Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Η κυρίαρχη αντίθεση και τα διασπαστικά διλήμματα στη σημερινή συγκυρία της κρίσης

του Κώστα Νικολάου:

Μια καταιγίδα από διλήμματα επιχειρεί να αποπροσανατολίσει, να προκαλέσει σύγχυση, να διασπάσει, να φοβίσει και τελικά να ωθήσει σε συντηρητικές επιλογές τους πολίτες: Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μέσα ή έξω από το ευρώ; Ευρωπαϊστές ή αντιευρωπαϊστές; Μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί; Περισσότερο ή λιγότερο κράτος; Μεταρρυθμίσεις ή όχι μεταρρυθμίσεις; Υπευθυνότητα ή λαϊκισμός;
 Η συνέχεια του άρθρου, που είναι εκτενές εδώ

Σχόλιο: Ο Κώστας εξακολουθεί να μελετά την κυρίαρχη κοινωνική αντίθεση στις καπιταλιστικές κοινωνίες, χωρίς να λαμβάνει και πολύ υπόψη, ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι πάντα ενταγμένες σε ένα αντίστοιχο οικοσύστημα και όλες μαζί στο πλανητικό οικοσύστημα. Σε αυτή τη φάση του καπιταλισμού και ιδίως στις "αναπτυγμένες" κοινωνίες, αυτές σα σύνολο-με όλες τις αντιθέσεις τους- λειτουργούν ενάντια στην μελλοντική ύπαρξή τους, γιατί οδηγούν με τις κάθε είδους δραστηριότητες στα όρια της αντοχής-τα έχουν ξεπεράσει μάλιστα-του πλανητικού οικοσυστήματος. "Πριονίζουν το κλαδί στο οποίο στέκονται" και πιθανά να μη δοθεί καιρός πια στην κάθε επι μέρους κοινωνία να λύσει την κυρίαρχη αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου εργασίας, υπέρ της εργασίας, αν οι κυριαρχούμενες τάξεις δεν αντιληφθούν και δεν λάβουν υπόψη τους αυτό το γεγονός. Γιατί και μια καπιταλιστική κοινωνία να περάσει στον σοσιαλισμό, αν αποβλέπει μόνο στο κοινωνικά δίκαιο μοίρασμα της πίτας, ακολουθώντας την "ανάπτυξη" για το "μεγάλωμα της πίτας", και δεν αποβλέπει επίσης ταυτόχρονα και στην "οικολογική δικαιοσύνη", ώστε να έχει το μικρότερο δυνατό αποτύπωμα και να μη "δανείζεται" από τις επόμενες γενιές-οι οποίες δυστυχώς δεν είναι παρούσες ακόμα για να μπορούν να διεκδικούν το μερίδιό τους-τότε δεν είναι η λύση για μια ανθρωπότητα, που θα θέλει να συνεχίσει να υπάρχει.  Ο μαρξισμός ήταν το καλύτερο εργαλείο ανάλυσης στις προηγούμενες φάσεις του καπιταλισμού. Σήμερα χωρίς να μπορεί να τον απορρίψει κανείς σαν καλό εργαλείο, αν δεν του προσθέσει και την οικολογική οπτική, δεν θα είναι πια το καλύτερο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου