[«Η Χρυσή Αυγή είναι
παρούσα και πολλοί που παρελαύνουν με στολή ή χωρίς είναι χρυσαυγίτες», δήλωσε
ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Αντώνης Γρέγος στο περιθώριο της στρατιωτικής
παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη.]
Αν δεχθούμε σαν αλήθεια αυτή τη δήλωση, μήπως οι
συμμετέχοντες στις στρατιωτικές παρελάσεις έχουν προηγούμενη θητεία στις μαθητικές
τέτοιες; Μήπως με τις μαθητικές παρελάσεις οδηγούν πολλούς μαθητές, που
συμμετέχουν σε αυτές, στη στρατιωτικού τύπου οργάνωση Χρυσή Αυγή; Γιατί όσα
παιδιά αρέσκονται σε αυτού του είδους τη πασαρέλα είναι εύκολο να
ενθουσιάζονται, όχι από το τι πρεσβεύει αυτή η ναζιστική ή εγκληματική
οργάνωση, αλλά από την στρατιωτικού τύπου εικόνα της –που τόσο πολύ προσπαθεί
να κοινοποιεί με κάθε τρόπο-και πρακτική της.
Δε μιλάμε βέβαια για την πλειοψηφία των μαθητών-μαθητριών που
συμμετέχουν επειδή εξαναγκάζονται, είτε από τους γυμναστές και διευθυντές με
την απειλή της βαθμολογίας, είτε από τους ίδιους τους γονείς τους που θέλουν να
τους «καμαρώσουν» στην παρέλαση. Η πλειοψηφία της νεολαίας-είμαι σε θέση να το γνωρίζω από τη
θητεία μου στη μέση εκπαίδευση-δεν αρέσκεται ή δεν αρεσκόταν μέχρι πρότινος στις
παρελάσεις. Υπήρχαν βέβαια και αυτά τα παιδιά που συμμετείχαν για να «χάνουν»
κάποια μαθήματα, επειδή γινόταν τις προηγούμενες από την παρέλαση μέρες,
κάποιες πρόβες. Υπήρχαν όμως και τα παιδιά εκείνα που βρίσκανε διάφορους λόγους
για να μη συμμετέχουν(η κόρη μου π.χ. παρόλο που ήταν σημαιοφόρος παραιτήθηκε
από αυτό, για να μη παρελάσει, και έγινε ζήτημα από τον Γυμνασιάρχη και τα
τοπικά ΜΜΕ, γιατί ο επόμενος που θα σήκωνε τη σημαία ήταν Αλβανάκι).
Στη σημερινή συγκυρία, όπου οι «αρχές του τόπου» και οι «επίσημοι»
έχουν απομυθοποιηθεί, δεν είναι δυνατόν να ζητούν από τα παιδιά να τους χαιρετούν.
Να χαιρετούν και να τιμούν π.χ. τον
Παναγιώτη Ψωμιάδη στην μαθητική παρέλαση της Θεσσαλονίκης για την επέτειο της
28ης Οκτωβρίου που βρέθηκε στην εξέδρα των επισήμων. Ο πρώην έκπτωτος περιφερειάρχης
έχει τεθεί οριστικά σε αργία, καθώς έχει καταδικαστεί για παράβαση καθήκοντος,
και όμως ήταν «επίσημος». Και όμως αυτό είναι και ο στόχος τους. Να τιμούνται
άνθρωποι όχι για την ποιότητά τους, αλλά γιατί είναι «επίσημοι». Αυτό θέλουν να
περάσουν σαν «ηθική» στη νεολαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου