι πως ουδέποτε το είχε κρύψει: οι προθέσεις του ήταν εκεί, εκτεθειμένες, ανάγλυφες, στα βιβλία του, στις ομιλίες του, στις δηλώσεις των υποτακτικών του.
Το ίδιο ανάγλυφες είναι και οι προθέσεις της Χρυσής Αυγής: «Δεν έχουν καταλάβει πως όταν θα είμαστε εμείς οι δυνατοί, θα είμαστε ανελέητοι!» λέει ο αρχηγός της Ν. Μιχαλολιάκος. «Αν χρειαστεί, λερώνουμε τα χέρια μας! Αν χρειαστεί, δεν είμαστε δημοκράτες!»
Ας το έχουν υπόψη τους τόσο αυτοί που σκέφτονται να τους ψηφίσουν όσο και αυτοί που αρκούνται να σαρκάσουν τη γελοιότητά τους.”

Ακυρώθηκε η στρατιωτική άσκηση βολής στη Σάμο

  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 
Οι αντιδράσεις κατοίκων και οι επιστολές που απέστειλε το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ, Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, οδήγησαν τη Διοίκηση της 79 ΑΔΤΕ στην απόφαση να ακυρώσει την προγραμματισμένη στρατιωτική άσκηση βολής με πραγματικά πυρά από την περιοχή Παλαιομαντριά Παγώνδα, σε στόχους στη χερσαία και θαλάσσια περιοχή «Κυριακού».
 
Έπειτα από συνάντηση με κατοίκους και το κοινοτικό συμβούλιο Παγώνδα, η Διοίκηση της 79 ΑΔΤΕ  αφουγκράστηκε την ανησυχία των κατοίκων και εναρμονίστηκε με τη σχετική διαταγή διαρκούς ισχύος, περί σχεδιασμού των στρατιωτικών ασκήσεων στη βάση λεπτομερών στοιχείων και συνεργασίας με τους αρμόδιους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και με τους αρμόδιους περιβαλλοντικούς φορείς.

Το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ, Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας επισημαίνει ότι η απόφαση της Διοίκησης 79 ΑΔΤΕ, ανταποκρίνεται στην κοινή λογική, αντικατοπτρίζει το πνεύμα συνεργασίας με την τοπική κοινωνία και σεβασμού στη φυσική κληρονομιά του τόπου.
Ευελπιστούμε αυτή η απόφαση να αποτελέσει οδηγό για αντίστοιχες περιπτώσεις στο μέλλον.


 
Για το Αρχιπελάγος, ΙΘΠ
Γιάννης Κουτελίδας
Συντονιστής Επικοινωνίας

Σταματήστε την καταστροφή!

Οι ακτιβιστές της Greenpeace ήρθαν αντιμέτωποι με τη μηχανότρατα ALBERTA II, στα ανοιχτά της θάλασσας μεταξύ Μυκόνου και Δήλου με τα μηνύματα «Απαγορεύεται η καταστροφή» και «Θαλάσσιο Καταφύγιο στις Κυκλάδες Τώρα!».
Όπως καταγγέλει με μαιλ που έλαβα:
Τις τελευταίες τρεις μέρες, 4 φίλοι περνάνε τα βράδια τους στη φυλακή, κάτω από άθλιες συνθήκες. Το έγκλημά τους; Η υπεράσπιση μιας περιοχής που καθημερινά νεκρώνει από καταστροφικές πρακτικές αλιείας και βάζει σε κίνδυνο το μέλλον των θαλασσών μας και την επιβίωση χιλιάδων οικογενειών. Την Πέμπτη, σας στείλαμε ένα email την ώρα που αναλαμβάναμε ειρηνική, μη βίαιη δράση απέναντι στη μηχανότρατα ALBERTA ΙΙ, που ψάρευε μέσα στο προτεινόμενο θαλάσσιο καταφύγιο. Ζητήσαμε από τον καπετάνιο μέσω ασυρμάτου να σταματήσει την καταστροφή και να γίνει μέρος της λύσης. Ο καπετάνιος απάντησε με μήνυση εναντίον 4 ακτιβιστών μας.
Δεν φύγαμε, δεν κρυφτήκαμε και μάλιστα δεχτήκαμε να πάμε οικειοθελώς στο τμήμα.
Τα παιδιά κρατούνται εδώ και 45 ώρες από τις Λιμενικές Αρχές Πάρου και μεταφέρθηκαν χθες με χειροπέδες(!) στη Σύρο, (όπου θα οδηγηθούν σήμερα στον εισαγγελέα) λες και είναι οι χειρότεροι εγκληματίες!

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Η αισιοδοξία της μέγιστης δυστυχίας

Το παρακάτω κείμενο το πήρα με μαίηλ από τον φίλο Αργύρη και το αναρτώ. Αξίζει να το διαβάσετε:
Εμείς, οι άνθρωποι, συνήθως, πρώτα παθαίνουμε και ύστερα μαθαίνουμε. Κάποιες φορές, δεν μαθαίνουμε ούτε και από τα παθήματά μας, ελπίζοντας ότι την επόμενη φορά θα γίνουν τα πράγματα (από μόνα τους) αλλιώς. Όπως ο Πόντιος του παρακάτω ανεκδότου.
Πήγε ο Κωστίκας με τον φίλο του, τον Βασίλη στο σινεμά για να δουν ένα καουμπόικο έργο. Κάποια στιγμή εμφανίζεται στην οθόνη ένας καβαλάρης, που το άλογό του κάλπαζε προς ένα εμπόδιο. Λέει ο Βασίλης: “Βάζουμε 50 ευρώ στοίχημα ότι δε θα το πηδήξει; “Βάζουμε”, απαντά ο Κωστίκας, “εγώ λέω θα το πηδήξει”. Μόλις φτάνει το άλογο μπροστά στο εμπόδιο, τρομάζει και σταματά. Βγάζει ο Κωστίκας ένα πενηντάρικο και το δίνει στον Βασίλη. “Έλα, πάρτο, νίκησες”, λέει στεναχωρημένα. “Όχι, δεν μπορώ να το πάρω”, απαντά ο Βασίλης, “γιατί το έργο το είδα την περασμένη εβδομάδα και ήξερα τι θα συμβεί”.  “Αλήθεια, ρε!” απορεί ο Κωστίκας. “Κι εγώ το ξαναείδα, μόλις χθες, αλλά σκέφτηκα, σήμερα θα το πηδήξει!”

Στο τέλος της αποκάλυψης του Ιωάννου, το καλό, με την ηθική του έννοια, επικρατεί του κακού, αφού όμως, πρώτα, το κακό έχει γιγαντωθεί επί γης, συντρίβοντας κάθε φυσική υπόσταση, ξένη προς τη φύση του καλού. Βάσει αυτής, της βιβλικής περιγραφής, θα μπορούσε να θεωρηθεί (κατά μια φιλοσοφική προσέγγιση), ότι το κακό, όταν φτάσει σε ένα μέγιστο μέγεθος, αυτοκαταστρέφεται και τα συστατικά της αποσύνθεσής του μετατρέπονται σε γόνιμο έδαφος, επάνω στο οποίο βλασταίνει το καλό.
Στις φυσικές επιστήμες, θα μπορούσε να θεωρηθεί, το «καλό», ως η έκφραση της τάξης, της ζωής και της δημιουργίας, δηλαδή κάτι αντίθετο με το νόμο της εντροπίας, ο οποίος θα μπορούσε να συμβολίζει το τα πάντα διαλύον «κακό». Υπό την έννοια αυτή, το σπανίως συναντώμενο στη φύση «καλό» συνυπάρχει με το πανταχού παρόν «κακό» και αγωνίζεται να επιβιώσει, αντλώντας μάλιστα δύναμη από την ίδια, την απεριόριστη δύναμη του «κακού». Διότι, αν το «κακό» είναι ο θάνατος, το «καλό» είναι η ζωή. Και μια ματιά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, μας βεβαιώνει ότι η ζωή, ως μια έκφραση υψηλής τάξης, αποτελεί απειροελάχιστο μέγεθος μπροστά στο απροσμέτρητα μεγάλο και χαοτικό μέγεθος της «κόλασης» των δισεκατομμυρίων πυρακτωμένων ήλιων, των σούπερ νόβα, των συμπαντικών νεφελωμάτων, των μαύρων τρυπών κλπ.
Παρόλα αυτά, η «μικρή» ζωή δείχνει να αγωνίζεται (και να αγωνιά) μέχρι θανάτου, για να επιβιώσει, μέσα στη δίνη των ανελέητων δυνάμεων της αταξίας. Και επιβιώνει όχι μόνο εκεί, όπου της το επιτρέπουν οι ευνοϊκές, συμπαντικές συνθήκες, αλλά αγωνίζεται να αξιοποιήσει ακόμη και τις ίδιες, τις τυφλές δυνάμεις του χάους, ώστε να  δημιουργήσει νέα υποστρώματα ζωής.
Στις υγιείς ανθρώπινες κοινωνίες, ο αγώνας της επιβίωσης και της επιδίωξης του ευ ζην, βασίζεται πρωτίστως στη δημιουργική ικανότητα του ανθρώπινου πνεύματος, το οποίο - ως το κορυφαίο όπλο της ζωής εναντίον του θανάτου - όχι μόνο δεν ανέχεται παθητικά το κακό, αλλά, αναζητά τρόπους πρόληψης και εξουδετέρωσής του, μέσα από τη μελέτη και κατανόηση των γενεσιουργών αιτιών του.
Αρκετές όμως φορές, οι ανθρώπινες κοινωνίες νοσούν ποικιλότροπα και για το λόγο αυτό αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τη συνεχώς και αδιαλείπτως δρώσα, καταστροφική ενέργεια του πανταχού παρόντος κακού.
Μια τέτοια, νοσούσα κοινωνία είναι και η σημερινή ελληνική, όχι επειδή δεν υπάρχουν σε αυτή και υγιή τμήματα, αλλά επειδή αυτά είναι στο περιθώριο.  Η ασθένεια, από την οποία πάσχει, είναι παρόμοια με εκείνη του AIDS. To Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας της ελληνικής κοινωνίας, εξοντώνει εκείνες ειδικά τις δομικές της δυνάμεις, που - εκ του προορισμού τους - επιτελούν το έργο της απόκρουσης κοινωνικά καταστροφικών προσβολών. Οι δυνάμεις αυτές δεν είναι άλλες από τους πολιτειακούς θεσμούς, οι οποίοι νοσούν και, κατά συνέπεια, οι κάθε είδους οπορτουνιστικές φαυλότητες, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, για να επιτεθούν στα ζωτικά κοινωνικά όργανα, ακριβώς, όπως επιτίθενται οι οπορτουνιστικοί μικροοργανισμοί στα ανοσοποιητικά κύτταρα του πάσχοντος από AIDS ανθρώπου.  
Όσο οι πολιτειακοί θεσμοί δεν εξυγιαίνονται και δεν αποκτούν τη δύναμη να αποκρούουν τις προσπάθειες άλωσής τους από τα συμφέροντα των φαύλων συνασπισμών, η κοινωνία θα νοσεί συνεχώς, με κίνδυνο να φτάσει κάποια στιγμή στη μοιραία κατάληξη.
Γι’ αυτό, όσοι νομίζουν ότι, επειδή απλώς και μόνο θα γίνουν εκλογές, θα εκτονωθεί αυτόματα η οργή και η απελπισία των πολιτών και η χώρα θα μπει σε τροχιά ευταξίας και προόδου, βολοδέρνουν σε νοητικά σκοτάδια. Η φτώχια, η ανεργία, η πολύμορφη εξαθλίωση, η ταλαιπωρία στα νοσοκομεία, οι κοινωνικές αδικίες, η απουσία ορατής ελπίδας και θετικής προοπτικής… θα συνεχίσουν να υπάρχουν στα ίδια και σε, ίσως, ακόμη μεγαλύτερα μεγέθη, την μετεκλογική περίοδο.
Διότι, ποιος μας εγγυάται ότι οι υπερέχουσες, πολιτικές δυνάμεις - οι οποίες αποτελούνται, στην πλειοψηφία τους, από τα ίδια εκείνα άτομα, που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του ολέθρου – θα αλλάξουν αίφνης τη νοοτροπία, στην οποία εθίστηκαν επί δεκαετίες, και θα προβούν οικειοθελώς σε εξυγίανση των νοσούντων θεσμών;
Όλα τα επίκαιρα σημεία και οι οιωνοί δείχνουν το αντίθετο. Οι χλιαρές και προσχηματικές αυτοκριτικές, οι παρεχόμενες προεκλογικές υποσχέσεις (αν και συγκρατημένες, δεν αποκλίνουν, επί της ουσίας, από τις ασυγκράτητες του παρελθόντος, αφού στοχεύουν στο παραμύθιασμα και όχι στον προβληματισμό των πολιτών), μοιάζουν με εκείνες, τις λιγοστές ηλιόλουστες ημέρες, καταμεσίς του χειμώνα, που μοιραία τις καταπίνει ο αμέσως επερχόμενος χιονιάς και η παγωνιά που τις διαδέχεται, κάνει την ανάμνησή τους ακόμη οδυνηρότερη.
Όποια κυβέρνηση κι αν αναδειχτεί μετά τις εκλογές, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη χρόνια και βαθιά ριζωμένη ελληνική παθογένεια.  Γι’ αυτό, αν απλώς αλλάξει το «θεραπευτικό προσωπικό», χωρίς να αλλάξει το «θεραπευτικό σχήμα» (κάτι που, δυστυχώς, αποτελεί την πιθανότερη εκδοχή), ώστε να καταστεί δυνατή η οριστική εκρίζωση του θεσμοκτόνου «ιού», η πολιτική και κοινωνική ασθένεια θα συνεχίσει να κατατρώει τα σπλάχνα του κράτους και της κοινωνίας.
Αποτελεί μια ισχυρή αλήθεια, ότι μεγαλύτερη από την υλικοπνευματική δυστυχία της άθλιας καθημερινότητας του πολίτη, είναι η δυστυχία της αδυναμίας να αλλάξει αυτή, η άθλια καθημερινότητα. Και η γνώση, ότι η αδυναμία αυτή είναι, μάλλον, αξεπέραστη, διαμορφώνει τη μέγιστη δυστυχία.  
Γι’ αυτό, για την άρρωστη κοινωνία, αυτή που δεν είναι σε θέση να προνοεί και να προλαβαίνει, η μόνη ρεαλιστικά αισιόδοξη προοπτική που της απομένει, φαίνεται να είναι εκείνη, της ολοκλήρωσης του κακού, εκείνη της επικράτησης της μέγιστης δυστυχίας, η οποία και θα σταματήσει το κακό.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που σβήνει η πυρκαγιά, όταν δεν υπάρχει, πλέον, τίποτα άλλο, για να καεί!

Ρεκόρ παχυσαρκίας για τα Ελληνόπουλα

Σύμφωνα με νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
Ένα στα δύο Ελληνόπουλα έχει πρόβλημα βάρους, όπως προέκυψε από την έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε μαθητές και μαθήτριες ηλικίας 10-12 ετών από επτά διαφορετικές χώρες.
Περίπου το 20% των Ελλήνων αυτής της ηλικίας έχει πρόβλημα παχυσαρκίας, ενώ ένα 30% επιπλέον είναι υπέρβαρο.
Στον αντίποδα βρίσκονται τα παιδιά από τη Νορβηγία όπου μόλις το 4% είναι παχύσαρκα, ενώ υπέρβαρα είναι το 15%.
Τα αγόρια πιο επιρρεπή
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, τα κορίτσια τείνουν να προσέχουν περισσότερο το βάρος τους από τα αγόρια, αν και αθλούνται λιγότερο. Τα αγόρια από την πλευρά τους αφιερώνουν περισσότερο χρόνο μπροστά στην τηλεόραση και καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες αναψυκτικών.